Hallo allemaal,
Het is ondertussen al weer even geleden... maar toch weer even een update van mijn avonturen in china... die zijn eigenlijk heel kort samen te vatten... werken...
dit weekend gaan we live met deel 2 van peoplesoft, de manufacturing...en dat wil zeggen dat we in finance dus dat nieuwe als de personen die niet live gegaan zijn als nog eens een heleboel andere problemen op te lossen
Dus, om een lang verhaal, vooral naar werkuren, kort te maken, ik ben moe! Dus weinig verhalen te vertellen op dit moment... (hoop dat het bij mijn zusje in brazilie plezanter is)
Ik ben dus al niet al te wakker en goed gezind meer... en daar gaat de wekker om 20 na 6...dus sleuren we ons naar de douche...we zijn net nat... geen water meer... mijn prepaid water was op...daar stond ik dan... op zoek naar dat kaartje, en het gevonden, maar dat werkte niet, nog een paar keer proberen, na een paar minuten, water... maar de chauffeur was er al om 7u... mijn hele morgen in de war... er stond trouwens een auto op de weg naar het werk, schuin op 3 rijvakken, met zijn 4 pinkers aan, en de chauffeur zat er nog in... alsof er niets aan de hand is... het blijft me verbazen...
We hadden gisteren op het werk trouwens eten besteld, en ook daar was er iets verkeerd gegaan met de bestelling... christine wou een sandwich, ze hadden het niet begrepen (nochtans een chinees laten bellen) en ze hebben het gewoon niet meegebracht... de gast die ons eten kwam brengen is wel door 2 guards naar mijn bureau gebracht, terwijl ondertussen onze voordeur openstond..
Voor de rest niet veel te melden...seizoen 3 van desperate housewives was wel leuk...(in anderhalve week gezien, ipv 3 maand)... en kan geen nieuwe dvd’s halen... de dvd winkels zijn gesloten deze week... het is nl filmfestival in suzhou. En de winkels moesten dicht... schijn ophouden he...
Ondertussen zijn we een week verder, en zelfs geen tijd gehad om dit op de weblog te zetten, dus om verder te vertellen
Zaterdagmorgen, in de douche... weer geen water... bleek dat de batterijen van het water prepaid toestel op waren...china...
Maar goed, ondertussen zijn we live gegaan; en is het een klein beetje rustiger. Gisteren was het ‘family day’ op Rogers... een hele dag voor de chinese familie... de dag begon met het management die zich verkleedde als Disney figuren. Mijn baas was goofy!! Dan moesten ze nog een dansje doen, dan kregen we een speech (meest in het chinees) en dan kregen we bonnetje voor popcorn, ijsjes, chinese meatballs (dat moest dus het ontbijt voorstellen). Er waren ook spelletjes voor de family – gooien met dingen, grappige foto’s... was niet zo leuk zonder familie... tegen de middag waren we het beu en ben ik met mijn baas en familie het afgetrapt... we hebben net de chinese lunch gemist. Luc zijn vrouw en dochter roken de geur van de kantine... en zagen het niet meer zitten... we zijn terrasje gaan doen...
Vrijdagavond ben ik met een paar Amerikaanse bezoekers naar ’t stad geweest... gingen naar de itsjibanja gaan... het is gesloten... :-(... mijn favoriete restaurant...
In elk geval, denk aan mij, hier in china... helemaal alleen...
Vele groetjes
Saturday, November 3, 2007
Monday, October 1, 2007
http://picasaweb.google.nl/Nele.Vandersickel
Hier ben ik dan weer. Ook al ben ik hier alleen, wou jullie toch een verslag geven van het leven alleen en met mijn zusjes...
Vandaag zijn we zondagavond en ze zitten nu op de nachttrein naar Peking. Ze waren er precies niet erg gerust in, slapen op een trein. En zouden we wel verse lakens hebben. (was zelfs meer een bezorgdheid dan mijn commentaar over de WC op de trein...) Maar ze zijn gewapend met wc papier, dus dat komt allemaal wel goed.
Dinsdag had ik dus afscheid genomen van Johan, maar het weer was echt heel erg slecht.
Gaan werken, en rond 4u dinsdag... we gaan de fabriek sluiten, er is een tyfoon op komst...
Excuseer... jaja, een tyfoon. Het is te gevaarlijk om buiten te komen... Dus, woensdag thuis gebleven (zeker binnen, was te gevaarlijk buiten), geen tyfoon gezien... Veerle en Nele die in Shanghai zaten dus wel...
vrijdag afgesproken met een ex-collega van mij, die voor zijn nieuwe job in shanghai was. Voor de heel trouwe lezers, Brad was hier ook in het begin (toen nog voor rogers) en hij had mijn dessert besteld... heeft hij deze keer gelukkig niet gedaan... wel even poging gedaan.. daarna naar zapata’s, net iets te veel Margarita’s gedronken... en de volgende dag afgesproken met zusjes... was dus niet zo slim van mij... en... het regende weeral in shanghai... ocharme zusjes...september zou dus echt de mooiste maand moeten zijn. Dus maar naar de mall en de fake market geweest... en terug naar suzhou... zusjes laten kennismaken met de metro, de trein (en de 7 controles) en de taxi rij in Suzhou.. en dan terug richting massage...
Met de zusjes naar de pearl market geweest... you my friend, me lose money... maar ze waren goed in het onderhandelen hoor... 200... en het gekregen ook hoor...
Ondertussen zijn we al een week later, en is het maandag...vorige week donderdag toen ze terug waren van Suzhou naar Yang yangs geweest (beste eten in China, omgekeerde vis, ongelooflijk veel look...) en even in Bar street rondgelopen (ze waren al de hele dag aan het winkelen en toch nog willen verder shoppen... grote verschil is, zij kunnen in de chinese maatjes...) en de volgende dag was het al tijd voor het vertrek... jammer genoeg, heel veel file... waren ze aan het vliegtuig... overboekt... uiteindelijk via frankfurt naar huis moeten komen, en valies is nog altijd onderweg
Maar, nog 2 daagjes en ik mag ook terug het vliegtuig op... tot binnenkort!!
Zeker naar de website kijken...
Vandaag zijn we zondagavond en ze zitten nu op de nachttrein naar Peking. Ze waren er precies niet erg gerust in, slapen op een trein. En zouden we wel verse lakens hebben. (was zelfs meer een bezorgdheid dan mijn commentaar over de WC op de trein...) Maar ze zijn gewapend met wc papier, dus dat komt allemaal wel goed.
Dinsdag had ik dus afscheid genomen van Johan, maar het weer was echt heel erg slecht.
Gaan werken, en rond 4u dinsdag... we gaan de fabriek sluiten, er is een tyfoon op komst...
Excuseer... jaja, een tyfoon. Het is te gevaarlijk om buiten te komen... Dus, woensdag thuis gebleven (zeker binnen, was te gevaarlijk buiten), geen tyfoon gezien... Veerle en Nele die in Shanghai zaten dus wel...
vrijdag afgesproken met een ex-collega van mij, die voor zijn nieuwe job in shanghai was. Voor de heel trouwe lezers, Brad was hier ook in het begin (toen nog voor rogers) en hij had mijn dessert besteld... heeft hij deze keer gelukkig niet gedaan... wel even poging gedaan.. daarna naar zapata’s, net iets te veel Margarita’s gedronken... en de volgende dag afgesproken met zusjes... was dus niet zo slim van mij... en... het regende weeral in shanghai... ocharme zusjes...september zou dus echt de mooiste maand moeten zijn. Dus maar naar de mall en de fake market geweest... en terug naar suzhou... zusjes laten kennismaken met de metro, de trein (en de 7 controles) en de taxi rij in Suzhou.. en dan terug richting massage...
Met de zusjes naar de pearl market geweest... you my friend, me lose money... maar ze waren goed in het onderhandelen hoor... 200... en het gekregen ook hoor...
Ondertussen zijn we al een week later, en is het maandag...vorige week donderdag toen ze terug waren van Suzhou naar Yang yangs geweest (beste eten in China, omgekeerde vis, ongelooflijk veel look...) en even in Bar street rondgelopen (ze waren al de hele dag aan het winkelen en toch nog willen verder shoppen... grote verschil is, zij kunnen in de chinese maatjes...) en de volgende dag was het al tijd voor het vertrek... jammer genoeg, heel veel file... waren ze aan het vliegtuig... overboekt... uiteindelijk via frankfurt naar huis moeten komen, en valies is nog altijd onderweg
Maar, nog 2 daagjes en ik mag ook terug het vliegtuig op... tot binnenkort!!
Zeker naar de website kijken...
Saturday, September 29, 2007
the dragonfly - by Veerle en Nele
Shanghai...the tyfoon
Daar waren we, Veerle en ik toegekomen in Shanghai, en het begon net te regenen. Beginnende met enkele druppeltjes stonden we daar, afgezet door een bus, op een korte afstand van ons hotel, geen buikkrampen deze keer, maar het begon wel heviger te regenen. Wij daardoor, maar het was blijkbaar geen bui die snel ging overgaan... Na een iets langere tocht dan gepland, kwamen we kletsnat toe aan ons hotel, net op tijd, want even erna begon het nog heviger te regenen. 1000 en paraplu’s in de lucht, water gutste neer op iedereen, de riolen hadden al moeite om alles te slikken... Toen we even later een poging waagden om een stukje van Shanghai te verkennen, stonden de straten al blank. Nog meer paraplu’s in de lucht, mensen nat tot op hun vel, de kleine winkeltjes probeerden hopeloos het binnenlopende water terug weg te scheppen, (wij moesten dus vermijden dat we zo’n emmer water op ons kregen), je zag hun koopwaar al drijven op het water, letterlijk dweilen met de kraan open dus... Straten blank zien, was wel eens iets anders van al dat geel, maar toen we even later hoorden dat er een tyfoon op komst was, waren we er toch niet helemaal gerust op... (Maar we bleven lachen hé). Uiteindelijk was het niet meer zo spectaculair, en de volgende dag leek op wat regen na alles weer normaal, zodat we op weg gingen naar the yellow mountains...
The Yellow Mountains...picture
Opnieuw terug naar ’t gele (heb je hem)... vliegtuig op, en enkele ogenblikken later stonden we in Huang Shan. Ik denk als je de fotoboeken van de Chinezen erop gaat naslaan, dat we relatief gezien een beroemdheid zijn geworden op de Yellow Mountains... naast een prachtige bergenketen, waren we ongeveer de enige toeristen daar (en dan nog één blond, en één blond bruin meisje), en voor de Chinezen vaak interessanter dan de bergketen zelf. Meestal stonden ze eerst even verlegen te giechelen alvorens te ons vragen, picture? En dan moest de hele groep apart met ons twee op de foto. Ofwel stonden ze ongegeneerd foto’s van ons te nemen, terwijl ze deden alsof ze de bergen aan’t fotograferen waren... Toen we even op een rustig plekje ons ogen dichtdeden en genoten van de zon, kan je al raden wat er gebeurde toen we ons ogen openden. Een hele groep die ons omringde, en ons vragend aankeek. Allemaal heel erg grappig... Maar de bergketen was ook zeer mooi... mogen we ook niet vergeten vermelden...
Bejing...druk druk druk
Amaai, met een oppervlakte van België, en een populatie van 14 miljoen mensen is dit een gigantische stad... Dat ze daar meer toeristen gewoon zijn, merkten we onmiddellijk. Op onze eerste tocht door deze stad, kwamen we twee Chinese meisjes van onze leeftijd tegen die hun Engels wouden oefenen. Wij eerst vragen of ze zeker niets wouden verkopen... “no no”, “we want to practice our English”. Kon geen kwaad dachten we, maar toen ze ons naar een authentiek theehuis brachten, om ons thee te doen proeven (van 30 RMB t stuk), hebben we toch beleefd gepast... Als we dan andere toeristen spraken, hadden ze allemaal hetzelfde meegemaakt, maar zij hadden zich er laten opleggen voor 200 euro, sommige zelf tot 270 euro. Schandalig... Maar wij dus niet, even later zagen we ze gewoon hetzelfde proberen bij andere toeristen... Verder hebben we een tour gevolgd (dan komen ze je met een busje oppikken aan het hotel, heel erg handig), en de ming graven en de muur bezocht. Veerle heeft haar artistieke kant eens goed naar boven laten komen, en iedereen is uitgenodigd de foto’s eens te komen bekijken. Natuurlijk, weeral probeerden ze ons vanalles aan te smeren. De tour bevatte ook een bezoek aan wel drie factories, waar we de mensen in triestige omstandigheden bezig zagen aan het maken van zijde, koperen vazen en jade juwelen. Eerst een rondleiding over hoe ze hun producten maken in mensonterende omstandigheden, tot je op het einde in een gigantische prachtige winkel terechtkomt met al hun waren uitgestald. Mooie Engels sprekende Chinese meisjes die je willen helpen met het uitkiezen van het duurste soeveniertje... vreselijk... zeer groot contrast tussen de rijke toerist en de arme arbeider die meestal zonder veiligheidsvoorzieningen jade aan het snijden is, vazen aan het smeden is, zijde aan het spinnen... en dan tonen ze hoogstwaarschijnlijk nog niet de echte omstandigheden waarin de arbeiders moeten werken.
Suhzou, of zushou
Terug naar ons zus, vol verhalen, na een nachttrein te nemen van Bejing naar Suhzou...(en we voor de zoveelste keer meegemaakt hebben dat Chinezen zeer vroeg gaan slapen, wij zaten daar klaarwakker om 9u, terwijl iedereen na de gebruikelijke rochels in zijn nest kroop). Els moest uiteraard werken overdag (daarvoor is ze hier nietwaar), en wij dus een dagje nog rondgelopen in suhzou... We kunnen nu al zelfstandig een taxi pakken, hallo en bedankt zeggen, vliegtuigen, metro’s, en bussen nemen alsof het niets is, mooi lachen op foto’s, een vuurspuwende dragonfly nadoen (voor foto, zie Veerle), chinese meisjes redden van oude mannelijke westerlingen (wie geïnteresseerd is in dat verhaal, moet ook maar eens langskomen), massa’s trappen op en af-gaan zonder kramp te krijgen (in de kuit weliswaar), Sherk III uitkijken in 4 keer, voorsteken, elegant van trappen vallen zowel naar boven als beneden(kwestie dat we weer eens voor entertainment zorgen), afdingen en met stokjes eten (alleen Veerle krijgt nog spontaan een vork aangeboden, tis echt geen zicht)...
Tot besluit willen we ook nog onze laatste ontdekking vermelden:
Wees er maar zeker van dat als je Beef bestelt, je buffel op je bord krijgt...
Ciao, Veerle en Nele
Daar waren we, Veerle en ik toegekomen in Shanghai, en het begon net te regenen. Beginnende met enkele druppeltjes stonden we daar, afgezet door een bus, op een korte afstand van ons hotel, geen buikkrampen deze keer, maar het begon wel heviger te regenen. Wij daardoor, maar het was blijkbaar geen bui die snel ging overgaan... Na een iets langere tocht dan gepland, kwamen we kletsnat toe aan ons hotel, net op tijd, want even erna begon het nog heviger te regenen. 1000 en paraplu’s in de lucht, water gutste neer op iedereen, de riolen hadden al moeite om alles te slikken... Toen we even later een poging waagden om een stukje van Shanghai te verkennen, stonden de straten al blank. Nog meer paraplu’s in de lucht, mensen nat tot op hun vel, de kleine winkeltjes probeerden hopeloos het binnenlopende water terug weg te scheppen, (wij moesten dus vermijden dat we zo’n emmer water op ons kregen), je zag hun koopwaar al drijven op het water, letterlijk dweilen met de kraan open dus... Straten blank zien, was wel eens iets anders van al dat geel, maar toen we even later hoorden dat er een tyfoon op komst was, waren we er toch niet helemaal gerust op... (Maar we bleven lachen hé). Uiteindelijk was het niet meer zo spectaculair, en de volgende dag leek op wat regen na alles weer normaal, zodat we op weg gingen naar the yellow mountains...
The Yellow Mountains...picture
Opnieuw terug naar ’t gele (heb je hem)... vliegtuig op, en enkele ogenblikken later stonden we in Huang Shan. Ik denk als je de fotoboeken van de Chinezen erop gaat naslaan, dat we relatief gezien een beroemdheid zijn geworden op de Yellow Mountains... naast een prachtige bergenketen, waren we ongeveer de enige toeristen daar (en dan nog één blond, en één blond bruin meisje), en voor de Chinezen vaak interessanter dan de bergketen zelf. Meestal stonden ze eerst even verlegen te giechelen alvorens te ons vragen, picture? En dan moest de hele groep apart met ons twee op de foto. Ofwel stonden ze ongegeneerd foto’s van ons te nemen, terwijl ze deden alsof ze de bergen aan’t fotograferen waren... Toen we even op een rustig plekje ons ogen dichtdeden en genoten van de zon, kan je al raden wat er gebeurde toen we ons ogen openden. Een hele groep die ons omringde, en ons vragend aankeek. Allemaal heel erg grappig... Maar de bergketen was ook zeer mooi... mogen we ook niet vergeten vermelden...
Bejing...druk druk druk
Amaai, met een oppervlakte van België, en een populatie van 14 miljoen mensen is dit een gigantische stad... Dat ze daar meer toeristen gewoon zijn, merkten we onmiddellijk. Op onze eerste tocht door deze stad, kwamen we twee Chinese meisjes van onze leeftijd tegen die hun Engels wouden oefenen. Wij eerst vragen of ze zeker niets wouden verkopen... “no no”, “we want to practice our English”. Kon geen kwaad dachten we, maar toen ze ons naar een authentiek theehuis brachten, om ons thee te doen proeven (van 30 RMB t stuk), hebben we toch beleefd gepast... Als we dan andere toeristen spraken, hadden ze allemaal hetzelfde meegemaakt, maar zij hadden zich er laten opleggen voor 200 euro, sommige zelf tot 270 euro. Schandalig... Maar wij dus niet, even later zagen we ze gewoon hetzelfde proberen bij andere toeristen... Verder hebben we een tour gevolgd (dan komen ze je met een busje oppikken aan het hotel, heel erg handig), en de ming graven en de muur bezocht. Veerle heeft haar artistieke kant eens goed naar boven laten komen, en iedereen is uitgenodigd de foto’s eens te komen bekijken. Natuurlijk, weeral probeerden ze ons vanalles aan te smeren. De tour bevatte ook een bezoek aan wel drie factories, waar we de mensen in triestige omstandigheden bezig zagen aan het maken van zijde, koperen vazen en jade juwelen. Eerst een rondleiding over hoe ze hun producten maken in mensonterende omstandigheden, tot je op het einde in een gigantische prachtige winkel terechtkomt met al hun waren uitgestald. Mooie Engels sprekende Chinese meisjes die je willen helpen met het uitkiezen van het duurste soeveniertje... vreselijk... zeer groot contrast tussen de rijke toerist en de arme arbeider die meestal zonder veiligheidsvoorzieningen jade aan het snijden is, vazen aan het smeden is, zijde aan het spinnen... en dan tonen ze hoogstwaarschijnlijk nog niet de echte omstandigheden waarin de arbeiders moeten werken.
