We hebben jullie nog niet alles verteld van wat er hier in china al met ons gebeurd is. We wilden niemand ongerust maken, maar nu alles weer ok is, willen we toch dit verhaaltje met jullie delen. Weten jullie nog dat ik schreef dat de vriend van Christine een heel zwaar ongeval had gehad, en dat hij echt veel geluk had gehad dat hij het overleefd heeft (trouwens, ondertussen is hij geopereerd, en terug in Duitsland voor de revalidatie). Awel, de dag erna is liefje flink aan het trainen in de fitness... en ik ben flink aan het lopen op de loopband... komt er daar een van die gasten naar mij toegelopen... stop, stop, your boyfriend.... ik ben volledig in paniek, dus kan niet op de stop knop duwen (kon hem nie vinden), dus ik sukkel daar af die loopband... 2 blauwe plekken en een schaafwond als resultaat... en dat was het verhaal... neeneen, zie ik liefje daar staan, hij ziet er uit alsof hij heel veel pijn heeft... schouder uit de kom.... opnieuw (het kan dus overal voorvallen, zowel bij het sporten, het slapen, als het ophangen van een slinger voor het afscheidsfeestje). Maar nu serieus... ik probeer tegen die gasten van de fitness te zeggen dat ze moeten een ambulance bellen. Nu zijn we hier dus al 3 maand, maar denk niet dat ik al ooit een ambulance gehoord heb, en mss heb ik er een zien rijden. Ze kennen dat hier dus niet. Dus, die gast van de fitness zegt, kom, taxi... nu heb ik al verteld hoe de taxichauffeurs hier rijden... nu, vorige keer is de schouder er terug ingegaan door over een drempel te rijden, dus is misschien een gekke taxi chauffeur wel een goeie oplossing. Volgend probleem, de fitness is op 3 minuten wandelen van ons deur, dus we hebben geen gsm mee, geen geld (stom, doen we dus niet meer)... tegen die gast van de fitness uitgelegd, no money, wou hem mijn ipod geven in de plaats, heeft hij mij toch 200 RMB geleend (hij moest de IPOD niet hebben). Maar wat als er dus eens iets serieus zou voorvallen... ok, dus de taxi in. Jammer genoeg heeft het niet geholpen. Komen we daar in het ziekenhuis (schouder nog steeds uit de kom), mogen we naar de spoed, komt er daar een dokter kijken (geen Engels) en in plaats van die schouder terug op zijn plaats te duwen, begint hij te schrijven...liefje had veel pijn, en die gast zat daar maar te schrijven. Wij dus, no writing, put it back in. Die gast dan, x-ray, x-ray… no, no x-ray, put it back in… heeft hij uiteindelijk toch die schouder op zijn plaats gekregen.... en dan, betalen. Had dus maar 200 RMB. En was er al 15 kwijt aan de taxi. En betalen is niet zo eenvoudig hier. Dus, eerst papiertje van de dokter, dan bij de verpleegster, dan naar de kassa, dan terug naar de verpleegster, en dan terug naar de dokter die zegt da je mag vertrekken. Had nog 4 RMB over... niet genoeg voor de taxi terug... die dan maar aan de deur laten stoppen en laten wachten... ondertussen had liefje proberen uitleggen dat hij een soort van ondersteuningsverband of zoiets wou (of iets om zijn arm op te houden). Geven ze hem daar nu toch iets onnozels, licht, met een mini-koordje... terwijl hij daar zit en ik de administratie in orde probeer te brengen, brengen ze daar een gastje binnen, 12 jaar of zoiets... zelfde probleem... zelfde patroon... die kleine heeft daar pijn, en de dokter begint te schrijven. Maar hij krijgt die schouder er niet sebiet in... loopt hij weg, om een plastiek zak... doet hij die plastiekzak rond zijn voet, en gaat hij op die kleine zijn schouder staan... ik zweet het, we wisten niet waar kijken, zoiets heb je nog nooit gezien... maar goed, schouder zat terug op zijn plaats...
Liefje kon wel niet gaan werken, dus ik aan de collega’s verteld wat er aan de hand was. We hadden een chinees nodig die mee kon gaan naar de apotheker om flexium gel of zoiets en een verband. Nu is een van de chinezen, Eileen, getrouwd met een dokter, die in een ander ziekenhuis werkt. Ze had hem gebeld, we mochten rond de middag langs gaan (wat al speciaal is, want lunchpauze in een ziekenhuis kennen ze ook). Wij dus naar het ziekenhuis, een ander, meer downtown, maar naar het schijnt beter (is wel meer dan half uur rijden van bij ons thuis, dus niet echt een optie als je schouder uit de kom ligt en je moet met een taxi naar het ziekenhuis). Komen we daar toe, oud, niet echt een propere indruk... naar de 6 verdieping met een oude lift, mogen we in de dokterskamer binnen... ligt er daar een te slapen (heb ik dat al verteld dat chinezen regelmatig een middagdutje doen op hun bureau... kan je bij ons echt veel zien), een andere is aan het roken, overal papieren... maar goed, 2 dokters bij liefje... even discussieren, schouder zal wel goed op de juiste plaats, beter verband gekregen, naar de x-ray gegaan. En ook daar, er zat een hele rij mensen (die aan het wachten waren tot de lunchpauze van de dokter voorbij was), maar omdat we toevallig de dokter kenden, mochten we eerst. Komen we daar binnen, ligt er daar weer een te slapen op 2 stoelen... maar goed, ze hebben ergens een gaatje gezien, liefje moet thuis naar de dokter.... maar dus, verband gekregen, medicijnen gekregen, en een voorkeursbehandeling (ik weet het, we zouden ons moeten schamen... maar blijkbaar gaat het gewoon zo in china...)
Met liefjes schouder is ondertussen alles terug ok. Hij is wel een paar weken gevoelig geweest (zeer handig als je het weekend erna richting hong kong wil trekken) en we zijn wel heel voorzichtig, want dit willen we niet nog eens meemaken. Dus, nu gaan we fitnessen met telefoon en geld bij.... en liefje doet geen schouderoefeningen meer... en dit weekend hebben we een Belgische dokter leren kennen.
Ik had dus al een tijdje tandpijn. Heb al een afspraak gemaakt als we weer terug thuis zijn, maar woensdag hield ik het dus echt niet meer uit van de pijn. Christine was hier al naar een tandarts geweest, maar ik zag het dus echt niet zitten, na alles wat we hier meegemaakt hebben. En haar verhalen over ziekenhuizen helpen ook niet echt. Alex was zwaar gewond, en nog geen ambulances met een sirene, en een ziekenhuiskamer vol muggen en dokters die niet willen uitleggen wat ze aan het doen zijn, omdat je volgens de chinese cultuur geen vragen mag stellen aan dokters en zeker hun kennis niet in twijfel mag trekken.
Maar goed, woensdagavond dus, ongelooflijk veel tandpijn. Jammer genoeg geen plaats meer woensdagavond, dus donderdagmorgen van als er plaats was direct geweest...en het viel echt goed mee, ze spraken daar heel goed Engels, het was proper, ze stelden mij op mijn gemak, ze legden uit wat ze aan het doen waren. En, ze hebben mijn tand ontzenuwd (of zoals ze hier zeggen, root canal treatment). Dus eerst kom je binnen, mag je in de stoel gaan liggen (nog altijd niets aan de hand) en dan zegt hij dat hij foto’s gaat trekken. Dus, ze zetten je op een stoel, in een andere kamer, doen je zo een schortje aan, lopen allemaal de kamer uit, en trekken de foto. Maar goed, er was dus een ontsteking op mijn zenuw. En de tandarts ging testen waar precies, door een gevoeligheidstest te doen. Ze zitten dan met heel koude vloeistof op uw tanden. Does it hurt here, no, here, no.. tot ze aan de tand kwamen die ontstoken was. Ik begin daar nu toch te krijsen... en die dokter en die assistent alle 2, calm, calm, you are ok. Thuis zouden ze mij laten krijsen hebben en zeggen dat ik niet zo flauw moet doen. Maar hier waren ze echt heel vriendelijk, mij kalmeren enzo... goed, dan moest ik een brilletje opzetten, dat het water niet in mijn ogen zou spatten. Heb ik ook nog nooit meegemaakt. En dan zijn ze eraan begonnen he. Boren, de zenuw er uit halen, constant het speeksel uit mijn mond halen, echt ongelooflijk. Ze wilden mij echt geen pijn doen. Dus, in tegenstelling tot de chinese dokters, ben ik wel fan van de chinese tandarts. Is nu niet da ik ineens graag naar de tandarts ga (dat gaat nooit goedkomen), maar het viel allemaal wel mee. Ik moet nu nog eens gaan voor een 2e behandeling, dus hopelijks blijft het allemaal meevallen. Heb de tandarts al aangeraden aan de andere expats hier bij rogers...
Vandaag net gegaan voor de 2e behandeling. Ben nog steeds fan van de tandarts. Een half uur opkuisen van mijn root canal, voor 70 RMB... is wel ok he...voor de rest zijn ze nog steeds heel erg vriendelijk, en willen ze zeker niet dat ik pijn heb. Enige probleem, ik moest een soort van factuur hebben voor de verzekering, was beetje moeilijker. Daar heb ik 20 minuten moeten op wachten...
Vele groetjes
De schouder en de tand
Tuesday, July 24, 2007
Sunday, July 22, 2007
invasie van de Belgen
Goed, waar waren we gebleven? Oh ja, we hadden het een klein beetje gehad met de chinezen. Zo erg is het nu ook weer niet hoor, we hebben gewoon even zin in een vakantie thuis, en het is hier ook zo ongelooflijk warm. Dit weekend hadden we normaal gepland om een bezoek te brengen aan wuxi, een stad hier in de buurt met maar 6 miljoen inwoners. (kleiner dan suzhou dus). Hebben we dus niet gedaan...veel te warm.
