De Duitser en de toerist - zondag 29 april

Joepie, het is weekend. En we hebben zin in Westers eten (vooral frieten, dat missen we (juist ja, we, zelfs mijn liefje die heel graag chinees eet en die soms aan mijn hoofd zit te zagen dat ik teveel zin heb in frieten), had zin in frieten...) dus laten we maar eens gaan eten bij de Duitser. Plus, het restaurant is aan het meer, en dat hadden we eigenlijk nog niet gezien sedert dat we in Suzhou waren (alle, eigenlijk rijden we er elke dag over, maar we wilden er toch eens wandelen). En naar het schijnt zijn er in het weekend ook lichtlasershows enzo, dus dat wilden we ook wel eens zien. Dus, op naar de Duitser, en 2 vliegen in een klap. Even ter info over het meer, het meer is speciaal aangelegd voor het industriepark, en de grond uit het meer is gebruikt om de de bedrijven in het industriepark op te hogen... We werden bij de Duitser effectief ook begroet door een Duitser (wie had dat verwacht, bij de italiaan, de mexicaan en de chinees werden we begroet door een chinees) en de menu was zelfs opgesteld in het Duits. We hebben schnitzel en cordon bleu gegeten. En mijn liefje heeft er nog een duits biertje bij gedronken ook. Maar op het menu stond dus dat er frieten bij ons eten waren. Maar toen ons eten er was, geen frieten. We hebben er dan maar bijbesteld... in elk geval, we waren daar op het einde veel geld kwijt, voor Duits eten, bijna geen frieten en het was niet eens zo lekker... dus daar gaan we niet meer naar terug. Dan even aan het meer gewandeld. Maar niet echt veel licht te zien enzo, dus besloten om terug te wandelen. We waren 15 minuutjes aan het wandelen, horen we toch geen muziek zeker... en zien we geen lichtstralen... maar we hadden eigenlijk geen zin meer om terug te wandelen (ik weet het, we zijn een beetje lui). Maar we gaan nog terug... We hadden dan zin in een massage (geen voet, maar rug...) hadden we hier nog niet gehad. Wij daar proberen uitleggen wat we wilden... we gingen voor de Thai massage...maar die gast bracht ons naar boven, en bleek dat we apart in een kamer moesten liggen en dat zagen we niet echt zitten. Dan maar uitgelegd dat we een andere massage wilden. Hij ging ons een relaxing massage bezorgen... wij in die kamer. Begonnen ze nu toch eerst met ons hoofd (trouwens, in navolging van de commentaar op de weblog aan ons kapperbezoek, Johan werd gemasseerd door een meisje deze keer...), dat deed pijn... wij proberen in ons beste chinees uitleggen dat het nie zo hard moest. Dan armen, buik (auw), benen, en dan rug (wat we eigenlijk wilde). Maar eigenlijk was het niet zo schitterend... deed eigenlijk gewoon soms pijn... daar gaan we dus niet meer terug (ik schrijf het zo maar omdat ik jullie toch niet te jaloers wou maken op alle goedkope massages enzo...) Dan naar huis, waar we eindelijk de nieuwe Hugh Grant film gezien hebben... het was wel niet makkelijk... op onze ene DVD werkte het geluid niet...en aangezien we echt niet onze afstandsbediening begrijpen, dan maar geprobeerd of het aan de film lag of aan de DVD. Op de laptop speelde hij, dus dan maar naar de slaapkamer om daar te kijken...daar speelde het geluid eerst ook niet, en na ongeveer op 100 knopjes te hebben geduwd konden we toch kijken. Da is hier dus echt wel vervelend he... je kan van niets zien wat je eigenlijk aan het doen bent. De wasmachine, de koffiezet, de toaster, de TV, allemaal in het chinees... Vandaag besloten we dan maar even de toerist in suzhou te gaan uithangen... We gingen een van de tuinen waarvoor Suzhou bekend is gaan bezoeken, de administrators garden. Daar aangekomen werden we direct aangesproken door een gids, die ons voor 7 euro een uurtje wou rondleiden. En aangezien we toch in de tourist mood waren... waarom niet. Binnengekomen waren de tuinen best wel mooi. Heel veel chinese paviljoenen en pagoda’s, met allemaal hun eigen geschiedenis. Het eerste wat we zagen was een verzameling Bonzaï boompjes (of zeg maar bomen). Dan een pratende vogel, die zowel Nihau als hi zei (een tweetalige vogel in China...). en ondertussen gaf de gids wat uitleg, in het Engels... Het moest wel vlug gaan, we begrepen haar niet goed, en als je haar een vraag stelde, antwoordde ze net hetzelfde als wat we net van haar gehoord hadden (even tweetalig als de vogel dus...). Na de rondleiding wou ze ons nog meenemen naar Tiger hill en een beroemde zijdefabriek, maar we hadden daar nu toch niet veel zin in. We wilden graag nog een beetje rondlopen in de tuin. Die was vroeger eigendom van 1 persoon, een gepensioneerde officier ofzoiets, en zijn zoon had de tuin vergokt, waardoor hij eigendom werd van 3 mensen (serieuze weddenschap als je het mij vraagt) die de tuin in 3 delen had verdeeld... het was in elk geval een serieuze oppervlakte... Was wel mooi om te zien, is echt wel Chinese geschiedenis (zoals stoelen en vazen uit de verschillende dynastiën)... moeten we dringend een beetje van bijleren. Tijdens het wandelen kwamen we ook een tuin tegen waar er Belgische bloemen in verwerkt waren (Belgium cuckoo). Geen flauw idee wat de Belgische waren, maar vond het toch de moeite waard om te vermelden (waar zijn de Nederlandse bloemen..??) toen we uit de tuin waren kon je souveniertjes kopen, zoals zijde, parels, postkaarten... en ook theesets, en vanalle prullaria... en wat hadden ze daar, voor 1 euro kon je een chinese mini versie in varkensvorm kopen van Manneke pis... je moet er wel zelf water opgieten. In elk geval vond ik het fantastisch, moest het hebben. 