een paar anekdotes

Hier zijn we terug...toch nog een paar dingen die ik met jullie wou delen...
trouwens, ik haat de makro op zaterdag, maar soms kan je niet anders...anonymous, was jij een van die mensen die ervoor zorgt dat andere mensen het haten om op zaterdag naar de makro te gaan (dagjestoerist).
Ook, al wie langskomt mag van ons al onze dvd's meedoen...ze liggen klaar, kom ze maar ophalen!!

Wisten jullie wat je in china krijgt als er kindjes geboren worden. Bij ons (België) krijg je doopsuiker, in Nederland krijg je van die (niet lekkere) beschuit met muisjes... in china krijg je een gekookt ei (vacuum verpakt). We hebben blijkbaar 2 collega’s die bevallen zijn, en dan krijg je een doosje of zakje, met verpakte gekookte eieren in, die gekookt zijn in azijn of in honing (denk ik, ben niet zo zeker van het laatste). Ziet er echt ongelooflijk vies uit... we gaan het dus echt niet opeten (ik eet trouwens sowieso geen gekookt ei...)
Het is ook ongelooflijk hoe echt iedereen hier een job heeft...op elke straathoek zijn er vegers, je hebt hier mensen die het gras afdoen met een schaar... en je hebt dan ook de mensen die het verkeer regelen, of die ervoor zorgen dat alles vlot verloopt aan de trein. Die gasten denken echt dat ze alles zijn... we waren op de trein aan het wachten, iemand stond te dichtbij blijkbaaar, met 3 ernaartoe, fluitjes bovenhalen, megafoon...
Dan, het is hier de gewoonte om bij heel erg drukke kruispunten waar er lichten zijn, ook nog iemand te zetten die de lichten in de gaten houdt, en zorgt dat iedereen er zich aan houdt! Dus, je hebt lichten, ze werken, ze moeten gewoon kijken of je wel niet oversteekt of het rood is. En owee, dan zijn ze er met het fluitje (en zo staan er dus 2 per kruispunt...). We hebben zelfs iemand gezien die het riskeerde om over te steken... daar was het fluitje terug. En met 2 ineens naar die gast... was niet om aan te zien (was trouwens die gast zijn eigen fout, hij moest maar geen roze t-shirtje dragen). Dit om naadloos over te gaan naar mijn volgende onderwerp, het is ongelooflijk hoeveel roze de mannen hier dragen... maar jullie moeten je niet ongerust maken, mijn liefje blijft dezelfde, en draagt dus geen roze...
Voor de rest hebben we maandag weer chinese les gehad. Ooit naar school geweest waar de lerares vraagt wat je wil leren? Zo was de les dus. Welk woordje wil je kennen?... de fruitsoorten, ok...is echt bizar. We denken niet dat we nog bij haar les gaan volgen, ik vind ze niet zo goed, geen boek, geen plan.... Het is wel ongelooflijk hoe moeilijk het chinees is... er blijft dus echt niet van hangen. 3 minuten later ben je het al allemaal vergeten. Vandaag was ik in de kantine aan het tonen dat ik tot 10 kon tellen, maakt een collega de opmerking...’dat leerde ik ook toen ik 2 jaar oud was’... grappig he.
Dinsdagavond zijn we met het implementatieteam en een paar US bezoekers gaan eten. We zijn in een Westers restaurant gaan eten, hebben goed en veel gegeten, en de rekening was 120 RMB (voor 14 mensen)... blijft ons steeds verbazen hoe goedkoop het hier is...
Oh, dit ook nog, we hadden maandag alle 2 last van onze arm van net iets te competitief te willen zijn in het badmintonnen! Maar ok, tot daar aan toe... liefje heeft er nog altijd last van... de pijn om toch maar niet te verliezen...
Vanavond heeft mijn liefje gekookt (dit om te zeggen dat we hier wel koken!) het is alleen niet zo leuk om erover te vertellen... wat kan je nu vertellen over varkensvlees met pasta en groenten... geef toe, het is niet zo leuk als de chinese verhalen over kippepoten, smelly tofu en omgekeerde vis...

Vele groetjes en tot binnenkort!

Johan en Els