Suhzou, of zushou
Terug naar ons zus, vol verhalen, na een nachttrein te nemen van Bejing naar Suhzou...(en we voor de zoveelste keer meegemaakt hebben dat Chinezen zeer vroeg gaan slapen, wij zaten daar klaarwakker om 9u, terwijl iedereen na de gebruikelijke rochels in zijn nest kroop). Els moest uiteraard werken overdag (daarvoor is ze hier nietwaar), en wij dus een dagje nog rondgelopen in suhzou... We kunnen nu al zelfstandig een taxi pakken, hallo en bedankt zeggen, vliegtuigen, metro’s, en bussen nemen alsof het niets is, mooi lachen op foto’s, een vuurspuwende dragonfly nadoen (voor foto, zie Veerle), chinese meisjes redden van oude mannelijke westerlingen (wie geïnteresseerd is in dat verhaal, moet ook maar eens langskomen), massa’s trappen op en af-gaan zonder kramp te krijgen (in de kuit weliswaar), Sherk III uitkijken in 4 keer, voorsteken, elegant van trappen vallen zowel naar boven als beneden(kwestie dat we weer eens voor entertainment zorgen), afdingen en met stokjes eten (alleen Veerle krijgt nog spontaan een vork aangeboden, tis echt geen zicht)...
Tot besluit willen we ook nog onze laatste ontdekking vermelden:
Wees er maar zeker van dat als je Beef bestelt, je buffel op je bord krijgt...
Ciao, Veerle en Nele
Sunday, September 23, 2007
eerste berichtje van mijn zusjes
Haha, ik heb hier de weblog overgenomen vanuit het vliegtuig naar Shanghai.(Ze liggen hier allemaal te slapen de mietjes) We (Veerle en ik) zijn hier nog vier dagen en hebben het gevoel hier al een eeuwigheid te zijn – alhoewel we nog steeds niet van onze jetlag af zijn-. Toegekomen op de luchthaven, opgepikt door een Chinees met het bordje VANDERSICKEL in zijn hand, en al geen woord engels kon. Wij lachen, hij lachen, wij op weg naar Els... Ja, amaai, de rit van ons leven. We werden daar meteen in het Chinese verkeer gesmeten, waar twee rijvakken soms drie rijvakken worden, soms vier en soms kan je er geen nummer op plakken. Een bijzondere rijstijl houden ze er hier op na, maar we hebben hier wel nog geen enkel ongeluk gezien. Naar Suhzou dus, bij Els op het appartement, beetje slapen, en dan voor het eerst naar het stadscentrum. Er wonen hier dus meer mensen dan in Vlaanderen, onvoorstelbaar... Wij zijn dan gaan eten naar een Chinees-Japans restaurant, kwestie van het nog kalm aan te doen, en lap, Veerle heeft al krampen... kermend kennismakend met de Chinese wc’s, het eerste toiletbezoek van een hele reeks...
De volgende dag (zaterdag), Veerle en ik gaan alleen op stap in Suhzou, hebben we het toch klaargespeeld om 1 tuin te bezoeken (the tiger hill), daar verdere krampen ons tochtje weer verstoorden. (wel belangrijk, we hebben daar een boottochtje gedaan, en we mochten voor de eerste keer op de foto bij enkele andere Chinezen... lachen). Maar we hebben toch al enkele malen de taxi alleen genomen, en op zich is dit al een belevenis. ’s Avonds dronken we nog een cocktail in een westerse bar, daar Suhzou uitgestorven is na 11 uur.
Zondag, het vertrek naar Xian, met ons viertjes, het vliegtuig op... Ondertussen besef ik niet meer dat ik in de lucht zit, na 12u vliegen, voelt twee uurtjes vliegen aan als het nemen van de bus. En Xian was geweldig! Ook al hebben we de eerste dag daar onze tempel niet gevonden (kaartje klopte voor geen meter hé Johan), de tweede dag, vandaag dus, maakte alles goed. Wel nog steeds geen Chinees eten voor Veerle. We namen een tour, met een busje enkel voor ons vieren en een heel geweldige gids. Ze sprak goed Engels, enthousiast, en we zagen het mooiste van Xian, voor Els zelf het mooiste van heel China tot nu toe. Het befaamde en “world heritage” terrecotta leger van Qin Shi Huangdi. Meer dan 6000 soldaten, paarden en spanwagen in terracotta van ongeveer 300 kilo de man. Indrukwekkend, Veerle vergat er even haar krampen van. Gelukkig had Johan al zo een mannetje gekocht voor slechts 5 euro, want daar verkochten ze diezelfde beeldjes voor 50 euro. Heel erg trots heeft hij de rest van zijn reis zijn terracotta dude gekoesterd, en binnenkort (heel binnenkort), kunnen jullie hem bezichtigen in zijn tuin (als het gras niet te lang staat tenminste).... We zagen ook nog de banpo-neolithic village, een hot water spring met bijhorende tempels en tuinen, een silk factory and de pagode, een boeddhistische tempel.... kwestie van te tonen dat we wel degelijk veel gezien hebben. Verder ben ik ook onder de indruk van Els haar organisatietalent (dat belooft als Veerle en ik alleen op stap gaan), en Johan zijn humor... Hij is hier ondertussen de terracotta dude nog steeds met zijn leven aan het beschermen...
Dus besluit, we hebben hier al een stukje van China gezien, geroken, gehoord (maar niets van begrepen, kan wel al hallo, bedankt en salut zeggen)... maar we zijn nog benieuwd naar meer.... Hopelijk met wat minder krampjes deze keer...
De volgende dag (zaterdag), Veerle en ik gaan alleen op stap in Suhzou, hebben we het toch klaargespeeld om 1 tuin te bezoeken (the tiger hill), daar verdere krampen ons tochtje weer verstoorden. (wel belangrijk, we hebben daar een boottochtje gedaan, en we mochten voor de eerste keer op de foto bij enkele andere Chinezen... lachen). Maar we hebben toch al enkele malen de taxi alleen genomen, en op zich is dit al een belevenis. ’s Avonds dronken we nog een cocktail in een westerse bar, daar Suhzou uitgestorven is na 11 uur.
Zondag, het vertrek naar Xian, met ons viertjes, het vliegtuig op... Ondertussen besef ik niet meer dat ik in de lucht zit, na 12u vliegen, voelt twee uurtjes vliegen aan als het nemen van de bus. En Xian was geweldig! Ook al hebben we de eerste dag daar onze tempel niet gevonden (kaartje klopte voor geen meter hé Johan), de tweede dag, vandaag dus, maakte alles goed. Wel nog steeds geen Chinees eten voor Veerle. We namen een tour, met een busje enkel voor ons vieren en een heel geweldige gids. Ze sprak goed Engels, enthousiast, en we zagen het mooiste van Xian, voor Els zelf het mooiste van heel China tot nu toe. Het befaamde en “world heritage” terrecotta leger van Qin Shi Huangdi. Meer dan 6000 soldaten, paarden en spanwagen in terracotta van ongeveer 300 kilo de man. Indrukwekkend, Veerle vergat er even haar krampen van. Gelukkig had Johan al zo een mannetje gekocht voor slechts 5 euro, want daar verkochten ze diezelfde beeldjes voor 50 euro. Heel erg trots heeft hij de rest van zijn reis zijn terracotta dude gekoesterd, en binnenkort (heel binnenkort), kunnen jullie hem bezichtigen in zijn tuin (als het gras niet te lang staat tenminste).... We zagen ook nog de banpo-neolithic village, een hot water spring met bijhorende tempels en tuinen, een silk factory and de pagode, een boeddhistische tempel.... kwestie van te tonen dat we wel degelijk veel gezien hebben. Verder ben ik ook onder de indruk van Els haar organisatietalent (dat belooft als Veerle en ik alleen op stap gaan), en Johan zijn humor... Hij is hier ondertussen de terracotta dude nog steeds met zijn leven aan het beschermen...
Dus besluit, we hebben hier al een stukje van China gezien, geroken, gehoord (maar niets van begrepen, kan wel al hallo, bedankt en salut zeggen)... maar we zijn nog benieuwd naar meer.... Hopelijk met wat minder krampjes deze keer...
Saturday, September 22, 2007
terracotta en het afscheid... :-(
Terwijl ik dit schrijf zitten we op het vliegtuig richting Shanghai, van Xi’an. Snif, snif, nog een nachtje slapen (op de luchthaven, want het zal 1u zijn tegen dat we landen (alhoewel, iets vroeger, vliegtuig is kwartier vroeger vertrokken dan gepland... nog nooit meegemaakt, dachten dat we op het verkeerde vliegtuig zaten) en mijn liefje gaat China verlaten (volgens mij om nooit meer terug te komen, maar je weet maar nooit).
Maar goed, laten we bij het begin beginnen. Maandag tot en met donderdag was een normale werkweek... veel werk (ik voelde mij een levende helpdesk), maar met een hoop afscheidsetentjes. We zijn gaan lunchen met Leo (die een paar keer liet uitschijnen dat hij graag naar Europa zou komen, en dat het wel ideaal zou zijn als hij bijvoorbeeld uitgenodigd zou worden als wij ooit gaan trouwen), gaan eten met Marina (die ook al bij ons mag blijven slapen als ze ooit in europa geraakt), pizza laten komen voor lunch omdat Hui bij ons op bezoek was (we waren echt blij, we waren het kantine eten gewoon beu (dat was maandag, dan zijn we voor de laatste keer geweest, en johan zal ook niet meer teruggaan). Het was wel gezellig met Marina, we zijn met haar en Janet gaan eten aan Li gong di, bij het meer. Ze had vis besteld, die ze ons eerst kwamen tonen vooraleer ze hem gingen klaarmaken.
En dan vrijdag... mijn zusjes kwamen op bezoek.... het was ineens een stuk minder rustig... ze kwamen met de chauffeur naar Rogers, en van daar gingen we samen naar het appartement. Bleek dat ze bijna niet geslapen hadden... . Ze moesten maar 1 ding meer doen voor hun reis, hun hotel naar de yellow mountains bestellen... (al de rest had ik al geregeld). Bleek nu dat ze voor verkeerde dagen gereserveerd hadden... ze waren dus echt niet goed wakker...
Goed, met Johan voor de laatste keer (ik haat dat ‘laatste keer’ gedoe) gaan eten bij de mexicaan voor lunch, nog een namiddagje werken en het was weekend (en meerbepaald weekend met mijn zusjes). We zijn met hen (na een aperitiefje op het appartement (ik had nog steeds die champagne die we gewonnen hadden) naar walking street geweest. Dus, de eerste keer in een taxi, de eerste keer met stokjes eten, de eerste keer bij de japanse chinees, en de eerste keer voor Veerle naar de chinese wc (en het was zeker niet de laatste keer zijn).
Goed, ondertussen zit ik niet meer op het vliegtuig, maar thuis in suzhou (alleen, snif snif). Mijn computer was opgeëist door Nele om ook een stukje te schrijven. Het is alleen nog niet goedgekeurd door Veerle, dus nog even wachten.
Maar wel genoten van het eten en de wandeling... ze begonnen al met kopen en onderhandelen... fake chinese zijde...
Zaterdag voor johan de laatste keer ontbijt gaan halen bij de westerse bakker.. en aan de valies begonnen (zusjes richting tuin gestuurd, voor de eerste keer alleen in taxi). Er mag 20 kg in de valies... we zaten al boven de 30, en de 23 overhemden zaten er nog niet in. Er is dus nog een lading onderweg...
’s avonds richting massage. Omdat we met 4 waren had ik gereserveerd, om 7u. Komen daar binnen, ze hadden het niet echt begrepen. Om 10 na 7 kwamen ze zeggen dat het nog 20 minuten kon duren, want er waren niet genoeg masseurs beschikbaar... is da goed (vlak voor we binnen kwamen waren er nog andere mensen binnen gegaan die niet gereserveerd hadden). Zegt ze – it’s very busy – tja... da is waarom ik gereserveerd had.... moeilijk om te begrijpen. Zusjes waren wel onder de indruk van de massage... er zullen er nog volgen.
Na de massage naar huis gegaan (nog steeds last van de jetlag) en ons klaarmaken voor Xian... en daar was de wekker om half 7... op een zondag... zusjes wakker maken... niet gemakkelijk... en richting luchthaven en vliegtuig op naar Xi’an, op weg naar het terracottaleger... om de avond erna al terug te keren.
Aangekomen in Xi’an, en rondgewandeld, zusjes even laten kennismaken met het straateten, kindjes met broekjes met gleufjes, en dan richting de stadmuren. Xi’an is volledig omringd door stadsmuren, met enkele poorten... eigenlijk waren we op zoek naar een tempel... tempel nooit gevonden...ons plannetje uit het boek kwam precies nie vree overeen met de werkelijkheid... wel de zuiderpoort gezien, verder gezocht, taxi in, en gaan rondlopen in de Islamitische wijk. Dat is dus een van de weinige moslimwijken in china, waar je heel veel verschillend eten kan kopen, met een ongelooflijke sfeer.
Veerle had zin in een broodje, rook heel erg lekker... maar je moest er voor aanschuiven... op zijn chinees... en daar zijn mijn zusjes nog niet echt goed in. Na een kwartiertje hadden we toch een broodje... was alleen niet zo lekker. Verder gewandeld, en de grote moskee bezocht... Toen verder in de straatjes rondgelopen, ook heel veel fake stuff, maar ook leuke dingen, zoals terracottadudes, terracottadudes, en terracottadudes... we hebben er ook eentje gekocht... binnenkort te bewonderen in de tuin...
De volgende dag wilden we in het hotel ontbijten. Het zat niet in de prijs, maar we konden daar wel ontbijten. Dus wij naar het restaurant, na 5 minuten daar te staan (niet begrijpen dat we geen ‘coupon’ hadden) moesten we er een gaan halen aan de receptie.. wij naar de receptie... zij, je moet naar het restaurant... wij, we zijn daar al geweest, dan gebeld, heeft ze daar zeker 10 minuten staan babbelen in het chinees... uiteindelijk is het gelukt... maar ook dat is china... hebben mijn zusjes nu ook ondervonden. En dan, de gids was er, en we hadden onze eigen tour. Eerst naar een opgegraven dorp, met resten van 5000 jaar geleden, niet vree interessant. De gids merkte het precies... Dan gingen we naar een fabriek van terracotta mannetjes kijken (very cheap volgens de gids, jaja, niet in vergelijking met wat wij de dag ervoor betaald hadden) (dat zit er dus altijd bij als je een tour boekt he, ze proberen je vanalles te verkopen..). dan naar een warm water bron, met chinese huizen, waar een keizer en zijn geliefde (die eigenlijk een van de vrouwen van zijn zoon was) en die uiteindelijk zelfmoord gepleegd heeft om zijn keizerrijk te redden, awel die kwamen heel veel samen in huizen met heel veel baden en een warmwaterbron... en voor een paar RMB mocht je er ook eens aan voelen... was lekker warm...Was wel mooi om te zien, maar leek wel redelijk op de rest van china...
Dan was het tijd om te eten... westers met stokjes...het viel op dat het daar vol zat van de toeristen...
En dan was het tijd voor de terracotta soldaten... eerst 2 paardenspannen van brons... waar heel veel mensen heel lang aan gewerkt hebben (weet niet meer hoeveel en hoelang) en dan naar de soldaten... daar hebben 100.000en mensen heel lang aan gewerkt, en die zijn allemaal vermoord door de keizer). Hij heeft het leger gebouwd om zich te beschermen in het hiernamaals... was een beetje geobsedeerd door het hiernamaals...
Maar het leger was echt indrukwekkend. Ze hebben 3 putten gevonden, en in de eerste put vooral zijn er zoveel gerestaureerde mannetjes, echt indrukwekkend...
En daarna... moesten we toch wel weer even langs een zijdefabriek...is al de 3e ondertussen... zit dus echt in al die tours, niet normaal..
En dan waren we uitgeput... nog even langs een pagode geweest, en dan was het al terug bijna tijd om weer naar het vliegveld te gaan... een taxi genomen...voor een prijsje wou hij ons wel brengen...
Allemaal kapot, om 1u geland in shanghai, en naar het hotel, aan de luchthaven... de shuttlebus was net weg van het hotel, dus dachten we, een taxi is wel beter... is inderdaad het geval als de taxi weet waar hij moet zijn...de onze niet dus... is hij uitgestapt om de weg te vragen, ging hij bijna een 1 richtingsstraat inrijden... maar we zijn er toch geraakt... goed geslapen... en dan was het zover. Afscheid nemen van liefje... hij terug naar huis, ik naar suzhou... gelukkig was de chauffeur op tijd, met liefje’s koffer...
Tot zover onze laatste avonturen samen...
Blijf toch lezen, want mijn zusjes gingen ook nog hun avonturen schrijven...
Vele groetjes, en tot binnenkort
Maar goed, laten we bij het begin beginnen. Maandag tot en met donderdag was een normale werkweek... veel werk (ik voelde mij een levende helpdesk), maar met een hoop afscheidsetentjes. We zijn gaan lunchen met Leo (die een paar keer liet uitschijnen dat hij graag naar Europa zou komen, en dat het wel ideaal zou zijn als hij bijvoorbeeld uitgenodigd zou worden als wij ooit gaan trouwen), gaan eten met Marina (die ook al bij ons mag blijven slapen als ze ooit in europa geraakt), pizza laten komen voor lunch omdat Hui bij ons op bezoek was (we waren echt blij, we waren het kantine eten gewoon beu (dat was maandag, dan zijn we voor de laatste keer geweest, en johan zal ook niet meer teruggaan). Het was wel gezellig met Marina, we zijn met haar en Janet gaan eten aan Li gong di, bij het meer. Ze had vis besteld, die ze ons eerst kwamen tonen vooraleer ze hem gingen klaarmaken.
En dan vrijdag... mijn zusjes kwamen op bezoek.... het was ineens een stuk minder rustig... ze kwamen met de chauffeur naar Rogers, en van daar gingen we samen naar het appartement. Bleek dat ze bijna niet geslapen hadden... . Ze moesten maar 1 ding meer doen voor hun reis, hun hotel naar de yellow mountains bestellen... (al de rest had ik al geregeld). Bleek nu dat ze voor verkeerde dagen gereserveerd hadden... ze waren dus echt niet goed wakker...
Goed, met Johan voor de laatste keer (ik haat dat ‘laatste keer’ gedoe) gaan eten bij de mexicaan voor lunch, nog een namiddagje werken en het was weekend (en meerbepaald weekend met mijn zusjes). We zijn met hen (na een aperitiefje op het appartement (ik had nog steeds die champagne die we gewonnen hadden) naar walking street geweest. Dus, de eerste keer in een taxi, de eerste keer met stokjes eten, de eerste keer bij de japanse chinees, en de eerste keer voor Veerle naar de chinese wc (en het was zeker niet de laatste keer zijn).
Goed, ondertussen zit ik niet meer op het vliegtuig, maar thuis in suzhou (alleen, snif snif). Mijn computer was opgeëist door Nele om ook een stukje te schrijven. Het is alleen nog niet goedgekeurd door Veerle, dus nog even wachten.
Maar wel genoten van het eten en de wandeling... ze begonnen al met kopen en onderhandelen... fake chinese zijde...
Zaterdag voor johan de laatste keer ontbijt gaan halen bij de westerse bakker.. en aan de valies begonnen (zusjes richting tuin gestuurd, voor de eerste keer alleen in taxi). Er mag 20 kg in de valies... we zaten al boven de 30, en de 23 overhemden zaten er nog niet in. Er is dus nog een lading onderweg...