200 meter verder laat ik het toch uit mijn handen vallen... daar ging mijn chinese manneke varkentje... beetje verder hebben we er nog eentje gevonden, voor een halve euro deze keer L. En dan hebben we ook souvenier zijden zakdoekjes gekocht (mama en papa, deze zijn voor jullie...). Na beetje te hebben rondgesnuffeld, werden we ‘benaderd’ door een chinese verkoper van bootritjes (benaderen is niet echt het juist woord, ze wou het ons verkopen, we zeiden nee, ze bleef ons volgen, we gingen een winkel binnen, ze bleef aan de deur wachten, we zeiden terug nee, gingen nog een winkel binnen...). Dan uiteindelijk toch toegegeven (zoals al gezegd, we waren in een tourist mood), en met de boot terug naar walking street gegaan. Was wel leuk, zo op het bootje in het ‘Venetië van china’. Nu had die chauffeur (of hoe noem je die mens die met dat bootje vaart) ons afgezet in de buurt van Walking street. Zaten we daar nu toch niet in een steegje, we wisten echt niet waar we waren. En toen waren we aan het einde en moesten we links of rechts kiezen. En dit moet ik nu vermelden van mijn levend navigatiesysteem... hij had links gezegd, en ik dacht dat het rechts was... dus wij naar rechts... na 20 minuten wandelen, waren we terug bij de tuin... het moest dus links zijn (jaja, opnieuw, left, left en nog eens left...) (trouwens, ik schrijf dit net, en geen zever, Beyonce begint net te zingen, to the left, to the left) en mijn liefje (normaal dus echt geen kenner op het gebied van Aardrijkskunde, wegen en hoe we moeten lopen en dergelijke) had dus gelijk (gewoon goed gegokt, maar goed, hij had dus gelijk). Deze avond hadden we afgesproken met Luc (onze baas, maar de aandachtige lezer wist dit nog uit vorige posts) en Caroline (zijn vrouw, idem). Wij wilden echt chinees gaan eten. We hadden hier nog altijd geen dumplings op, en het Westers eten (zie de duitser van hierboven) valt meestal tegen. En ik was vorige keer met een chinese collega ergens lekker gaan eten, en wou daar echt nog wel eens terugkeren. Dus op stap met Luc, vrouw en dochter. (en nu gaat het dus weer over eten, mijn excuses...), naar dat restaurant, in Walking street. We hebben daar met ons 5 lekker gegeten, en voor een prijs die minder was dan we voor ons 2 bij de Duitser (daar waren we dus echt niet content van, valt het op?). alleen de spicy beef viel wat tegen (je zag de pepertjes drijven). Voor de rest dumplings (eindelijk), fruit, de Mandarin fish (de omgekeerde vis in zoetzure saus), groene groenten, kip, varkensvlees in zoetzure saus en Jasmijn thee en tafelbier (daar had mijn liefje nog niet van gehoord tot de dag voor we naar china vertrokken bij meme). Ze waren alleen liefje zijn rijst vergeten... hebben we maar niet meer besteld, we hadden echt al veel te veel. Dan met de hele bende naar de Mayabar. Het was wel minder deze keer. Was zeer bonke bonke muziek, die net te luid stond... was niet echt gezellig. Wel beetje chinees poker gespeeld en beetje aan het observeren geweest. We hebben hier echt wel een paar vreemde dance moves gezien. En de kuisvrouw liep er ook tussen om het vuil op te kuisen (zie ik bij ons echt nie vlug gebeuren, een fuif, en daartussen de kuisvrouw om alles op te ruimen, zusjes, mss een thema voor de volgende scoutsfuif, china). In elk geval, nog eens een andere bar proberen. Er zou hier ook een Belg kok zijn in een restaurant/bar, waar ze ook Duvels verkopen. Luc wou graag naar daar gaan. Maar eenmaal daar aangekomen zat er niemand... Maar ernaast was er precies veel ambiance. Harry’s bar...uiteraard was er ook live-muziek... je zou het bijna beginnen missen en daar hebben we zowaar nog iets gedronken op het terras (ter info, Hoegaarden voor de Belgen, Heineken voor de Nederlander in het gezelschap)...een gezellige lente-avond in Suzhou.. we moesten nu wel op tijd naar huis, want morgen (zondag dus, moeten we werken). In china is het zo dat er een volledig week vakantie moet gegeven worden rond 1 mei. Van Rogers krijgen ze maar 3 dagen verlof, dus moeten ze er 2 inhalen, door op zaterdag/zondag te gaan werken. Is wel raar, zo te weten dat je op zondag moet gaan. Heb Luc voorgesteld chocoladekoeken mee te brengen voor het team, maar denk dat hij lang gaat bezig zijn om ze te vinden, en dat de chinezen ze toch niet gaan willen. Smaken verschillen nu eenmaal. In elk geval, nu is het tijd om te gaan slapen. Ik ga als het lukt nog een paar foto’s posten van de tuinen (dan voldoen we aan alle verzoeken, chinezen, kapsels en weten wie ik eigenlijk ben), maar het internet wil hier jammer genoeg niet altijd mee... anders is het voor morgen. Hou de weblog in de gaten. Vele groetjes, Johan en Els












Wij in de tuin

De Chinese tuin