Vrijdagavond zijn we op stap geweest met Christine (haar vriend is terug naar Duitsland), Mary-Ann en Paul, nog een aantal collega’s. Christine wou ons een restaurant laten zien in de buurt van Walking street dat we nog niet kenden. Is altijd handig. Eerst in walking street nog altijd op zoek naar schoentjes voor liefje...uiteraard heeft hij er geen gevonden, het moeten puma’s zijn, en blauwe... maar hier hebben ze dus enkel rode en groene... dus niets. Dan gaan eten...westers...ze hadden zelfs lamb doner kebab. Daar had liefje zin in. Komen ze daar mee af gewikkeld in krantepapier...eruit gehaald, bleek het effectief wel lekker te zijn... alle, ik heb er niet van gegeten, ik had kip... we hebben daar ervaringen van China met elkaar gedeeld, heel gezellig. Paul is nl nog maar net toegekomen, en we wilden hem toch een beetje helpen hier te settelen en te weten hoe het hier is (niet dat wij zo ervaren zijn, maar toch)
Daarna nog even iets gaan drinken in Harry’s bar. Er speelde een live-bandje (voor de verandering), maar ze speelden niet slecht (dat is wel voor de verandering). Ze speelden een aantal klassiekers van REM, the eagles, maar het was wel ok. Ze zijn hier trouwens ook met de VIP tafels begonnen...maar het gaf niet voor ons, wij hadden een tafel. We zijn alleen niet lang gebleven, het was echt warm daarbinnen. En die gast van het bandje vond da ook, die zat daar nu toch te zweten... af en toe kwam er trouwens ook een druppeltje uit het plafond...er zat schimmel op de plafond, dus voor hetzelfde geld komt de plafond naar beneden gevallen of zoiets. In elk geval, het was daar dus warm. Dus zijn we maar naar huis gegaan. En dan, taxi vinden... blijkbaar is het niet altijd gemakkelijk om in de zomer hier een taxi te vinden. Ze willen niet echt lopen als het te warm is zei Christine. Na een kwartiertje hadden we er toch een. Tja, we moesten wel wachten, lopen is sowieso geen optie, en in die warmte.
Gisteren was het dan de Belgische nationale feestdag. Nu ja, ik denk dat er in België geen kat van wakker lag, maar hier was er iets te doen in een restaurantje in de buurt. En nu blijkt de sales and marketing mgr van de blue marlin (da restaurant) een Vlaamse is, die ik 3 dagen geleden op straat was tegengekomen. Ze had mij horen bellen, en zou zijn we beginnen babbelen, en bleek dat ze dus iets organiseerde in de blue marlin. Wij daar dus naartoe. Sowieso, het was binnen, en airco, maar het leek ons ook wel eens plezant om wa andere mensen te leren kennen. Het begon om 2u, met een Vlaamse kermis. Enig probleem, Vlaamse kermis was buiten. Niet echt mensen geïnteresseerd dus. Wij kwamen rond 4u toe, en er waren toch al een tiental belgen. We hebben er ons dan maar bijgezet, en liefje heeft zich even in het Belgisch bier gegooid. Om 7u was er een Belgisch buffet met stoverij, waterzooi en fricandon (meatloaf, gehaktbrood...) en dat wilden we zeker niet missen. Dus, toegekomen, bij de Belgen gezeten. Nu wilden we vooral Belgen leren kennen uit Suzhou. waren al die mensen toch niet speciaal afgekomen om de nationale feestdag te vieren uit shanghai, wuxi,... van overal.. mensen van bij Bayer, Bekaert... Er was ook een van suzhou, maar die werkt al niet in Suzhou, en die had dan nog zijn chinese vrouw mee die geen woord Nederlands sprak. Nu, de meesten trokken zich da toch niet echt aan, en waren content da ze al eens vlaams konden klappen. Walen waren er trouwens nie, had gedacht da zij nog meer zouden de nationale feestdag vieren. In elk geval, met de belgen wat ervaringen uitgewisseld. Bleek dat ze in Wuxi nog veel minder verwesterd zijn dan hier. Als je daar kaas wil moet je het in nen bol kopen... was wel gezellig. Plan was eigenlijk eens te gaan kijken, nog wa boodschappen te doen, massage te halen en dan terug te gaan voor het buffet (ze moesten mij eens proberen tegen te houden). Maar we zijn dus blijven zitten. De meeste keken wel een beetje raar op met de Nederlander in het gezelschap, maar als zij mogen een chinees lief hebben, dan ik toch met een Nederlander op stap gaan he. Dus dan was het tijd voor het buffet. Vlaams eten, klaargemaakt door een Engelse kok, met een Duitse vlag rond zich gewikkeld (de kleuren kwamen toch overeen). Maar, de stoverij was echt wel lekker! En met frietjes en mayonnaise... natuurlijk, met een 50 tal Vlamingen waren de frieten nogal vlug op. Dus, aanschuiven tot ze er weer waren. Hebben daar wel 10 minuten gestaan, 7 chinezen geroepen dat ze moesten voor frieten zorgen, en dan waren ze nog niet doorbakken. Dat was dus niet goed geregeld, frieten moesten blijven aangevoerd worden... rijst met stoverij, gaat niet echt he. Goed, uiteindelijk genoeg gegeten, zelfs wafels en chocomousse als dessert. En dan zijn we aan de praat geraakt met nog een paar mensen hier uit de buurt. Er zijn dus effectief nog belgen in suzhou. een koppel woont hier al 4,5 jaar! Voor de kenners, de meesten zijn van Picanol, uit West-Vlaanderen. Maar daar hebben we ons overgezet, Belgen zijn Belgen.... zij zijn hier echt al goed ingeburgerd, hebben een eigen auto enzo. En dan hebben we ook een dokter leren kennen die in Shanghai werkt (wiens nummer we hebben voor noodgevallen, dus mama’s niet meer ongerust zijn, er woont een Belgische dokter in Suzhou). en zo nog een paar mensen. We hebben telefoonnummers uitgewisseld, en we gaan zeker nog met hen afspreken...
Er was trouwens ook een tombola, en de tweede prijs was een fles champagne. En ik heb gewonnen! Hier gaat het wel goed he. We hadden al eens 50 euro gewonnen met de treinticketten, ik had deze week opnieuw 5 euro gewonnen, ook met de treinticketten, en nu dus de champagne. Joepie. Tegen 12u zijn we naar huis gegaan. We hadden daar gewoonweg 8u gezeten, nog nooit zolang ergens blijven hangen hier. En vooral, het was gezellig, mensen van onze leeftijd enzo... alleen, nergens waar je kan dansen he.
Vandaag was dan eigenlijk gewoon een lui dagje. We gingen dus naar wuxi gaan, maar gelukkig hebben we da niet gedaan. We zweten al toen we aan ons deur uit de taxi kropen met al ons boodschappen. Dus hebben we uitgeslapen (ah ja, het was 1u tegen da we sliepen, een record bijna hier in china...) film gekeken, boodschappen gedaan, massage. Beetje opgeruimd en de was gedaan (moet ook gebeuren he). De ayi had weer ons tapijten gewassen...ik betrouw ze gewoon echt niet met een wasmachine. En dan zijn we nu de weblog aan het schrijven he. Volgend weekend gaan we nog eens richting shanghai, we hebben ticketten voor een kung fu show te zien (uiteindelijk hebben we het gevonden, en het is al betaald en alles.... het reserveren en betalen van die ticketten, wat een gedoe. Een chauffeur van het werk is naar de bank moeten gaan, om daar te gaan betalen...
Dus, we houden jullie op de hoogte, en we zijn al aan het aftellen!!
Vele groetjes
Johan en Els
Vrijdagavond zijn we op stap geweest met Christine (haar vriend is terug naar Duitsland), Mary-Ann en Paul, nog een aantal collega’s. Christine wou ons een restaurant laten zien in de buurt van Walking street dat we nog niet kenden. Is altijd handig. Eerst in walking street nog altijd op zoek naar schoentjes voor liefje...uiteraard heeft hij er geen gevonden, het moeten puma’s zijn, en blauwe... maar hier hebben ze dus enkel rode en groene... dus niets. Dan gaan eten...westers...ze hadden zelfs lamb doner kebab. Daar had liefje zin in. Komen ze daar mee af gewikkeld in krantepapier...eruit gehaald, bleek het effectief wel lekker te zijn... alle, ik heb er niet van gegeten, ik had kip... we hebben daar ervaringen van China met elkaar gedeeld, heel gezellig. Paul is nl nog maar net toegekomen, en we wilden hem toch een beetje helpen hier te settelen en te weten hoe het hier is (niet dat wij zo ervaren zijn, maar toch)
Daarna nog even iets gaan drinken in Harry’s bar. Er speelde een live-bandje (voor de verandering), maar ze speelden niet slecht (dat is wel voor de verandering). Ze speelden een aantal klassiekers van REM, the eagles, maar het was wel ok. Ze zijn hier trouwens ook met de VIP tafels begonnen...maar het gaf niet voor ons, wij hadden een tafel. We zijn alleen niet lang gebleven, het was echt warm daarbinnen. En die gast van het bandje vond da ook, die zat daar nu toch te zweten... af en toe kwam er trouwens ook een druppeltje uit het plafond...er zat schimmel op de plafond, dus voor hetzelfde geld komt de plafond naar beneden gevallen of zoiets. In elk geval, het was daar dus warm. Dus zijn we maar naar huis gegaan. En dan, taxi vinden... blijkbaar is het niet altijd gemakkelijk om in de zomer hier een taxi te vinden. Ze willen niet echt lopen als het te warm is zei Christine. Na een kwartiertje hadden we er toch een. Tja, we moesten wel wachten, lopen is sowieso geen optie, en in die warmte.
