Wij in de tuin
De Chinese tuin
Saturday, April 28, 2007
De Duitser en de toerist - zondag 29 april
Joepie, het is weekend. En we hebben zin in Westers eten (vooral frieten, dat missen we (juist ja, we, zelfs mijn liefje die heel graag chinees eet en die soms aan mijn hoofd zit te zagen dat ik teveel zin heb in frieten), had zin in frieten...) dus laten we maar eens gaan eten bij de Duitser. Plus, het restaurant is aan het meer, en dat hadden we eigenlijk nog niet gezien sedert dat we in Suzhou waren (alle, eigenlijk rijden we er elke dag over, maar we wilden er toch eens wandelen). En naar het schijnt zijn er in het weekend ook lichtlasershows enzo, dus dat wilden we ook wel eens zien. Dus, op naar de Duitser, en 2 vliegen in een klap. Even ter info over het meer, het meer is speciaal aangelegd voor het industriepark, en de grond uit het meer is gebruikt om de de bedrijven in het industriepark op te hogen... We werden bij de Duitser effectief ook begroet door een Duitser (wie had dat verwacht, bij de italiaan, de mexicaan en de chinees werden we begroet door een chinees) en de menu was zelfs opgesteld in het Duits. We hebben schnitzel en cordon bleu gegeten. En mijn liefje heeft er nog een duits biertje bij gedronken ook. Maar op het menu stond dus dat er frieten bij ons eten waren. Maar toen ons eten er was, geen frieten. We hebben er dan maar bijbesteld... in elk geval, we waren daar op het einde veel geld kwijt, voor Duits eten, bijna geen frieten en het was niet eens zo lekker... dus daar gaan we niet meer naar terug. Dan even aan het meer gewandeld. Maar niet echt veel licht te zien enzo, dus besloten om terug te wandelen. We waren 15 minuutjes aan het wandelen, horen we toch geen muziek zeker... en zien we geen lichtstralen... maar we hadden eigenlijk geen zin meer om terug te wandelen (ik weet het, we zijn een beetje lui). Maar we gaan nog terug... We hadden dan zin in een massage (geen voet, maar rug...) hadden we hier nog niet gehad. Wij daar proberen uitleggen wat we wilden... we gingen voor de Thai massage...maar die gast bracht ons naar boven, en bleek dat we apart in een kamer moesten liggen en dat zagen we niet echt zitten. Dan maar uitgelegd dat we een andere massage wilden. Hij ging ons een relaxing massage bezorgen... wij in die kamer. Begonnen ze nu toch eerst met ons hoofd (trouwens, in navolging van de commentaar op de weblog aan ons kapperbezoek, Johan werd gemasseerd door een meisje deze keer...), dat deed pijn... wij proberen in ons beste chinees uitleggen dat het nie zo hard moest. Dan armen, buik (auw), benen, en dan rug (wat we eigenlijk wilde). Maar eigenlijk was het niet zo schitterend... deed eigenlijk gewoon soms pijn... daar gaan we dus niet meer terug (ik schrijf het zo maar omdat ik jullie toch niet te jaloers wou maken op alle goedkope massages enzo...) Dan naar huis, waar we eindelijk de nieuwe Hugh Grant film gezien hebben... het was wel niet makkelijk... op onze ene DVD werkte het geluid niet...en aangezien we echt niet onze afstandsbediening begrijpen, dan maar geprobeerd of het aan de film lag of aan de DVD. Op de laptop speelde hij, dus dan maar naar de slaapkamer om daar te kijken...daar speelde het geluid eerst ook niet, en na ongeveer op 100 knopjes te hebben geduwd konden we toch kijken. Da is hier dus echt wel vervelend he... je kan van niets zien wat je eigenlijk aan het doen bent. De wasmachine, de koffiezet, de toaster, de TV, allemaal in het chinees... Vandaag besloten we dan maar even de toerist in suzhou te gaan uithangen... We gingen een van de tuinen waarvoor Suzhou bekend is gaan bezoeken, de administrators garden. Daar aangekomen werden we direct aangesproken door een gids, die ons voor 7 euro een uurtje wou rondleiden. En aangezien we toch in de tourist mood waren... waarom niet. Binnengekomen waren de tuinen best wel mooi. Heel veel chinese paviljoenen en pagoda’s, met allemaal hun eigen geschiedenis. Het eerste wat we zagen was een verzameling Bonzaï boompjes (of zeg maar bomen). Dan een pratende vogel, die zowel Nihau als hi zei (een tweetalige vogel in China...). en ondertussen gaf de gids wat uitleg, in het Engels... Het moest wel vlug gaan, we begrepen haar niet goed, en als je haar een vraag stelde, antwoordde ze net hetzelfde als wat we net van haar gehoord hadden (even tweetalig als de vogel dus...). Na de rondleiding wou ze ons nog meenemen naar Tiger hill en een beroemde zijdefabriek, maar we hadden daar nu toch niet veel zin in. We wilden graag nog een beetje rondlopen in de tuin. Die was vroeger eigendom van 1 persoon, een gepensioneerde officier ofzoiets, en zijn zoon had de tuin vergokt, waardoor hij eigendom werd van 3 mensen (serieuze weddenschap als je het mij vraagt) die de tuin in 3 delen had verdeeld... het was in elk geval een serieuze oppervlakte... Was wel mooi om te zien, is echt wel Chinese geschiedenis (zoals stoelen en vazen uit de verschillende dynastiën)... moeten we dringend een beetje van bijleren. Tijdens het wandelen kwamen we ook een tuin tegen waar er Belgische bloemen in verwerkt waren (Belgium cuckoo). Geen flauw idee wat de Belgische waren, maar vond het toch de moeite waard om te vermelden (waar zijn de Nederlandse bloemen..??) toen we uit de tuin waren kon je souveniertjes kopen, zoals zijde, parels, postkaarten... en ook theesets, en vanalle prullaria... en wat hadden ze daar, voor 1 euro kon je een chinese mini versie in varkensvorm kopen van Manneke pis... je moet er wel zelf water opgieten. In elk geval vond ik het fantastisch, moest het hebben. 200 meter verder laat ik het toch uit mijn handen vallen... daar ging mijn chinese manneke varkentje... beetje verder hebben we er nog eentje gevonden, voor een halve euro deze keer L. En dan hebben we ook souvenier zijden zakdoekjes gekocht (mama en papa, deze zijn voor jullie...). Na beetje te hebben rondgesnuffeld, werden we ‘benaderd’ door een chinese verkoper van bootritjes (benaderen is niet echt het juist woord, ze wou het ons verkopen, we zeiden nee, ze bleef ons volgen, we gingen een winkel binnen, ze bleef aan de deur wachten, we zeiden terug nee, gingen nog een winkel binnen...). Dan uiteindelijk toch toegegeven (zoals al gezegd, we waren in een tourist mood), en met de boot terug naar walking street gegaan. Was wel leuk, zo op het bootje in het ‘Venetië van china’. Nu had die chauffeur (of hoe noem je die mens die met dat bootje vaart) ons afgezet in de buurt van Walking street. Zaten we daar nu toch niet in een steegje, we wisten echt niet waar we waren. En toen waren we aan het einde en moesten we links of rechts kiezen. En dit moet ik nu vermelden van mijn levend navigatiesysteem... hij had links gezegd, en ik dacht dat het rechts was... dus wij naar rechts... na 20 minuten wandelen, waren we terug bij de tuin... het moest dus links zijn (jaja, opnieuw, left, left en nog eens left...) (trouwens, ik schrijf dit net, en geen zever, Beyonce begint net te zingen, to the left, to the left) en mijn liefje (normaal dus echt geen kenner op het gebied van Aardrijkskunde, wegen en hoe we moeten lopen en dergelijke) had dus gelijk (gewoon goed gegokt, maar goed, hij had dus gelijk). Deze avond hadden we afgesproken met Luc (onze baas, maar de aandachtige lezer wist dit nog uit vorige posts) en Caroline (zijn vrouw, idem). Wij wilden echt chinees gaan eten. We hadden hier nog altijd geen dumplings op, en het Westers eten (zie de duitser van hierboven) valt meestal tegen. En ik was vorige keer met een chinese collega ergens lekker gaan eten, en wou daar echt nog wel eens terugkeren. Dus op stap met Luc, vrouw en dochter. (en nu gaat het dus weer over eten, mijn excuses...), naar dat restaurant, in Walking street. We hebben daar met ons 5 lekker gegeten, en voor een prijs die minder was dan we voor ons 2 bij de Duitser (daar waren we dus echt niet content van, valt het op?). alleen de spicy beef viel wat tegen (je zag de pepertjes drijven). Voor de rest dumplings (eindelijk), fruit, de Mandarin fish (de omgekeerde vis in zoetzure saus), groene groenten, kip, varkensvlees in zoetzure saus en Jasmijn thee en tafelbier (daar had mijn liefje nog niet van gehoord tot de dag voor we naar china vertrokken bij meme). Ze waren alleen liefje zijn rijst vergeten... hebben we maar niet meer besteld, we hadden echt al veel te veel. Dan met de hele bende naar de Mayabar. Het was wel minder deze keer. Was zeer bonke bonke muziek, die net te luid stond... was niet echt gezellig. Wel beetje chinees poker gespeeld en beetje aan het observeren geweest. We hebben hier echt wel een paar vreemde dance moves gezien. En de kuisvrouw liep er ook tussen om het vuil op te kuisen (zie ik bij ons echt nie vlug gebeuren, een fuif, en daartussen de kuisvrouw om alles op te ruimen, zusjes, mss een thema voor de volgende scoutsfuif, china). In elk geval, nog eens een andere bar proberen. Er zou hier ook een Belg kok zijn in een restaurant/bar, waar ze ook Duvels verkopen. Luc wou graag naar daar gaan. Maar eenmaal daar aangekomen zat er niemand... Maar ernaast was er precies veel ambiance. Harry’s bar...uiteraard was er ook live-muziek... je zou het bijna beginnen missen en daar hebben we zowaar nog iets gedronken op het terras (ter info, Hoegaarden voor de Belgen, Heineken voor de Nederlander in het gezelschap)...een gezellige lente-avond in Suzhou.. we moesten nu wel op tijd naar huis, want morgen (zondag dus, moeten we werken). In china is het zo dat er een volledig week vakantie moet gegeven worden rond 1 mei. Van Rogers krijgen ze maar 3 dagen verlof, dus moeten ze er 2 inhalen, door op zaterdag/zondag te gaan werken. Is wel raar, zo te weten dat je op zondag moet gaan. Heb Luc voorgesteld chocoladekoeken mee te brengen voor het team, maar denk dat hij lang gaat bezig zijn om ze te vinden, en dat de chinezen ze toch niet gaan willen. Smaken verschillen nu eenmaal. In elk geval, nu is het tijd om te gaan slapen. Ik ga als het lukt nog een paar foto’s posten van de tuinen (dan voldoen we aan alle verzoeken, chinezen, kapsels en weten wie ik eigenlijk ben), maar het internet wil hier jammer genoeg niet altijd mee... anders is het voor morgen. Hou de weblog in de gaten. Vele groetjes, Johan en Els