’s avonds richting massage. Omdat we met 4 waren had ik gereserveerd, om 7u. Komen daar binnen, ze hadden het niet echt begrepen. Om 10 na 7 kwamen ze zeggen dat het nog 20 minuten kon duren, want er waren niet genoeg masseurs beschikbaar... is da goed (vlak voor we binnen kwamen waren er nog andere mensen binnen gegaan die niet gereserveerd hadden). Zegt ze – it’s very busy – tja... da is waarom ik gereserveerd had.... moeilijk om te begrijpen. Zusjes waren wel onder de indruk van de massage... er zullen er nog volgen.
Na de massage naar huis gegaan (nog steeds last van de jetlag) en ons klaarmaken voor Xian... en daar was de wekker om half 7... op een zondag... zusjes wakker maken... niet gemakkelijk... en richting luchthaven en vliegtuig op naar Xi’an, op weg naar het terracottaleger... om de avond erna al terug te keren.
Aangekomen in Xi’an, en rondgewandeld, zusjes even laten kennismaken met het straateten, kindjes met broekjes met gleufjes, en dan richting de stadmuren. Xi’an is volledig omringd door stadsmuren, met enkele poorten... eigenlijk waren we op zoek naar een tempel... tempel nooit gevonden...ons plannetje uit het boek kwam precies nie vree overeen met de werkelijkheid... wel de zuiderpoort gezien, verder gezocht, taxi in, en gaan rondlopen in de Islamitische wijk. Dat is dus een van de weinige moslimwijken in china, waar je heel veel verschillend eten kan kopen, met een ongelooflijke sfeer.
Veerle had zin in een broodje, rook heel erg lekker... maar je moest er voor aanschuiven... op zijn chinees... en daar zijn mijn zusjes nog niet echt goed in. Na een kwartiertje hadden we toch een broodje... was alleen niet zo lekker. Verder gewandeld, en de grote moskee bezocht... Toen verder in de straatjes rondgelopen, ook heel veel fake stuff, maar ook leuke dingen, zoals terracottadudes, terracottadudes, en terracottadudes... we hebben er ook eentje gekocht... binnenkort te bewonderen in de tuin...
De volgende dag wilden we in het hotel ontbijten. Het zat niet in de prijs, maar we konden daar wel ontbijten. Dus wij naar het restaurant, na 5 minuten daar te staan (niet begrijpen dat we geen ‘coupon’ hadden) moesten we er een gaan halen aan de receptie.. wij naar de receptie... zij, je moet naar het restaurant... wij, we zijn daar al geweest, dan gebeld, heeft ze daar zeker 10 minuten staan babbelen in het chinees... uiteindelijk is het gelukt... maar ook dat is china... hebben mijn zusjes nu ook ondervonden. En dan, de gids was er, en we hadden onze eigen tour. Eerst naar een opgegraven dorp, met resten van 5000 jaar geleden, niet vree interessant. De gids merkte het precies... Dan gingen we naar een fabriek van terracotta mannetjes kijken (very cheap volgens de gids, jaja, niet in vergelijking met wat wij de dag ervoor betaald hadden) (dat zit er dus altijd bij als je een tour boekt he, ze proberen je vanalles te verkopen..). dan naar een warm water bron, met chinese huizen, waar een keizer en zijn geliefde (die eigenlijk een van de vrouwen van zijn zoon was) en die uiteindelijk zelfmoord gepleegd heeft om zijn keizerrijk te redden, awel die kwamen heel veel samen in huizen met heel veel baden en een warmwaterbron... en voor een paar RMB mocht je er ook eens aan voelen... was lekker warm...Was wel mooi om te zien, maar leek wel redelijk op de rest van china...
Dan was het tijd om te eten... westers met stokjes...het viel op dat het daar vol zat van de toeristen...
En dan was het tijd voor de terracotta soldaten... eerst 2 paardenspannen van brons... waar heel veel mensen heel lang aan gewerkt hebben (weet niet meer hoeveel en hoelang) en dan naar de soldaten... daar hebben 100.000en mensen heel lang aan gewerkt, en die zijn allemaal vermoord door de keizer). Hij heeft het leger gebouwd om zich te beschermen in het hiernamaals... was een beetje geobsedeerd door het hiernamaals...
Maar het leger was echt indrukwekkend. Ze hebben 3 putten gevonden, en in de eerste put vooral zijn er zoveel gerestaureerde mannetjes, echt indrukwekkend...
En daarna... moesten we toch wel weer even langs een zijdefabriek...is al de 3e ondertussen... zit dus echt in al die tours, niet normaal..
En dan waren we uitgeput... nog even langs een pagode geweest, en dan was het al terug bijna tijd om weer naar het vliegveld te gaan... een taxi genomen...voor een prijsje wou hij ons wel brengen...
Allemaal kapot, om 1u geland in shanghai, en naar het hotel, aan de luchthaven... de shuttlebus was net weg van het hotel, dus dachten we, een taxi is wel beter... is inderdaad het geval als de taxi weet waar hij moet zijn...de onze niet dus... is hij uitgestapt om de weg te vragen, ging hij bijna een 1 richtingsstraat inrijden... maar we zijn er toch geraakt... goed geslapen... en dan was het zover. Afscheid nemen van liefje... hij terug naar huis, ik naar suzhou... gelukkig was de chauffeur op tijd, met liefje’s koffer...
Tot zover onze laatste avonturen samen...
Blijf toch lezen, want mijn zusjes gingen ook nog hun avonturen schrijven...
Vele groetjes, en tot binnenkort
Sunday, September 9, 2007
naar wuxi met de trein
Hallo allemaal,
Hier nog even een update vanuit china...als er fouten instaan, het spijt me verschrikkelijk, maar ik ben nog een beetje aan het bekomen van de champagnebrunch van deze middag... het is liefje’s bijna laatste weekend en we wilden toch nog eens vieren... dus, nog even naar de champagne...
Ik denk dat ik verteld had van onze US bezoekers. Het was wel plezant (en lekker eten op kosten van de firma) Het zijn aangename mensen, en we moesten niet naar de cafetaria ’s middags... Op dinsdag zijn we met hen iets gaan eten, en dan naar de voetmassage... ik had Janet vroeger al eens heel blij gemaakt, want ik was toen ze in België op bezoek was met haar naar de chocolade fondue geweest (voor de kenners, dit is in de lucifer op de vrijdagmarkt... gelukkig dat ze was die keer), dus mochten we niet onderdoen deze keer he. Dus met hun naar de voetmassage...ze vonden het fantastich. En toen ik hun de prijs zei konden ze helemaal hun oren niet geloven (ze gingen later nog eens een massage nemen in hun hotel, ongelooflijk de prijzen die ze daar vroegen, 60 euro... moest die van ons zoveel kosten denk nie da we 2 keer per week zouden gaan). Dat gaat liefje echt wel missen. Vrijdagavond wou een collega ons mee uitnemen om een boottocht rond suzhou te maken (suzhou by night). Het was wel mooi om te zien. Hadden we nog niet gedaan met de boot. Hadden wel al verteld dat overal in china de lichtjes blijven branden...hier dus ook. Maar wel heel indrukwekkend. Die collega had zelf ook een auto, dus dat was wel handig. Enig probleem, hij was heel erg zenuwachtig om ons te laten meerijden. Hij heeft blijkbaar vroeger al klachten gekregen over zijn rijstijl... en het was er ook aan te zien. Op een bepaald moment stond hij stil midden van de weg omdat hij doorhad dat hij ergens de verkeerde richting gekozen had... waarom niet. En op een bepaald moment kwamen de auto’s echt van alle kanten... maar hij deed wel echt zijn best. Is echt een lieve jongen... daarna wou hij nog met ons gaan winkelen (eigenlijk grappig, hij vroeg of we nog iets nodig hadden... ik zei thee... zeg hij, zal ik van bij mij thuis meebrengen, heb nog wel wat over, sally zegt dat ze nog armbandjes wil kopen (hij had thuis nog wel iets liggen... sally wou er wel 10 kopen, dat had hij thuis niet liggen). Dus aangezien hij mee was, dacht ik, hij moet maar onderhandelen... bleek dat hij de prijs naar 6 RMB per stuk gekregen had... pff, de vorige keer had ik voor 1 maar 5 RMB betaald.... hij is echt te vriendelijk...). Goed, dan terug naar het hotel. Daar nog even een wijntje gedronken (daar was hij wel drinkbaar) en afscheid genomen... is altijd leuk om bezoek te hebben...
Zaterdag hadden we met een chinese collega afgesproken om zijn stad te gaan bezoeken. Wuxi... half uurtje met de trein. Hij wou er wel een dagje van maken... we moesten om half 9 er al zijn. Gelukkig waren er al veel treinticketten uitverkocht, we hadden de trein om 12u. We stonden in de rij om naar het perron te gaan... trein vertraagd tot 12.50. Ok, collega bellen en wachten. Op een bepaald moment stond er niets meer op van uur, behalve het treinnummer. Onze collega gebeld, telefoon aan een Chinees gegeven, en laten vertalen. Trein was vertraagd... onbeperkt... Chinezen bleven wel heel erg kalm, ze zijn dat blijkbaar gewoon. Dan nog geprobeerd een ander ticketje te vinden voor een andere trein, natuurlijk niet beschikbaar. Hebben dan maar besloten een taxi te nemen (20 euro later en heel veel telefoontjes naar michael (de collega uit Wuxi) die de taxichauffeur moest uitleggen hoe hij moest rijden en 2uur later dan verwacht zijn we dan toch in Wuxi aangekomen. Blijkbaar is dat normaal in china dat de treinen vertraging hebben, of gewoon afgelast worden (eigenlijk bij ons ook wel, maar hier ben je zo hulpeloos...). Met Michael dan naar het Taihu lake gegaan. Ze hebben daar voor de tv de hele chinese geschiedenis nagebouwd. Was echt groot en leek echt wel echt (zijn vrouw is daar finance manager trouwens). Hij heeft ons dat wat meer uitleg gegeven over de verschillende dynastiën, en we hebben een paar shows gezien (beetje kungfu, vechten met paarden...). Was echt wel interessant. Dan naar downtown Wuxi. Het zag er een stuk moderner uit dan Suzhou. dan nog vlug iets gaan eten (Michael wou ons perse eten meegeven voor zondag... als er iemand zin heeft in dumplings...) en de trein op. Hij was wel op tijd deze keer. Dan nog naar de massage... en filmpje kijken.
Vandaag naar de sheraton, voor de brunch... wel de hele nacht wakker gehouden door de werken naast de deur. Ze vinden het blijkbaar een stuk efficienter om ’s nachts te boren.
Daar echt lekker gegeten en gedronken en beetje gaar terug naar huis... even Annelinde gebeld om te horen hoe het was (ze was bezig met 80 (!) km te wandelen), ze was nog onderweg... dan even op bed gelegen om te bekomen... terug naar Annelinde gebeld, ze was bijna aangekomen...proficiat he... daarna moesten we nog even boodschapjes doen, en liefje had zin in KFC (hij dacht dat dat ging helpen tegen de kater).
Vrijdag komen mijn zusjes op bezoek (by the way, ook Sofie loopt hier nog ergens in china, en ook met haar gaat het nog heel erg goed, alhoewel ik zo toch al een beetje merk dat het na een tijdje precies allemaal hetzelfde is... en ook McDonalds kan ook eens smaken hier. Zondag gaan we naar Xian, naar het terracotta leger, en dinsdag gaat mijn liefje terug naar Nederland... en zijn er alleen nog 3 Vandersickel’s om china onveilig te maken... dus dat zullen wel avonturen zijn om te volgen!
We houden jullie op de hoogte...
Vele groetjes (by the way, ben net ticketten voor clouseau aan het bestellen... er is een extra show als ik terug thuis ben in december in het sportpaleis... joepie...)
Hier nog even een update vanuit china...als er fouten instaan, het spijt me verschrikkelijk, maar ik ben nog een beetje aan het bekomen van de champagnebrunch van deze middag... het is liefje’s bijna laatste weekend en we wilden toch nog eens vieren... dus, nog even naar de champagne...
Ik denk dat ik verteld had van onze US bezoekers. Het was wel plezant (en lekker eten op kosten van de firma) Het zijn aangename mensen, en we moesten niet naar de cafetaria ’s middags... Op dinsdag zijn we met hen iets gaan eten, en dan naar de voetmassage... ik had Janet vroeger al eens heel blij gemaakt, want ik was toen ze in België op bezoek was met haar naar de chocolade fondue geweest (voor de kenners, dit is in de lucifer op de vrijdagmarkt... gelukkig dat ze was die keer), dus mochten we niet onderdoen deze keer he. Dus met hun naar de voetmassage...ze vonden het fantastich. En toen ik hun de prijs zei konden ze helemaal hun oren niet geloven (ze gingen later nog eens een massage nemen in hun hotel, ongelooflijk de prijzen die ze daar vroegen, 60 euro... moest die van ons zoveel kosten denk nie da we 2 keer per week zouden gaan). Dat gaat liefje echt wel missen. Vrijdagavond wou een collega ons mee uitnemen om een boottocht rond suzhou te maken (suzhou by night). Het was wel mooi om te zien. Hadden we nog niet gedaan met de boot. Hadden wel al verteld dat overal in china de lichtjes blijven branden...hier dus ook. Maar wel heel indrukwekkend. Die collega had zelf ook een auto, dus dat was wel handig. Enig probleem, hij was heel erg zenuwachtig om ons te laten meerijden. Hij heeft blijkbaar vroeger al klachten gekregen over zijn rijstijl... en het was er ook aan te zien. Op een bepaald moment stond hij stil midden van de weg omdat hij doorhad dat hij ergens de verkeerde richting gekozen had... waarom niet. En op een bepaald moment kwamen de auto’s echt van alle kanten... maar hij deed wel echt zijn best. Is echt een lieve jongen... daarna wou hij nog met ons gaan winkelen (eigenlijk grappig, hij vroeg of we nog iets nodig hadden... ik zei thee... zeg hij, zal ik van bij mij thuis meebrengen, heb nog wel wat over, sally zegt dat ze nog armbandjes wil kopen (hij had thuis nog wel iets liggen... sally wou er wel 10 kopen, dat had hij thuis niet liggen). Dus aangezien hij mee was, dacht ik, hij moet maar onderhandelen... bleek dat hij de prijs naar 6 RMB per stuk gekregen had... pff, de vorige keer had ik voor 1 maar 5 RMB betaald.... hij is echt te vriendelijk...). Goed, dan terug naar het hotel. Daar nog even een wijntje gedronken (daar was hij wel drinkbaar) en afscheid genomen... is altijd leuk om bezoek te hebben...
Zaterdag hadden we met een chinese collega afgesproken om zijn stad te gaan bezoeken. Wuxi... half uurtje met de trein. Hij wou er wel een dagje van maken... we moesten om half 9 er al zijn. Gelukkig waren er al veel treinticketten uitverkocht, we hadden de trein om 12u. We stonden in de rij om naar het perron te gaan... trein vertraagd tot 12.50. Ok, collega bellen en wachten. Op een bepaald moment stond er niets meer op van uur, behalve het treinnummer. Onze collega gebeld, telefoon aan een Chinees gegeven, en laten vertalen. Trein was vertraagd... onbeperkt... Chinezen bleven wel heel erg kalm, ze zijn dat blijkbaar gewoon. Dan nog geprobeerd een ander ticketje te vinden voor een andere trein, natuurlijk niet beschikbaar. Hebben dan maar besloten een taxi te nemen (20 euro later en heel veel telefoontjes naar michael (de collega uit Wuxi) die de taxichauffeur moest uitleggen hoe hij moest rijden en 2uur later dan verwacht zijn we dan toch in Wuxi aangekomen. Blijkbaar is dat normaal in china dat de treinen vertraging hebben, of gewoon afgelast worden (eigenlijk bij ons ook wel, maar hier ben je zo hulpeloos...). Met Michael dan naar het Taihu lake gegaan. Ze hebben daar voor de tv de hele chinese geschiedenis nagebouwd. Was echt groot en leek echt wel echt (zijn vrouw is daar finance manager trouwens). Hij heeft ons dat wat meer uitleg gegeven over de verschillende dynastiën, en we hebben een paar shows gezien (beetje kungfu, vechten met paarden...). Was echt wel interessant. Dan naar downtown Wuxi. Het zag er een stuk moderner uit dan Suzhou. dan nog vlug iets gaan eten (Michael wou ons perse eten meegeven voor zondag... als er iemand zin heeft in dumplings...) en de trein op. Hij was wel op tijd deze keer. Dan nog naar de massage... en filmpje kijken.
Vandaag naar de sheraton, voor de brunch... wel de hele nacht wakker gehouden door de werken naast de deur. Ze vinden het blijkbaar een stuk efficienter om ’s nachts te boren.
Daar echt lekker gegeten en gedronken en beetje gaar terug naar huis... even Annelinde gebeld om te horen hoe het was (ze was bezig met 80 (!) km te wandelen), ze was nog onderweg... dan even op bed gelegen om te bekomen... terug naar Annelinde gebeld, ze was bijna aangekomen...proficiat he... daarna moesten we nog even boodschapjes doen, en liefje had zin in KFC (hij dacht dat dat ging helpen tegen de kater).
Vrijdag komen mijn zusjes op bezoek (by the way, ook Sofie loopt hier nog ergens in china, en ook met haar gaat het nog heel erg goed, alhoewel ik zo toch al een beetje merk dat het na een tijdje precies allemaal hetzelfde is... en ook McDonalds kan ook eens smaken hier. Zondag gaan we naar Xian, naar het terracotta leger, en dinsdag gaat mijn liefje terug naar Nederland... en zijn er alleen nog 3 Vandersickel’s om china onveilig te maken... dus dat zullen wel avonturen zijn om te volgen!
We houden jullie op de hoogte...
Vele groetjes (by the way, ben net ticketten voor clouseau aan het bestellen... er is een extra show als ik terug thuis ben in december in het sportpaleis... joepie...)
Monday, September 3, 2007
bezoek!!
Het is ondertussen weer een tijdje geleden, maar hier zijn we dan terug. Er is eigenlijk niet zo heel veel te vertellen van de laatste dagen... heel veel werk (moet ook wel he)
We zijn vorig weekend live gegaan met ons ERP pakket (de reden waarom we hier zaten) en tot nu toe verloopt alles goed. De week ervoor was het wel de hele week heel hard nog doorwerken (er zijn hier chinezen die tot 30u aan een stuk bezig geweest zijn, ongelooflijk). Moesten wij niet doen, want wij waren een stuk beter voorbereid... maar toch, we waren wel het hele weekend bezig... op zaterdagmorgen ben ik gaan werken, we moesten nakijken of de waarde van de inventaris hetzelfde was in het oud als het nieuw pakket. Ik dus opstaan op zaterdag, liefje mocht blijven liggen... maar ’s middags is hij wel afgekomen om te lunchen (gelukkig niet in de kantine, alhoewel het wel kon (maar daar had ik nu echt wel geen zin in op mijn eigenlijk normaal vrije dag). We gingen eten bij zapata’s. Komt hij daar nu toch niet af, helemaal aan het zweten. Hij dacht dat het niet zo warm was buiten... maar goed, toch lekkere lunch gegeten, en dan terug aan het werk. ’s Avonds gaan eten met onze baas, zijn vrouw, zijn dochter, en 2 vriendinnetjes van zijn dochter die in china op bezoek waren... ocharme wat beklaag ik mijn papa met zijn drie dochters... Luc kreeg geen minuut rust, moest constant aanhoren dat hij roze rokjes moest dragen, moest meekijken naar chris en co, zijn hapjes voor zijn neus direct opgegeten zonder dat hij ook maar de kans kreeg om eentje in zijn mond te steken... gelukkig hadden we allemaal wat wijn om ons vrolijk te houden... dan met de meisjes gaan eten. We gingen eigenlijk naar de belgische nieuwe bar gaan, die hier net geopend was, maar bleek da je daar niet kon eten. Dan maar naar een italiaan... in het begin waren ze nog steeds redelijk luid, maar tegen half 10 waren ze gewoon allemaal in slaap gevallen... eindelijk rust voor onze baas. We waren net op weg naar huis, paniektelefoon van een van onze collega’s, een probleem met de orders... gelukkig heeft liefje hem kunnen helpen, en kon hij weer verder. Zondag weer werken, maar gelukkig niet op de firma... zondagavond zijn we dan even gaan kijken, nog steeds geen salsa lessen... we geven het op....