Gisteren was het dan de Belgische nationale feestdag. Nu ja, ik denk dat er in België geen kat van wakker lag, maar hier was er iets te doen in een restaurantje in de buurt. En nu blijkt de sales and marketing mgr van de blue marlin (da restaurant) een Vlaamse is, die ik 3 dagen geleden op straat was tegengekomen. Ze had mij horen bellen, en zou zijn we beginnen babbelen, en bleek dat ze dus iets organiseerde in de blue marlin. Wij daar dus naartoe. Sowieso, het was binnen, en airco, maar het leek ons ook wel eens plezant om wa andere mensen te leren kennen. Het begon om 2u, met een Vlaamse kermis. Enig probleem, Vlaamse kermis was buiten. Niet echt mensen geïnteresseerd dus. Wij kwamen rond 4u toe, en er waren toch al een tiental belgen. We hebben er ons dan maar bijgezet, en liefje heeft zich even in het Belgisch bier gegooid. Om 7u was er een Belgisch buffet met stoverij, waterzooi en fricandon (meatloaf, gehaktbrood...) en dat wilden we zeker niet missen. Dus, toegekomen, bij de Belgen gezeten. Nu wilden we vooral Belgen leren kennen uit Suzhou. waren al die mensen toch niet speciaal afgekomen om de nationale feestdag te vieren uit shanghai, wuxi,... van overal.. mensen van bij Bayer, Bekaert... Er was ook een van suzhou, maar die werkt al niet in Suzhou, en die had dan nog zijn chinese vrouw mee die geen woord Nederlands sprak. Nu, de meesten trokken zich da toch niet echt aan, en waren content da ze al eens vlaams konden klappen. Walen waren er trouwens nie, had gedacht da zij nog meer zouden de nationale feestdag vieren. In elk geval, met de belgen wat ervaringen uitgewisseld. Bleek dat ze in Wuxi nog veel minder verwesterd zijn dan hier. Als je daar kaas wil moet je het in nen bol kopen... was wel gezellig. Plan was eigenlijk eens te gaan kijken, nog wa boodschappen te doen, massage te halen en dan terug te gaan voor het buffet (ze moesten mij eens proberen tegen te houden). Maar we zijn dus blijven zitten. De meeste keken wel een beetje raar op met de Nederlander in het gezelschap, maar als zij mogen een chinees lief hebben, dan ik toch met een Nederlander op stap gaan he. Dus dan was het tijd voor het buffet. Vlaams eten, klaargemaakt door een Engelse kok, met een Duitse vlag rond zich gewikkeld (de kleuren kwamen toch overeen). Maar, de stoverij was echt wel lekker! En met frietjes en mayonnaise... natuurlijk, met een 50 tal Vlamingen waren de frieten nogal vlug op. Dus, aanschuiven tot ze er weer waren. Hebben daar wel 10 minuten gestaan, 7 chinezen geroepen dat ze moesten voor frieten zorgen, en dan waren ze nog niet doorbakken. Dat was dus niet goed geregeld, frieten moesten blijven aangevoerd worden... rijst met stoverij, gaat niet echt he. Goed, uiteindelijk genoeg gegeten, zelfs wafels en chocomousse als dessert. En dan zijn we aan de praat geraakt met nog een paar mensen hier uit de buurt. Er zijn dus effectief nog belgen in suzhou. een koppel woont hier al 4,5 jaar! Voor de kenners, de meesten zijn van Picanol, uit West-Vlaanderen. Maar daar hebben we ons overgezet, Belgen zijn Belgen.... zij zijn hier echt al goed ingeburgerd, hebben een eigen auto enzo. En dan hebben we ook een dokter leren kennen die in Shanghai werkt (wiens nummer we hebben voor noodgevallen, dus mama’s niet meer ongerust zijn, er woont een Belgische dokter in Suzhou). en zo nog een paar mensen. We hebben telefoonnummers uitgewisseld, en we gaan zeker nog met hen afspreken...
Er was trouwens ook een tombola, en de tweede prijs was een fles champagne. En ik heb gewonnen! Hier gaat het wel goed he. We hadden al eens 50 euro gewonnen met de treinticketten, ik had deze week opnieuw 5 euro gewonnen, ook met de treinticketten, en nu dus de champagne. Joepie. Tegen 12u zijn we naar huis gegaan. We hadden daar gewoonweg 8u gezeten, nog nooit zolang ergens blijven hangen hier. En vooral, het was gezellig, mensen van onze leeftijd enzo... alleen, nergens waar je kan dansen he.
Vandaag was dan eigenlijk gewoon een lui dagje. We gingen dus naar wuxi gaan, maar gelukkig hebben we da niet gedaan. We zweten al toen we aan ons deur uit de taxi kropen met al ons boodschappen. Dus hebben we uitgeslapen (ah ja, het was 1u tegen da we sliepen, een record bijna hier in china...) film gekeken, boodschappen gedaan, massage. Beetje opgeruimd en de was gedaan (moet ook gebeuren he). De ayi had weer ons tapijten gewassen...ik betrouw ze gewoon echt niet met een wasmachine. En dan zijn we nu de weblog aan het schrijven he. Volgend weekend gaan we nog eens richting shanghai, we hebben ticketten voor een kung fu show te zien (uiteindelijk hebben we het gevonden, en het is al betaald en alles.... het reserveren en betalen van die ticketten, wat een gedoe. Een chauffeur van het werk is naar de bank moeten gaan, om daar te gaan betalen...
Dus, we houden jullie op de hoogte, en we zijn al aan het aftellen!!
Vele groetjes
Johan en Els
Sunday, July 15, 2007
fruit SLA
goed, rustig weekendje voor de boeg! We waren redelijk moe, heel veel gewerkt deze week, maar goed nieuws gehad ivm ons project... dus, moe maar tevreden.
Vrijdagavond gaan eten in TGI Fridays...ribbetjes...en het smaakte. We hadden veel gewerkt deze week, niet veel buiten geweest, en dus vonden we dat we wel een ribbetje verdienden... beetje verder gewandeld... primeur, we hebben een hemdje gekocht voor liefje, een echt...beetje duurder dan dat fake gedoe, maar hopelijk wel betere kwaliteit...je zou zijn shorts moeten zien die hij gekocht heeft (de fake ones) gaten in de broekzakken, draden los. Je kan ook niet veel verwachten voor zo weinig geld, maar toch...het hangt er echt van af. Zijn polo’s zijn echt goed bijvoorbeeld. En, een nieuwe winkel is geopend, waar ze europese shampoo, en gel verkopen! Joepie!! Slechter nieuws, een van onze videowinkels is dan weer gesloten. Da gebeurt naar het schijnt altijd, ze zijn gesloten, en duiken na een paar weken weer ergens anders op. Dan jammer genoeg naar een andere moeten gaan, is daar wel duurder, 1,5 euro voor een videofilm. Wel een paar nieuwe, Zodiac, over een seriemoordenaar (ondertussen gezien, echt slecht, niet huren, kopen of naar de cinema gaan), dus we kunnen weer verder. Dan gingen we eens verder kijken. Aan het meer, li gon di, was er een kussengevecht en latin party in een Duits restaurant...ik weet het, begrijpen wie begrijpen kan...konden we wel eens naartoe gaan... geen kussen gezien, geen latin gehoord, en zelfs geen duitser (wel duits bier en dure worst). Dan maar terug richting huis. We vinden china dus wel leuk, maar er is hier dus echt niets te doen he...gaan blij zijn als we terug thuis zijn... we zijn hier echt graag omdat we kunnen reizen, en dingen doen die we anders nooit zouden gedaan of gezien hebben, en de ervaring, maar er is hier echt niets te doen!! Goed, zaterdag, eigenlijk niet veel speciaals gedaan. Het is hier nog altijd heel erg warm buiten, dus, uitslapen, gaan sporten, filmpje kijken (zodiac, slecht dus), massage, manicure, pedicure (die laatste 2 uiteraard niet voor mijn liefje). Alhoewel ze wel manicures hebben voor mannen...Maar hij is niet te overtuigen...
’s avonds gaan eten bij de Mexicaan. Ook daar proberen ze ons te lokken met het feit dat een bandje komt spelen, en dat het daar heel gezellig is. En het is bij het meer... dus, waarom niet... we hadden ook nog een bonnetje voor een gratis margerita ook... dus, we kwamen daar toe, er zaten toch nog wel 10 andere mensen zeker... en geen live muziek... wel lekker gegeten, en margerita was ook zeker aan te bevelen. Dan maar eens verder gekeken, even bij het meer (blijft zeer aangenaam, lichtjes, vuurwerk) en dan naar de sportsbar. We waren de enige... en we bestellen een dessert... appeltaart, walgelijk, en dan geven ze daar chocolade ijs bij... paar hapjes gegeten, en dan terug naar huis... enig probleem, het ligt daar een beetje afgelegen... geen taxi te zien dus, beetje verder gewandeld... gelukkig taxi gevonden...
vandaag hadden we een ander plan, we gingen eens het suzhou new district verkennen. Suzhou bestaat uit 3 delen (SIP, het industriepark, waar wij wonen, old town, waar we dus vrijdag geweest waren en het new district, ook wat meer westers). Maar het is wel een eindje rijden, dus we waren daar nog niet veel geweest. Dus, taxi in (38 RMB, wat al veel is voor hier), naar een winkelcentrum (we zijn nog steeds op zoek naar echte schoenen voor liefje). Goed, aangekomen, niet zo groot, maar toch een paar leuke winkels. Het principe is echter het volgende... je koopt iets, dan ga je met je briefjes (4) naar de kassa, betaal je, zetten ze daar stempels op (1 op elk exemplaar). Dan krijg je een kasticketje voor je totaal bedrag, en 3 briefjes terug. Ze houden er daar een, voor hun administratie, dan ga je terug naar de winkel, geef je 2 briefjes af met stempel, en eentje mag je houden. En dan krijg je je spullen... Maar goed, toch kleren gevonden, joepie (weer echte, of dat denken we toch). We waren redelijk vlug rond, dus tijd om even iets te gaan drinken op een terrasje (verbazingwekkend hadden ze daar terrasjes...) bij nader inzien was er 1 gesloten, en voor de rest geen mensen te zien. Maar toch geweest, bij Milo coffee, western food... wij zitten dus buiten, komt die serveerster vragen om binnen te zitten... too hot buiten... no, thank you. Ok, dit is de kaart, ik vraag een fruit salad, en liefje een fruit sundae (ijsje met fruit dus). Goed, wil ze ons iets vragen...moet ze een vriendin bijhalen (die zelf niet in het restaurant werkt), die vraagt ons welke smaak we willen. Liefje wil strawberry and banana. Banana begrijpt ze niet, dus ik toon een banaan, op een foto met een banana split. Denkt ze dus dat we een banana split willen – no no, banana ice cream. Can we go inside to choose? No... ok, 2 times strawberry (whatever)...chocolate?? no, 2 times strawberry… ok. Dan komen ze af met mijn fruitsla… letterlijk… fruit, met een vinaigrette dressing...walgelijk... en er lagen ook weer 2 kerstomaatjes tussen (cherry tomatoes, remember) goed, dan wachten op liefjes ijsje...