Wij in de tuin
Wij in de tuin
Thursday, April 26, 2007
naar de kapper - donderdag 26 april
Goed, na ons weekendje op stap gaan in Shangai was het tijd om het deze week even rustig aan te doen. We moeten hier nog een beetje werken ook he. Op den duur gaan jullie je afvragen of we hier nog iets anders doen dan eten, drinken en feesten… maar neen, we moeten hier dus nog een beetje werken ook he. En daarvoor moeten we een beetje uitgerust zijn (en we moeten stoppen met hier constant te eten, want da is dus echt niet goed voor onze lijn…) Na maandag de koelkast en onze filmcollectie een beetje te hebben bijgevuld (joepie, de nieuwe film met Hugh Grant is hier nu ook verkrijgbaar), was het dinsdag tijd om nog eens te gaan sporten… en zelfs mijn liefje wou meegaan. En we hebben alle 2 gemerkt dat we nog wat werk hebben aan onze conditie (alhoewel ik wel bijna 6 km gelopen had, toch beetje fier op mezelf…). Maar goed, zoals eerder gezegd, dit gaan we vaker doen. En wat zouden we op woensdag eens gaan doen… ons haar begon er een beetje slonzig uit te zien, en je moet hier geen afspraak maken bij de kapper die elke dag open is tot 10u ’s avonds, dus waarom eens geen bezoekje aan de kapper… en ik vond toch dat op veler navraag mijn liefje zijn ervaringen eens mocht neerschrijven:
Ook in China is het een verplicht nummertje… de kapper. Na enige navraag bij collega’s, zijn we bij een ervaren kapper beland of was toch een masseur? Na een vriendelijke ontvangst door medewerkers, kregen we beide een zeer mooie kimono aangeboden (daar mogen ze in Nederland nog wel wat van leren). Nu waren helemaal gereed om onze haren te laten wassen. Nooit gedacht dat ik mijn haren zou laten wassen door een man, maar gelukkig was ook een echte man. Eenmaal plaatsgenomen op de ligstoel, begon de…. Massage? Zeer aparte ervaring is dat, naar de kapper gaan en in plaats van even haren wassen en kappen en 18 euro lichter… Krijg je in China een uitgebreide hoofd-, nek-, arm- en schoudermassage…. Na een massage van ongeveer 40 minuten was ons haar en ‘oren’ gewassen en was het tijd voor waar we eigenlijk voor kwamen: onze haren knippen. Ondertussen dat één iemand bezig was met ons haar, was iemand anders bezig onze armen te masseren. Eindelijk een kapper gevonden die zijn vak begrijpt… Gezien het kapsel van mijn liefje wat complexer is, had ze nog tijd om tijdens haar te laten knippen ook nog haar nagels te laten doen. Op één of andere manier begreep de kapper dat we Nederlands/Vlaams spraken en kreeg ik een Nederlandse Cosmopolitan als leesvoer aangeboden om zo de tijd een beetje te doden. Na ongeveer een uur binnen te zijn geweest en in totaal 15 (!) euro lichter voor ons beider haar en mijn liefjes nagels, konden we er weer tegen… en ons kapsel zag er eigenlijk nog goed uit ook…
Vandaag is er eigenlijk niet veel bijzonders gebeurd. We hebben een succesvolle dag gehad op het werk, en zijn gaan sporten (jaja, we zijn goed bezig…)
We houden jullie op de hoogte, vele groetjes
Het zal dus tot de volgende keer zijn.
Ook in China is het een verplicht nummertje… de kapper. Na enige navraag bij collega’s, zijn we bij een ervaren kapper beland of was toch een masseur? Na een vriendelijke ontvangst door medewerkers, kregen we beide een zeer mooie kimono aangeboden (daar mogen ze in Nederland nog wel wat van leren). Nu waren helemaal gereed om onze haren te laten wassen. Nooit gedacht dat ik mijn haren zou laten wassen door een man, maar gelukkig was ook een echte man. Eenmaal plaatsgenomen op de ligstoel, begon de…. Massage? Zeer aparte ervaring is dat, naar de kapper gaan en in plaats van even haren wassen en kappen en 18 euro lichter… Krijg je in China een uitgebreide hoofd-, nek-, arm- en schoudermassage…. Na een massage van ongeveer 40 minuten was ons haar en ‘oren’ gewassen en was het tijd voor waar we eigenlijk voor kwamen: onze haren knippen. Ondertussen dat één iemand bezig was met ons haar, was iemand anders bezig onze armen te masseren. Eindelijk een kapper gevonden die zijn vak begrijpt… Gezien het kapsel van mijn liefje wat complexer is, had ze nog tijd om tijdens haar te laten knippen ook nog haar nagels te laten doen. Op één of andere manier begreep de kapper dat we Nederlands/Vlaams spraken en kreeg ik een Nederlandse Cosmopolitan als leesvoer aangeboden om zo de tijd een beetje te doden. Na ongeveer een uur binnen te zijn geweest en in totaal 15 (!) euro lichter voor ons beider haar en mijn liefjes nagels, konden we er weer tegen… en ons kapsel zag er eigenlijk nog goed uit ook…
Vandaag is er eigenlijk niet veel bijzonders gebeurd. We hebben een succesvolle dag gehad op het werk, en zijn gaan sporten (jaja, we zijn goed bezig…)
We houden jullie op de hoogte, vele groetjes
Het zal dus tot de volgende keer zijn.
Monday, April 23, 2007
foto's uit Shanghai
nog meer Old town in de regen (zie de starbucks)
Old town (in de regen)
samen eten op het terras (zaterdag)
shanghai by night (zaterdag)
shanghai by night vanuit de RadissonAmai, Amai, ... regen in shanghai... (deel 2) - maandag 23 april 2007
Goed, waar was ik? Oh ja, de fiesta latina... volgens het internet was het ergens op de Bund te doen. De Bund is een van de meest toeristische trekpleisters van Shanghai, met een hoop historische gebouwen, en een ongelooflijk uitzicht aan de andere kant van de pudong rivier. Maar toen we er waren rond half 1, waren de lichtjes uit, en was er geen kat meer te zien... (behalve die ene witte) maar goed, wij op zoek dus... want we hadden niet echt een adres. Hebben we de hele Bund afgelopen, en niets te zien... zijn we bijna aan het einde, komen we een club tegen... besluiten we dus toch maar even te gaan kijken... volledig verlaten, komt er een gast naar ons, (even ter info, het is kwart na 1), dat we geen drankje meer kunnen krijgen, want dat het om 2 uur gaat sluiten... en iedereen is dus effectief aan het weggaan... maw, de Bund is niet echt de place to be at night... toen nog maar even verder gezocht, nog iets tegengekomen, waar het uiteindelijk ook afgelopen was... dus tijd om naar huis te gaan. Blijkbaar moet je in shanghai dus echt wel de juiste plaatsen weten te vinden, en dat was het niet. Dan maar terug naar het hotel, waar alles ook redelijk verlaten was... maar goed, we komen zeker nog terug, volgende keer beter...
Zondag opgestaan en als eerste missie, de ‘western grocery store’, een winkel met allemaal geimporteerd eten uit Europa... en dat was ook te zien aan de prijzen... meer dan 5 euro voor een potje olijven, 14 euro voor een fles wijn die je bij ons voor 7 euro kan vinden, koekjes voor het driedubbele van de prijs... maar als je echt nood hebt aan iets westers kan je het hier wel vinden... zo hebben we toch schellekes kaas en salami gekocht voor ’s avonds... en dat heeft eigenlijk wel gesmaakt. (ze hebben hier wel kaas, maar het is voorverpakte smeerkaasachtige rare smaak kaas, dus een schelleke kaas smaakte wel...)
We hadden om 12u afgesproken met de collega’s en gingen Old town bezoeken. Dat is het echte oude chinese deel van shanghai, met de oudere architectuur, en een chinese tuin, dus aangezien we hier toch aren, wilden we dat toch wel even bezoeken. Jammer genoeg begon het een beetje te druppelen... en als het regent in shanghai komen de parapluverkopers van onder de straatstenen gekropen... echt waar, we wisten niet waar ze vandaan kwamen, maar overal verkochten ze paraplu’s... want als het regent, regent het ook. Tegen dat we bij Old town waren, waren we kletsnat, en allemaal kranky door de regen... we hebben daar dan maar een paar foto’s getrokken, ook van een blijkbaar zeer beroemd dumpling restaurant (als je denkt dat ik veel over eten praat, Brad is nog veel erger. Hij had de vorige week 25 minuten in de rij gestaan om een dumpling van dat restaurant te eten! Onderweg hadden de collega’s dumplings gekocht in zo een restaurantje langs de straat, en brad probeerde die op te eten, maar ze waren nogal vettig enzo, met als resultaat dat zijn volledige t-shirt onder het dumpling vet zat en zijn paraplu weggewaaid was... gulzig zijn). Trouwens, het eerste wat we zagen in ‘old town’ was de KFC... en na enkele meters lopen (left, left en nog eens left) had je ook een starbucks...
We zijn dan maar teruggegaan, en keren nog wel eens terug als het mooi weer is. De collega’s wilden nog even blijven. Maar omdat het regende was er dus geen taxi te vinden... dus moesten we weer wandelen... jammer genoeg kennen we shanghai nog niet zo goed, en mijn liefje is nu ook geen levend navigatiesysteem, dus waren we eigenlijk een beetje verloren gelopen. We hadden wel een kaart mee, maar niet alles stond erop... dan maar op zoek gaan naar een gebouw dat we kenden... na ongeveer een half uur in de regen, en nog natter, want het goot echt water kwamen we een lege taxi tegen, die met ons ook nog eens een tour van shanghai gedaan heeft, want die heeft volgens ons ook serieuze omwegen gedaan (hij wist het echt niet zijn, hij ging ons op een totaal andere plaats afzetten... we hebben hem dan maar laten verder rijden, tot we op een iet of wat bekend punt kwamen, en ons beste chinees hebben boven gehaald om hem te laten weten hoe hij moest rijden! (jaja, de taxichauffeurs beginnen ons te begrijpen...da is echt het eerste chinees da je hier moet leren, links, rechts, rechtdoor en stop) Maar goed, we zijn er geraakt. Echt jammer van de regen... als het nog eens regent en we zijn in shanghai gaan we gewoon een massage nemen ofzo...