Deze week kwam Sofie dan op bezoek. Voor wie Sofie niet kent, Sofie is een goeie vriendin van mij, we komen uit hetzelfde dorp, gingen samen naar het middelbaar, en nu woont en werkt zij in Nederland (!). En Sofie had kaas mee, en worst (die je eigenlijk het land niet mag binnenbrengen) en chocolade en tijdschriften... heel erg geapprecieerd....En ze reist heel erg veel... en nu vond ze het wel eens leuk om china te gaan verkennen, en eerst ons eens een bezoekje te brengen...en wij vonden da eigenlijk ook wel heel plezant... bezoek vanuit Belgie/Nederland... konden we eens tonen wat het is om hier te leven... alleen, als je hier net toekomt is alles fantastisch he... de chinezen die je niet begrijpen, de tuinen... Sofie was zo enthousiast over de tuinen, dat we dit weekend besloten hadden om er ook nog eens een te gaan bezoeken...jammer genoeg hadden wij het in 1uur al gezien.. Maar we vonden het echt leuk dat ze er was, zo eens tonen waar we leven, wonen, werken, eten (het chinees, lekker!!)... zelfs waar we naar de massage gaan... Ondertussen is ze begonnen aan haar rondreis door china... wel 3 nachttreinen (met 6 in zo een coupe), 1 binnenlandse vlucht, een boot op... Maar het zal wel plezant zijn. Binnen 2 weken komen mijn zusjes trouwens op bezoek... ben ook zoiets voor hun aan het regelen. Wij gaan nog met hen mee naar Xian, en dan gaat mijn liefje naar huis... gelukkig kunnen mijn zusjes mij gezelschap houden.
Maar goed, Sofie was hier dus tot donderdagmorgen, we hebben ze in een taxi gezet naar de trein en donderdagavond kwam er een Belgische collega op bezoek (weer gaan eten, we hebben dan maar besloten vrijdagavond eens te koken....was lang geleden en nodig), daar gezellig mee gebabbeld, da bezoek is echt wel plezant. En dan zijn we vrijdag maar thuis gebleven (gaan sporten, was ook nodig naar die week op stap gaan). Zaterdag dan naar een tuin...ongelooflijk, op een uur waren we dus rond... maar was wel mooi en rustig... weinig chinezen gezien. Het is hier dus stukken minder warm, dus we dachten dat ze de tuin gingen overrompelen (nu je eindelijk terug buiten kan komen...) woensdag was het hier trouwens aan donderen, bliksemen, regenen... en Sofie hier... vroeg mij af hoe ik haar ooit nog zou moeten overtuigen dat het hier wel degelijk ongelooflijk warm is in de zomer).
We zijn dan na de tuin naar de massage geweest (dat gaan we echt missen...) en dan met onze baas gaan eten. Zijn vrouw (en dochter en haar vriendinnetjes die hem constant lopen lastig te vallen) waren nl naar huis. Dus, zijn we gaan bbq-en (begon weer te regenen, dus was bbq binnen). We zijn daar tot 11u gebleven... en hebben het spel gesloten (ah ja, chinezen waren al lang gaan slapen natuurlijk). Zondag zijn we naar shanghai geweest, liefjes kleren afhalen... hij heeft nu 25 overhemden... ik mocht ook om mijn jas gaan.... gelukkig stonken ze niet zo deze keer... daarna zijn we collega’s uit de US gaan ophalen op de luchthaven. We hadden een chauffeur mee van rogers (hij was dus eerst met ons onze kleren gaan halen, en dan naar de luchthaven... zet hij ons toch niet af bij de departures... hij dacht dat wij gingen vertrekken, en dat hij andere mensen moest gaan ophalen... we hadden wel geen bagage mee ofzo...). alle ja, de collega’s gevonden, naar suzhou en met hen iets gaan eten in walking street... we hebben hen even de kunst van het onderhandelen getoond... jaja, de prijs van 10RMB (1 euro) naar 5 RMB gekregen (0,5 euro). Goed he... ze zijn er wel niet gerust in... zeker geen water drinken (dus ook geen ijsblokjes, dus ook geen frozen margarita’s...) of fruit eten met een schil. Ook je tanden poetsen met flesjeswater.... daar letten we dus al niet meer op. Maar in elk geval, we hebben weer gezelschap deze week (en vooral, we hebben lunch deze week (niet naar de cafetaria... joepie...).
Toen we met hen terugreden naar het hotel (trouwens, ze waren onder de indruk van ons chinees (hadden de chinees de weg uitgelegd... nogmaals, links, rechts, rechtdoor kennen we al) had janet het ding van het raam in haar handen ... dit om nog maar eens te tonen hoe fantastisch de taxi’s hier zijn...
Tot zover ons verslagje (doe mijn best om het kort te houden)
Vele groetjes en tot binnenkort
Els en Johan
We zijn vorig weekend live gegaan met ons ERP pakket (de reden waarom we hier zaten) en tot nu toe verloopt alles goed. De week ervoor was het wel de hele week heel hard nog doorwerken (er zijn hier chinezen die tot 30u aan een stuk bezig geweest zijn, ongelooflijk). Moesten wij niet doen, want wij waren een stuk beter voorbereid... maar toch, we waren wel het hele weekend bezig... op zaterdagmorgen ben ik gaan werken, we moesten nakijken of de waarde van de inventaris hetzelfde was in het oud als het nieuw pakket. Ik dus opstaan op zaterdag, liefje mocht blijven liggen... maar ’s middags is hij wel afgekomen om te lunchen (gelukkig niet in de kantine, alhoewel het wel kon (maar daar had ik nu echt wel geen zin in op mijn eigenlijk normaal vrije dag). We gingen eten bij zapata’s. Komt hij daar nu toch niet af, helemaal aan het zweten. Hij dacht dat het niet zo warm was buiten... maar goed, toch lekkere lunch gegeten, en dan terug aan het werk. ’s Avonds gaan eten met onze baas, zijn vrouw, zijn dochter, en 2 vriendinnetjes van zijn dochter die in china op bezoek waren... ocharme wat beklaag ik mijn papa met zijn drie dochters... Luc kreeg geen minuut rust, moest constant aanhoren dat hij roze rokjes moest dragen, moest meekijken naar chris en co, zijn hapjes voor zijn neus direct opgegeten zonder dat hij ook maar de kans kreeg om eentje in zijn mond te steken... gelukkig hadden we allemaal wat wijn om ons vrolijk te houden... dan met de meisjes gaan eten. We gingen eigenlijk naar de belgische nieuwe bar gaan, die hier net geopend was, maar bleek da je daar niet kon eten. Dan maar naar een italiaan... in het begin waren ze nog steeds redelijk luid, maar tegen half 10 waren ze gewoon allemaal in slaap gevallen... eindelijk rust voor onze baas. We waren net op weg naar huis, paniektelefoon van een van onze collega’s, een probleem met de orders... gelukkig heeft liefje hem kunnen helpen, en kon hij weer verder. Zondag weer werken, maar gelukkig niet op de firma... zondagavond zijn we dan even gaan kijken, nog steeds geen salsa lessen... we geven het op....
Deze week kwam Sofie dan op bezoek. Voor wie Sofie niet kent, Sofie is een goeie vriendin van mij, we komen uit hetzelfde dorp, gingen samen naar het middelbaar, en nu woont en werkt zij in Nederland (!). En Sofie had kaas mee, en worst (die je eigenlijk het land niet mag binnenbrengen) en chocolade en tijdschriften... heel erg geapprecieerd....En ze reist heel erg veel... en nu vond ze het wel eens leuk om china te gaan verkennen, en eerst ons eens een bezoekje te brengen...en wij vonden da eigenlijk ook wel heel plezant... bezoek vanuit Belgie/Nederland... konden we eens tonen wat het is om hier te leven... alleen, als je hier net toekomt is alles fantastisch he... de chinezen die je niet begrijpen, de tuinen... Sofie was zo enthousiast over de tuinen, dat we dit weekend besloten hadden om er ook nog eens een te gaan bezoeken...jammer genoeg hadden wij het in 1uur al gezien.. Maar we vonden het echt leuk dat ze er was, zo eens tonen waar we leven, wonen, werken, eten (het chinees, lekker!!)... zelfs waar we naar de massage gaan... Ondertussen is ze begonnen aan haar rondreis door china... wel 3 nachttreinen (met 6 in zo een coupe), 1 binnenlandse vlucht, een boot op... Maar het zal wel plezant zijn. Binnen 2 weken komen mijn zusjes trouwens op bezoek... ben ook zoiets voor hun aan het regelen. Wij gaan nog met hen mee naar Xian, en dan gaat mijn liefje naar huis... gelukkig kunnen mijn zusjes mij gezelschap houden.
Maar goed, Sofie was hier dus tot donderdagmorgen, we hebben ze in een taxi gezet naar de trein en donderdagavond kwam er een Belgische collega op bezoek (weer gaan eten, we hebben dan maar besloten vrijdagavond eens te koken....was lang geleden en nodig), daar gezellig mee gebabbeld, da bezoek is echt wel plezant. En dan zijn we vrijdag maar thuis gebleven (gaan sporten, was ook nodig naar die week op stap gaan). Zaterdag dan naar een tuin...ongelooflijk, op een uur waren we dus rond... maar was wel mooi en rustig... weinig chinezen gezien. Het is hier dus stukken minder warm, dus we dachten dat ze de tuin gingen overrompelen (nu je eindelijk terug buiten kan komen...) woensdag was het hier trouwens aan donderen, bliksemen, regenen... en Sofie hier... vroeg mij af hoe ik haar ooit nog zou moeten overtuigen dat het hier wel degelijk ongelooflijk warm is in de zomer).
We zijn dan na de tuin naar de massage geweest (dat gaan we echt missen...) en dan met onze baas gaan eten. Zijn vrouw (en dochter en haar vriendinnetjes die hem constant lopen lastig te vallen) waren nl naar huis. Dus, zijn we gaan bbq-en (begon weer te regenen, dus was bbq binnen). We zijn daar tot 11u gebleven... en hebben het spel gesloten (ah ja, chinezen waren al lang gaan slapen natuurlijk). Zondag zijn we naar shanghai geweest, liefjes kleren afhalen... hij heeft nu 25 overhemden... ik mocht ook om mijn jas gaan.... gelukkig stonken ze niet zo deze keer... daarna zijn we collega’s uit de US gaan ophalen op de luchthaven. We hadden een chauffeur mee van rogers (hij was dus eerst met ons onze kleren gaan halen, en dan naar de luchthaven... zet hij ons toch niet af bij de departures... hij dacht dat wij gingen vertrekken, en dat hij andere mensen moest gaan ophalen... we hadden wel geen bagage mee ofzo...). alle ja, de collega’s gevonden, naar suzhou en met hen iets gaan eten in walking street... we hebben hen even de kunst van het onderhandelen getoond... jaja, de prijs van 10RMB (1 euro) naar 5 RMB gekregen (0,5 euro). Goed he... ze zijn er wel niet gerust in... zeker geen water drinken (dus ook geen ijsblokjes, dus ook geen frozen margarita’s...) of fruit eten met een schil. Ook je tanden poetsen met flesjeswater.... daar letten we dus al niet meer op. Maar in elk geval, we hebben weer gezelschap deze week (en vooral, we hebben lunch deze week (niet naar de cafetaria... joepie...).
Toen we met hen terugreden naar het hotel (trouwens, ze waren onder de indruk van ons chinees (hadden de chinees de weg uitgelegd... nogmaals, links, rechts, rechtdoor kennen we al) had janet het ding van het raam in haar handen ... dit om nog maar eens te tonen hoe fantastisch de taxi’s hier zijn...
Tot zover ons verslagje (doe mijn best om het kort te houden)
Vele groetjes en tot binnenkort
Els en Johan
Tuesday, August 21, 2007
salsa sunday
Even een kort verslagje over zondagavond... uiteraard was er geen salsa les. Zapata’s was nog maar 3 weken open, en ze waren nog een leraar aan het zoeken!! Volgende week zeker... hebben ze ons gezegd
Alleen, we hebben daar nederlanders leren kennen, en het was al de 3e keer dat ze kwamen, en ze hadden tegen hen al 3 keer gezegd... volgende week zeker... we gaan er dus niet op hopen...
Wel lekker gegeten, en dan gezellig de rest van de avond met de nederlanders zitten babbelen. Ze wonen hier al anderhalf jaar, en de vrouw is nog niet naar huis geweest, en de man enkel voor zijn werk... en ze willen hier nog graag heel lang blijven... hoe verschillend kan je zijn...
1 voordeel, ze hebben wel 24u een chauffeur ter beschikking... zelfs als ze willen op stap gaan hebben ze er een. Die mens wacht dan tot 4 u ’s nachts buiten...
wel handig, hebben lift naar huis gekregen...
Alleen, we hebben daar nederlanders leren kennen, en het was al de 3e keer dat ze kwamen, en ze hadden tegen hen al 3 keer gezegd... volgende week zeker... we gaan er dus niet op hopen...
Wel lekker gegeten, en dan gezellig de rest van de avond met de nederlanders zitten babbelen. Ze wonen hier al anderhalf jaar, en de vrouw is nog niet naar huis geweest, en de man enkel voor zijn werk... en ze willen hier nog graag heel lang blijven... hoe verschillend kan je zijn...
1 voordeel, ze hebben wel 24u een chauffeur ter beschikking... zelfs als ze willen op stap gaan hebben ze er een. Die mens wacht dan tot 4 u ’s nachts buiten...
wel handig, hebben lift naar huis gekregen...
Sunday, August 19, 2007
we're baaaacccckkk
Hallo allemaal,
Hier zijn we dan terug... met avonturen uit china. We zijn hier ondertussen al 4 dagen terug, en we zijn het al weer helemaal gewoon! Ik zal het ook proberen iets korter te houden (heb wa klachten gekregen over mijn te lange verhalen...)
Eerst en vooral bedankt aan iedereen voor de fantastische vakantie, het was echt leuk om nog eens terug in België en Nederland te zijn... en iedereen vroeg zich af hoe lang we hier nog gaan zijn... niet zo heel lang meer eigenlijk. Johan gaat midden september ongeveer terug naar huis, en ik blijf nog wel langer, maar kom ook meer terug naar huis...dus, of jullie het nu leuk vinden of niet, binnenkort komen we jullie allemaal nog eens lastig vallen...
Maar goed, even terug naar china...
De terugvlucht was heel goed verlopen... we zaten op de rij van de nooduitgang en hadden dus heel veel plaats... en er zat een Letse volleybalster naast ons en we hebben ook wel wat kunnen slapen. En dan stapten we uit het vliegtuig... en het was weer heel erg warm... gelukkig vlot door alle controles (alle stempels, weten jullie al he) en richting het appartement. En dat zag er nog steeds normaal uit (voor zover we konden zien is het niet bewoond geweest door de kuisvrouw...) gewassen, beetje gerust, beetje boodschappen gedaan en dan nog even een massage om te ontspannen... ben jammer genoeg wel in slaap gevallen tijdens de massage....
En de volgende dag was het weer tijd om te werken... eerst even door de 200 emails gelopen... en we konden er weer aan beginnen. Op liefje’s bureau was het maar 26 graden meer .... het is dus echt aan het afkoelen...
’s avonds nog eens richting de tandarts...hij had gezegd dat het vlug ging gaan.... 2 uur heb ik weer in die stoel gelegen... en ik moet nog een keer terug...
Op vrijdag is er hier elke dag een show bij het meer, met vuurwerk en licht enzo... en alhoewel het meer maar 10 minuten wandelen is, zijn we er nog niet geweest (schande...) nu dus wel. Het was wel leuk om naar te kijken... heel veel chinezen gezien ook... na de show richting Zapata’s. Dat is een soort mexicaans restaurant, waar in shanghai heel veel gefeest wordt... het is echt wel tof ingericht enzo...alleen jammer, want er was geen volk...dus ook geen feest, maar wel westerse prijzen...maar...zondag is het salsa avond... we zijn benieuwd...
Zaterdag nog eens richting shanghai... Johan wou nog een paar hemden laten maken voor zijn vertrek (hij zal de volgende 3 jaar echt geen hemden meer nodig hebben... mag dan wel niet verdikken...) dus richting fabrics market. Uiteindelijk 5 hemden gekocht, 2 broeken (ze herkenden ons wel) en ik 1 jas laten maken. Heb die jas laten maken bij een andere dan de vorig keer...die gast stonk verschrikkelijk...echt waar, was het niet van die mooie jas geweest...
Dan richting fake market. Hadden al onze fake spullen thuis gelaten, en hadden nog paar kleinigheden nodig (niet te veel, willen weer geen ruzie met de douane...) op een bepaald moment wil ik een paar schoenen kopen...ik van, niet zeveren, ik ken de prijs (gingen mij 86 euro laten betalen voor een paar fake puma’s).Ik zeg, geef je 10 euro, te nemen of te laten...probleem was, er zaten nog mensen in de winkel, gewoon op hun schoenen te wachten... ze hebben mijn 10 euro aanvaard, maar wilden ons dan zo vlug mogelijk buiten... ze wilden echt niet dat die anderen wisten hoeveel wij betaald hadden...was echt zeer opvallend...
Dan zijn we even naar het stadsplan van shanghai gaan kijken, in miniatuur. Ze zijn de wereldtentoonstelling in 2010 aan het vooorbereiden... we hebben een virtueel boek gezien. Je moest doen alsof je een bladzijde omdraaide... en er lag een soort van wit boek, met een project erop...en, de geprojecteerde bladzijde werd omgedraaid...goed he
Dan zijn we nog even in het winkelcentrum naar de player’s arena geweest. Is zo een soort lunapark (speelhal) op de 9e verdieping van een groot winkelcentrum.
En dan trein op richting suzhou. Jammer genoeg was de trein vol, maar iedereen stapte uit in Suzhou...gevolg, mega lange rij voor de taxi (want wij zaten op het einde van de trein). Maar goed, we wilden in walking street gaan eten, dus taxi daar naartoe gestuurd. Daarna nog even terrasje, en we wilden rond 10u naar huis. Blijkbaar is dat het uur waarop de chinezen naar huis gaan... wat een drukte... geen taxi te vinden... uiteindelijk na een half uur zoeken en door onze chinese methodologie (gewoon voor de andere gaan staan) zijn we naar huis geraakt... er was overal file, en mega-druk... we begrepen niet echt wat er aan de hand was) en wat we uit de gebaren van de taxi-chauffeur konden afleiden begreep zij het ook niet goed... we zijn dus effectief terug in china...