15 minuten gaan voorbij, worden beetje kranky...zijn dan maar weg, vragen de rekening... geen ijsje...ze waren dus zelfs niet van plan het te brengen...
goed, even boodschappen gedaan... er was beneden een supermarkt... handig... toch even naar de wijn kijken... oh, Chileense...met afkomst (vlag erbij en alles) USA... liefje was boos....
ok, boodschappen gedaan dan maar... richting huis in de taxi... ik had zo een gevoel dat de chauffeur aan het omrijden was... 51 RMB...wat kan je er aan doen... (dus we waren er wel geraakt voor 38). En voor dat bedrag mochten we hem wel bijna een fietser zien omver rijden... het heeft echt niet veel gescheeld...
thuis gekomen, tijd om even bij te komen (warm buiten...) en dan richting singa plaza, terrasje doen... liefje’s kostuums moesten nog gekuist worden, dus we doen die mee... vraagt ze ineens 18 RMB, want een ‘suit’ volgens die chinese, is een kostuumvest, en je moet nog apart betalen voor de broek... wij discussieren, een suit is 2 delen... neen, moet je apart voor betalen... even staan discussieren, boos weer weggegaan (vorige keer hebben we dat niet moeten betalen...) het is het principe dat je dus voelt dat je er opgelegd wordt... en al een aantal keer vandaag... en daar stonden we dan, met 2 kostuums in de hand...
goed, dan iets gegeten (nog altijd kostuums bij), liefje had mixed grill besteld, hij had honger... was niet lekker... vol vet... vies...en we bestelden een cola, en een cola light, 2 drankjes voor 2 personen... lijkt logisch, niet? Komt ze af met mijn cola light, ok... maar geen cola... nu ja, dat komt hier wel regelmatig voor...na 5 minuten, nog geen cola. Dus, we bestellen nogmaals een cola... is ze volledig in de war. Komt een andere serveerster vragen of ik misschien nog een cola light wil? Neen, een cola voor liefje... ok, ze had het begrepen...was echt onze dag niet...
en dan, in de taxi, een vriendelijke taxichauffeur... die zei dat mijn chinees heel goed was... en Engels probeerde te spreken...wat we niet van hem verwachten. En we weten het, wij kennen hun taal niet, maar in restaurants waar ze proberen westerlingen aan te trekken (want chinezen betalen die prijzen niet omdat het te duur is voor wat het waard is) verwachten we toch een klein beetje engels...goed, dus terug thuis, gaan we naar een andere droogkuis... rekent die ook apart voor de vest en de broek...never mind...dan nog paar kleinigheden gehaald uit ons winkeltje beneden...daar waren ze wel vriendelijk... gelukkig...
goed, we gaan jullie laten... genoeg geklaagd over chinezen...nog 2 en een halve week en we zijn terug even thuis!! hou dus zeker jullie agenda's open...
Vele groetjes
Johan, Els & Lele
Vrijdagavond gaan eten in TGI Fridays...ribbetjes...en het smaakte. We hadden veel gewerkt deze week, niet veel buiten geweest, en dus vonden we dat we wel een ribbetje verdienden... beetje verder gewandeld... primeur, we hebben een hemdje gekocht voor liefje, een echt...beetje duurder dan dat fake gedoe, maar hopelijk wel betere kwaliteit...je zou zijn shorts moeten zien die hij gekocht heeft (de fake ones) gaten in de broekzakken, draden los. Je kan ook niet veel verwachten voor zo weinig geld, maar toch...het hangt er echt van af. Zijn polo’s zijn echt goed bijvoorbeeld. En, een nieuwe winkel is geopend, waar ze europese shampoo, en gel verkopen! Joepie!! Slechter nieuws, een van onze videowinkels is dan weer gesloten. Da gebeurt naar het schijnt altijd, ze zijn gesloten, en duiken na een paar weken weer ergens anders op. Dan jammer genoeg naar een andere moeten gaan, is daar wel duurder, 1,5 euro voor een videofilm. Wel een paar nieuwe, Zodiac, over een seriemoordenaar (ondertussen gezien, echt slecht, niet huren, kopen of naar de cinema gaan), dus we kunnen weer verder. Dan gingen we eens verder kijken. Aan het meer, li gon di, was er een kussengevecht en latin party in een Duits restaurant...ik weet het, begrijpen wie begrijpen kan...konden we wel eens naartoe gaan... geen kussen gezien, geen latin gehoord, en zelfs geen duitser (wel duits bier en dure worst). Dan maar terug richting huis. We vinden china dus wel leuk, maar er is hier dus echt niets te doen he...gaan blij zijn als we terug thuis zijn... we zijn hier echt graag omdat we kunnen reizen, en dingen doen die we anders nooit zouden gedaan of gezien hebben, en de ervaring, maar er is hier echt niets te doen!! Goed, zaterdag, eigenlijk niet veel speciaals gedaan. Het is hier nog altijd heel erg warm buiten, dus, uitslapen, gaan sporten, filmpje kijken (zodiac, slecht dus), massage, manicure, pedicure (die laatste 2 uiteraard niet voor mijn liefje). Alhoewel ze wel manicures hebben voor mannen...Maar hij is niet te overtuigen...
’s avonds gaan eten bij de Mexicaan. Ook daar proberen ze ons te lokken met het feit dat een bandje komt spelen, en dat het daar heel gezellig is. En het is bij het meer... dus, waarom niet... we hadden ook nog een bonnetje voor een gratis margerita ook... dus, we kwamen daar toe, er zaten toch nog wel 10 andere mensen zeker... en geen live muziek... wel lekker gegeten, en margerita was ook zeker aan te bevelen. Dan maar eens verder gekeken, even bij het meer (blijft zeer aangenaam, lichtjes, vuurwerk) en dan naar de sportsbar. We waren de enige... en we bestellen een dessert... appeltaart, walgelijk, en dan geven ze daar chocolade ijs bij... paar hapjes gegeten, en dan terug naar huis... enig probleem, het ligt daar een beetje afgelegen... geen taxi te zien dus, beetje verder gewandeld... gelukkig taxi gevonden...
vandaag hadden we een ander plan, we gingen eens het suzhou new district verkennen. Suzhou bestaat uit 3 delen (SIP, het industriepark, waar wij wonen, old town, waar we dus vrijdag geweest waren en het new district, ook wat meer westers). Maar het is wel een eindje rijden, dus we waren daar nog niet veel geweest. Dus, taxi in (38 RMB, wat al veel is voor hier), naar een winkelcentrum (we zijn nog steeds op zoek naar echte schoenen voor liefje). Goed, aangekomen, niet zo groot, maar toch een paar leuke winkels. Het principe is echter het volgende... je koopt iets, dan ga je met je briefjes (4) naar de kassa, betaal je, zetten ze daar stempels op (1 op elk exemplaar). Dan krijg je een kasticketje voor je totaal bedrag, en 3 briefjes terug. Ze houden er daar een, voor hun administratie, dan ga je terug naar de winkel, geef je 2 briefjes af met stempel, en eentje mag je houden. En dan krijg je je spullen... Maar goed, toch kleren gevonden, joepie (weer echte, of dat denken we toch). We waren redelijk vlug rond, dus tijd om even iets te gaan drinken op een terrasje (verbazingwekkend hadden ze daar terrasjes...) bij nader inzien was er 1 gesloten, en voor de rest geen mensen te zien. Maar toch geweest, bij Milo coffee, western food... wij zitten dus buiten, komt die serveerster vragen om binnen te zitten... too hot buiten... no, thank you. Ok, dit is de kaart, ik vraag een fruit salad, en liefje een fruit sundae (ijsje met fruit dus). Goed, wil ze ons iets vragen...moet ze een vriendin bijhalen (die zelf niet in het restaurant werkt), die vraagt ons welke smaak we willen. Liefje wil strawberry and banana. Banana begrijpt ze niet, dus ik toon een banaan, op een foto met een banana split. Denkt ze dus dat we een banana split willen – no no, banana ice cream. Can we go inside to choose? No... ok, 2 times strawberry (whatever)...chocolate?? no, 2 times strawberry… ok. Dan komen ze af met mijn fruitsla… letterlijk… fruit, met een vinaigrette dressing...walgelijk... en er lagen ook weer 2 kerstomaatjes tussen (cherry tomatoes, remember) goed, dan wachten op liefjes ijsje...
15 minuten gaan voorbij, worden beetje kranky...zijn dan maar weg, vragen de rekening... geen ijsje...ze waren dus zelfs niet van plan het te brengen...
goed, even boodschappen gedaan... er was beneden een supermarkt... handig... toch even naar de wijn kijken... oh, Chileense...met afkomst (vlag erbij en alles) USA... liefje was boos....
ok, boodschappen gedaan dan maar... richting huis in de taxi... ik had zo een gevoel dat de chauffeur aan het omrijden was... 51 RMB...wat kan je er aan doen... (dus we waren er wel geraakt voor 38). En voor dat bedrag mochten we hem wel bijna een fietser zien omver rijden... het heeft echt niet veel gescheeld...
thuis gekomen, tijd om even bij te komen (warm buiten...) en dan richting singa plaza, terrasje doen... liefje’s kostuums moesten nog gekuist worden, dus we doen die mee... vraagt ze ineens 18 RMB, want een ‘suit’ volgens die chinese, is een kostuumvest, en je moet nog apart betalen voor de broek... wij discussieren, een suit is 2 delen... neen, moet je apart voor betalen... even staan discussieren, boos weer weggegaan (vorige keer hebben we dat niet moeten betalen...) het is het principe dat je dus voelt dat je er opgelegd wordt... en al een aantal keer vandaag... en daar stonden we dan, met 2 kostuums in de hand...
goed, dan iets gegeten (nog altijd kostuums bij), liefje had mixed grill besteld, hij had honger... was niet lekker... vol vet... vies...en we bestelden een cola, en een cola light, 2 drankjes voor 2 personen... lijkt logisch, niet? Komt ze af met mijn cola light, ok... maar geen cola... nu ja, dat komt hier wel regelmatig voor...na 5 minuten, nog geen cola. Dus, we bestellen nogmaals een cola... is ze volledig in de war. Komt een andere serveerster vragen of ik misschien nog een cola light wil? Neen, een cola voor liefje... ok, ze had het begrepen...was echt onze dag niet...
en dan, in de taxi, een vriendelijke taxichauffeur... die zei dat mijn chinees heel goed was... en Engels probeerde te spreken...wat we niet van hem verwachten. En we weten het, wij kennen hun taal niet, maar in restaurants waar ze proberen westerlingen aan te trekken (want chinezen betalen die prijzen niet omdat het te duur is voor wat het waard is) verwachten we toch een klein beetje engels...goed, dus terug thuis, gaan we naar een andere droogkuis... rekent die ook apart voor de vest en de broek...never mind...dan nog paar kleinigheden gehaald uit ons winkeltje beneden...daar waren ze wel vriendelijk... gelukkig...
goed, we gaan jullie laten... genoeg geklaagd over chinezen...nog 2 en een halve week en we zijn terug even thuis!! hou dus zeker jullie agenda's open...
Vele groetjes
Johan, Els & Lele
Monday, July 9, 2007
geen titel...
ik kan geen titel toevoegen, heel raar, dus het is gewoon het verhaal van ons weekend... veel leesplezier!!
Een weekendje terug in Suzhou... pff... als je net terug bent van Hong kong is het wel even terug wennen!!
Eerst en vooral, Filip, zal het niet meer doen, mag ik alsjeblieft nog lezen in de mis. Voor de rest, Filip en Jeroen zijn normaal wel goeie vriendjes hoor, ze vinden het alleen leuk mekaar eens te plagen...