Dan moest de chauffeur nog komen die ons naar suzhou ging brengen, maar die was ook een uur te laat door de regen... ondertussen iets gedronken in de bar in het hotel... we waren maar 13 euro kwijt voor een thee, een cola en een chocolademelk... trouwens, als je hier een green tea besteld, krijg je in de meeste plaatsen een thee uit een lipton zakje... bizar...
Terug in suzhou was het tijd om de was te doen, de families even te bellen en de weblog te schrijven. We moesten ook een beetje opruimen, want het was de moeite... gelukkig kwam de ayi vandaag, en is het nu terug proper...
Vandaag hebben we een paar broeken bij de droogkuis binnengestoken (voor 0,8 euro kan je ze zelf niet wassen en strijken he), we zijn benieuwd...
Tot binnenkort!!
PS. ondanks zijn belofte, heb ik dit stukje weer moeten schrijven, mijn excuses voor de lezers...
Zondag opgestaan en als eerste missie, de ‘western grocery store’, een winkel met allemaal geimporteerd eten uit Europa... en dat was ook te zien aan de prijzen... meer dan 5 euro voor een potje olijven, 14 euro voor een fles wijn die je bij ons voor 7 euro kan vinden, koekjes voor het driedubbele van de prijs... maar als je echt nood hebt aan iets westers kan je het hier wel vinden... zo hebben we toch schellekes kaas en salami gekocht voor ’s avonds... en dat heeft eigenlijk wel gesmaakt. (ze hebben hier wel kaas, maar het is voorverpakte smeerkaasachtige rare smaak kaas, dus een schelleke kaas smaakte wel...)
We hadden om 12u afgesproken met de collega’s en gingen Old town bezoeken. Dat is het echte oude chinese deel van shanghai, met de oudere architectuur, en een chinese tuin, dus aangezien we hier toch aren, wilden we dat toch wel even bezoeken. Jammer genoeg begon het een beetje te druppelen... en als het regent in shanghai komen de parapluverkopers van onder de straatstenen gekropen... echt waar, we wisten niet waar ze vandaan kwamen, maar overal verkochten ze paraplu’s... want als het regent, regent het ook. Tegen dat we bij Old town waren, waren we kletsnat, en allemaal kranky door de regen... we hebben daar dan maar een paar foto’s getrokken, ook van een blijkbaar zeer beroemd dumpling restaurant (als je denkt dat ik veel over eten praat, Brad is nog veel erger. Hij had de vorige week 25 minuten in de rij gestaan om een dumpling van dat restaurant te eten! Onderweg hadden de collega’s dumplings gekocht in zo een restaurantje langs de straat, en brad probeerde die op te eten, maar ze waren nogal vettig enzo, met als resultaat dat zijn volledige t-shirt onder het dumpling vet zat en zijn paraplu weggewaaid was... gulzig zijn). Trouwens, het eerste wat we zagen in ‘old town’ was de KFC... en na enkele meters lopen (left, left en nog eens left) had je ook een starbucks...
We zijn dan maar teruggegaan, en keren nog wel eens terug als het mooi weer is. De collega’s wilden nog even blijven. Maar omdat het regende was er dus geen taxi te vinden... dus moesten we weer wandelen... jammer genoeg kennen we shanghai nog niet zo goed, en mijn liefje is nu ook geen levend navigatiesysteem, dus waren we eigenlijk een beetje verloren gelopen. We hadden wel een kaart mee, maar niet alles stond erop... dan maar op zoek gaan naar een gebouw dat we kenden... na ongeveer een half uur in de regen, en nog natter, want het goot echt water kwamen we een lege taxi tegen, die met ons ook nog eens een tour van shanghai gedaan heeft, want die heeft volgens ons ook serieuze omwegen gedaan (hij wist het echt niet zijn, hij ging ons op een totaal andere plaats afzetten... we hebben hem dan maar laten verder rijden, tot we op een iet of wat bekend punt kwamen, en ons beste chinees hebben boven gehaald om hem te laten weten hoe hij moest rijden! (jaja, de taxichauffeurs beginnen ons te begrijpen...da is echt het eerste chinees da je hier moet leren, links, rechts, rechtdoor en stop) Maar goed, we zijn er geraakt. Echt jammer van de regen... als het nog eens regent en we zijn in shanghai gaan we gewoon een massage nemen ofzo...
Dan moest de chauffeur nog komen die ons naar suzhou ging brengen, maar die was ook een uur te laat door de regen... ondertussen iets gedronken in de bar in het hotel... we waren maar 13 euro kwijt voor een thee, een cola en een chocolademelk... trouwens, als je hier een green tea besteld, krijg je in de meeste plaatsen een thee uit een lipton zakje... bizar...
Terug in suzhou was het tijd om de was te doen, de families even te bellen en de weblog te schrijven. We moesten ook een beetje opruimen, want het was de moeite... gelukkig kwam de ayi vandaag, en is het nu terug proper...
Vandaag hebben we een paar broeken bij de droogkuis binnengestoken (voor 0,8 euro kan je ze zelf niet wassen en strijken he), we zijn benieuwd...
Tot binnenkort!!
PS. ondanks zijn belofte, heb ik dit stukje weer moeten schrijven, mijn excuses voor de lezers...
Sunday, April 22, 2007
Amai, amai, reggaeton in Shanghai.... (deel 1) 22 april
Je moet je het volgende inbeelden: een Nederlandse Chileen en een Belgische, samen merengue dansen in een latin bar in Shanghai, omsingeld door chinezen, en af en toe een verdwaalde (niet-latin) Westerling…. Zo kun je ons weekend wel samenvatten...
Eerst en vooral, het is niet dat Johan niets mag schrijven, hij is gewoon een beetje lui (niet waar, ik kan vlugger typen, en aangezien we veel te vertellen hebben is dat gewoon handiger (by the way, hij is een typecursus aan het volgen... china is goed voor alles nietwaar)... En oh ja, hij heeft de titel verzonnen...
En om op Taeko zijn vraag te antwoorden, het gaat echt wel goed met ons. Het is even aanpassen aan het feit dat we hier in een ver land zitten, zonder familie en vrienden, maar niet aan het samenwonen, want dat verloopt vlotjes, gezien we 2 badkamers en 3 slaapkamers hebben...
Ok dan, Shanghai...
Vrijdag vertrokken in suzhou met een auto zonder enige vering... we zaten met 3 op de achterbank, en zijn wel een aantal keer de lucht in gevlogen... het is alsof je in de botsauto’s zat ofzo...
maar goed, aangekomen in Shanghai, en de chauffeur had uiteindelijk de radisson gevonden (hotel waar onze us collega’s verbleven, niet echt betaalbaar voor ons, maar voor hen was het toch op kosten van de firma...) en dan moesten wij nog naar ons hotel... wij aan de receptie vragen waar we naartoe moesten... eerst die congierge, je moet een taxi nemen, is ongeveer 10 minuutjes rijden... dan .. ah nee, je kan gewoon wandelen, je gaat, left, left, en weer left, en je bent er... wij dus dat volgen, er echt niet op uitkomen... toch maar eens de toerist uithangen, en de kaart uithalen... bleek dat ons hotel in dezelfde straat van de Radisson was... en toen we er uiteindelijk waren, bleek dat het 2 huizen ernaast was....
Maar goed, naar het hotel, dat toch 2 bedden had, en een badkamer (voor de rest niet veel bijzonders, maar het was wel beter en goedkoper dan ons 125$ per nacht hotel in het national park in chili), beetje opgefrist, en naar de radisson. Daar hadden we afgesproken in de bar op de 47e verdieping... ongelooflijk... het uitzicht was fantastisch... Shanghai moet de stad zijn waar ze het meeste geld uitgeven aan verlichting... en dan gewoon nog voor de kenner, we kwamen binnen in de bar, onze collega’s waren al redelijk in de drank geslaan (een van hen had een vodka tonic van 35$ besteld!) en het eerste liedje dat we hoorden in de bar was ‘culos’ (Pitbull, voor de kenners dus, Els niet dus)... mijn liefje voelde zich direct thuis... toen kreeg hij zijn heineken (voor 5 euro per flesje, locatie betaal je dus) en was het helemaal ok. Daar zijn we even blijven zitten en dan richting het restaurant waar christine wou eten (ze had nood aan hamburgers, het zal altijd een amerikaanse blijven). Tussendoor even gestopt op het restaurant op de 45e verdieping... fantastisch uitzicht, en het restaurant draait rond (en op 2 uur heb je een rondje gedraaid...) Daar gaan we zeker eens eten (hier ben ik dus weer over het eten, ik hou het kort deze keer). Goed, dus gaan eten, in een Amerikaans hamburgerrestaurant... ook daar moet je dus in Shanghai voor zijn.
Daarna zijn we daar in de buurt de barretjes eens gaan verkennen. Het was vooral ongelooflijk om te zien hoe de chinese meisjes zich aan de voeten van Westerlingen gooien... als single westerling moet je hier echt niet veel moeite doen (een beetje met je portefeuille zwaaien). En in elke bar staat er wel eentje aan een paal te dansen (en het was echt geen louche buurt, dat is hier blijkbaar normaal).
Toen we het daar beu waren (genoeg oude en niet-ritmische westerlingen chinese meisjes zien versieren en/of dansen) zijn we naar een discotheek geweest, in het Park (toepasselijk noemt de discotheek dan ook Park 97). Dat was leuk, aangezien je daar vele zalen had, met verschillende muziekstijlen. Maar overal was er dus een uurtje dat de DJ niet speelde, en dat er een live bandje kwam spelen... gewoon van 1 tot 2... en meestal zijn ze dus waardeloos, maar de chinezen vinden het dus fantastisch... net zoals je hier op elke hoek van de straat een karaoke bar tegenkomt... daar hebben we samen voor het eerst gedanst in Shanghai, eerst Juanes, dan shakira, en dan ineens... 2 reggaetonnummers... en dan was het gedaan... en of ander jaren 80 popnummer... (terwijl je ondertussen de tennismatch met Roger Federer kon volgen)
dan maar gaan slapen (na nog een tijdje een Westerling met een chinees meisje geobserveerd te hebben... hij werd zatter en handtastelijker... ze zaten bijna op onze schoot mekaar te bepotelen...)
Zaterdag rond half 11 opgestaan, en samen eens Shanghai gaan verkennen... we zaten op een van de meest drukke plaatsen van Shanghai, bij People’s square (voor wie het iets zegt). Eerst naar de boekhandel een kaart van Shanghai gekocht. Altijd handig... daar vroegen we een plastiekzakje om onze aankopen in te steken... neenee, daarvoor moet je bij de wacht zijn, die ondertussen ook nog een stempel op je rekening zet... het is ongelooflijk hoeveel nutteloos werk hier soms verricht wordt... soms staan ze in een bar met 8 samen achter de toog, terwijl er geen kat is... ook dat is china.