Blijf de weblog lezen en commentaar schrijven (zal niet lang meer zijn)... en tot volgende keer (met het verslag van de salsa avond!)
Vele groetjes
Hier zijn we dan terug... met avonturen uit china. We zijn hier ondertussen al 4 dagen terug, en we zijn het al weer helemaal gewoon! Ik zal het ook proberen iets korter te houden (heb wa klachten gekregen over mijn te lange verhalen...)
Eerst en vooral bedankt aan iedereen voor de fantastische vakantie, het was echt leuk om nog eens terug in België en Nederland te zijn... en iedereen vroeg zich af hoe lang we hier nog gaan zijn... niet zo heel lang meer eigenlijk. Johan gaat midden september ongeveer terug naar huis, en ik blijf nog wel langer, maar kom ook meer terug naar huis...dus, of jullie het nu leuk vinden of niet, binnenkort komen we jullie allemaal nog eens lastig vallen...
Maar goed, even terug naar china...
De terugvlucht was heel goed verlopen... we zaten op de rij van de nooduitgang en hadden dus heel veel plaats... en er zat een Letse volleybalster naast ons en we hebben ook wel wat kunnen slapen. En dan stapten we uit het vliegtuig... en het was weer heel erg warm... gelukkig vlot door alle controles (alle stempels, weten jullie al he) en richting het appartement. En dat zag er nog steeds normaal uit (voor zover we konden zien is het niet bewoond geweest door de kuisvrouw...) gewassen, beetje gerust, beetje boodschappen gedaan en dan nog even een massage om te ontspannen... ben jammer genoeg wel in slaap gevallen tijdens de massage....
En de volgende dag was het weer tijd om te werken... eerst even door de 200 emails gelopen... en we konden er weer aan beginnen. Op liefje’s bureau was het maar 26 graden meer .... het is dus echt aan het afkoelen...
’s avonds nog eens richting de tandarts...hij had gezegd dat het vlug ging gaan.... 2 uur heb ik weer in die stoel gelegen... en ik moet nog een keer terug...
Op vrijdag is er hier elke dag een show bij het meer, met vuurwerk en licht enzo... en alhoewel het meer maar 10 minuten wandelen is, zijn we er nog niet geweest (schande...) nu dus wel. Het was wel leuk om naar te kijken... heel veel chinezen gezien ook... na de show richting Zapata’s. Dat is een soort mexicaans restaurant, waar in shanghai heel veel gefeest wordt... het is echt wel tof ingericht enzo...alleen jammer, want er was geen volk...dus ook geen feest, maar wel westerse prijzen...maar...zondag is het salsa avond... we zijn benieuwd...
Zaterdag nog eens richting shanghai... Johan wou nog een paar hemden laten maken voor zijn vertrek (hij zal de volgende 3 jaar echt geen hemden meer nodig hebben... mag dan wel niet verdikken...) dus richting fabrics market. Uiteindelijk 5 hemden gekocht, 2 broeken (ze herkenden ons wel) en ik 1 jas laten maken. Heb die jas laten maken bij een andere dan de vorig keer...die gast stonk verschrikkelijk...echt waar, was het niet van die mooie jas geweest...
Dan richting fake market. Hadden al onze fake spullen thuis gelaten, en hadden nog paar kleinigheden nodig (niet te veel, willen weer geen ruzie met de douane...) op een bepaald moment wil ik een paar schoenen kopen...ik van, niet zeveren, ik ken de prijs (gingen mij 86 euro laten betalen voor een paar fake puma’s).Ik zeg, geef je 10 euro, te nemen of te laten...probleem was, er zaten nog mensen in de winkel, gewoon op hun schoenen te wachten... ze hebben mijn 10 euro aanvaard, maar wilden ons dan zo vlug mogelijk buiten... ze wilden echt niet dat die anderen wisten hoeveel wij betaald hadden...was echt zeer opvallend...
Dan zijn we even naar het stadsplan van shanghai gaan kijken, in miniatuur. Ze zijn de wereldtentoonstelling in 2010 aan het vooorbereiden... we hebben een virtueel boek gezien. Je moest doen alsof je een bladzijde omdraaide... en er lag een soort van wit boek, met een project erop...en, de geprojecteerde bladzijde werd omgedraaid...goed he
Dan zijn we nog even in het winkelcentrum naar de player’s arena geweest. Is zo een soort lunapark (speelhal) op de 9e verdieping van een groot winkelcentrum.
En dan trein op richting suzhou. Jammer genoeg was de trein vol, maar iedereen stapte uit in Suzhou...gevolg, mega lange rij voor de taxi (want wij zaten op het einde van de trein). Maar goed, we wilden in walking street gaan eten, dus taxi daar naartoe gestuurd. Daarna nog even terrasje, en we wilden rond 10u naar huis. Blijkbaar is dat het uur waarop de chinezen naar huis gaan... wat een drukte... geen taxi te vinden... uiteindelijk na een half uur zoeken en door onze chinese methodologie (gewoon voor de andere gaan staan) zijn we naar huis geraakt... er was overal file, en mega-druk... we begrepen niet echt wat er aan de hand was) en wat we uit de gebaren van de taxi-chauffeur konden afleiden begreep zij het ook niet goed... we zijn dus effectief terug in china...
Blijf de weblog lezen en commentaar schrijven (zal niet lang meer zijn)... en tot volgende keer (met het verslag van de salsa avond!)
Vele groetjes
Wednesday, August 1, 2007
een laatste update
Het is hier nog altijd ongelooflijk warm! Meer dan dit heb ik eigenlijk niet te zeggen!! (aangezien er de laatste tijd niet echt veel reacties (of geen) meer zijn ga ik dan eigenlijk ook niet meer schrijven dan dat. )
Maar we gebruiken deze eigenlijk vooral ook voor onszelf, om te weten wat we hier eigenlijk gedaan hebben, dus laten we nog maar een beetje schrijven! Vrijdagavond gingen we nog eens onze voorraad dvd’s en cd’s vergroten. Op naar bar street, want we hadden ook nog eens zin in chinees (bij yang yang’s). Was al lang geleden, dus waarom niet. Ok, dus bij rock station dvd’s gekocht. Nu was er nog een die we graag wilden zien, waarvan we in hongkong reclame gezien hadden. Zegt die gast: new movie, tomorrow! Ik had in de tijd gezien dat hij al van in april uit was in de US. Ofwel verstond hij ons dus niet, ofwel denkt hij da wij onnozel zijn. In elk geval, toch wa cd’s en dvd’s gekocht, en op weg naar de chinees daar. Was het toch wel gesloten zeker. Dan naar de japanse soort chinees in walking street...dus we moesten op zoek naar een taxi. We stonden al even te wachten, en toen zagen we er een die vrij was, aan de overkant van de straat. Wij zwaaien. Stapt er toch niet vlak voor ons een chinese in zeker. En dan nog zo kijken alsof ze het niet gezien had. Echt geen manieren. De volgende wou ons niet meenemen, want walking street was de andere kant op, en dan moest hij draaien... dan maar aan de andere kant van de straat terug gaan staan, nog even gewacht, en gelukkig een gevonden. Gelukkig was het eten wel echt lekker. Het was al ongelooflijk lang geleden dat we nog eens Chinees gegeten hadden (of we koken zelf, wat we echt wel doen, of we bestellen westers (broodjes) of we gaan uit eten (ook weer westers). Dus het smaakte. Dan nog wa dvd’s gekocht, en terug naar huis. Maar het vinden van een taxi was weer niet gemakkelijk. Maar, nu we hebben wel al de chinese methode vast. Als je er een ziet, neem je hem. Of dat er nu al mensen staan te wachten of niet...
Zaterdag was het dan weer tijd om te sporten. Ze hadden de lichten uitgedaan zodat het niet te warm zou zijn daar. Awel, het hielp niet. Ook daar was het om omver te vallen van de warmte. En we hadden treintickets voor shanghai voor in de namiddag. Nu ja, met de warmte zou niemand het in zijn hoofd krijgen om richting shanghai te gaan, maar we hadden ticketten voor de kung fu show... en die waren al betaald... dus, richting shanghai. Op de trein was er airco, maar toen we er bijna waren verscheen de mededeling: ‘outside the car, it is now 44,5 degrees celcius’.... oeioei. Eerst dan in de metro, richting hotel, en dan moesten we de ticketten nog gaan ophalen. We hadden een plannetje, en het was niet zo ver. Dus, maar tevoet gaan. We bleven echt wandelen, kwamen die straten niet tegen, en waren al bijna aan de bund. Foert, laten we maar een taxi tegenhouden, ook al is het maar drie straatjes, het is gewoon te warm... bleek het aan gans de andere kant te zijn. Mijn eigen navigatiesysteem (dus niet mijn liefje, die al gewoon niet begonnen was met kijken) heeft mij dus ook in de steek gelaten door de warmte... maar goed, ticketten opgehaald, waren we net in de buurt van een mall (is eigenlijk niet moeilijk, winkelen kan je hier echt overal). Laten we maar eens kijken, wie weet vinden we schoentjes... en... we hebben schoentjes gevonden... hiep hiep hoera. We hebben dan sebiet de oude weggegooid (ze waren echt vies). We hebben ze wel in de vuilbak gegooid, en je ziet hier heel veel mensen in de vuilbak zoeken naar lege pmd flesjes, dus vragen we ons wel af of er iemand ze mss meegenomen heeft. Erg, ik weet het.
Goed, dan naar old town, naar de show. Daar nog even rondgewandeld. Watches, watches, bags, shoes, plada, gucci, luis vuiton (was weer even geleden). En eigenlijk wou ik nog een tas om mee te doen naar huis. Dus even mee met zo een gast. Pakt hij ons nu toch niet mee naar zo een sloppenwijk, naar een huis met een geheime deur... het stinkt daar echt, en echt veilig voelen we ons toch ook niet. We zijn dan uiteindelijk maar weggegaan, ze hadden niet echt wat we wilden... en dan was het tijd voor de Shaolin kung fu show. We hebben zelfs video’s. We komen daar toe, krijgen we thee en koekjes, for free... we waren de eerste. Komt er daar nu geen hele benden chinezen toegestuikt, natuurlijk met een vlagje. En het was precies alsof er slechts 1 zitplaats was voor hun allemaal...drummen en voorsteken!! Gelukkig hadden ze allemaal plaats, en waren er nog minstens 30 over (in een zaal van 80) en de show kon beginnen. En het was echt ongelooflijk. Het begon met een beetje vechten met zwaarden, klappen met een zweep, in de lucht springen. En dan ineens, een gast die met zijn hoofd een stuk metaal doormidden breekt. Dan plaatsen ze een zwaard op een andere zijn buik, en kloppen er echt serieus op, dan een drumsessie, dan speren op een zijn borst, speren in iemand zijn keel en een gast die op zwaarden ging liggen, een spijkerkussen op zijn buik, nog een die erop gaat liggen, en nog een die erop gaat staan. Echt ongelooflijk om te zien. We hebben dus video’s, maar geen flauw idee hoe ik deze op de weblog moet zetten... dan nog wat foto’s getrokken van shanghai by night...ondertussen was het nog steeds ongelooflijk warm. Volgens onze collega’s was zaterdag de warmste dag in de geschiedenis van suzhou, officieel 39,3 graden! (dus ook al ben ik ongelooflijk aan het zagen (ik besef het wel hoor) ik overdrijf echt niet) Dan zijn we nog iets gaan eten en drinken in Xin tien di, voor wie het niet meer zou weten (wat ik ook niet verwacht) de duurste wijk in Shanghai waar het vol zit van de westerlingen. We gingen een terrasje doen... 65 RMB voor een cola. We waren vlug weg! Dan nog even een ander terrasje gedaan (maar 38 RMB, nog schandalig) en daar even de chinezen aan het bestuderen geweest. Er was zelfs een vechtpartij...sensatie.
Zondagmorgen was het tijd voor onze favoriete bezigheid als we in shanghai zijn, de fake markt... we wilden nog een tas zoals gezegd en trui om mee te doen naar huis...onderhandelen blijft plezant. Dan terug richting huis, trein op, en airco in. De rest van de middag niet veel gedaan, filmpje gekeken, en valies gemaakt! Je mag dus echt maar 20kg meedoen van KLM... lukt niet echt...
Dan was het ook nog tijd voor onze wekelijkse massage, en zo zat het weekend er terug op. Maar de kung fu show was echt een aanrader... als je ooit in shanghai bent...
Op maandagmorgen dan was onze chauffeur een beetje te laat... zeker niet aan te raden om om 7u ’s morgens op de chauffeur te moeten wachten...
Dinsdagmorgen waren we badges en gsm vergeten (niet goed wakker dus), en terug naar boven gelopen. Ook niet echt aan te raden!!
Ondertussen is Luc terug uit België. Ze hebben zijn ayi (kuisvrouw) ontslagen... ze zijn er nl achtergekomen dat ze toen Luc op vakantie was in zijn appartement gewoond heeft... ook dit is China...
Vandaag (woensdag) is Johan op stap met een bende Nederlanders... ben eens benieuwd (kan het hem niet ontzeggen nadat hij een hele dag de belgische nationale feestdag gevierd heeft)
We houden jullie op de hoogte, maar het zal voor binnen 2 weken zijn! Tot binnen enkele dagen in Belgie en Nederland!!
Vele groetjes
Johan en Els (lele komt niet mee naar huis...)
Maar we gebruiken deze eigenlijk vooral ook voor onszelf, om te weten wat we hier eigenlijk gedaan hebben, dus laten we nog maar een beetje schrijven! Vrijdagavond gingen we nog eens onze voorraad dvd’s en cd’s vergroten. Op naar bar street, want we hadden ook nog eens zin in chinees (bij yang yang’s). Was al lang geleden, dus waarom niet. Ok, dus bij rock station dvd’s gekocht. Nu was er nog een die we graag wilden zien, waarvan we in hongkong reclame gezien hadden. Zegt die gast: new movie, tomorrow! Ik had in de tijd gezien dat hij al van in april uit was in de US. Ofwel verstond hij ons dus niet, ofwel denkt hij da wij onnozel zijn. In elk geval, toch wa cd’s en dvd’s gekocht, en op weg naar de chinees daar. Was het toch wel gesloten zeker. Dan naar de japanse soort chinees in walking street...dus we moesten op zoek naar een taxi. We stonden al even te wachten, en toen zagen we er een die vrij was, aan de overkant van de straat. Wij zwaaien. Stapt er toch niet vlak voor ons een chinese in zeker. En dan nog zo kijken alsof ze het niet gezien had. Echt geen manieren. De volgende wou ons niet meenemen, want walking street was de andere kant op, en dan moest hij draaien... dan maar aan de andere kant van de straat terug gaan staan, nog even gewacht, en gelukkig een gevonden. Gelukkig was het eten wel echt lekker. Het was al ongelooflijk lang geleden dat we nog eens Chinees gegeten hadden (of we koken zelf, wat we echt wel doen, of we bestellen westers (broodjes) of we gaan uit eten (ook weer westers). Dus het smaakte. Dan nog wa dvd’s gekocht, en terug naar huis. Maar het vinden van een taxi was weer niet gemakkelijk. Maar, nu we hebben wel al de chinese methode vast. Als je er een ziet, neem je hem. Of dat er nu al mensen staan te wachten of niet...
Zaterdag was het dan weer tijd om te sporten. Ze hadden de lichten uitgedaan zodat het niet te warm zou zijn daar. Awel, het hielp niet. Ook daar was het om omver te vallen van de warmte. En we hadden treintickets voor shanghai voor in de namiddag. Nu ja, met de warmte zou niemand het in zijn hoofd krijgen om richting shanghai te gaan, maar we hadden ticketten voor de kung fu show... en die waren al betaald... dus, richting shanghai. Op de trein was er airco, maar toen we er bijna waren verscheen de mededeling: ‘outside the car, it is now 44,5 degrees celcius’.... oeioei. Eerst dan in de metro, richting hotel, en dan moesten we de ticketten nog gaan ophalen. We hadden een plannetje, en het was niet zo ver. Dus, maar tevoet gaan. We bleven echt wandelen, kwamen die straten niet tegen, en waren al bijna aan de bund. Foert, laten we maar een taxi tegenhouden, ook al is het maar drie straatjes, het is gewoon te warm... bleek het aan gans de andere kant te zijn. Mijn eigen navigatiesysteem (dus niet mijn liefje, die al gewoon niet begonnen was met kijken) heeft mij dus ook in de steek gelaten door de warmte... maar goed, ticketten opgehaald, waren we net in de buurt van een mall (is eigenlijk niet moeilijk, winkelen kan je hier echt overal). Laten we maar eens kijken, wie weet vinden we schoentjes... en... we hebben schoentjes gevonden... hiep hiep hoera. We hebben dan sebiet de oude weggegooid (ze waren echt vies). We hebben ze wel in de vuilbak gegooid, en je ziet hier heel veel mensen in de vuilbak zoeken naar lege pmd flesjes, dus vragen we ons wel af of er iemand ze mss meegenomen heeft. Erg, ik weet het.
Goed, dan naar old town, naar de show. Daar nog even rondgewandeld. Watches, watches, bags, shoes, plada, gucci, luis vuiton (was weer even geleden). En eigenlijk wou ik nog een tas om mee te doen naar huis. Dus even mee met zo een gast. Pakt hij ons nu toch niet mee naar zo een sloppenwijk, naar een huis met een geheime deur... het stinkt daar echt, en echt veilig voelen we ons toch ook niet. We zijn dan uiteindelijk maar weggegaan, ze hadden niet echt wat we wilden... en dan was het tijd voor de Shaolin kung fu show. We hebben zelfs video’s. We komen daar toe, krijgen we thee en koekjes, for free... we waren de eerste. Komt er daar nu geen hele benden chinezen toegestuikt, natuurlijk met een vlagje. En het was precies alsof er slechts 1 zitplaats was voor hun allemaal...drummen en voorsteken!! Gelukkig hadden ze allemaal plaats, en waren er nog minstens 30 over (in een zaal van 80) en de show kon beginnen. En het was echt ongelooflijk. Het begon met een beetje vechten met zwaarden, klappen met een zweep, in de lucht springen. En dan ineens, een gast die met zijn hoofd een stuk metaal doormidden breekt. Dan plaatsen ze een zwaard op een andere zijn buik, en kloppen er echt serieus op, dan een drumsessie, dan speren op een zijn borst, speren in iemand zijn keel en een gast die op zwaarden ging liggen, een spijkerkussen op zijn buik, nog een die erop gaat liggen, en nog een die erop gaat staan. Echt ongelooflijk om te zien. We hebben dus video’s, maar geen flauw idee hoe ik deze op de weblog moet zetten... dan nog wat foto’s getrokken van shanghai by night...ondertussen was het nog steeds ongelooflijk warm. Volgens onze collega’s was zaterdag de warmste dag in de geschiedenis van suzhou, officieel 39,3 graden! (dus ook al ben ik ongelooflijk aan het zagen (ik besef het wel hoor) ik overdrijf echt niet) Dan zijn we nog iets gaan eten en drinken in Xin tien di, voor wie het niet meer zou weten (wat ik ook niet verwacht) de duurste wijk in Shanghai waar het vol zit van de westerlingen. We gingen een terrasje doen... 65 RMB voor een cola. We waren vlug weg! Dan nog even een ander terrasje gedaan (maar 38 RMB, nog schandalig) en daar even de chinezen aan het bestuderen geweest. Er was zelfs een vechtpartij...sensatie.