Maar goed, toch even onze belevenissen van dit weekend! Vrijdagavond eerst gaan eten met onze baas, naar een andere duitser (voor wie echt een goed geheugen heeft, we waren eens naar een duitser geweest, en was vooral duur en niet lekker (duits eten, tja...) maar goed, eens een andere proberen... en raar maar waar, het was wel lekker... ofwel is dat omdat we hier al een tijdje zijn, en het op de duur niet meer weten, ofwel kunnen sommige duitsers wel lekker eten maken... maar goed, dus gaan eten met de baas, het was wel gezellig. Zijn vrouw en kinderen zijn al terug naar huis, dus is het voor hem een beetje eenzaam...maar gelukkig zijn wij er dus... dus beetje gegeten, gedronken, gebabbeld (wimbledon, tour de france, zelfs voetbal). Terug naar huis, en gaan slapen... we waren gewoon uitgeput van hong kong, niet normaal...
Zaterdag dan heel erg lang uitgeslapen, gesport, en film gekeken... was echt veel te warm om buiten te komen, niet te doen. Zijn dan toen het donker was bbq gaan eten... was wel niet veel speciaals (maar wat wil je ook, voor 5,8 euro krijg je eten, bier en frisdrank zoveel je wil en dessert...) kan je eigenlijk niet voor sukkelen he. Dan naar de massage, en terug naar huis, nog filmpje kijken (hadden echt nog wat in te halen qua films, liggen er hier nog met een stuk of 10 die we moeten zien). Het heeft hier trouwens gedonderd, ongelooflijk. Nooit in china op stap gaan zonder paraplu... want als het regent kan je natuurlijk geen taxi vinden...
Zondag gingen we nog eens richting Shanghai. Eerste doel was de vriend van christine gaan bezoeken in het ziekenhuis. Hij heeft een heel erg zwaar ongeluk gehad toen hij op een fietsweekendje was. Maar hij gaat maandag terug naar duitsland, dus waren ze druk bezig met hem klaar te maken om te vertrekken, dat het niet is door gegaan... we kunnen het ons wel inbeelden dat je liever niet in een chinees ziekenhuis ligt... maar goed, hij moet dus naar Duitsland voor revalidatie, we hopen dat alles goed komt. Maar we hadden dus die treinticketten voor shanghai... dus was het weer eens tijd voor onze favoriete bezigheid, shoppen voor fake dingen, en afdingen. Ik had nl in hong kong mijn vorige paar fake adidassen helemaal kapot gelopen (fake schoenen kunnen echt niet tegen regen) en het is dus tijd voor nieuwe (je kan ook niet meer verwachten voor schoenen van 10 euro) trouwens, liefjes echte puma’s hebben de regen in hong kong ook niet echt overleefd... dus, opnieuw naar de fake winkels... Maar je wordt daar echt moe van, het rondlopen, het onderhandelen, niet weten of ze je er aan het opleggen zijn... en dan in de metro, niet te doen, druk... het was echt vechten voor een plaatsje, voor een ticket (waar is de discipline uit hong kong naartoe). Voor een vrouw wat het teveel, die viel daar ineens flauw... echt ongelooflijk druk. Maar, ik heb wel mijn fake schoenen... joepie....
Volgende halte, het grootste winkelcentrum van china...en opnieuw, volk, volk en nog eens volk! Maar wel leukere winkels (alhoewel, kan er niet echt in, in hun kleren, chinese maten he), Esprit, H&M, Benetton, en zelfs een C&A. Liefje wou dus echte schoenen kopen. Maar we waren even vergeten dat we terug in China waren. Maw, do you have these shoes in a different color ‘ting pu dong’ (begrijp het niet). Toch goed geprobeerd… en een watson’s tegengekomen (zeep, tandpasta, deo, gel…) weten we nu toch al zijn, ook positief! En dan, terug naar het treinstation. Eerst dus weer de metro in... volk... niet normaal. Was dus echt drummen om op de metro te kunnen (en eerst nog ticketje kopen). Dan de trein in (in het doorgaan hadden we de chinezen trouwens in de war gebracht, we hadden gevraagd of iemand wilde wisselen van plaats...), trein af, en iets gaan eten op ons favoriete terras... en daar zijn we nu toch aangevallen door de muggen.... je zou mijn liefjes been moeten zijn.. bobbels...
goed, we gaan ermee ophouden, we willen jullie niet jaloers maken op onze muggen en het lekkere warme weer (veel te warm, niet te doen)
vele groetjes en tot binnenkort
ik kan geen titel toevoegen, heel raar, dus het is gewoon het verhaal van ons weekend... veel leesplezier!!
Een weekendje terug in Suzhou... pff... als je net terug bent van Hong kong is het wel even terug wennen!!
Eerst en vooral, Filip, zal het niet meer doen, mag ik alsjeblieft nog lezen in de mis. Voor de rest, Filip en Jeroen zijn normaal wel goeie vriendjes hoor, ze vinden het alleen leuk mekaar eens te plagen...
Maar goed, toch even onze belevenissen van dit weekend! Vrijdagavond eerst gaan eten met onze baas, naar een andere duitser (voor wie echt een goed geheugen heeft, we waren eens naar een duitser geweest, en was vooral duur en niet lekker (duits eten, tja...) maar goed, eens een andere proberen... en raar maar waar, het was wel lekker... ofwel is dat omdat we hier al een tijdje zijn, en het op de duur niet meer weten, ofwel kunnen sommige duitsers wel lekker eten maken... maar goed, dus gaan eten met de baas, het was wel gezellig. Zijn vrouw en kinderen zijn al terug naar huis, dus is het voor hem een beetje eenzaam...maar gelukkig zijn wij er dus... dus beetje gegeten, gedronken, gebabbeld (wimbledon, tour de france, zelfs voetbal). Terug naar huis, en gaan slapen... we waren gewoon uitgeput van hong kong, niet normaal...
Zaterdag dan heel erg lang uitgeslapen, gesport, en film gekeken... was echt veel te warm om buiten te komen, niet te doen. Zijn dan toen het donker was bbq gaan eten... was wel niet veel speciaals (maar wat wil je ook, voor 5,8 euro krijg je eten, bier en frisdrank zoveel je wil en dessert...) kan je eigenlijk niet voor sukkelen he. Dan naar de massage, en terug naar huis, nog filmpje kijken (hadden echt nog wat in te halen qua films, liggen er hier nog met een stuk of 10 die we moeten zien). Het heeft hier trouwens gedonderd, ongelooflijk. Nooit in china op stap gaan zonder paraplu... want als het regent kan je natuurlijk geen taxi vinden...
Zondag gingen we nog eens richting Shanghai. Eerste doel was de vriend van christine gaan bezoeken in het ziekenhuis. Hij heeft een heel erg zwaar ongeluk gehad toen hij op een fietsweekendje was. Maar hij gaat maandag terug naar duitsland, dus waren ze druk bezig met hem klaar te maken om te vertrekken, dat het niet is door gegaan... we kunnen het ons wel inbeelden dat je liever niet in een chinees ziekenhuis ligt... maar goed, hij moet dus naar Duitsland voor revalidatie, we hopen dat alles goed komt. Maar we hadden dus die treinticketten voor shanghai... dus was het weer eens tijd voor onze favoriete bezigheid, shoppen voor fake dingen, en afdingen. Ik had nl in hong kong mijn vorige paar fake adidassen helemaal kapot gelopen (fake schoenen kunnen echt niet tegen regen) en het is dus tijd voor nieuwe (je kan ook niet meer verwachten voor schoenen van 10 euro) trouwens, liefjes echte puma’s hebben de regen in hong kong ook niet echt overleefd... dus, opnieuw naar de fake winkels... Maar je wordt daar echt moe van, het rondlopen, het onderhandelen, niet weten of ze je er aan het opleggen zijn... en dan in de metro, niet te doen, druk... het was echt vechten voor een plaatsje, voor een ticket (waar is de discipline uit hong kong naartoe). Voor een vrouw wat het teveel, die viel daar ineens flauw... echt ongelooflijk druk. Maar, ik heb wel mijn fake schoenen... joepie....
Volgende halte, het grootste winkelcentrum van china...en opnieuw, volk, volk en nog eens volk! Maar wel leukere winkels (alhoewel, kan er niet echt in, in hun kleren, chinese maten he), Esprit, H&M, Benetton, en zelfs een C&A. Liefje wou dus echte schoenen kopen. Maar we waren even vergeten dat we terug in China waren. Maw, do you have these shoes in a different color ‘ting pu dong’ (begrijp het niet). Toch goed geprobeerd… en een watson’s tegengekomen (zeep, tandpasta, deo, gel…) weten we nu toch al zijn, ook positief! En dan, terug naar het treinstation. Eerst dus weer de metro in... volk... niet normaal. Was dus echt drummen om op de metro te kunnen (en eerst nog ticketje kopen). Dan de trein in (in het doorgaan hadden we de chinezen trouwens in de war gebracht, we hadden gevraagd of iemand wilde wisselen van plaats...), trein af, en iets gaan eten op ons favoriete terras... en daar zijn we nu toch aangevallen door de muggen.... je zou mijn liefjes been moeten zijn.. bobbels...