By the way, ‘Plada’, gucci, watch, bag, luis vuitton, shoes... om de 3 stappen wordt je subtiel tegengehouden door een chinees die je wil meenemen naar zijn winkel met fake stuff…
We hebben trouwens een aanbod gekregen om de kasten uit de winkel in het hotel te kopen...80% discount.. we mochten de hele winkel meenemen. Gezien we weer met de groep terug naar Suzhou reden, hebben we toch afgezien van dit verleidelijke aanbod...
Om 1u hadden we afgesproken om met de collega’s op stap te gaan. We hadden een doel, een collega wou kleren laten maken... we zijn naar de fashion market geweest, waar er zeker honderd kleermakers samenzitten in een gebouw, de een na de andere... en ze maken echt alles op maat. Johan heeft een pak laten maken en 2 hemden, en ik ook een jasje en een broek. Voor wie het zich afvraagt, 70 euro voor een pak, 13 euro voor een hemd... op maat gemaakt... en dan hebben we naar het schijnt nog niet genoeg afgedongen... het is ongelooflijk hoe mensen hier kunnen staan afdingen en discussieren over een halve euro (maar daarna in het hotel vodka van 30 euro per glas drinken). Johan voelde zich niet goed, hij had 6 euro betaald per das, en onze collega’s maar 2 euro... (maar wie wil er nu met een roze stropdas lopen, maakt hij zichzelf wijs om zich beter te voelen), 100% pure zijde trouwens... en hij had een fake t-shirtje gekocht (van ralph lauren), voor 6 euro, en in een andere winkel wilden ze hem hetzelfde verkopen voor 4 euro... (mijn liefje had er zich laten opleggen...)
Nog iets, de first floor voor ons is het eerste verdiep, de first floor voor de Amerikanen is het gelijkvloers... moet je zeker in gedachten houden als je met iemand wil afspreken...
En op een of andere manier zien zij dat het fake is. Bij dat t-shirtje zagen wij het echt niet (soms wel, soms niet) maar zij weten het dus perfect, en ook wat de prijs is... het mens een andere fake winkel zei ook dat we teveel betaald hadden...
Binnen 2 weken mogen we het gaan afhalen... we houden jullie op de hoogte. We zijn wel van plan nog dingen te laten maken, veel leuker dan dat fake gedoe
Daarna naar een fake market (bij het science en technology museum). Honderden winkels, vol fake stuff, maar ze verkopen allemaal hetzelfde... Ralph Lauren, Hilfiger, ‘plada’... iemand watch, watch, shoes... lady, lady, watch, bag, plada, luis vuiton...onze collega’s wilden uurwerken om mee te doen... iemand, watch, watch... lookie, lookie... het afdingen wordt op den duur echt vermoeidend. Ze moesten ook een paar handtassen hebben. Ze vroegen eerst 50 euro per tas (opnieuw, zo fake als maar kan zijn). Je moet dat dan terugbrengen naar 11 euro.(duurt dus redelijk lang).. ze hadden 7 tassen en een samsonite valies mee. En 8 horloges, en een t-shirt en ... en in elke winkel hetzelfde. En als je iets vroeg, en ze hadden het niet liepen ze gewoon naar de winkel ernaast om het te gaan halen. Shanghai is wel beter dan suzhou, veel meer keuze en veel goedkoper (maar opnieuw, het is ongelooflijk hoe mensen willen afdingen tot op een halve euro...) vermoeidend
Dan terug naar het hotel (by te way, dit tripje hadden we met de metro gedaan, weten we ook hoe dat werkt).
Brad wou gaan eten op een terras van een oud gebouw, in open lucht. Opnieuw, een fantastisch zicht op Shanghai by night. Je zat daar in een ouder gebouw, op het terras, naar de lichtjes van Shanghai te kijken... iedereen die bij ons op bezoek komt nemen we daar mee naartoe... (als het weer het toelaat, wat gisteren gelukkig het geval was. Het was echt warm gisteren. Wat dus wel is is dat er geen zonnestraaltje te zien was... smog...). Dus, tickets boeken...
Maar na het eten waren de Amerikanen een beetje moe... ze hadden nood aan koffie... dus toch maar even een koffie gaan halen bij de Starbucks... da is dus niet te doen, op elke hoek van de straat, waar je je ook draait of keert, heb je een starbucks en een kentucky fried chicken... (trouwens als je uit de radisson gaat en left en left en opnieuw left gaat heb je ook een starbucks.... de congierge zal gedacht hebben dat we dringend aan een koffie toe waren zeker). (de concierge zal fan zijn van Beyonce, to the left, to the left...)
Dan opnieuw richting een andere bar street... we zijn gaan drinken bij sasha’s, in de French consession buurt. Heel mooi huis, met buiten een ongelooflijk groot terras, vol westerlingen... echt best aangenaam... Maar aangezien het ernaar uitzag dat de collega’s de hele avond gingen gewoon blijven zitten en wij daar niet echt zin in hadden en ik op voorhand een beetje op het internet gesurfd had, wisten we dat er daar in de buurt ook een latin bar was. En daar wou mijn liefje natuurlijk eens een kijkje gaan nemen. We kwamen daar toe, geen levende ziel te bespeuren... waar zijn we hier nu beland... en dan gingen we naar beneden, de trap af, en het was nog steeds kalm, we dachten dat we de enigen gingen zijn (het was ook nog vroeg, half 12 ofzo). En we doen de deur open... een zaal vol chinezen die salsa aan het dansen zijn... en blijkbaar zijn er toch een aantal chinezen met gevoel voor ritme, want het was best de moeite... en overal geven ze salsa les in Shanghai... jammer genoeg niet in suzhou. toen een beetje merengue, een beetje bachata, en dan de mambo. Vinden ze hier blijkbaar ook heel plezant. Het was in elk geval de moeite om eens naartoe te gaan (en daar gaan we ook naar terug). Net zoals we veel naar Shanghai willen komen
Dan terug naar de collega’s, die nog steeds op hun zelfde plaats zaten, alleen een stuk zatter dan ervoor, en die ook niet van plan waren ergens anders naartoe te gaan... we besloten dan maar hen alleen achter te laten met hun jack-diet cokes, vodka tonics en FAKE Cubaanse sigaren (ze hadden wel de prijs betaald van een echte, maar het smaakte naar het schijnt niet zo). We gingen ze de dag erna wel terug zien (in welke staat... ze zijn erna nog gaan bowlen... moet je al redelijk zat voor zijn als je dat wil doen op een zaterdag om 3uur). Maar goed, terug naar ons. We hadden op het internet gezien dat er in de buurt van de bund een fiesta latina was. En dat wilden we natuurlijk niet missen.
To be continued, nu gaan we gezellig samen naar een fake DVD van CSI kijken, en aangezien ik nu reeds 3 pagina’s getypt heb ben ik het even beu... morgen het vervolg... (dan krijgen jullie ook de foto’s...)
Vele groetjes
Eerst en vooral, het is niet dat Johan niets mag schrijven, hij is gewoon een beetje lui (niet waar, ik kan vlugger typen, en aangezien we veel te vertellen hebben is dat gewoon handiger (by the way, hij is een typecursus aan het volgen... china is goed voor alles nietwaar)... En oh ja, hij heeft de titel verzonnen...
En om op Taeko zijn vraag te antwoorden, het gaat echt wel goed met ons. Het is even aanpassen aan het feit dat we hier in een ver land zitten, zonder familie en vrienden, maar niet aan het samenwonen, want dat verloopt vlotjes, gezien we 2 badkamers en 3 slaapkamers hebben...
Ok dan, Shanghai...
Vrijdag vertrokken in suzhou met een auto zonder enige vering... we zaten met 3 op de achterbank, en zijn wel een aantal keer de lucht in gevlogen... het is alsof je in de botsauto’s zat ofzo...
maar goed, aangekomen in Shanghai, en de chauffeur had uiteindelijk de radisson gevonden (hotel waar onze us collega’s verbleven, niet echt betaalbaar voor ons, maar voor hen was het toch op kosten van de firma...) en dan moesten wij nog naar ons hotel... wij aan de receptie vragen waar we naartoe moesten... eerst die congierge, je moet een taxi nemen, is ongeveer 10 minuutjes rijden... dan .. ah nee, je kan gewoon wandelen, je gaat, left, left, en weer left, en je bent er... wij dus dat volgen, er echt niet op uitkomen... toch maar eens de toerist uithangen, en de kaart uithalen... bleek dat ons hotel in dezelfde straat van de Radisson was... en toen we er uiteindelijk waren, bleek dat het 2 huizen ernaast was....
Maar goed, naar het hotel, dat toch 2 bedden had, en een badkamer (voor de rest niet veel bijzonders, maar het was wel beter en goedkoper dan ons 125$ per nacht hotel in het national park in chili), beetje opgefrist, en naar de radisson. Daar hadden we afgesproken in de bar op de 47e verdieping... ongelooflijk... het uitzicht was fantastisch... Shanghai moet de stad zijn waar ze het meeste geld uitgeven aan verlichting... en dan gewoon nog voor de kenner, we kwamen binnen in de bar, onze collega’s waren al redelijk in de drank geslaan (een van hen had een vodka tonic van 35$ besteld!) en het eerste liedje dat we hoorden in de bar was ‘culos’ (Pitbull, voor de kenners dus, Els niet dus)... mijn liefje voelde zich direct thuis... toen kreeg hij zijn heineken (voor 5 euro per flesje, locatie betaal je dus) en was het helemaal ok. Daar zijn we even blijven zitten en dan richting het restaurant waar christine wou eten (ze had nood aan hamburgers, het zal altijd een amerikaanse blijven). Tussendoor even gestopt op het restaurant op de 45e verdieping... fantastisch uitzicht, en het restaurant draait rond (en op 2 uur heb je een rondje gedraaid...) Daar gaan we zeker eens eten (hier ben ik dus weer over het eten, ik hou het kort deze keer). Goed, dus gaan eten, in een Amerikaans hamburgerrestaurant... ook daar moet je dus in Shanghai voor zijn.
Daarna zijn we daar in de buurt de barretjes eens gaan verkennen. Het was vooral ongelooflijk om te zien hoe de chinese meisjes zich aan de voeten van Westerlingen gooien... als single westerling moet je hier echt niet veel moeite doen (een beetje met je portefeuille zwaaien). En in elke bar staat er wel eentje aan een paal te dansen (en het was echt geen louche buurt, dat is hier blijkbaar normaal).