Zondagmorgen was het tijd voor onze favoriete bezigheid als we in shanghai zijn, de fake markt... we wilden nog een tas zoals gezegd en trui om mee te doen naar huis...onderhandelen blijft plezant. Dan terug richting huis, trein op, en airco in. De rest van de middag niet veel gedaan, filmpje gekeken, en valies gemaakt! Je mag dus echt maar 20kg meedoen van KLM... lukt niet echt...
Dan was het ook nog tijd voor onze wekelijkse massage, en zo zat het weekend er terug op. Maar de kung fu show was echt een aanrader... als je ooit in shanghai bent...
Op maandagmorgen dan was onze chauffeur een beetje te laat... zeker niet aan te raden om om 7u ’s morgens op de chauffeur te moeten wachten...
Dinsdagmorgen waren we badges en gsm vergeten (niet goed wakker dus), en terug naar boven gelopen. Ook niet echt aan te raden!!
Ondertussen is Luc terug uit België. Ze hebben zijn ayi (kuisvrouw) ontslagen... ze zijn er nl achtergekomen dat ze toen Luc op vakantie was in zijn appartement gewoond heeft... ook dit is China...
Vandaag (woensdag) is Johan op stap met een bende Nederlanders... ben eens benieuwd (kan het hem niet ontzeggen nadat hij een hele dag de belgische nationale feestdag gevierd heeft)
We houden jullie op de hoogte, maar het zal voor binnen 2 weken zijn! Tot binnen enkele dagen in Belgie en Nederland!!
Vele groetjes
Johan en Els (lele komt niet mee naar huis...)
Tuesday, July 24, 2007
de schouder en de tand
We hebben jullie nog niet alles verteld van wat er hier in china al met ons gebeurd is. We wilden niemand ongerust maken, maar nu alles weer ok is, willen we toch dit verhaaltje met jullie delen. Weten jullie nog dat ik schreef dat de vriend van Christine een heel zwaar ongeval had gehad, en dat hij echt veel geluk had gehad dat hij het overleefd heeft (trouwens, ondertussen is hij geopereerd, en terug in Duitsland voor de revalidatie). Awel, de dag erna is liefje flink aan het trainen in de fitness... en ik ben flink aan het lopen op de loopband... komt er daar een van die gasten naar mij toegelopen... stop, stop, your boyfriend.... ik ben volledig in paniek, dus kan niet op de stop knop duwen (kon hem nie vinden), dus ik sukkel daar af die loopband... 2 blauwe plekken en een schaafwond als resultaat... en dat was het verhaal... neeneen, zie ik liefje daar staan, hij ziet er uit alsof hij heel veel pijn heeft... schouder uit de kom.... opnieuw (het kan dus overal voorvallen, zowel bij het sporten, het slapen, als het ophangen van een slinger voor het afscheidsfeestje). Maar nu serieus... ik probeer tegen die gasten van de fitness te zeggen dat ze moeten een ambulance bellen. Nu zijn we hier dus al 3 maand, maar denk niet dat ik al ooit een ambulance gehoord heb, en mss heb ik er een zien rijden. Ze kennen dat hier dus niet. Dus, die gast van de fitness zegt, kom, taxi... nu heb ik al verteld hoe de taxichauffeurs hier rijden... nu, vorige keer is de schouder er terug ingegaan door over een drempel te rijden, dus is misschien een gekke taxi chauffeur wel een goeie oplossing. Volgend probleem, de fitness is op 3 minuten wandelen van ons deur, dus we hebben geen gsm mee, geen geld (stom, doen we dus niet meer)... tegen die gast van de fitness uitgelegd, no money, wou hem mijn ipod geven in de plaats, heeft hij mij toch 200 RMB geleend (hij moest de IPOD niet hebben). Maar wat als er dus eens iets serieus zou voorvallen... ok, dus de taxi in. Jammer genoeg heeft het niet geholpen. Komen we daar in het ziekenhuis (schouder nog steeds uit de kom), mogen we naar de spoed, komt er daar een dokter kijken (geen Engels) en in plaats van die schouder terug op zijn plaats te duwen, begint hij te schrijven...liefje had veel pijn, en die gast zat daar maar te schrijven. Wij dus, no writing, put it back in. Die gast dan, x-ray, x-ray… no, no x-ray, put it back in… heeft hij uiteindelijk toch die schouder op zijn plaats gekregen.... en dan, betalen. Had dus maar 200 RMB. En was er al 15 kwijt aan de taxi. En betalen is niet zo eenvoudig hier. Dus, eerst papiertje van de dokter, dan bij de verpleegster, dan naar de kassa, dan terug naar de verpleegster, en dan terug naar de dokter die zegt da je mag vertrekken. Had nog 4 RMB over... niet genoeg voor de taxi terug... die dan maar aan de deur laten stoppen en laten wachten... ondertussen had liefje proberen uitleggen dat hij een soort van ondersteuningsverband of zoiets wou (of iets om zijn arm op te houden). Geven ze hem daar nu toch iets onnozels, licht, met een mini-koordje... terwijl hij daar zit en ik de administratie in orde probeer te brengen, brengen ze daar een gastje binnen, 12 jaar of zoiets... zelfde probleem... zelfde patroon... die kleine heeft daar pijn, en de dokter begint te schrijven. Maar hij krijgt die schouder er niet sebiet in... loopt hij weg, om een plastiek zak... doet hij die plastiekzak rond zijn voet, en gaat hij op die kleine zijn schouder staan... ik zweet het, we wisten niet waar kijken, zoiets heb je nog nooit gezien... maar goed, schouder zat terug op zijn plaats...
Liefje kon wel niet gaan werken, dus ik aan de collega’s verteld wat er aan de hand was. We hadden een chinees nodig die mee kon gaan naar de apotheker om flexium gel of zoiets en een verband. Nu is een van de chinezen, Eileen, getrouwd met een dokter, die in een ander ziekenhuis werkt. Ze had hem gebeld, we mochten rond de middag langs gaan (wat al speciaal is, want lunchpauze in een ziekenhuis kennen ze ook). Wij dus naar het ziekenhuis, een ander, meer downtown, maar naar het schijnt beter (is wel meer dan half uur rijden van bij ons thuis, dus niet echt een optie als je schouder uit de kom ligt en je moet met een taxi naar het ziekenhuis). Komen we daar toe, oud, niet echt een propere indruk... naar de 6 verdieping met een oude lift, mogen we in de dokterskamer binnen... ligt er daar een te slapen (heb ik dat al verteld dat chinezen regelmatig een middagdutje doen op hun bureau... kan je bij ons echt veel zien), een andere is aan het roken, overal papieren... maar goed, 2 dokters bij liefje... even discussieren, schouder zal wel goed op de juiste plaats, beter verband gekregen, naar de x-ray gegaan. En ook daar, er zat een hele rij mensen (die aan het wachten waren tot de lunchpauze van de dokter voorbij was), maar omdat we toevallig de dokter kenden, mochten we eerst. Komen we daar binnen, ligt er daar weer een te slapen op 2 stoelen... maar goed, ze hebben ergens een gaatje gezien, liefje moet thuis naar de dokter.... maar dus, verband gekregen, medicijnen gekregen, en een voorkeursbehandeling (ik weet het, we zouden ons moeten schamen... maar blijkbaar gaat het gewoon zo in china...)
Met liefjes schouder is ondertussen alles terug ok. Hij is wel een paar weken gevoelig geweest (zeer handig als je het weekend erna richting hong kong wil trekken) en we zijn wel heel voorzichtig, want dit willen we niet nog eens meemaken. Dus, nu gaan we fitnessen met telefoon en geld bij.... en liefje doet geen schouderoefeningen meer... en dit weekend hebben we een Belgische dokter leren kennen.
Ik had dus al een tijdje tandpijn. Heb al een afspraak gemaakt als we weer terug thuis zijn, maar woensdag hield ik het dus echt niet meer uit van de pijn. Christine was hier al naar een tandarts geweest, maar ik zag het dus echt niet zitten, na alles wat we hier meegemaakt hebben. En haar verhalen over ziekenhuizen helpen ook niet echt. Alex was zwaar gewond, en nog geen ambulances met een sirene, en een ziekenhuiskamer vol muggen en dokters die niet willen uitleggen wat ze aan het doen zijn, omdat je volgens de chinese cultuur geen vragen mag stellen aan dokters en zeker hun kennis niet in twijfel mag trekken.
Maar goed, woensdagavond dus, ongelooflijk veel tandpijn. Jammer genoeg geen plaats meer woensdagavond, dus donderdagmorgen van als er plaats was direct geweest...en het viel echt goed mee, ze spraken daar heel goed Engels, het was proper, ze stelden mij op mijn gemak, ze legden uit wat ze aan het doen waren. En, ze hebben mijn tand ontzenuwd (of zoals ze hier zeggen, root canal treatment). Dus eerst kom je binnen, mag je in de stoel gaan liggen (nog altijd niets aan de hand) en dan zegt hij dat hij foto’s gaat trekken. Dus, ze zetten je op een stoel, in een andere kamer, doen je zo een schortje aan, lopen allemaal de kamer uit, en trekken de foto. Maar goed, er was dus een ontsteking op mijn zenuw. En de tandarts ging testen waar precies, door een gevoeligheidstest te doen. Ze zitten dan met heel koude vloeistof op uw tanden. Does it hurt here, no, here, no.. tot ze aan de tand kwamen die ontstoken was. Ik begin daar nu toch te krijsen... en die dokter en die assistent alle 2, calm, calm, you are ok. Thuis zouden ze mij laten krijsen hebben en zeggen dat ik niet zo flauw moet doen. Maar hier waren ze echt heel vriendelijk, mij kalmeren enzo... goed, dan moest ik een brilletje opzetten, dat het water niet in mijn ogen zou spatten. Heb ik ook nog nooit meegemaakt. En dan zijn ze eraan begonnen he. Boren, de zenuw er uit halen, constant het speeksel uit mijn mond halen, echt ongelooflijk. Ze wilden mij echt geen pijn doen. Dus, in tegenstelling tot de chinese dokters, ben ik wel fan van de chinese tandarts. Is nu niet da ik ineens graag naar de tandarts ga (dat gaat nooit goedkomen), maar het viel allemaal wel mee. Ik moet nu nog eens gaan voor een 2e behandeling, dus hopelijks blijft het allemaal meevallen. Heb de tandarts al aangeraden aan de andere expats hier bij rogers...
Vandaag net gegaan voor de 2e behandeling. Ben nog steeds fan van de tandarts. Een half uur opkuisen van mijn root canal, voor 70 RMB... is wel ok he...voor de rest zijn ze nog steeds heel erg vriendelijk, en willen ze zeker niet dat ik pijn heb. Enige probleem, ik moest een soort van factuur hebben voor de verzekering, was beetje moeilijker. Daar heb ik 20 minuten moeten op wachten...
Vele groetjes
De schouder en de tand
Liefje kon wel niet gaan werken, dus ik aan de collega’s verteld wat er aan de hand was. We hadden een chinees nodig die mee kon gaan naar de apotheker om flexium gel of zoiets en een verband. Nu is een van de chinezen, Eileen, getrouwd met een dokter, die in een ander ziekenhuis werkt. Ze had hem gebeld, we mochten rond de middag langs gaan (wat al speciaal is, want lunchpauze in een ziekenhuis kennen ze ook). Wij dus naar het ziekenhuis, een ander, meer downtown, maar naar het schijnt beter (is wel meer dan half uur rijden van bij ons thuis, dus niet echt een optie als je schouder uit de kom ligt en je moet met een taxi naar het ziekenhuis). Komen we daar toe, oud, niet echt een propere indruk... naar de 6 verdieping met een oude lift, mogen we in de dokterskamer binnen... ligt er daar een te slapen (heb ik dat al verteld dat chinezen regelmatig een middagdutje doen op hun bureau... kan je bij ons echt veel zien), een andere is aan het roken, overal papieren... maar goed, 2 dokters bij liefje... even discussieren, schouder zal wel goed op de juiste plaats, beter verband gekregen, naar de x-ray gegaan. En ook daar, er zat een hele rij mensen (die aan het wachten waren tot de lunchpauze van de dokter voorbij was), maar omdat we toevallig de dokter kenden, mochten we eerst. Komen we daar binnen, ligt er daar weer een te slapen op 2 stoelen... maar goed, ze hebben ergens een gaatje gezien, liefje moet thuis naar de dokter.... maar dus, verband gekregen, medicijnen gekregen, en een voorkeursbehandeling (ik weet het, we zouden ons moeten schamen... maar blijkbaar gaat het gewoon zo in china...)
Met liefjes schouder is ondertussen alles terug ok. Hij is wel een paar weken gevoelig geweest (zeer handig als je het weekend erna richting hong kong wil trekken) en we zijn wel heel voorzichtig, want dit willen we niet nog eens meemaken. Dus, nu gaan we fitnessen met telefoon en geld bij.... en liefje doet geen schouderoefeningen meer... en dit weekend hebben we een Belgische dokter leren kennen.
Ik had dus al een tijdje tandpijn. Heb al een afspraak gemaakt als we weer terug thuis zijn, maar woensdag hield ik het dus echt niet meer uit van de pijn. Christine was hier al naar een tandarts geweest, maar ik zag het dus echt niet zitten, na alles wat we hier meegemaakt hebben. En haar verhalen over ziekenhuizen helpen ook niet echt. Alex was zwaar gewond, en nog geen ambulances met een sirene, en een ziekenhuiskamer vol muggen en dokters die niet willen uitleggen wat ze aan het doen zijn, omdat je volgens de chinese cultuur geen vragen mag stellen aan dokters en zeker hun kennis niet in twijfel mag trekken.
Maar goed, woensdagavond dus, ongelooflijk veel tandpijn. Jammer genoeg geen plaats meer woensdagavond, dus donderdagmorgen van als er plaats was direct geweest...en het viel echt goed mee, ze spraken daar heel goed Engels, het was proper, ze stelden mij op mijn gemak, ze legden uit wat ze aan het doen waren. En, ze hebben mijn tand ontzenuwd (of zoals ze hier zeggen, root canal treatment). Dus eerst kom je binnen, mag je in de stoel gaan liggen (nog altijd niets aan de hand) en dan zegt hij dat hij foto’s gaat trekken. Dus, ze zetten je op een stoel, in een andere kamer, doen je zo een schortje aan, lopen allemaal de kamer uit, en trekken de foto. Maar goed, er was dus een ontsteking op mijn zenuw. En de tandarts ging testen waar precies, door een gevoeligheidstest te doen. Ze zitten dan met heel koude vloeistof op uw tanden. Does it hurt here, no, here, no.. tot ze aan de tand kwamen die ontstoken was. Ik begin daar nu toch te krijsen... en die dokter en die assistent alle 2, calm, calm, you are ok. Thuis zouden ze mij laten krijsen hebben en zeggen dat ik niet zo flauw moet doen. Maar hier waren ze echt heel vriendelijk, mij kalmeren enzo... goed, dan moest ik een brilletje opzetten, dat het water niet in mijn ogen zou spatten. Heb ik ook nog nooit meegemaakt. En dan zijn ze eraan begonnen he. Boren, de zenuw er uit halen, constant het speeksel uit mijn mond halen, echt ongelooflijk. Ze wilden mij echt geen pijn doen. Dus, in tegenstelling tot de chinese dokters, ben ik wel fan van de chinese tandarts. Is nu niet da ik ineens graag naar de tandarts ga (dat gaat nooit goedkomen), maar het viel allemaal wel mee. Ik moet nu nog eens gaan voor een 2e behandeling, dus hopelijks blijft het allemaal meevallen. Heb de tandarts al aangeraden aan de andere expats hier bij rogers...
Vandaag net gegaan voor de 2e behandeling. Ben nog steeds fan van de tandarts. Een half uur opkuisen van mijn root canal, voor 70 RMB... is wel ok he...voor de rest zijn ze nog steeds heel erg vriendelijk, en willen ze zeker niet dat ik pijn heb. Enige probleem, ik moest een soort van factuur hebben voor de verzekering, was beetje moeilijker. Daar heb ik 20 minuten moeten op wachten...
Vele groetjes
De schouder en de tand
Sunday, July 22, 2007
invasie van de Belgen
Goed, waar waren we gebleven? Oh ja, we hadden het een klein beetje gehad met de chinezen. Zo erg is het nu ook weer niet hoor, we hebben gewoon even zin in een vakantie thuis, en het is hier ook zo ongelooflijk warm. Dit weekend hadden we normaal gepland om een bezoek te brengen aan wuxi, een stad hier in de buurt met maar 6 miljoen inwoners. (kleiner dan suzhou dus). Hebben we dus niet gedaan...veel te warm.
Vrijdagavond zijn we op stap geweest met Christine (haar vriend is terug naar Duitsland), Mary-Ann en Paul, nog een aantal collega’s. Christine wou ons een restaurant laten zien in de buurt van Walking street dat we nog niet kenden. Is altijd handig. Eerst in walking street nog altijd op zoek naar schoentjes voor liefje...uiteraard heeft hij er geen gevonden, het moeten puma’s zijn, en blauwe... maar hier hebben ze dus enkel rode en groene... dus niets. Dan gaan eten...westers...ze hadden zelfs lamb doner kebab. Daar had liefje zin in. Komen ze daar mee af gewikkeld in krantepapier...eruit gehaald, bleek het effectief wel lekker te zijn... alle, ik heb er niet van gegeten, ik had kip... we hebben daar ervaringen van China met elkaar gedeeld, heel gezellig. Paul is nl nog maar net toegekomen, en we wilden hem toch een beetje helpen hier te settelen en te weten hoe het hier is (niet dat wij zo ervaren zijn, maar toch)
Daarna nog even iets gaan drinken in Harry’s bar. Er speelde een live-bandje (voor de verandering), maar ze speelden niet slecht (dat is wel voor de verandering). Ze speelden een aantal klassiekers van REM, the eagles, maar het was wel ok. Ze zijn hier trouwens ook met de VIP tafels begonnen...maar het gaf niet voor ons, wij hadden een tafel. We zijn alleen niet lang gebleven, het was echt warm daarbinnen. En die gast van het bandje vond da ook, die zat daar nu toch te zweten... af en toe kwam er trouwens ook een druppeltje uit het plafond...er zat schimmel op de plafond, dus voor hetzelfde geld komt de plafond naar beneden gevallen of zoiets. In elk geval, het was daar dus warm. Dus zijn we maar naar huis gegaan. En dan, taxi vinden... blijkbaar is het niet altijd gemakkelijk om in de zomer hier een taxi te vinden. Ze willen niet echt lopen als het te warm is zei Christine. Na een kwartiertje hadden we er toch een. Tja, we moesten wel wachten, lopen is sowieso geen optie, en in die warmte.