goed, we gaan ermee ophouden, we willen jullie niet jaloers maken op onze muggen en het lekkere warme weer (veel te warm, niet te doen)
vele groetjes en tot binnenkort
Thursday, July 5, 2007
anniversary weekend
Goed, hier ben ik terug...heb trouwens net jullie commentaren gelezen... vraag mij toch af waar de fascinatie van Helmut Lotti van komt...en Filip, laat me aub wel weten als het zover is he, ik mocht lezen in de mis he....trouwens, vriendjes, lief zijn voor mekaar he. Goed, waar was ik, zondag in Hong kong.... niet zoals een zondag in china, waar iedereen om 6u ’s morgens al lawaai aan het maken is... dus, opgestaan, westers gaan ontbijten, en dan... Hong kong heeft ook een havengebied, Aberdeen, waar er ook een haventje is, een strandje, een grooot drijvend restaurant, en ook... ‘ocean park’. Dat is een soort pretpark/dierenpark, maar met 4 panda’s... . goed, dus de bus naar ocean park genomen, en dan konden we nog de rest doen. Met de bus wel voorbij de rest gepasseerd... was niet echt de moeite, maar we hadden het dan toch gezien, trouwens, was maar een kort busritjes hoor, alles lag daar heel erg dicht bij mekaar. Dus, ocean world... eerste wat we tegenkwamen, space wheel... kan niet erg zijn, karretjes die ronddraaien... vliegen we daar ineens overkop...ik kwam er af, en bijna mijn westers ontbijt eruit (zouden we niet gewild hebben)... dus, niet in iets gaan waarvan je niet weet hoe het in mekaar zit, en waar weinig mensen in de rij staan... is een reden voor. Dan nog een paar attracties gedaan, onder andere een wildwaterbaan, deed deugd naar mijn zweetaanval na het space wheel en een rollercoaster... was trouwens ook redelijk scary, redelijk hoog boven de zee enzo... maar goed, het park is op een berg gebouwd, en dus konden we weer de roltrappen in. Nog nooit zoveel roltrappen gezien als in Hong kong... goed, dan naar de zeeleeuwen (eigenlijk hadden we er al heel veel gezien in chili, maar die waren niet zo getraind om visjes te vangen en stil te blijven zitten als iemand een foto wou nemen). Dan de ocean tower in, die ronddraaide over het hele park, met een schitterend zicht opnieuw als in het revolving restaurant (alleen zonder buffet, en 2 minuten ipv 66). Dan naar een hele hoop tropische vissen, haaien, roggen, kwallen... echt wel speciaal... alleen jammer, zo veel foto’s getrokken dat de batterij plat was... en we hadden nog geen panda gezien... maar de panda’s waren aan de andere kant van het park... en daar moesten we naartoe met een kabellift... ik haat kabelliften... en toen stond ze ineens stil, en we zaten daar, in die bol, 100en meter boven de grond, en de kabelliftbol stond stil!! Denk dat ze mij hoorden roepen in alle bollen... goed, na een paar minuten bewoog ze terug, gelukkig... (dat en mijn westers ontbijt, wat een dag...)
Maar goed, de panda’s.... bleek dat het de eerste dag was dat het publiek naar de 2 nieuwe panda’s kon gaan kijken. Het was nl een cadeau van china aan hongkong, voor de 10 jaar dat hong kong terug bij china hoort....
Maar het was dus de eerste dag... dus, een uur in de rij gestaan om 2 panda’s te zien... maar wel de moeite, ze waren heel erg schattig, waren aan het spelen... echt lief... en zo hebben we toch de wereldpremiere van de panda’s meegemaakt... (en natuurlijk een panda knuffel gekocht). Was trouwens wel beetje zielig voor de oude panda’s, want niemand keek naar hen, alleen naar de nieuwe...
Dan nog 1 ding te doen, Mr whiskers wild ride. Je ging zo in stoeltjes gaan zitten die meebewogen… was plezant. En dan was het tijd om naar huis te gaan... genoeg pretpark voor 1 dag...
Want ’s avonds was het vuurwerk, opnieuw, 10 jaar geleden... maar het begon zo langzaam... wij stonden daar, hiervoor kunnen we zelfs in suzhou blijven, hebben ze ook elk weekend vuurwerk... maar het werd beter, en beter, en op het einde heel heel heel veel vuurwerk in de lucht (mss hebben jullie het wel op tv gezien J). We gingen dan nog even stapje in de wereld gaan zetten, maar waren zo moe dat we gewoon iets gaan eten zijn in de sportsbar...(jaja, we worden oud...)
En dan was het maandag, we hadden tijd voor een uitgebreide lunch, dus we gingen dimsummen... specialiteit van hong kong, moet je tijd voor hebben, allemaal kleine hapjes... wij aan het hotel vragen waar we goed konden dimsummen... hij stuurt ons naar een restaurant, renovatie... dus terug, die congierge was echt niet vriendelijk, hij zei da we maar moesten rondlopen, we zouden wel iets tegenkomen... dus, dan maar gaan rondlopen... ondertussen ook cadeautje kopen voor liefje...we gingen op zoek naar een horloge... in de eerste winkel hadden we een leuk gezien (maar, nooit kopen in de eerste winkel, vergelijken). In de volgende winkel vragen we opnieuw naar dat model, bleek dat dat kleur niet eens bestond! We gingen dus zelfs een fake duur horloge gekocht hebben!! Dan naar een officiële winkel geweest... iets duurder, maar echt...trouwens, ondertussen op zoek geweest naar een internet cafe, om te kijken of het wel echt was en wat het bij ons zou kosten... nog iets, het internet was gewoon vlug in hongkong (wel vergeten naar de weblog te kijken, daar normaal niet geblokkeerd).... goe, dus op zoek naar de dimsum... niets gevonden, lang op zoek geweest, en dan maar gaan dimsummen in de mac donalds... was ook een speciale ervaring... het zat daar zo vol dat we zelfs geen tafeltje hadden, en moesten rechtstaand Mc donalds eten... ook eens iets anders. En dan, shoppen, shoppen... . toiletspullen inslaan, kleertjes kijken,... en dan was het jammer genoeg tijd om naar de luchthaven te gaan... ruim op tijd... alleen, zonnecreme mag niet in de handbagage... is meer dan 100 ml, en zat niet in plastic zakje.... zonnecreme in de vuilbak... goed, nog even iets eten in de luchthaven en ons hong kong geld opdoen (weer toiletspullen) en het was tijd om terug richting suzhou te gaan... oh ja, we staan aan de balie om in te checken... wat zegt ze, your flight is cancelled, and the next one leaves at 6.30... ik dacht echt dat ze ons daar ging houden tot de volgende morgen...goed, was gewoon uurtje later.... en dan vliegtuig op, rice of noodles... en dan met de chauffeur richting huis... ongelooflijk, chinezen kunnen niet rijden, weer in 5e bij 70, niet willen optrekken, plots remmen zonder reden... goed, thuis tegen half 12, en moesten de was nog doen, want de kuisvrouw kwam de volgende dag. Ben dan om half 4 opgestaan, om nog een lading was in te steken (anders moeten we zelf strijken, geen zin in...) en nu al een paar dagen terug aan het werk... morgen weer weekend, joepie!!
Oh ja, zusje, proficiat met je grootste onderscheiding, eerste van je klas, 90,8%, grote zus is fier!!!
Vele groetjes, en tot binnenkort....
Johan en Els
Chinees bijt hond dood
Een man in de Chinese provincie Hebei heeft z'n puppy verdedigd tegen een andere hond. Een dorpsgenoot van de man werd wakker van de pup die aan het janken was. Hij zag toen dat een woeste hond het jonge dier aanviel.
De man probeerde het boosaardige beest te verjagen door watermeloenen naar hem te gooien. Maar de hond was niet onder de indruk en bleef de puppy aanvallen. Om z'n lieftallige hondje te redden, wierp de eigenaar zich op de aanvaller en zette z'n tanden in het beest. Tien minuten lang vochten de twee en rolden over de grond. Toen uiteindelijk de man het dier dood wist te bijten.
Maar goed, de panda’s.... bleek dat het de eerste dag was dat het publiek naar de 2 nieuwe panda’s kon gaan kijken. Het was nl een cadeau van china aan hongkong, voor de 10 jaar dat hong kong terug bij china hoort....
Maar het was dus de eerste dag... dus, een uur in de rij gestaan om 2 panda’s te zien... maar wel de moeite, ze waren heel erg schattig, waren aan het spelen... echt lief... en zo hebben we toch de wereldpremiere van de panda’s meegemaakt... (en natuurlijk een panda knuffel gekocht). Was trouwens wel beetje zielig voor de oude panda’s, want niemand keek naar hen, alleen naar de nieuwe...
Dan nog 1 ding te doen, Mr whiskers wild ride. Je ging zo in stoeltjes gaan zitten die meebewogen… was plezant. En dan was het tijd om naar huis te gaan... genoeg pretpark voor 1 dag...
Want ’s avonds was het vuurwerk, opnieuw, 10 jaar geleden... maar het begon zo langzaam... wij stonden daar, hiervoor kunnen we zelfs in suzhou blijven, hebben ze ook elk weekend vuurwerk... maar het werd beter, en beter, en op het einde heel heel heel veel vuurwerk in de lucht (mss hebben jullie het wel op tv gezien J). We gingen dan nog even stapje in de wereld gaan zetten, maar waren zo moe dat we gewoon iets gaan eten zijn in de sportsbar...(jaja, we worden oud...)
En dan was het maandag, we hadden tijd voor een uitgebreide lunch, dus we gingen dimsummen... specialiteit van hong kong, moet je tijd voor hebben, allemaal kleine hapjes... wij aan het hotel vragen waar we goed konden dimsummen... hij stuurt ons naar een restaurant, renovatie... dus terug, die congierge was echt niet vriendelijk, hij zei da we maar moesten rondlopen, we zouden wel iets tegenkomen... dus, dan maar gaan rondlopen... ondertussen ook cadeautje kopen voor liefje...we gingen op zoek naar een horloge... in de eerste winkel hadden we een leuk gezien (maar, nooit kopen in de eerste winkel, vergelijken). In de volgende winkel vragen we opnieuw naar dat model, bleek dat dat kleur niet eens bestond! We gingen dus zelfs een fake duur horloge gekocht hebben!! Dan naar een officiële winkel geweest... iets duurder, maar echt...trouwens, ondertussen op zoek geweest naar een internet cafe, om te kijken of het wel echt was en wat het bij ons zou kosten... nog iets, het internet was gewoon vlug in hongkong (wel vergeten naar de weblog te kijken, daar normaal niet geblokkeerd).... goe, dus op zoek naar de dimsum... niets gevonden, lang op zoek geweest, en dan maar gaan dimsummen in de mac donalds... was ook een speciale ervaring... het zat daar zo vol dat we zelfs geen tafeltje hadden, en moesten rechtstaand Mc donalds eten... ook eens iets anders. En dan, shoppen, shoppen... . toiletspullen inslaan, kleertjes kijken,... en dan was het jammer genoeg tijd om naar de luchthaven te gaan... ruim op tijd... alleen, zonnecreme mag niet in de handbagage... is meer dan 100 ml, en zat niet in plastic zakje.... zonnecreme in de vuilbak... goed, nog even iets eten in de luchthaven en ons hong kong geld opdoen (weer toiletspullen) en het was tijd om terug richting suzhou te gaan... oh ja, we staan aan de balie om in te checken... wat zegt ze, your flight is cancelled, and the next one leaves at 6.30... ik dacht echt dat ze ons daar ging houden tot de volgende morgen...goed, was gewoon uurtje later.... en dan vliegtuig op, rice of noodles... en dan met de chauffeur richting huis... ongelooflijk, chinezen kunnen niet rijden, weer in 5e bij 70, niet willen optrekken, plots remmen zonder reden... goed, thuis tegen half 12, en moesten de was nog doen, want de kuisvrouw kwam de volgende dag. Ben dan om half 4 opgestaan, om nog een lading was in te steken (anders moeten we zelf strijken, geen zin in...) en nu al een paar dagen terug aan het werk... morgen weer weekend, joepie!!