Toen we het daar beu waren (genoeg oude en niet-ritmische westerlingen chinese meisjes zien versieren en/of dansen) zijn we naar een discotheek geweest, in het Park (toepasselijk noemt de discotheek dan ook Park 97). Dat was leuk, aangezien je daar vele zalen had, met verschillende muziekstijlen. Maar overal was er dus een uurtje dat de DJ niet speelde, en dat er een live bandje kwam spelen... gewoon van 1 tot 2... en meestal zijn ze dus waardeloos, maar de chinezen vinden het dus fantastisch... net zoals je hier op elke hoek van de straat een karaoke bar tegenkomt... daar hebben we samen voor het eerst gedanst in Shanghai, eerst Juanes, dan shakira, en dan ineens... 2 reggaetonnummers... en dan was het gedaan... en of ander jaren 80 popnummer... (terwijl je ondertussen de tennismatch met Roger Federer kon volgen)
dan maar gaan slapen (na nog een tijdje een Westerling met een chinees meisje geobserveerd te hebben... hij werd zatter en handtastelijker... ze zaten bijna op onze schoot mekaar te bepotelen...)
Zaterdag rond half 11 opgestaan, en samen eens Shanghai gaan verkennen... we zaten op een van de meest drukke plaatsen van Shanghai, bij People’s square (voor wie het iets zegt). Eerst naar de boekhandel een kaart van Shanghai gekocht. Altijd handig... daar vroegen we een plastiekzakje om onze aankopen in te steken... neenee, daarvoor moet je bij de wacht zijn, die ondertussen ook nog een stempel op je rekening zet... het is ongelooflijk hoeveel nutteloos werk hier soms verricht wordt... soms staan ze in een bar met 8 samen achter de toog, terwijl er geen kat is... ook dat is china.
By the way, ‘Plada’, gucci, watch, bag, luis vuitton, shoes... om de 3 stappen wordt je subtiel tegengehouden door een chinees die je wil meenemen naar zijn winkel met fake stuff…
We hebben trouwens een aanbod gekregen om de kasten uit de winkel in het hotel te kopen...80% discount.. we mochten de hele winkel meenemen. Gezien we weer met de groep terug naar Suzhou reden, hebben we toch afgezien van dit verleidelijke aanbod...
Om 1u hadden we afgesproken om met de collega’s op stap te gaan. We hadden een doel, een collega wou kleren laten maken... we zijn naar de fashion market geweest, waar er zeker honderd kleermakers samenzitten in een gebouw, de een na de andere... en ze maken echt alles op maat. Johan heeft een pak laten maken en 2 hemden, en ik ook een jasje en een broek. Voor wie het zich afvraagt, 70 euro voor een pak, 13 euro voor een hemd... op maat gemaakt... en dan hebben we naar het schijnt nog niet genoeg afgedongen... het is ongelooflijk hoe mensen hier kunnen staan afdingen en discussieren over een halve euro (maar daarna in het hotel vodka van 30 euro per glas drinken). Johan voelde zich niet goed, hij had 6 euro betaald per das, en onze collega’s maar 2 euro... (maar wie wil er nu met een roze stropdas lopen, maakt hij zichzelf wijs om zich beter te voelen), 100% pure zijde trouwens... en hij had een fake t-shirtje gekocht (van ralph lauren), voor 6 euro, en in een andere winkel wilden ze hem hetzelfde verkopen voor 4 euro... (mijn liefje had er zich laten opleggen...)
Nog iets, de first floor voor ons is het eerste verdiep, de first floor voor de Amerikanen is het gelijkvloers... moet je zeker in gedachten houden als je met iemand wil afspreken...
En op een of andere manier zien zij dat het fake is. Bij dat t-shirtje zagen wij het echt niet (soms wel, soms niet) maar zij weten het dus perfect, en ook wat de prijs is... het mens een andere fake winkel zei ook dat we teveel betaald hadden...
Binnen 2 weken mogen we het gaan afhalen... we houden jullie op de hoogte. We zijn wel van plan nog dingen te laten maken, veel leuker dan dat fake gedoe
Daarna naar een fake market (bij het science en technology museum). Honderden winkels, vol fake stuff, maar ze verkopen allemaal hetzelfde... Ralph Lauren, Hilfiger, ‘plada’... iemand watch, watch, shoes... lady, lady, watch, bag, plada, luis vuiton...onze collega’s wilden uurwerken om mee te doen... iemand, watch, watch... lookie, lookie... het afdingen wordt op den duur echt vermoeidend. Ze moesten ook een paar handtassen hebben. Ze vroegen eerst 50 euro per tas (opnieuw, zo fake als maar kan zijn). Je moet dat dan terugbrengen naar 11 euro.(duurt dus redelijk lang).. ze hadden 7 tassen en een samsonite valies mee. En 8 horloges, en een t-shirt en ... en in elke winkel hetzelfde. En als je iets vroeg, en ze hadden het niet liepen ze gewoon naar de winkel ernaast om het te gaan halen. Shanghai is wel beter dan suzhou, veel meer keuze en veel goedkoper (maar opnieuw, het is ongelooflijk hoe mensen willen afdingen tot op een halve euro...) vermoeidend
Dan terug naar het hotel (by te way, dit tripje hadden we met de metro gedaan, weten we ook hoe dat werkt).
Brad wou gaan eten op een terras van een oud gebouw, in open lucht. Opnieuw, een fantastisch zicht op Shanghai by night. Je zat daar in een ouder gebouw, op het terras, naar de lichtjes van Shanghai te kijken... iedereen die bij ons op bezoek komt nemen we daar mee naartoe... (als het weer het toelaat, wat gisteren gelukkig het geval was. Het was echt warm gisteren. Wat dus wel is is dat er geen zonnestraaltje te zien was... smog...). Dus, tickets boeken...
Maar na het eten waren de Amerikanen een beetje moe... ze hadden nood aan koffie... dus toch maar even een koffie gaan halen bij de Starbucks... da is dus niet te doen, op elke hoek van de straat, waar je je ook draait of keert, heb je een starbucks en een kentucky fried chicken... (trouwens als je uit de radisson gaat en left en left en opnieuw left gaat heb je ook een starbucks.... de congierge zal gedacht hebben dat we dringend aan een koffie toe waren zeker). (de concierge zal fan zijn van Beyonce, to the left, to the left...)
Dan opnieuw richting een andere bar street... we zijn gaan drinken bij sasha’s, in de French consession buurt. Heel mooi huis, met buiten een ongelooflijk groot terras, vol westerlingen... echt best aangenaam... Maar aangezien het ernaar uitzag dat de collega’s de hele avond gingen gewoon blijven zitten en wij daar niet echt zin in hadden en ik op voorhand een beetje op het internet gesurfd had, wisten we dat er daar in de buurt ook een latin bar was. En daar wou mijn liefje natuurlijk eens een kijkje gaan nemen. We kwamen daar toe, geen levende ziel te bespeuren... waar zijn we hier nu beland... en dan gingen we naar beneden, de trap af, en het was nog steeds kalm, we dachten dat we de enigen gingen zijn (het was ook nog vroeg, half 12 ofzo). En we doen de deur open... een zaal vol chinezen die salsa aan het dansen zijn... en blijkbaar zijn er toch een aantal chinezen met gevoel voor ritme, want het was best de moeite... en overal geven ze salsa les in Shanghai... jammer genoeg niet in suzhou. toen een beetje merengue, een beetje bachata, en dan de mambo. Vinden ze hier blijkbaar ook heel plezant. Het was in elk geval de moeite om eens naartoe te gaan (en daar gaan we ook naar terug). Net zoals we veel naar Shanghai willen komen
Dan terug naar de collega’s, die nog steeds op hun zelfde plaats zaten, alleen een stuk zatter dan ervoor, en die ook niet van plan waren ergens anders naartoe te gaan... we besloten dan maar hen alleen achter te laten met hun jack-diet cokes, vodka tonics en FAKE Cubaanse sigaren (ze hadden wel de prijs betaald van een echte, maar het smaakte naar het schijnt niet zo). We gingen ze de dag erna wel terug zien (in welke staat... ze zijn erna nog gaan bowlen... moet je al redelijk zat voor zijn als je dat wil doen op een zaterdag om 3uur). Maar goed, terug naar ons. We hadden op het internet gezien dat er in de buurt van de bund een fiesta latina was. En dat wilden we natuurlijk niet missen.
To be continued, nu gaan we gezellig samen naar een fake DVD van CSI kijken, en aangezien ik nu reeds 3 pagina’s getypt heb ben ik het even beu... morgen het vervolg... (dan krijgen jullie ook de foto’s...)
Vele groetjes
op veler verzoek - zondag 22 april
Op veler verzoek… zal ik ook maar eens een stukje schrijven op onze weblog… Ja, het is waar… Els typt onze avonturen zeer snel op de weblog, maar laat helaas achterwege dat de input van iemand anders afkomstig is…. Wie zou dat toch zijn?
Han, thanks voor de tip! Park97 is zeker de moeite waard om te bezoeken. Het enige is dat overal, maar dan echt overal (ook al is de bar maar 4 vierkante meter) spelen ze live muziek, dus ook hier…. Eén ding is zeker Ch’Idols’ zou hier een grote hit zijn en zeer grappig zijn… Maar de DJ had gelukkig wel verstand van muziek want….. (zoals de Belgen zeggen) Amai! Reggeaton in Shanghai!! Blijkbaar maakt het niet veel uit waar je bent, want echte kwaliteit herkennen ze overal…. Heineken (sorry België, maar hier geen Maes te bekennen… hoe zou dat toch komen?), Reggeaton en uiteraard Chileense wijn….
Vanaf nu zullen we onze teksten samen schrijven….
Han, thanks voor de tip! Park97 is zeker de moeite waard om te bezoeken. Het enige is dat overal, maar dan echt overal (ook al is de bar maar 4 vierkante meter) spelen ze live muziek, dus ook hier…. Eén ding is zeker Ch’Idols’ zou hier een grote hit zijn en zeer grappig zijn… Maar de DJ had gelukkig wel verstand van muziek want….. (zoals de Belgen zeggen) Amai! Reggeaton in Shanghai!! Blijkbaar maakt het niet veel uit waar je bent, want echte kwaliteit herkennen ze overal…. Heineken (sorry België, maar hier geen Maes te bekennen… hoe zou dat toch komen?), Reggeaton en uiteraard Chileense wijn….
Vanaf nu zullen we onze teksten samen schrijven….
Thursday, April 19, 2007
wij zijn sukkels - donderdag 19-4-07
Nu dachten we toch dat niemand in België, Nederland of waar ook ter wereld ons miste, want wij zagen geen commentaren op onze weblog... bleek dat we helemaal verkeerd aan het kijken waren, en gewoon geen commentaar hadden op onze eerste post (gewoon een foto van een vliegtuigje, begrijpelijk dat niemand daarop reageert) en dat dus wel al mensen gereageerd hadden... voor hen, bedankt voor de reacties, we vinden het echt heel leuk om jullie commentaren te lezen en hopen er nog heel veel te krijgen. Voor zij die nog niet gereageerd hebben... commentaar is altijd welkom. we missen jullie hier wel hoor...