Gisteren was het dan de Belgische nationale feestdag. Nu ja, ik denk dat er in België geen kat van wakker lag, maar hier was er iets te doen in een restaurantje in de buurt. En nu blijkt de sales and marketing mgr van de blue marlin (da restaurant) een Vlaamse is, die ik 3 dagen geleden op straat was tegengekomen. Ze had mij horen bellen, en zou zijn we beginnen babbelen, en bleek dat ze dus iets organiseerde in de blue marlin. Wij daar dus naartoe. Sowieso, het was binnen, en airco, maar het leek ons ook wel eens plezant om wa andere mensen te leren kennen. Het begon om 2u, met een Vlaamse kermis. Enig probleem, Vlaamse kermis was buiten. Niet echt mensen geïnteresseerd dus. Wij kwamen rond 4u toe, en er waren toch al een tiental belgen. We hebben er ons dan maar bijgezet, en liefje heeft zich even in het Belgisch bier gegooid. Om 7u was er een Belgisch buffet met stoverij, waterzooi en fricandon (meatloaf, gehaktbrood...) en dat wilden we zeker niet missen. Dus, toegekomen, bij de Belgen gezeten. Nu wilden we vooral Belgen leren kennen uit Suzhou. waren al die mensen toch niet speciaal afgekomen om de nationale feestdag te vieren uit shanghai, wuxi,... van overal.. mensen van bij Bayer, Bekaert... Er was ook een van suzhou, maar die werkt al niet in Suzhou, en die had dan nog zijn chinese vrouw mee die geen woord Nederlands sprak. Nu, de meesten trokken zich da toch niet echt aan, en waren content da ze al eens vlaams konden klappen. Walen waren er trouwens nie, had gedacht da zij nog meer zouden de nationale feestdag vieren. In elk geval, met de belgen wat ervaringen uitgewisseld. Bleek dat ze in Wuxi nog veel minder verwesterd zijn dan hier. Als je daar kaas wil moet je het in nen bol kopen... was wel gezellig. Plan was eigenlijk eens te gaan kijken, nog wa boodschappen te doen, massage te halen en dan terug te gaan voor het buffet (ze moesten mij eens proberen tegen te houden). Maar we zijn dus blijven zitten. De meeste keken wel een beetje raar op met de Nederlander in het gezelschap, maar als zij mogen een chinees lief hebben, dan ik toch met een Nederlander op stap gaan he. Dus dan was het tijd voor het buffet. Vlaams eten, klaargemaakt door een Engelse kok, met een Duitse vlag rond zich gewikkeld (de kleuren kwamen toch overeen). Maar, de stoverij was echt wel lekker! En met frietjes en mayonnaise... natuurlijk, met een 50 tal Vlamingen waren de frieten nogal vlug op. Dus, aanschuiven tot ze er weer waren. Hebben daar wel 10 minuten gestaan, 7 chinezen geroepen dat ze moesten voor frieten zorgen, en dan waren ze nog niet doorbakken. Dat was dus niet goed geregeld, frieten moesten blijven aangevoerd worden... rijst met stoverij, gaat niet echt he. Goed, uiteindelijk genoeg gegeten, zelfs wafels en chocomousse als dessert. En dan zijn we aan de praat geraakt met nog een paar mensen hier uit de buurt. Er zijn dus effectief nog belgen in suzhou. een koppel woont hier al 4,5 jaar! Voor de kenners, de meesten zijn van Picanol, uit West-Vlaanderen. Maar daar hebben we ons overgezet, Belgen zijn Belgen.... zij zijn hier echt al goed ingeburgerd, hebben een eigen auto enzo. En dan hebben we ook een dokter leren kennen die in Shanghai werkt (wiens nummer we hebben voor noodgevallen, dus mama’s niet meer ongerust zijn, er woont een Belgische dokter in Suzhou). en zo nog een paar mensen. We hebben telefoonnummers uitgewisseld, en we gaan zeker nog met hen afspreken...
Er was trouwens ook een tombola, en de tweede prijs was een fles champagne. En ik heb gewonnen! Hier gaat het wel goed he. We hadden al eens 50 euro gewonnen met de treinticketten, ik had deze week opnieuw 5 euro gewonnen, ook met de treinticketten, en nu dus de champagne. Joepie. Tegen 12u zijn we naar huis gegaan. We hadden daar gewoonweg 8u gezeten, nog nooit zolang ergens blijven hangen hier. En vooral, het was gezellig, mensen van onze leeftijd enzo... alleen, nergens waar je kan dansen he.
Vandaag was dan eigenlijk gewoon een lui dagje. We gingen dus naar wuxi gaan, maar gelukkig hebben we da niet gedaan. We zweten al toen we aan ons deur uit de taxi kropen met al ons boodschappen. Dus hebben we uitgeslapen (ah ja, het was 1u tegen da we sliepen, een record bijna hier in china...) film gekeken, boodschappen gedaan, massage. Beetje opgeruimd en de was gedaan (moet ook gebeuren he). De ayi had weer ons tapijten gewassen...ik betrouw ze gewoon echt niet met een wasmachine. En dan zijn we nu de weblog aan het schrijven he. Volgend weekend gaan we nog eens richting shanghai, we hebben ticketten voor een kung fu show te zien (uiteindelijk hebben we het gevonden, en het is al betaald en alles.... het reserveren en betalen van die ticketten, wat een gedoe. Een chauffeur van het werk is naar de bank moeten gaan, om daar te gaan betalen...
Dus, we houden jullie op de hoogte, en we zijn al aan het aftellen!!
Vele groetjes
Johan en Els
Vrijdagavond zijn we op stap geweest met Christine (haar vriend is terug naar Duitsland), Mary-Ann en Paul, nog een aantal collega’s. Christine wou ons een restaurant laten zien in de buurt van Walking street dat we nog niet kenden. Is altijd handig. Eerst in walking street nog altijd op zoek naar schoentjes voor liefje...uiteraard heeft hij er geen gevonden, het moeten puma’s zijn, en blauwe... maar hier hebben ze dus enkel rode en groene... dus niets. Dan gaan eten...westers...ze hadden zelfs lamb doner kebab. Daar had liefje zin in. Komen ze daar mee af gewikkeld in krantepapier...eruit gehaald, bleek het effectief wel lekker te zijn... alle, ik heb er niet van gegeten, ik had kip... we hebben daar ervaringen van China met elkaar gedeeld, heel gezellig. Paul is nl nog maar net toegekomen, en we wilden hem toch een beetje helpen hier te settelen en te weten hoe het hier is (niet dat wij zo ervaren zijn, maar toch)
Daarna nog even iets gaan drinken in Harry’s bar. Er speelde een live-bandje (voor de verandering), maar ze speelden niet slecht (dat is wel voor de verandering). Ze speelden een aantal klassiekers van REM, the eagles, maar het was wel ok. Ze zijn hier trouwens ook met de VIP tafels begonnen...maar het gaf niet voor ons, wij hadden een tafel. We zijn alleen niet lang gebleven, het was echt warm daarbinnen. En die gast van het bandje vond da ook, die zat daar nu toch te zweten... af en toe kwam er trouwens ook een druppeltje uit het plafond...er zat schimmel op de plafond, dus voor hetzelfde geld komt de plafond naar beneden gevallen of zoiets. In elk geval, het was daar dus warm. Dus zijn we maar naar huis gegaan. En dan, taxi vinden... blijkbaar is het niet altijd gemakkelijk om in de zomer hier een taxi te vinden. Ze willen niet echt lopen als het te warm is zei Christine. Na een kwartiertje hadden we er toch een. Tja, we moesten wel wachten, lopen is sowieso geen optie, en in die warmte.
Gisteren was het dan de Belgische nationale feestdag. Nu ja, ik denk dat er in België geen kat van wakker lag, maar hier was er iets te doen in een restaurantje in de buurt. En nu blijkt de sales and marketing mgr van de blue marlin (da restaurant) een Vlaamse is, die ik 3 dagen geleden op straat was tegengekomen. Ze had mij horen bellen, en zou zijn we beginnen babbelen, en bleek dat ze dus iets organiseerde in de blue marlin. Wij daar dus naartoe. Sowieso, het was binnen, en airco, maar het leek ons ook wel eens plezant om wa andere mensen te leren kennen. Het begon om 2u, met een Vlaamse kermis. Enig probleem, Vlaamse kermis was buiten. Niet echt mensen geïnteresseerd dus. Wij kwamen rond 4u toe, en er waren toch al een tiental belgen. We hebben er ons dan maar bijgezet, en liefje heeft zich even in het Belgisch bier gegooid. Om 7u was er een Belgisch buffet met stoverij, waterzooi en fricandon (meatloaf, gehaktbrood...) en dat wilden we zeker niet missen. Dus, toegekomen, bij de Belgen gezeten. Nu wilden we vooral Belgen leren kennen uit Suzhou. waren al die mensen toch niet speciaal afgekomen om de nationale feestdag te vieren uit shanghai, wuxi,... van overal.. mensen van bij Bayer, Bekaert... Er was ook een van suzhou, maar die werkt al niet in Suzhou, en die had dan nog zijn chinese vrouw mee die geen woord Nederlands sprak. Nu, de meesten trokken zich da toch niet echt aan, en waren content da ze al eens vlaams konden klappen. Walen waren er trouwens nie, had gedacht da zij nog meer zouden de nationale feestdag vieren. In elk geval, met de belgen wat ervaringen uitgewisseld. Bleek dat ze in Wuxi nog veel minder verwesterd zijn dan hier. Als je daar kaas wil moet je het in nen bol kopen... was wel gezellig. Plan was eigenlijk eens te gaan kijken, nog wa boodschappen te doen, massage te halen en dan terug te gaan voor het buffet (ze moesten mij eens proberen tegen te houden). Maar we zijn dus blijven zitten. De meeste keken wel een beetje raar op met de Nederlander in het gezelschap, maar als zij mogen een chinees lief hebben, dan ik toch met een Nederlander op stap gaan he. Dus dan was het tijd voor het buffet. Vlaams eten, klaargemaakt door een Engelse kok, met een Duitse vlag rond zich gewikkeld (de kleuren kwamen toch overeen). Maar, de stoverij was echt wel lekker! En met frietjes en mayonnaise... natuurlijk, met een 50 tal Vlamingen waren de frieten nogal vlug op. Dus, aanschuiven tot ze er weer waren. Hebben daar wel 10 minuten gestaan, 7 chinezen geroepen dat ze moesten voor frieten zorgen, en dan waren ze nog niet doorbakken. Dat was dus niet goed geregeld, frieten moesten blijven aangevoerd worden... rijst met stoverij, gaat niet echt he. Goed, uiteindelijk genoeg gegeten, zelfs wafels en chocomousse als dessert. En dan zijn we aan de praat geraakt met nog een paar mensen hier uit de buurt. Er zijn dus effectief nog belgen in suzhou. een koppel woont hier al 4,5 jaar! Voor de kenners, de meesten zijn van Picanol, uit West-Vlaanderen. Maar daar hebben we ons overgezet, Belgen zijn Belgen.... zij zijn hier echt al goed ingeburgerd, hebben een eigen auto enzo. En dan hebben we ook een dokter leren kennen die in Shanghai werkt (wiens nummer we hebben voor noodgevallen, dus mama’s niet meer ongerust zijn, er woont een Belgische dokter in Suzhou). en zo nog een paar mensen. We hebben telefoonnummers uitgewisseld, en we gaan zeker nog met hen afspreken...
Er was trouwens ook een tombola, en de tweede prijs was een fles champagne. En ik heb gewonnen! Hier gaat het wel goed he. We hadden al eens 50 euro gewonnen met de treinticketten, ik had deze week opnieuw 5 euro gewonnen, ook met de treinticketten, en nu dus de champagne. Joepie. Tegen 12u zijn we naar huis gegaan. We hadden daar gewoonweg 8u gezeten, nog nooit zolang ergens blijven hangen hier. En vooral, het was gezellig, mensen van onze leeftijd enzo... alleen, nergens waar je kan dansen he.
Vandaag was dan eigenlijk gewoon een lui dagje. We gingen dus naar wuxi gaan, maar gelukkig hebben we da niet gedaan. We zweten al toen we aan ons deur uit de taxi kropen met al ons boodschappen. Dus hebben we uitgeslapen (ah ja, het was 1u tegen da we sliepen, een record bijna hier in china...) film gekeken, boodschappen gedaan, massage. Beetje opgeruimd en de was gedaan (moet ook gebeuren he). De ayi had weer ons tapijten gewassen...ik betrouw ze gewoon echt niet met een wasmachine. En dan zijn we nu de weblog aan het schrijven he. Volgend weekend gaan we nog eens richting shanghai, we hebben ticketten voor een kung fu show te zien (uiteindelijk hebben we het gevonden, en het is al betaald en alles.... het reserveren en betalen van die ticketten, wat een gedoe. Een chauffeur van het werk is naar de bank moeten gaan, om daar te gaan betalen...
Dus, we houden jullie op de hoogte, en we zijn al aan het aftellen!!
Vele groetjes
Johan en Els
Sunday, July 15, 2007
fruit SLA
goed, rustig weekendje voor de boeg! We waren redelijk moe, heel veel gewerkt deze week, maar goed nieuws gehad ivm ons project... dus, moe maar tevreden.
Vrijdagavond gaan eten in TGI Fridays...ribbetjes...en het smaakte. We hadden veel gewerkt deze week, niet veel buiten geweest, en dus vonden we dat we wel een ribbetje verdienden... beetje verder gewandeld... primeur, we hebben een hemdje gekocht voor liefje, een echt...beetje duurder dan dat fake gedoe, maar hopelijk wel betere kwaliteit...je zou zijn shorts moeten zien die hij gekocht heeft (de fake ones) gaten in de broekzakken, draden los. Je kan ook niet veel verwachten voor zo weinig geld, maar toch...het hangt er echt van af. Zijn polo’s zijn echt goed bijvoorbeeld. En, een nieuwe winkel is geopend, waar ze europese shampoo, en gel verkopen! Joepie!! Slechter nieuws, een van onze videowinkels is dan weer gesloten. Da gebeurt naar het schijnt altijd, ze zijn gesloten, en duiken na een paar weken weer ergens anders op. Dan jammer genoeg naar een andere moeten gaan, is daar wel duurder, 1,5 euro voor een videofilm. Wel een paar nieuwe, Zodiac, over een seriemoordenaar (ondertussen gezien, echt slecht, niet huren, kopen of naar de cinema gaan), dus we kunnen weer verder. Dan gingen we eens verder kijken. Aan het meer, li gon di, was er een kussengevecht en latin party in een Duits restaurant...ik weet het, begrijpen wie begrijpen kan...konden we wel eens naartoe gaan... geen kussen gezien, geen latin gehoord, en zelfs geen duitser (wel duits bier en dure worst). Dan maar terug richting huis. We vinden china dus wel leuk, maar er is hier dus echt niets te doen he...gaan blij zijn als we terug thuis zijn... we zijn hier echt graag omdat we kunnen reizen, en dingen doen die we anders nooit zouden gedaan of gezien hebben, en de ervaring, maar er is hier echt niets te doen!! Goed, zaterdag, eigenlijk niet veel speciaals gedaan. Het is hier nog altijd heel erg warm buiten, dus, uitslapen, gaan sporten, filmpje kijken (zodiac, slecht dus), massage, manicure, pedicure (die laatste 2 uiteraard niet voor mijn liefje). Alhoewel ze wel manicures hebben voor mannen...Maar hij is niet te overtuigen...
’s avonds gaan eten bij de Mexicaan. Ook daar proberen ze ons te lokken met het feit dat een bandje komt spelen, en dat het daar heel gezellig is. En het is bij het meer... dus, waarom niet... we hadden ook nog een bonnetje voor een gratis margerita ook... dus, we kwamen daar toe, er zaten toch nog wel 10 andere mensen zeker... en geen live muziek... wel lekker gegeten, en margerita was ook zeker aan te bevelen. Dan maar eens verder gekeken, even bij het meer (blijft zeer aangenaam, lichtjes, vuurwerk) en dan naar de sportsbar. We waren de enige... en we bestellen een dessert... appeltaart, walgelijk, en dan geven ze daar chocolade ijs bij... paar hapjes gegeten, en dan terug naar huis... enig probleem, het ligt daar een beetje afgelegen... geen taxi te zien dus, beetje verder gewandeld... gelukkig taxi gevonden...
vandaag hadden we een ander plan, we gingen eens het suzhou new district verkennen. Suzhou bestaat uit 3 delen (SIP, het industriepark, waar wij wonen, old town, waar we dus vrijdag geweest waren en het new district, ook wat meer westers). Maar het is wel een eindje rijden, dus we waren daar nog niet veel geweest. Dus, taxi in (38 RMB, wat al veel is voor hier), naar een winkelcentrum (we zijn nog steeds op zoek naar echte schoenen voor liefje). Goed, aangekomen, niet zo groot, maar toch een paar leuke winkels. Het principe is echter het volgende... je koopt iets, dan ga je met je briefjes (4) naar de kassa, betaal je, zetten ze daar stempels op (1 op elk exemplaar). Dan krijg je een kasticketje voor je totaal bedrag, en 3 briefjes terug. Ze houden er daar een, voor hun administratie, dan ga je terug naar de winkel, geef je 2 briefjes af met stempel, en eentje mag je houden. En dan krijg je je spullen... Maar goed, toch kleren gevonden, joepie (weer echte, of dat denken we toch). We waren redelijk vlug rond, dus tijd om even iets te gaan drinken op een terrasje (verbazingwekkend hadden ze daar terrasjes...) bij nader inzien was er 1 gesloten, en voor de rest geen mensen te zien. Maar toch geweest, bij Milo coffee, western food... wij zitten dus buiten, komt die serveerster vragen om binnen te zitten... too hot buiten... no, thank you. Ok, dit is de kaart, ik vraag een fruit salad, en liefje een fruit sundae (ijsje met fruit dus). Goed, wil ze ons iets vragen...moet ze een vriendin bijhalen (die zelf niet in het restaurant werkt), die vraagt ons welke smaak we willen. Liefje wil strawberry and banana. Banana begrijpt ze niet, dus ik toon een banaan, op een foto met een banana split. Denkt ze dus dat we een banana split willen – no no, banana ice cream. Can we go inside to choose? No... ok, 2 times strawberry (whatever)...chocolate?? no, 2 times strawberry… ok. Dan komen ze af met mijn fruitsla… letterlijk… fruit, met een vinaigrette dressing...walgelijk... en er lagen ook weer 2 kerstomaatjes tussen (cherry tomatoes, remember) goed, dan wachten op liefjes ijsje...
15 minuten gaan voorbij, worden beetje kranky...zijn dan maar weg, vragen de rekening... geen ijsje...ze waren dus zelfs niet van plan het te brengen...
goed, even boodschappen gedaan... er was beneden een supermarkt... handig... toch even naar de wijn kijken... oh, Chileense...met afkomst (vlag erbij en alles) USA... liefje was boos....
ok, boodschappen gedaan dan maar... richting huis in de taxi... ik had zo een gevoel dat de chauffeur aan het omrijden was... 51 RMB...wat kan je er aan doen... (dus we waren er wel geraakt voor 38). En voor dat bedrag mochten we hem wel bijna een fietser zien omver rijden... het heeft echt niet veel gescheeld...
thuis gekomen, tijd om even bij te komen (warm buiten...) en dan richting singa plaza, terrasje doen... liefje’s kostuums moesten nog gekuist worden, dus we doen die mee... vraagt ze ineens 18 RMB, want een ‘suit’ volgens die chinese, is een kostuumvest, en je moet nog apart betalen voor de broek... wij discussieren, een suit is 2 delen... neen, moet je apart voor betalen... even staan discussieren, boos weer weggegaan (vorige keer hebben we dat niet moeten betalen...) het is het principe dat je dus voelt dat je er opgelegd wordt... en al een aantal keer vandaag... en daar stonden we dan, met 2 kostuums in de hand...
goed, dan iets gegeten (nog altijd kostuums bij), liefje had mixed grill besteld, hij had honger... was niet lekker... vol vet... vies...en we bestelden een cola, en een cola light, 2 drankjes voor 2 personen... lijkt logisch, niet? Komt ze af met mijn cola light, ok... maar geen cola... nu ja, dat komt hier wel regelmatig voor...na 5 minuten, nog geen cola. Dus, we bestellen nogmaals een cola... is ze volledig in de war. Komt een andere serveerster vragen of ik misschien nog een cola light wil? Neen, een cola voor liefje... ok, ze had het begrepen...was echt onze dag niet...
en dan, in de taxi, een vriendelijke taxichauffeur... die zei dat mijn chinees heel goed was... en Engels probeerde te spreken...wat we niet van hem verwachten. En we weten het, wij kennen hun taal niet, maar in restaurants waar ze proberen westerlingen aan te trekken (want chinezen betalen die prijzen niet omdat het te duur is voor wat het waard is) verwachten we toch een klein beetje engels...goed, dus terug thuis, gaan we naar een andere droogkuis... rekent die ook apart voor de vest en de broek...never mind...dan nog paar kleinigheden gehaald uit ons winkeltje beneden...daar waren ze wel vriendelijk... gelukkig...
goed, we gaan jullie laten... genoeg geklaagd over chinezen...nog 2 en een halve week en we zijn terug even thuis!! hou dus zeker jullie agenda's open...