Oh ja, zusje, proficiat met je grootste onderscheiding, eerste van je klas, 90,8%, grote zus is fier!!!
Vele groetjes, en tot binnenkort....
Johan en Els
Chinees bijt hond dood
Een man in de Chinese provincie Hebei heeft z'n puppy verdedigd tegen een andere hond. Een dorpsgenoot van de man werd wakker van de pup die aan het janken was. Hij zag toen dat een woeste hond het jonge dier aanviel.
De man probeerde het boosaardige beest te verjagen door watermeloenen naar hem te gooien. Maar de hond was niet onder de indruk en bleef de puppy aanvallen. Om z'n lieftallige hondje te redden, wierp de eigenaar zich op de aanvaller en zette z'n tanden in het beest. Tien minuten lang vochten de twee en rolden over de grond. Toen uiteindelijk de man het dier dood wist te bijten.
Wednesday, July 4, 2007
Hong kong - even terug 'thuis'
Tja, ondertussen is het alweer een tijdje geleden dat jullie ons nog gehoord hebben, maar we hebben net genoten van een weekend hong kong... en zijn net terug in het land... (jammer genoeg...).
Oh ja, weblog nog steeds geblokkeerd... maar, we hebben er wel geen flauw idee van wie via onze weblog probeert gepersonaliseerde t-shirts te verkopen...
Eerst nog even zeggen dat het hier voor Hong kong weer ongelooflijk warm was, zweten... en het ergste is, Rogers is aan het besparen op dit moment, en in de kantine (waar we al zo ongelooflijk lekker eten krijgen) wordt bespaard op 1 keuze...maw, ipv 8 verschillende dingen, kan je er maar 7 kiezen... en zo sparen we 20.000 USD per jaar... enig probleem, ze dachten ook te besparen op electriciteit, door de airco af te zetten... dus, sebiet als je begint te eten, begin je ook te zweten...niet normaal. Een chinese collega zat bij ons, en die kreeg nu toch een zweetaanval...
Vrijdag vertrokken we dus naar Hong Kong, hadden we echt al lang naar uitgekeken, weekendje weg...alleen, we werden om 1u op het werk opgehaald om om tien over 5 te vertrekken met het vliegtuig... is normaal 1u en 45 minuten rijden naar de luchthaven, dus op tijd vertrokken...zitten we daar nu toch niet in een mega – file, niet normaal. Onze chauffeur had een andere weg genomen (blijf ik van overtuigd) en was in het begin echt aan een slakkegangetje aan het rijden (zondagchauffeur op een vrijdag), op het linkse vak... en aan 70 zat hij al in 5e, echt frustrerend... en we staan daar dus in de file. Om half 4 ten laatste moesten we onze ticketten ophalen... na heel veel omwegen, heel traag optrekken en heel bizar rijden waren we om kwart voor 4 in de luchthaven, maar aangezien het een internationale vlucht is sta je dus minstens een half uur in de rij voor de immigratie controle... (ze controleren dus ook of je wel buiten mag). Wij hebben daar nu toch gelopen in de luchthaven... maar gelukkig waren we op tijd.
Dan, het vliegtuig in...het was net ‘hong kong week’ bij china eastern airlines... en je kon een prijs winnen... en ik heb gewonnen... een sleutelhanger... trouwens, wat een verschil met een vlucht van 2uur van bij ons, 2 keer drinken, eten (noodles of rijst...geen beef or pasta), ijsje... we werden goed verzorgd...was om ons af te leiden van het feit dat de piloot niet kon vliegen denk ik...was niet echt een vlotte landing... maar goed, alles goed afgelopen, aangekomen in hong kong, opnieuw paar papiertjes ingevuld, stempels in paspoort, en daar gingen we, de airport express in, metro in, en richting hotel... en dan begon het, het zoeken van het hotel... maar de metro stopte in een winkelcentrum, het eerste wat we zagen, delifrance, dan een winkel met toiletspullen (shampoo, zeep, deo), dan doughnuts, haagen dasz (weet niet hoe je dat schrijft)... was alsof we terug thuis waren...goed, dan richting hotel... met een levend navigatiesysteem naast mij was dat natuurlijk niet moeilijk...:-) maar goed, wel in de juiste straat geraakt, maar het hotel gewoon voorbij gelopen. Wij kijken op de kaart... vraagt er daar een voorbijganger of hij mss kan helpen...in het Engels...
Goed, hotel, in het centrum dus, dicht bij de metro. Even opfrissen, en gaan rondwandelen. 5 minuutjes, en we waren aan het water, waar de de hong kong skyline kon zien...indrukwekkend... beetje rondgewandeld, foto’s getrokken, gezweet, en dan richting een van de uitgangsbuurten... een opgewaardeerde buurt, waar je vroeger de roze neonlichtjes kon zien, en nu veel bars zijn, wel nog steeds vermengd met barretjes met roze neonlichtjes... vanalles gezien, zelfs een pitakot... jammer genoeg hadden we net gegeten... maar goed, veel barretjes, tijdje rondgelopen... dan terug richting hotel... waren toch redelijk moe. We waren uiteindelijk wel meer dan 9u onderweg, om eigenlijk in Hong kong te geraken.
Zaterdag was het dan tijd om de toeristische attracties te gaan bekijken...eigenlijk niet nodig in Hong kong. Je moet hier komen om te shoppen, geld uit te geven, westers te eten, en uit te gaan. Maar goed, zo oppervlakkig wilden we niet zijn (beseften we eigenlijk ook niet echt op dit moment). Eerste halte, de peak... neen, eigenlijk niet, eerste halte, ontbijt bij de delifrance... en de helft van ons ontbijt was nog op kosten van delifrance ook (ze waren vergeten een paar dingen te rekenen). Dus, volgende stop, de peak. 1 probleem, was mijn kaart vergeten in de delifrance... en nogmaals, met mijn levend navigatiesysteem... we kwamen uit de metro, en hebben effectief een kaart moeten kopen (je krijgt ze dus bijna overal gratis, behalve als je er echt een nodig hebt). Dus, op weg naar de peak...je neemt een tram (speciaal treintje) naar een uitzicht over hong kong... ongelooflijk... natuurlijk heb je ook een winkelcentrum boven...goed, dus even van het uitzicht genieten...en bijna wegwaaien. Want iedereen had ons gewaarschuwd dat het zo ongelooflijk warm ging zijn, maar eigenlijk waaide het voornamelijk. In de mall was er ook een madame Tussaud, en er was een speciaal evenement met Bruce Lee. En er stond een wassen beeld van hem buiten... liefje zo fier als een gieter met het wassen beeld van Bruce... Ok, volgende stap, wandeling van bezienswaardigheden. Eerst een kathedraal (tussen alle hoge wolkenkrabbers), dan naar een trap met de 4 laatste gaslampen in Hong Kong, en dan richting de langste roltrap ter wereld...die we natuurlijk eens helemaal afgelopen heb.... plezant... nog beetje verder gewandeld, gegeten in Soho (south of Hollywood road). Heel veel verschillende plaatsen om te eten, een Rus, een indiër, cubaanse sigaren, italianen, spanjaard, pakistaan...wel geen chinees gezien... volgende stop, Hollywood road, een straat vol antiekzaken en... een tempel... heel bizar, een tempel tussen alle wolkenkrabbers... en toen, regen, regen, regen...maar eigenlijk niet zo erg hoor, beetje afkoeling deed deugd... en toen, meer regen... volgende stop, western market... en nog meer regen... hebben daar echt even moeten schuilen...
Dan metro in, naar de overkant. Plan was eigenlijk dat met de boot te doen, maar het weer wou niet echt mee. En dan, winkelen... de grootste mall in hong kong. Ik wou een fototoestel. Eerste even buiten gekeken, want echt, het aantal winkels... ongelooflijk... de eerste binnengestapt, kreeg een goeie prijs, inclusief 2 giga memory card... maar gelukkig hield liefje mij tegen, nooit kopen in de eerste winkel.... volgende winkel, kon ik hetzelfde krijgen, voor 60 euro goedkoper... volgende winkel, in de mall, je moet dat toestel niet kopen, koop een ander, beter, meer opties, en goedkoper...en zo bleven we doorgaan... uiteindelijk wel leuke camera gekocht. Nog beetje verder gewinkeld, leuk cadeautje gekregen van liefje...dan nog beetje sightseeing, clock tower, avenue of stars (zo de sterren als in de walk of fame in hollywood, met een afdruk van hun handen... alleen, we kenden er geen van... waren Aziaten (behalve Bruce lee, jet li en nog een paar van die kung fu-ers). Wel gezellig om het af te wandelen in de regen...). terug naar het hotel, met natte voeten, natte kleren en een half uurtje tijd om ons te kleden, want om 8u hadden we reservaties in het revolving restaurant (en ze houden je tafel maar een kwartiertje, hadden ze ons gewaarschuwd). Maar dus, het restaurant is op de 62e verdieping, met uitzicht over volledig Hong kong, en het draait rond...in 66 minuten ben je rond... ongelooflijk van zicht.... genieten van Hong kong, lekker buffet (geen champagne jammer genoeg); Chileense wijn.... en, we zitten nog altijd in de buurt van china... dus, er was ook live muziek...
En toen was het tijd om de voornaamste uitgangsbuurt van Hong kong te verkennen, lan kwai fong...het was Canada D’eh (neenee, geen typefout)...gezellig, in de gietende regen... voordeel, je neemt een paraplu mee, maar je moet die achterlaten aan de deur van het cafe...dus, als je weer weggaat, is jouw paraplu weg, dus neem je gewoon een andere... en zo zijn we uiteindelijk thuisgekomen met een paraplu van Giordano... de naam alleen... dus, rondgehangen in de barretjes... hadden ook een leuke club gevonden, maar de airco stond daar zo hard, dat we gewoon weggaan zijn... dus van heel erg warm, naar nat van de regen, naar koud van de airco... even gedanst, een latin bar gevonden, tequila... uitgaan zoals het hoort!!