Vandaag gingen we eens gaan eten in Mexico Lindo, een mexicaan dus (het woord zegt het zelf nietwaar) waar ze ook een beetje live muziek spelen... we waren benieuwd... 1 probleem, we konden het adres niet vinden in ons taxiboekje (dat is zo een boekje met alle adressen van restaurants, bars, hotels...) en als je de straat niet in het chinees kan uitspreken, het niet weet zijn, en het niet kan tonen aan de chauffeur, heb je dus een probleem, want kan je er dus niet geraken... maw, Mexico lindo is voor volgende week...
we zijn dan maar gaan eten in itshibanja, een japanse chinees. Heel lekker (ik moet trouwens stoppen om te vertellen over eten, jullie gaan denken dat we hier niets anders doen, is ook beetje zo, maar ik ga wel sporten... heb alleen wat moeite om Johan mee te krijgen... de schouder is nog altijd een goed excuus...) en dan nog een sporttas gaan kopen om morgen mee te doen naar shangai.
Dan zijn we gaan basketballen, zo op straat... je mag zo een minuut ballen in een korf gooien, en opnieuw was de schouder een goed excuus (schouder, jas die in de weg zat...), want mijn competitief vriendje is verloren van mij...
in elk geval, gewoon dit kort berichtje om iedereen te laten weten dat we heel blij zijn met jullie reacties, en dat we jullie echt wel missen...
vele groetjes...
Vandaag gingen we eens gaan eten in Mexico Lindo, een mexicaan dus (het woord zegt het zelf nietwaar) waar ze ook een beetje live muziek spelen... we waren benieuwd... 1 probleem, we konden het adres niet vinden in ons taxiboekje (dat is zo een boekje met alle adressen van restaurants, bars, hotels...) en als je de straat niet in het chinees kan uitspreken, het niet weet zijn, en het niet kan tonen aan de chauffeur, heb je dus een probleem, want kan je er dus niet geraken... maw, Mexico lindo is voor volgende week...
we zijn dan maar gaan eten in itshibanja, een japanse chinees. Heel lekker (ik moet trouwens stoppen om te vertellen over eten, jullie gaan denken dat we hier niets anders doen, is ook beetje zo, maar ik ga wel sporten... heb alleen wat moeite om Johan mee te krijgen... de schouder is nog altijd een goed excuus...) en dan nog een sporttas gaan kopen om morgen mee te doen naar shangai.
Dan zijn we gaan basketballen, zo op straat... je mag zo een minuut ballen in een korf gooien, en opnieuw was de schouder een goed excuus (schouder, jas die in de weg zat...), want mijn competitief vriendje is verloren van mij...
in elk geval, gewoon dit kort berichtje om iedereen te laten weten dat we heel blij zijn met jullie reacties, en dat we jullie echt wel missen...
vele groetjes...
Wednesday, April 18, 2007
smelly tofu - woensdag 18-04-07
Het medisch onderzoek
Gisteren (dinsdag) ben ik op medisch onderzoek geweest. Dat moet je doen voor je hier een workers permit kan krijgen. En je kan geen residency krijgen zonder workers’ permit. En anders moet je iedere keer zorgen voor een verlenging van je visum en dat is blijkbaar ook niet zo handig. Dus moest ik op medisch onderzoek.
Het begon al erg, want ik mocht niet ontbijten ’s morgens. Daar word ik dus al lastig van (nietwaar liefje). En dan, naar het onderzoek... het was hier niet echt goed weer, dus meer dan een half uur in de auto, met een chinese chauffeur...
Dan aangekomen bij het onderzoek. Eerst moet je papieren invullen, en een pasfoto afgeven. Dan mag je naar de volgende, waar ze een foto van je trekken (je hebt dus in totaal 4 pasfoto’s nodig, en dan moeten ze nog een digitale hebben...) dan naar de volgende, die de gegevens gaat ingeven, en dan naar de volgende om te betalen. En dan begint het onderzoek. Op 10 minuten heb je bloed laten trekken, je tanden laten controleren, een radiologisch onderzoek gehad, een echo, je bloeddruk gemeten en nog een paar kleinigheden... als compensatie krijg je wel een doos vol chinese medicijnen (waarvan er in het chinees opstaat waarvoor ze dienen). Vergeet niet dat dit onderzoek enkel voor buitenlanders is... in elk geval, vrijdag krijgen we de resultaten... we zijn benieuwd... daarna mocht ik gelukkig eten, want ondertussen was het dus al 11u, en hadden we dus nog meer honger...
De avond met de chinese collega’s
Gisterenavond zijn we door onze baas uitgenodigd om te gaan eten met alle collega’s van de finance afdeling, en een aantal US collega’s die op bezoek zijn. We zijn gaan eten als wat mijn baas en christine (ook een US finance collega die hier woont) beschrijven als ‘the big buddha’. Het is dus echt zo, je komt binnen in het restaurant, en je wordt begroet door een mega-grote buddha. We zaten allemaal samen in een aparte kamer (het restaurant was dus echt immens, er zijn zeker zo een 30-tal kamers waar je met minstens 20 mensen in kan zitten). Dan begon het, met de chinese koude hapjes. Uiteraard zitten de chinezen allemaal naar ons te kijken omdat ze willen kijken hoe wij reageren op dat eten. De koude hapjes waren wel lekker, er was gewoon koud rundsvlees, koude kip (niet vergeten dat er nog bot aanhing), maar ook koude ‘jellyfish’ (inktvis zoals wij zeggen), en nog iets wat volgens de chinezen goed was voor de huid, en een soort van koude spinazie, maar ook nog slakken, en nog dingen die ik zelfs niet kan benoemen. Maar het was wel ok.
En dan kwam de drank. Van Michael Wang, moesten we de yellow wine proberen (een soort van opgewarmde wijn, maar hij was niet rood of wit, maar een vies bruin). En we kregen ook bier... rara... geen tsing tao, geen ander laagpercentage alcoholisch chinees bier, maar Heineken.... dat is hier dus ongelooflijk populair... die hollanders slagen er toch maar in om tot in china door te dringen. Belgisch bier wordt overal als fantastisch aanzien, maar buiten wat hoegaarden in de auchan heb ik nog niet veel belgisch bier gezien (dit volledig terzijde).
Verder kregen we ook bajo, een soort chinees drankje, met 40% alcohol. Echt vies... Maar de chinezen konden er wel weg mee (en johan precies ook wel)
En dan dus het warme eten. Eerst kregen we omgekeerde vis, met zoetzure saus. Die vis wordt dan zo een beetje gefrituurd, en dan kan je de stukjes eraf halen (met stokjes, vinden de chinezen ook leuk om een beetje ons te bestuderen hoe we met stokjes eten). Dan kwam er ook nog pikant rundsvlees, pikante kip, brocoli... allemaal lekker. Tot de bij de Amerikanen gekende ‘smelly tofu’ eraan kwam. Zo iets vies heb ik in mijn leven nog nooit gegeten, het smaakt echt naar stinkvoeten of zoiets (niet dat ik al ooit stinkvoeten gegeten hebben, maar ik vermoed dat het zo moet smaken...), echt vies. Dan kwam er nog een soort van champignons met maag (?) en dan de KAKEN van een grote vis (heel lekker trouwens) en dan nog een paar andere dingen waarvan we zelfs niet wisten wat het was. In elk geval, het was best lekker, behalve de smelly tofu, dat eet ik nooit meer (Johan heeft het trouwens niet geprobeerd... boeoe).
Dan zijn we met de amerikanen en nog een paar chinese collega’s naar de maya bar geweest. Dat is echt een hypermoderne club in de ‘walking street’, dus echt in het centrum van Suzhou. het was best een leuke club. De muziek was leuker en dansbaarder dan vorige zaterdag in de scarlet bar. Daar gaan we zeker teruggaan in het weekend. (er waren trouwens weer een paar chinezen aan het dansen zonder enig ritmegevoel, dat is dus overal zo). De chinezen hebben ons leren chinees dobbelen (ook zoals pokeren, met een hoedje, maar een beetje anders). (trouwens wel geen heineken daar, maar corona, met citroen). Af en toe begint er dan een chinese met een kort rokje te zingen (en dat vonden vooral onze us collega’s aangenaam om te zien)... in elk geval, het was plezant, en we gaan nog terug.
Dit weekend vertrekken we vrijdagavond richting shangai, tot zondag. Dan gaan we eindelijk eens een paar foto’s trekken om op de weblog te zetten...(we vergeten het echt altijd).
Tot binnenkort!
Gisteren (dinsdag) ben ik op medisch onderzoek geweest. Dat moet je doen voor je hier een workers permit kan krijgen. En je kan geen residency krijgen zonder workers’ permit. En anders moet je iedere keer zorgen voor een verlenging van je visum en dat is blijkbaar ook niet zo handig. Dus moest ik op medisch onderzoek.
Het begon al erg, want ik mocht niet ontbijten ’s morgens. Daar word ik dus al lastig van (nietwaar liefje). En dan, naar het onderzoek... het was hier niet echt goed weer, dus meer dan een half uur in de auto, met een chinese chauffeur...
Dan aangekomen bij het onderzoek. Eerst moet je papieren invullen, en een pasfoto afgeven. Dan mag je naar de volgende, waar ze een foto van je trekken (je hebt dus in totaal 4 pasfoto’s nodig, en dan moeten ze nog een digitale hebben...) dan naar de volgende, die de gegevens gaat ingeven, en dan naar de volgende om te betalen. En dan begint het onderzoek. Op 10 minuten heb je bloed laten trekken, je tanden laten controleren, een radiologisch onderzoek gehad, een echo, je bloeddruk gemeten en nog een paar kleinigheden... als compensatie krijg je wel een doos vol chinese medicijnen (waarvan er in het chinees opstaat waarvoor ze dienen). Vergeet niet dat dit onderzoek enkel voor buitenlanders is... in elk geval, vrijdag krijgen we de resultaten... we zijn benieuwd... daarna mocht ik gelukkig eten, want ondertussen was het dus al 11u, en hadden we dus nog meer honger...
De avond met de chinese collega’s
Gisterenavond zijn we door onze baas uitgenodigd om te gaan eten met alle collega’s van de finance afdeling, en een aantal US collega’s die op bezoek zijn. We zijn gaan eten als wat mijn baas en christine (ook een US finance collega die hier woont) beschrijven als ‘the big buddha’. Het is dus echt zo, je komt binnen in het restaurant, en je wordt begroet door een mega-grote buddha. We zaten allemaal samen in een aparte kamer (het restaurant was dus echt immens, er zijn zeker zo een 30-tal kamers waar je met minstens 20 mensen in kan zitten). Dan begon het, met de chinese koude hapjes. Uiteraard zitten de chinezen allemaal naar ons te kijken omdat ze willen kijken hoe wij reageren op dat eten. De koude hapjes waren wel lekker, er was gewoon koud rundsvlees, koude kip (niet vergeten dat er nog bot aanhing), maar ook koude ‘jellyfish’ (inktvis zoals wij zeggen), en nog iets wat volgens de chinezen goed was voor de huid, en een soort van koude spinazie, maar ook nog slakken, en nog dingen die ik zelfs niet kan benoemen. Maar het was wel ok.
En dan kwam de drank. Van Michael Wang, moesten we de yellow wine proberen (een soort van opgewarmde wijn, maar hij was niet rood of wit, maar een vies bruin). En we kregen ook bier... rara... geen tsing tao, geen ander laagpercentage alcoholisch chinees bier, maar Heineken.... dat is hier dus ongelooflijk populair... die hollanders slagen er toch maar in om tot in china door te dringen. Belgisch bier wordt overal als fantastisch aanzien, maar buiten wat hoegaarden in de auchan heb ik nog niet veel belgisch bier gezien (dit volledig terzijde).
Verder kregen we ook bajo, een soort chinees drankje, met 40% alcohol. Echt vies... Maar de chinezen konden er wel weg mee (en johan precies ook wel)
En dan dus het warme eten. Eerst kregen we omgekeerde vis, met zoetzure saus. Die vis wordt dan zo een beetje gefrituurd, en dan kan je de stukjes eraf halen (met stokjes, vinden de chinezen ook leuk om een beetje ons te bestuderen hoe we met stokjes eten). Dan kwam er ook nog pikant rundsvlees, pikante kip, brocoli... allemaal lekker. Tot de bij de Amerikanen gekende ‘smelly tofu’ eraan kwam. Zo iets vies heb ik in mijn leven nog nooit gegeten, het smaakt echt naar stinkvoeten of zoiets (niet dat ik al ooit stinkvoeten gegeten hebben, maar ik vermoed dat het zo moet smaken...), echt vies. Dan kwam er nog een soort van champignons met maag (?) en dan de KAKEN van een grote vis (heel lekker trouwens) en dan nog een paar andere dingen waarvan we zelfs niet wisten wat het was. In elk geval, het was best lekker, behalve de smelly tofu, dat eet ik nooit meer (Johan heeft het trouwens niet geprobeerd... boeoe).
Dan zijn we met de amerikanen en nog een paar chinese collega’s naar de maya bar geweest. Dat is echt een hypermoderne club in de ‘walking street’, dus echt in het centrum van Suzhou. het was best een leuke club. De muziek was leuker en dansbaarder dan vorige zaterdag in de scarlet bar. Daar gaan we zeker teruggaan in het weekend. (er waren trouwens weer een paar chinezen aan het dansen zonder enig ritmegevoel, dat is dus overal zo). De chinezen hebben ons leren chinees dobbelen (ook zoals pokeren, met een hoedje, maar een beetje anders). (trouwens wel geen heineken daar, maar corona, met citroen). Af en toe begint er dan een chinese met een kort rokje te zingen (en dat vonden vooral onze us collega’s aangenaam om te zien)... in elk geval, het was plezant, en we gaan nog terug.
Dit weekend vertrekken we vrijdagavond richting shangai, tot zondag. Dan gaan we eindelijk eens een paar foto’s trekken om op de weblog te zetten...(we vergeten het echt altijd).
Tot binnenkort!
Sunday, April 15, 2007
ons eerste weekend
Zondag 15 april
Een week geleden waren we nu bezig met het maken van onze valiezen (koffers voor de nederlandse lezers) en ondertussen zitten we dus al een week in china...
Het is hier nu zondagavond, en we hebben er echt wel een chinees weekend van gemaakt. Vrijdagavond zijn we gaan eten met Luc (onze baas die ook uit België komt) en zijn vrouw Caroline, in een chinees restaurant, en ik weet niet meer precies wat we gegeten hebben, maar het was wel heel erg lekker. We hebben ‘nice’ chicken gegeten, en iets met zoetzure saus en noodles. Het was wel raar, het was een groot restaurant, zeker plaats voor 200 mensen, en om half 9 ’s avonds was het leeg! Chinezen eten blijkbaar vroeg... en ze begeleiden je trouwens naar de wc, ook nog iets wat we gemerkt hebben???
Daarna zijn we iets gaan drinken in een ‘western bar’, de blue marlin, waar ze live muziek speelden... we vragen ons nog steeds af of het nu een man of een vrouw was, en uit welke idool blooper die was komen wandelen... laten we zeggen dat de liedjes niet echt geschikt waren voor zijn stem..
Zaterdag zijn we voor de eerste keer gaan sporten. Was wel nodig, heb echt geen conditie meer... maar gelukkig hebben de we de ipod met 4000 liedjes om ons erdoor te helpen (en Johan die van op afstand een beetje aan het supporten omdat zijn schouder pijn doet...)
We zijn dan ook eens langs geweest bij de westerse bakker, maar ik hoop echt dat de westerse chocoladekoeken niet zo smaken. En ik hoop ook niet dat boules de berlin zo zuur smaken... da was echt vies... (nu gaan we dus naar de chinese bakker)
In de namiddag was het tijd om johan eens richting stad te sturen. Ik hoopte dat het niet te veel van een schok zou zijn, maar ik denk dat het goed is meegevallen. Het was heel druk in het centrum van suzhou, maar we hebben toch een beetje kunnen verkennen. We weten in elk geval al een aantal leuke winkeltjes zijn. En we hebben voor ons alle 2 schoenen gevonden voor minder dan 20 euro (we weten het, slechte kwaliteit, en zo fake als iets, maar we kunnen toch verder). Als je trouwens echt chinese producten wil kopen, of echt merken, betaal je evenveel als bij ons hoor. Daar moet je het hier echt niet voor doen (en trouwens, aftershave, dat kennen ze hier niet...) En hier kan ik blijkbaar in een 38, want grotere schoenen voor vrouwen hebben ze hier niet, en ze hebben 38’s die aan de grote kant zijn...
Dan richting bar street (ook nu door ons gekend als se juan je) waarbij we die afstand afgelegd hebben met een gemotoriseerde riska... dat doen we dus echt niet meer, levensgevaarlijk... die riskja chauffeurs denken dat ze met een auto rijden, niet te doen. We dachten dat we gingen uitstappen op een bepaald moment, maar konden niet, want zaten volledig tussen het verkeer.
Dan zijn we gaan shoppen in bar street (nadat we eerst de verkeerde kant waren uitgelopen, omdat de riska chauffeur ons niet begreep en ons de verkeerde richting had uitgestuurd) en we hebben wel redelijk wa fake kleren gekocht. Johan moet alleen nog beetje beter worden in het afdingen. Als ze teveel vragen moet je echt voortgaan, ze roepen je wel terug. In elk geval, een fake tommy trui, een fake prada jas, een fake adidas t-shirt... je begrijpt het wel. Alleen jammer dat de fake burberry jas ervoor zorgde dat Johan eruit zag alsof hij elke avond op cafe 10 pinten dronk... (was echt voor mannen met een bierbuik...). maar goed, we zijn tevreden met onze koopjes, ziet er allemaal leuk uit... (oh ja, je moet het er wel voor over hebben soms dat je eigenlijk bijna op straat kleren aan het passen bent)
Daarna zijn we iets gaan eten bij de italiaan, waar alle vlagjes van de wereld hangen. We hebben 10 chileense pesos gedoneerd, om bij de chileense te hangen. Ben benieuwd of ze er nog is als we de volgende keer gaan..
Dan naar ... de bars... we zijn naar wiskey jacks geweest, waar ik de meest walgelijke wijn gedronken heb (gelukkig geen koppijn vandaag) – china great wall. Gelukkig voelt johan hem hier meer thuis, want ze hebben echt overal Heineken (alhoewel da het chinees bier hem precies ook wel smaakt...) en daar zongen ze ook live. Da was al eens stuk beter... we hebben daar ook gezien hoe een westerse man iets dichter bij een groepje chinese meisjes ging zitten... jammer genoeg voor hem was dat blijkbaar niet het plan van de avond (verbazingwekkend eerlijk gezegd, want je ziet hier veel oudere mannen met chinese meisjes...)
Dan zijn we naar de scarlet club geweest, een soort dansclub in suzhou. Was echt al stampvol om half 11. Was leuk om eens mee te maken, al die chinezen die uit de bol gingen op die club muziek... wel niet zo lang gebleven, niet echt onze genre van muziek (moeten dringend een latin club vinden, of gewoon iets met popmuziek ofzo... )
Vandaag (zondag) zijn we te voet naar de auchan (groot supermarkt) geweest, en eerst langs de starbucks om te ontbijten /lunchen (beetje lang in bed blijven liggen). Dat is dus echt niets waard he. Is duur en niet echt lekker.... doen we dus niet meer... dan te voet (goed van ons he) richting auchan, waar iedereen natuurlijk naar ons bleef staren, en in onze kar. Hebben scampi’s meegebracht (verse), gaan vanavond voor de eerste keer proberen koken... spannend... Johan moest trouwens kousen hebben... de chinezen moeten echt kleine voetjes hebben, want we vonden bijna niets dat paste... maar uiteindelijk het grootste paar uit de hoop gevonden en dat past net... ook een beter strijkijzer gekocht, want er is er hier iemand niet gerust in dat zijn hemden het niet gaan overleven (kostuums gaan trouwens naar de droogkuis/stomerij)
Dat is hier echt wel raar, je moet zoeken naar alles en je afvragen wat het zou kunnen zijn...
Wel lekker terug een gekuiste ananas gekocht voor 0,8 euro enzo... vers fruit is er hier veel, lekker en goedkoop.
En dan nog iets fantastisch aan china, voor 10 euro, voor 2 personen, een uur durende voetmassage... dat deed deugd...
We houden jullie in elk geval op de hoogte. We hopen dat jullie dat ook doen op elsjohan.suzhou@gmail.com.
Vele groetjes
PS. Sorry dat we het adres nu pas hebben doorgestuurd, maar onze weblog is een tijdje geblokkeerd geweest...
Een week geleden waren we nu bezig met het maken van onze valiezen (koffers voor de nederlandse lezers) en ondertussen zitten we dus al een week in china...