En dan, met de taxi terug naar het hotel... en de taxi chauffeur begreep Engels. In het doorgaan naar het revolving restaurant was het wel minder. We hadden maar 20 minuten om er te geraken, en gingen een taxi nemen.... de taxi wist het alleen niet zijn, zijn dan maar te voet gegaan... wilden niet te laat komen.... maar paar keer de taxi genomen trouwens, altijd de metro... de discipline... je hebt 2 kanten aan de roltrap, een om te staan, en een om te lopen... en effectief, als je stilstond, stond je aan de rechterkant... kunnen ze bij ons nog iets van leren... en oh ja, ze rijden hier aan de andere kant van de weg...en het stuur in de auto staat verkeerd... blijft verwarrend...
Goed, genoeg verteld voor vandaag... morgen meer... blijf online voor de avonturen van de 10th anniversary van het teruggeven van hong kong, het vuurwerk, de panda’s, het space wheel en de mine ride (was misselijk...) en Mr wiskers wild ride... (spannend he)
Vele groetjes,
Johan en Els
Oh ja, weblog nog steeds geblokkeerd... maar, we hebben er wel geen flauw idee van wie via onze weblog probeert gepersonaliseerde t-shirts te verkopen...
Eerst nog even zeggen dat het hier voor Hong kong weer ongelooflijk warm was, zweten... en het ergste is, Rogers is aan het besparen op dit moment, en in de kantine (waar we al zo ongelooflijk lekker eten krijgen) wordt bespaard op 1 keuze...maw, ipv 8 verschillende dingen, kan je er maar 7 kiezen... en zo sparen we 20.000 USD per jaar... enig probleem, ze dachten ook te besparen op electriciteit, door de airco af te zetten... dus, sebiet als je begint te eten, begin je ook te zweten...niet normaal. Een chinese collega zat bij ons, en die kreeg nu toch een zweetaanval...
Vrijdag vertrokken we dus naar Hong Kong, hadden we echt al lang naar uitgekeken, weekendje weg...alleen, we werden om 1u op het werk opgehaald om om tien over 5 te vertrekken met het vliegtuig... is normaal 1u en 45 minuten rijden naar de luchthaven, dus op tijd vertrokken...zitten we daar nu toch niet in een mega – file, niet normaal. Onze chauffeur had een andere weg genomen (blijf ik van overtuigd) en was in het begin echt aan een slakkegangetje aan het rijden (zondagchauffeur op een vrijdag), op het linkse vak... en aan 70 zat hij al in 5e, echt frustrerend... en we staan daar dus in de file. Om half 4 ten laatste moesten we onze ticketten ophalen... na heel veel omwegen, heel traag optrekken en heel bizar rijden waren we om kwart voor 4 in de luchthaven, maar aangezien het een internationale vlucht is sta je dus minstens een half uur in de rij voor de immigratie controle... (ze controleren dus ook of je wel buiten mag). Wij hebben daar nu toch gelopen in de luchthaven... maar gelukkig waren we op tijd.
Dan, het vliegtuig in...het was net ‘hong kong week’ bij china eastern airlines... en je kon een prijs winnen... en ik heb gewonnen... een sleutelhanger... trouwens, wat een verschil met een vlucht van 2uur van bij ons, 2 keer drinken, eten (noodles of rijst...geen beef or pasta), ijsje... we werden goed verzorgd...was om ons af te leiden van het feit dat de piloot niet kon vliegen denk ik...was niet echt een vlotte landing... maar goed, alles goed afgelopen, aangekomen in hong kong, opnieuw paar papiertjes ingevuld, stempels in paspoort, en daar gingen we, de airport express in, metro in, en richting hotel... en dan begon het, het zoeken van het hotel... maar de metro stopte in een winkelcentrum, het eerste wat we zagen, delifrance, dan een winkel met toiletspullen (shampoo, zeep, deo), dan doughnuts, haagen dasz (weet niet hoe je dat schrijft)... was alsof we terug thuis waren...goed, dan richting hotel... met een levend navigatiesysteem naast mij was dat natuurlijk niet moeilijk...:-) maar goed, wel in de juiste straat geraakt, maar het hotel gewoon voorbij gelopen. Wij kijken op de kaart... vraagt er daar een voorbijganger of hij mss kan helpen...in het Engels...
Goed, hotel, in het centrum dus, dicht bij de metro. Even opfrissen, en gaan rondwandelen. 5 minuutjes, en we waren aan het water, waar de de hong kong skyline kon zien...indrukwekkend... beetje rondgewandeld, foto’s getrokken, gezweet, en dan richting een van de uitgangsbuurten... een opgewaardeerde buurt, waar je vroeger de roze neonlichtjes kon zien, en nu veel bars zijn, wel nog steeds vermengd met barretjes met roze neonlichtjes... vanalles gezien, zelfs een pitakot... jammer genoeg hadden we net gegeten... maar goed, veel barretjes, tijdje rondgelopen... dan terug richting hotel... waren toch redelijk moe. We waren uiteindelijk wel meer dan 9u onderweg, om eigenlijk in Hong kong te geraken.
Zaterdag was het dan tijd om de toeristische attracties te gaan bekijken...eigenlijk niet nodig in Hong kong. Je moet hier komen om te shoppen, geld uit te geven, westers te eten, en uit te gaan. Maar goed, zo oppervlakkig wilden we niet zijn (beseften we eigenlijk ook niet echt op dit moment). Eerste halte, de peak... neen, eigenlijk niet, eerste halte, ontbijt bij de delifrance... en de helft van ons ontbijt was nog op kosten van delifrance ook (ze waren vergeten een paar dingen te rekenen). Dus, volgende stop, de peak. 1 probleem, was mijn kaart vergeten in de delifrance... en nogmaals, met mijn levend navigatiesysteem... we kwamen uit de metro, en hebben effectief een kaart moeten kopen (je krijgt ze dus bijna overal gratis, behalve als je er echt een nodig hebt). Dus, op weg naar de peak...je neemt een tram (speciaal treintje) naar een uitzicht over hong kong... ongelooflijk... natuurlijk heb je ook een winkelcentrum boven...goed, dus even van het uitzicht genieten...en bijna wegwaaien. Want iedereen had ons gewaarschuwd dat het zo ongelooflijk warm ging zijn, maar eigenlijk waaide het voornamelijk. In de mall was er ook een madame Tussaud, en er was een speciaal evenement met Bruce Lee. En er stond een wassen beeld van hem buiten... liefje zo fier als een gieter met het wassen beeld van Bruce... Ok, volgende stap, wandeling van bezienswaardigheden. Eerst een kathedraal (tussen alle hoge wolkenkrabbers), dan naar een trap met de 4 laatste gaslampen in Hong Kong, en dan richting de langste roltrap ter wereld...die we natuurlijk eens helemaal afgelopen heb.... plezant... nog beetje verder gewandeld, gegeten in Soho (south of Hollywood road). Heel veel verschillende plaatsen om te eten, een Rus, een indiër, cubaanse sigaren, italianen, spanjaard, pakistaan...wel geen chinees gezien... volgende stop, Hollywood road, een straat vol antiekzaken en... een tempel... heel bizar, een tempel tussen alle wolkenkrabbers... en toen, regen, regen, regen...maar eigenlijk niet zo erg hoor, beetje afkoeling deed deugd... en toen, meer regen... volgende stop, western market... en nog meer regen... hebben daar echt even moeten schuilen...
Dan metro in, naar de overkant. Plan was eigenlijk dat met de boot te doen, maar het weer wou niet echt mee. En dan, winkelen... de grootste mall in hong kong. Ik wou een fototoestel. Eerste even buiten gekeken, want echt, het aantal winkels... ongelooflijk... de eerste binnengestapt, kreeg een goeie prijs, inclusief 2 giga memory card... maar gelukkig hield liefje mij tegen, nooit kopen in de eerste winkel.... volgende winkel, kon ik hetzelfde krijgen, voor 60 euro goedkoper... volgende winkel, in de mall, je moet dat toestel niet kopen, koop een ander, beter, meer opties, en goedkoper...en zo bleven we doorgaan... uiteindelijk wel leuke camera gekocht. Nog beetje verder gewinkeld, leuk cadeautje gekregen van liefje...dan nog beetje sightseeing, clock tower, avenue of stars (zo de sterren als in de walk of fame in hollywood, met een afdruk van hun handen... alleen, we kenden er geen van... waren Aziaten (behalve Bruce lee, jet li en nog een paar van die kung fu-ers). Wel gezellig om het af te wandelen in de regen...). terug naar het hotel, met natte voeten, natte kleren en een half uurtje tijd om ons te kleden, want om 8u hadden we reservaties in het revolving restaurant (en ze houden je tafel maar een kwartiertje, hadden ze ons gewaarschuwd). Maar dus, het restaurant is op de 62e verdieping, met uitzicht over volledig Hong kong, en het draait rond...in 66 minuten ben je rond... ongelooflijk van zicht.... genieten van Hong kong, lekker buffet (geen champagne jammer genoeg); Chileense wijn.... en, we zitten nog altijd in de buurt van china... dus, er was ook live muziek...
En toen was het tijd om de voornaamste uitgangsbuurt van Hong kong te verkennen, lan kwai fong...het was Canada D’eh (neenee, geen typefout)...gezellig, in de gietende regen... voordeel, je neemt een paraplu mee, maar je moet die achterlaten aan de deur van het cafe...dus, als je weer weggaat, is jouw paraplu weg, dus neem je gewoon een andere... en zo zijn we uiteindelijk thuisgekomen met een paraplu van Giordano... de naam alleen... dus, rondgehangen in de barretjes... hadden ook een leuke club gevonden, maar de airco stond daar zo hard, dat we gewoon weggaan zijn... dus van heel erg warm, naar nat van de regen, naar koud van de airco... even gedanst, een latin bar gevonden, tequila... uitgaan zoals het hoort!!
En dan, met de taxi terug naar het hotel... en de taxi chauffeur begreep Engels. In het doorgaan naar het revolving restaurant was het wel minder. We hadden maar 20 minuten om er te geraken, en gingen een taxi nemen.... de taxi wist het alleen niet zijn, zijn dan maar te voet gegaan... wilden niet te laat komen.... maar paar keer de taxi genomen trouwens, altijd de metro... de discipline... je hebt 2 kanten aan de roltrap, een om te staan, en een om te lopen... en effectief, als je stilstond, stond je aan de rechterkant... kunnen ze bij ons nog iets van leren... en oh ja, ze rijden hier aan de andere kant van de weg...en het stuur in de auto staat verkeerd... blijft verwarrend...
Goed, genoeg verteld voor vandaag... morgen meer... blijf online voor de avonturen van de 10th anniversary van het teruggeven van hong kong, het vuurwerk, de panda’s, het space wheel en de mine ride (was misselijk...) en Mr wiskers wild ride... (spannend he)
Vele groetjes,
Johan en Els
Subscribe to:
Posts (Atom)