Het is hier nu zondagavond, en we hebben er echt wel een chinees weekend van gemaakt. Vrijdagavond zijn we gaan eten met Luc (onze baas die ook uit België komt) en zijn vrouw Caroline, in een chinees restaurant, en ik weet niet meer precies wat we gegeten hebben, maar het was wel heel erg lekker. We hebben ‘nice’ chicken gegeten, en iets met zoetzure saus en noodles. Het was wel raar, het was een groot restaurant, zeker plaats voor 200 mensen, en om half 9 ’s avonds was het leeg! Chinezen eten blijkbaar vroeg... en ze begeleiden je trouwens naar de wc, ook nog iets wat we gemerkt hebben???
Daarna zijn we iets gaan drinken in een ‘western bar’, de blue marlin, waar ze live muziek speelden... we vragen ons nog steeds af of het nu een man of een vrouw was, en uit welke idool blooper die was komen wandelen... laten we zeggen dat de liedjes niet echt geschikt waren voor zijn stem..
Zaterdag zijn we voor de eerste keer gaan sporten. Was wel nodig, heb echt geen conditie meer... maar gelukkig hebben de we de ipod met 4000 liedjes om ons erdoor te helpen (en Johan die van op afstand een beetje aan het supporten omdat zijn schouder pijn doet...)
We zijn dan ook eens langs geweest bij de westerse bakker, maar ik hoop echt dat de westerse chocoladekoeken niet zo smaken. En ik hoop ook niet dat boules de berlin zo zuur smaken... da was echt vies... (nu gaan we dus naar de chinese bakker)
In de namiddag was het tijd om johan eens richting stad te sturen. Ik hoopte dat het niet te veel van een schok zou zijn, maar ik denk dat het goed is meegevallen. Het was heel druk in het centrum van suzhou, maar we hebben toch een beetje kunnen verkennen. We weten in elk geval al een aantal leuke winkeltjes zijn. En we hebben voor ons alle 2 schoenen gevonden voor minder dan 20 euro (we weten het, slechte kwaliteit, en zo fake als iets, maar we kunnen toch verder). Als je trouwens echt chinese producten wil kopen, of echt merken, betaal je evenveel als bij ons hoor. Daar moet je het hier echt niet voor doen (en trouwens, aftershave, dat kennen ze hier niet...) En hier kan ik blijkbaar in een 38, want grotere schoenen voor vrouwen hebben ze hier niet, en ze hebben 38’s die aan de grote kant zijn...
Dan richting bar street (ook nu door ons gekend als se juan je) waarbij we die afstand afgelegd hebben met een gemotoriseerde riska... dat doen we dus echt niet meer, levensgevaarlijk... die riskja chauffeurs denken dat ze met een auto rijden, niet te doen. We dachten dat we gingen uitstappen op een bepaald moment, maar konden niet, want zaten volledig tussen het verkeer.
Dan zijn we gaan shoppen in bar street (nadat we eerst de verkeerde kant waren uitgelopen, omdat de riska chauffeur ons niet begreep en ons de verkeerde richting had uitgestuurd) en we hebben wel redelijk wa fake kleren gekocht. Johan moet alleen nog beetje beter worden in het afdingen. Als ze teveel vragen moet je echt voortgaan, ze roepen je wel terug. In elk geval, een fake tommy trui, een fake prada jas, een fake adidas t-shirt... je begrijpt het wel. Alleen jammer dat de fake burberry jas ervoor zorgde dat Johan eruit zag alsof hij elke avond op cafe 10 pinten dronk... (was echt voor mannen met een bierbuik...). maar goed, we zijn tevreden met onze koopjes, ziet er allemaal leuk uit... (oh ja, je moet het er wel voor over hebben soms dat je eigenlijk bijna op straat kleren aan het passen bent)
Daarna zijn we iets gaan eten bij de italiaan, waar alle vlagjes van de wereld hangen. We hebben 10 chileense pesos gedoneerd, om bij de chileense te hangen. Ben benieuwd of ze er nog is als we de volgende keer gaan..
Dan naar ... de bars... we zijn naar wiskey jacks geweest, waar ik de meest walgelijke wijn gedronken heb (gelukkig geen koppijn vandaag) – china great wall. Gelukkig voelt johan hem hier meer thuis, want ze hebben echt overal Heineken (alhoewel da het chinees bier hem precies ook wel smaakt...) en daar zongen ze ook live. Da was al eens stuk beter... we hebben daar ook gezien hoe een westerse man iets dichter bij een groepje chinese meisjes ging zitten... jammer genoeg voor hem was dat blijkbaar niet het plan van de avond (verbazingwekkend eerlijk gezegd, want je ziet hier veel oudere mannen met chinese meisjes...)
Dan zijn we naar de scarlet club geweest, een soort dansclub in suzhou. Was echt al stampvol om half 11. Was leuk om eens mee te maken, al die chinezen die uit de bol gingen op die club muziek... wel niet zo lang gebleven, niet echt onze genre van muziek (moeten dringend een latin club vinden, of gewoon iets met popmuziek ofzo... )
Vandaag (zondag) zijn we te voet naar de auchan (groot supermarkt) geweest, en eerst langs de starbucks om te ontbijten /lunchen (beetje lang in bed blijven liggen). Dat is dus echt niets waard he. Is duur en niet echt lekker.... doen we dus niet meer... dan te voet (goed van ons he) richting auchan, waar iedereen natuurlijk naar ons bleef staren, en in onze kar. Hebben scampi’s meegebracht (verse), gaan vanavond voor de eerste keer proberen koken... spannend... Johan moest trouwens kousen hebben... de chinezen moeten echt kleine voetjes hebben, want we vonden bijna niets dat paste... maar uiteindelijk het grootste paar uit de hoop gevonden en dat past net... ook een beter strijkijzer gekocht, want er is er hier iemand niet gerust in dat zijn hemden het niet gaan overleven (kostuums gaan trouwens naar de droogkuis/stomerij)
Dat is hier echt wel raar, je moet zoeken naar alles en je afvragen wat het zou kunnen zijn...
Wel lekker terug een gekuiste ananas gekocht voor 0,8 euro enzo... vers fruit is er hier veel, lekker en goedkoop.
En dan nog iets fantastisch aan china, voor 10 euro, voor 2 personen, een uur durende voetmassage... dat deed deugd...
We houden jullie in elk geval op de hoogte. We hopen dat jullie dat ook doen op elsjohan.suzhou@gmail.com.
Vele groetjes
PS. Sorry dat we het adres nu pas hebben doorgestuurd, maar onze weblog is een tijdje geblokkeerd geweest...
Thursday, April 12, 2007
ons eerste verslag
Woensdag 11 april 2007
Onze 3de dag in Suzhou, en we leven nog steeds... (Els op rijst, johan op alles...). Het is ongelooflijk, hij vindt zelfs het eten in de kantine lekker... niet goed voor de lijn..
Vandaag hebben we onze eerste ‘chinese hot pot’ op. Het woord zegt het zelf, een hete pot, met bouillon, en daar kan je alles in koken. We hebben het wel veilig gehouden bij varkensvlees, kip, spinazie,... en niet te veel aan de spicy hot pot gezeten (was echt heet...). Je kon natuurlijk ook kiezen uit de testikels of de longen van een schaap... we denken niet dat we dat gegeten hebben (alhoewel de gehaktballetjes best wel raar smaakten...)
Ondertussen is het appartement reeds goed in gebruik genomen (zeer handig, 2 badkamers...) en beginnen we hier reeds onze weg een beetje te vinden. Vandaag was het al goed weer, eigenlijk zoals een mooie zomerdag bij ons.
We hebben maandag voor de eerste keer boodschappen gedaan... shampoo en conditioner zijn in het chinees niet echt uit mekaar te houden... je mag je dus niet laten leiden door de mooie blauwe verpakking J. De taal is wel om gek van te worden, je begrijpt ze echt niet, en zij jou ook niet. In de taxi lukt het dus echt niet om aan te tonen waar we naartoe willen. Maar ondertussen kunnen we al chinees voor rechtdoor (ietjezou), links (dzogwai) en rechts (jogwai)... het zal wel lukken, hopelijks kunnen we binnenkort aan de chinese les beginnen...
Voor de rest valt het wel mee op het werk. Er is echt nog veel te doen om Peoplesoft daar te implementeren, maar we gaan ons best doen he...
Oh ja, de reis is vlot verlopen vanop schiphol naar shangai (ik blijf fan van klm), we mochten alle 2 het land binnen... alleen moet je opletten als je gaat klagen dat je je gsm op het vliegtuig verloren bent (nietwaar Johan, beetje in paniek...)
Vele groetjes uit suzhou...
PS. Dit weekend gaan we hier eens het nachtleven verkennen...
PS2. Mama en papa, bedankt voor het opsturen van onze bagage!
Onze 3de dag in Suzhou, en we leven nog steeds... (Els op rijst, johan op alles...). Het is ongelooflijk, hij vindt zelfs het eten in de kantine lekker... niet goed voor de lijn..
Vandaag hebben we onze eerste ‘chinese hot pot’ op. Het woord zegt het zelf, een hete pot, met bouillon, en daar kan je alles in koken. We hebben het wel veilig gehouden bij varkensvlees, kip, spinazie,... en niet te veel aan de spicy hot pot gezeten (was echt heet...). Je kon natuurlijk ook kiezen uit de testikels of de longen van een schaap... we denken niet dat we dat gegeten hebben (alhoewel de gehaktballetjes best wel raar smaakten...)
Ondertussen is het appartement reeds goed in gebruik genomen (zeer handig, 2 badkamers...) en beginnen we hier reeds onze weg een beetje te vinden. Vandaag was het al goed weer, eigenlijk zoals een mooie zomerdag bij ons.
We hebben maandag voor de eerste keer boodschappen gedaan... shampoo en conditioner zijn in het chinees niet echt uit mekaar te houden... je mag je dus niet laten leiden door de mooie blauwe verpakking J. De taal is wel om gek van te worden, je begrijpt ze echt niet, en zij jou ook niet. In de taxi lukt het dus echt niet om aan te tonen waar we naartoe willen. Maar ondertussen kunnen we al chinees voor rechtdoor (ietjezou), links (dzogwai) en rechts (jogwai)... het zal wel lukken, hopelijks kunnen we binnenkort aan de chinese les beginnen...
Voor de rest valt het wel mee op het werk. Er is echt nog veel te doen om Peoplesoft daar te implementeren, maar we gaan ons best doen he...
Oh ja, de reis is vlot verlopen vanop schiphol naar shangai (ik blijf fan van klm), we mochten alle 2 het land binnen... alleen moet je opletten als je gaat klagen dat je je gsm op het vliegtuig verloren bent (nietwaar Johan, beetje in paniek...)
Vele groetjes uit suzhou...
PS. Dit weekend gaan we hier eens het nachtleven verkennen...
PS2. Mama en papa, bedankt voor het opsturen van onze bagage!
Wednesday, April 4, 2007
Subscribe to:
Posts (Atom)