Vele groetjes
Johan, Els & Lele
Vrijdagavond gaan eten in TGI Fridays...ribbetjes...en het smaakte. We hadden veel gewerkt deze week, niet veel buiten geweest, en dus vonden we dat we wel een ribbetje verdienden... beetje verder gewandeld... primeur, we hebben een hemdje gekocht voor liefje, een echt...beetje duurder dan dat fake gedoe, maar hopelijk wel betere kwaliteit...je zou zijn shorts moeten zien die hij gekocht heeft (de fake ones) gaten in de broekzakken, draden los. Je kan ook niet veel verwachten voor zo weinig geld, maar toch...het hangt er echt van af. Zijn polo’s zijn echt goed bijvoorbeeld. En, een nieuwe winkel is geopend, waar ze europese shampoo, en gel verkopen! Joepie!! Slechter nieuws, een van onze videowinkels is dan weer gesloten. Da gebeurt naar het schijnt altijd, ze zijn gesloten, en duiken na een paar weken weer ergens anders op. Dan jammer genoeg naar een andere moeten gaan, is daar wel duurder, 1,5 euro voor een videofilm. Wel een paar nieuwe, Zodiac, over een seriemoordenaar (ondertussen gezien, echt slecht, niet huren, kopen of naar de cinema gaan), dus we kunnen weer verder. Dan gingen we eens verder kijken. Aan het meer, li gon di, was er een kussengevecht en latin party in een Duits restaurant...ik weet het, begrijpen wie begrijpen kan...konden we wel eens naartoe gaan... geen kussen gezien, geen latin gehoord, en zelfs geen duitser (wel duits bier en dure worst). Dan maar terug richting huis. We vinden china dus wel leuk, maar er is hier dus echt niets te doen he...gaan blij zijn als we terug thuis zijn... we zijn hier echt graag omdat we kunnen reizen, en dingen doen die we anders nooit zouden gedaan of gezien hebben, en de ervaring, maar er is hier echt niets te doen!! Goed, zaterdag, eigenlijk niet veel speciaals gedaan. Het is hier nog altijd heel erg warm buiten, dus, uitslapen, gaan sporten, filmpje kijken (zodiac, slecht dus), massage, manicure, pedicure (die laatste 2 uiteraard niet voor mijn liefje). Alhoewel ze wel manicures hebben voor mannen...Maar hij is niet te overtuigen...
’s avonds gaan eten bij de Mexicaan. Ook daar proberen ze ons te lokken met het feit dat een bandje komt spelen, en dat het daar heel gezellig is. En het is bij het meer... dus, waarom niet... we hadden ook nog een bonnetje voor een gratis margerita ook... dus, we kwamen daar toe, er zaten toch nog wel 10 andere mensen zeker... en geen live muziek... wel lekker gegeten, en margerita was ook zeker aan te bevelen. Dan maar eens verder gekeken, even bij het meer (blijft zeer aangenaam, lichtjes, vuurwerk) en dan naar de sportsbar. We waren de enige... en we bestellen een dessert... appeltaart, walgelijk, en dan geven ze daar chocolade ijs bij... paar hapjes gegeten, en dan terug naar huis... enig probleem, het ligt daar een beetje afgelegen... geen taxi te zien dus, beetje verder gewandeld... gelukkig taxi gevonden...
vandaag hadden we een ander plan, we gingen eens het suzhou new district verkennen. Suzhou bestaat uit 3 delen (SIP, het industriepark, waar wij wonen, old town, waar we dus vrijdag geweest waren en het new district, ook wat meer westers). Maar het is wel een eindje rijden, dus we waren daar nog niet veel geweest. Dus, taxi in (38 RMB, wat al veel is voor hier), naar een winkelcentrum (we zijn nog steeds op zoek naar echte schoenen voor liefje). Goed, aangekomen, niet zo groot, maar toch een paar leuke winkels. Het principe is echter het volgende... je koopt iets, dan ga je met je briefjes (4) naar de kassa, betaal je, zetten ze daar stempels op (1 op elk exemplaar). Dan krijg je een kasticketje voor je totaal bedrag, en 3 briefjes terug. Ze houden er daar een, voor hun administratie, dan ga je terug naar de winkel, geef je 2 briefjes af met stempel, en eentje mag je houden. En dan krijg je je spullen... Maar goed, toch kleren gevonden, joepie (weer echte, of dat denken we toch). We waren redelijk vlug rond, dus tijd om even iets te gaan drinken op een terrasje (verbazingwekkend hadden ze daar terrasjes...) bij nader inzien was er 1 gesloten, en voor de rest geen mensen te zien. Maar toch geweest, bij Milo coffee, western food... wij zitten dus buiten, komt die serveerster vragen om binnen te zitten... too hot buiten... no, thank you. Ok, dit is de kaart, ik vraag een fruit salad, en liefje een fruit sundae (ijsje met fruit dus). Goed, wil ze ons iets vragen...moet ze een vriendin bijhalen (die zelf niet in het restaurant werkt), die vraagt ons welke smaak we willen. Liefje wil strawberry and banana. Banana begrijpt ze niet, dus ik toon een banaan, op een foto met een banana split. Denkt ze dus dat we een banana split willen – no no, banana ice cream. Can we go inside to choose? No... ok, 2 times strawberry (whatever)...chocolate?? no, 2 times strawberry… ok. Dan komen ze af met mijn fruitsla… letterlijk… fruit, met een vinaigrette dressing...walgelijk... en er lagen ook weer 2 kerstomaatjes tussen (cherry tomatoes, remember) goed, dan wachten op liefjes ijsje...
15 minuten gaan voorbij, worden beetje kranky...zijn dan maar weg, vragen de rekening... geen ijsje...ze waren dus zelfs niet van plan het te brengen...
goed, even boodschappen gedaan... er was beneden een supermarkt... handig... toch even naar de wijn kijken... oh, Chileense...met afkomst (vlag erbij en alles) USA... liefje was boos....
ok, boodschappen gedaan dan maar... richting huis in de taxi... ik had zo een gevoel dat de chauffeur aan het omrijden was... 51 RMB...wat kan je er aan doen... (dus we waren er wel geraakt voor 38). En voor dat bedrag mochten we hem wel bijna een fietser zien omver rijden... het heeft echt niet veel gescheeld...
thuis gekomen, tijd om even bij te komen (warm buiten...) en dan richting singa plaza, terrasje doen... liefje’s kostuums moesten nog gekuist worden, dus we doen die mee... vraagt ze ineens 18 RMB, want een ‘suit’ volgens die chinese, is een kostuumvest, en je moet nog apart betalen voor de broek... wij discussieren, een suit is 2 delen... neen, moet je apart voor betalen... even staan discussieren, boos weer weggegaan (vorige keer hebben we dat niet moeten betalen...) het is het principe dat je dus voelt dat je er opgelegd wordt... en al een aantal keer vandaag... en daar stonden we dan, met 2 kostuums in de hand...
goed, dan iets gegeten (nog altijd kostuums bij), liefje had mixed grill besteld, hij had honger... was niet lekker... vol vet... vies...en we bestelden een cola, en een cola light, 2 drankjes voor 2 personen... lijkt logisch, niet? Komt ze af met mijn cola light, ok... maar geen cola... nu ja, dat komt hier wel regelmatig voor...na 5 minuten, nog geen cola. Dus, we bestellen nogmaals een cola... is ze volledig in de war. Komt een andere serveerster vragen of ik misschien nog een cola light wil? Neen, een cola voor liefje... ok, ze had het begrepen...was echt onze dag niet...
en dan, in de taxi, een vriendelijke taxichauffeur... die zei dat mijn chinees heel goed was... en Engels probeerde te spreken...wat we niet van hem verwachten. En we weten het, wij kennen hun taal niet, maar in restaurants waar ze proberen westerlingen aan te trekken (want chinezen betalen die prijzen niet omdat het te duur is voor wat het waard is) verwachten we toch een klein beetje engels...goed, dus terug thuis, gaan we naar een andere droogkuis... rekent die ook apart voor de vest en de broek...never mind...dan nog paar kleinigheden gehaald uit ons winkeltje beneden...daar waren ze wel vriendelijk... gelukkig...
goed, we gaan jullie laten... genoeg geklaagd over chinezen...nog 2 en een halve week en we zijn terug even thuis!! hou dus zeker jullie agenda's open...
Vele groetjes
Johan, Els & Lele
Monday, July 9, 2007
geen titel...
ik kan geen titel toevoegen, heel raar, dus het is gewoon het verhaal van ons weekend... veel leesplezier!!
Een weekendje terug in Suzhou... pff... als je net terug bent van Hong kong is het wel even terug wennen!!
Eerst en vooral, Filip, zal het niet meer doen, mag ik alsjeblieft nog lezen in de mis. Voor de rest, Filip en Jeroen zijn normaal wel goeie vriendjes hoor, ze vinden het alleen leuk mekaar eens te plagen...
Maar goed, toch even onze belevenissen van dit weekend! Vrijdagavond eerst gaan eten met onze baas, naar een andere duitser (voor wie echt een goed geheugen heeft, we waren eens naar een duitser geweest, en was vooral duur en niet lekker (duits eten, tja...) maar goed, eens een andere proberen... en raar maar waar, het was wel lekker... ofwel is dat omdat we hier al een tijdje zijn, en het op de duur niet meer weten, ofwel kunnen sommige duitsers wel lekker eten maken... maar goed, dus gaan eten met de baas, het was wel gezellig. Zijn vrouw en kinderen zijn al terug naar huis, dus is het voor hem een beetje eenzaam...maar gelukkig zijn wij er dus... dus beetje gegeten, gedronken, gebabbeld (wimbledon, tour de france, zelfs voetbal). Terug naar huis, en gaan slapen... we waren gewoon uitgeput van hong kong, niet normaal...
Zaterdag dan heel erg lang uitgeslapen, gesport, en film gekeken... was echt veel te warm om buiten te komen, niet te doen. Zijn dan toen het donker was bbq gaan eten... was wel niet veel speciaals (maar wat wil je ook, voor 5,8 euro krijg je eten, bier en frisdrank zoveel je wil en dessert...) kan je eigenlijk niet voor sukkelen he. Dan naar de massage, en terug naar huis, nog filmpje kijken (hadden echt nog wat in te halen qua films, liggen er hier nog met een stuk of 10 die we moeten zien). Het heeft hier trouwens gedonderd, ongelooflijk. Nooit in china op stap gaan zonder paraplu... want als het regent kan je natuurlijk geen taxi vinden...
Zondag gingen we nog eens richting Shanghai. Eerste doel was de vriend van christine gaan bezoeken in het ziekenhuis. Hij heeft een heel erg zwaar ongeluk gehad toen hij op een fietsweekendje was. Maar hij gaat maandag terug naar duitsland, dus waren ze druk bezig met hem klaar te maken om te vertrekken, dat het niet is door gegaan... we kunnen het ons wel inbeelden dat je liever niet in een chinees ziekenhuis ligt... maar goed, hij moet dus naar Duitsland voor revalidatie, we hopen dat alles goed komt. Maar we hadden dus die treinticketten voor shanghai... dus was het weer eens tijd voor onze favoriete bezigheid, shoppen voor fake dingen, en afdingen. Ik had nl in hong kong mijn vorige paar fake adidassen helemaal kapot gelopen (fake schoenen kunnen echt niet tegen regen) en het is dus tijd voor nieuwe (je kan ook niet meer verwachten voor schoenen van 10 euro) trouwens, liefjes echte puma’s hebben de regen in hong kong ook niet echt overleefd... dus, opnieuw naar de fake winkels... Maar je wordt daar echt moe van, het rondlopen, het onderhandelen, niet weten of ze je er aan het opleggen zijn... en dan in de metro, niet te doen, druk... het was echt vechten voor een plaatsje, voor een ticket (waar is de discipline uit hong kong naartoe). Voor een vrouw wat het teveel, die viel daar ineens flauw... echt ongelooflijk druk. Maar, ik heb wel mijn fake schoenen... joepie....
Volgende halte, het grootste winkelcentrum van china...en opnieuw, volk, volk en nog eens volk! Maar wel leukere winkels (alhoewel, kan er niet echt in, in hun kleren, chinese maten he), Esprit, H&M, Benetton, en zelfs een C&A. Liefje wou dus echte schoenen kopen. Maar we waren even vergeten dat we terug in China waren. Maw, do you have these shoes in a different color ‘ting pu dong’ (begrijp het niet). Toch goed geprobeerd… en een watson’s tegengekomen (zeep, tandpasta, deo, gel…) weten we nu toch al zijn, ook positief! En dan, terug naar het treinstation. Eerst dus weer de metro in... volk... niet normaal. Was dus echt drummen om op de metro te kunnen (en eerst nog ticketje kopen). Dan de trein in (in het doorgaan hadden we de chinezen trouwens in de war gebracht, we hadden gevraagd of iemand wilde wisselen van plaats...), trein af, en iets gaan eten op ons favoriete terras... en daar zijn we nu toch aangevallen door de muggen.... je zou mijn liefjes been moeten zijn.. bobbels...
goed, we gaan ermee ophouden, we willen jullie niet jaloers maken op onze muggen en het lekkere warme weer (veel te warm, niet te doen)
vele groetjes en tot binnenkort
ik kan geen titel toevoegen, heel raar, dus het is gewoon het verhaal van ons weekend... veel leesplezier!!
Een weekendje terug in Suzhou... pff... als je net terug bent van Hong kong is het wel even terug wennen!!
Eerst en vooral, Filip, zal het niet meer doen, mag ik alsjeblieft nog lezen in de mis. Voor de rest, Filip en Jeroen zijn normaal wel goeie vriendjes hoor, ze vinden het alleen leuk mekaar eens te plagen...
Maar goed, toch even onze belevenissen van dit weekend! Vrijdagavond eerst gaan eten met onze baas, naar een andere duitser (voor wie echt een goed geheugen heeft, we waren eens naar een duitser geweest, en was vooral duur en niet lekker (duits eten, tja...) maar goed, eens een andere proberen... en raar maar waar, het was wel lekker... ofwel is dat omdat we hier al een tijdje zijn, en het op de duur niet meer weten, ofwel kunnen sommige duitsers wel lekker eten maken... maar goed, dus gaan eten met de baas, het was wel gezellig. Zijn vrouw en kinderen zijn al terug naar huis, dus is het voor hem een beetje eenzaam...maar gelukkig zijn wij er dus... dus beetje gegeten, gedronken, gebabbeld (wimbledon, tour de france, zelfs voetbal). Terug naar huis, en gaan slapen... we waren gewoon uitgeput van hong kong, niet normaal...
Zaterdag dan heel erg lang uitgeslapen, gesport, en film gekeken... was echt veel te warm om buiten te komen, niet te doen. Zijn dan toen het donker was bbq gaan eten... was wel niet veel speciaals (maar wat wil je ook, voor 5,8 euro krijg je eten, bier en frisdrank zoveel je wil en dessert...) kan je eigenlijk niet voor sukkelen he. Dan naar de massage, en terug naar huis, nog filmpje kijken (hadden echt nog wat in te halen qua films, liggen er hier nog met een stuk of 10 die we moeten zien). Het heeft hier trouwens gedonderd, ongelooflijk. Nooit in china op stap gaan zonder paraplu... want als het regent kan je natuurlijk geen taxi vinden...
Zondag gingen we nog eens richting Shanghai. Eerste doel was de vriend van christine gaan bezoeken in het ziekenhuis. Hij heeft een heel erg zwaar ongeluk gehad toen hij op een fietsweekendje was. Maar hij gaat maandag terug naar duitsland, dus waren ze druk bezig met hem klaar te maken om te vertrekken, dat het niet is door gegaan... we kunnen het ons wel inbeelden dat je liever niet in een chinees ziekenhuis ligt... maar goed, hij moet dus naar Duitsland voor revalidatie, we hopen dat alles goed komt. Maar we hadden dus die treinticketten voor shanghai... dus was het weer eens tijd voor onze favoriete bezigheid, shoppen voor fake dingen, en afdingen. Ik had nl in hong kong mijn vorige paar fake adidassen helemaal kapot gelopen (fake schoenen kunnen echt niet tegen regen) en het is dus tijd voor nieuwe (je kan ook niet meer verwachten voor schoenen van 10 euro) trouwens, liefjes echte puma’s hebben de regen in hong kong ook niet echt overleefd... dus, opnieuw naar de fake winkels... Maar je wordt daar echt moe van, het rondlopen, het onderhandelen, niet weten of ze je er aan het opleggen zijn... en dan in de metro, niet te doen, druk... het was echt vechten voor een plaatsje, voor een ticket (waar is de discipline uit hong kong naartoe). Voor een vrouw wat het teveel, die viel daar ineens flauw... echt ongelooflijk druk. Maar, ik heb wel mijn fake schoenen... joepie....
Volgende halte, het grootste winkelcentrum van china...en opnieuw, volk, volk en nog eens volk! Maar wel leukere winkels (alhoewel, kan er niet echt in, in hun kleren, chinese maten he), Esprit, H&M, Benetton, en zelfs een C&A. Liefje wou dus echte schoenen kopen. Maar we waren even vergeten dat we terug in China waren. Maw, do you have these shoes in a different color ‘ting pu dong’ (begrijp het niet). Toch goed geprobeerd… en een watson’s tegengekomen (zeep, tandpasta, deo, gel…) weten we nu toch al zijn, ook positief! En dan, terug naar het treinstation. Eerst dus weer de metro in... volk... niet normaal. Was dus echt drummen om op de metro te kunnen (en eerst nog ticketje kopen). Dan de trein in (in het doorgaan hadden we de chinezen trouwens in de war gebracht, we hadden gevraagd of iemand wilde wisselen van plaats...), trein af, en iets gaan eten op ons favoriete terras... en daar zijn we nu toch aangevallen door de muggen.... je zou mijn liefjes been moeten zijn.. bobbels...
goed, we gaan ermee ophouden, we willen jullie niet jaloers maken op onze muggen en het lekkere warme weer (veel te warm, niet te doen)
vele groetjes en tot binnenkort
Thursday, July 5, 2007
anniversary weekend
Goed, hier ben ik terug...heb trouwens net jullie commentaren gelezen... vraag mij toch af waar de fascinatie van Helmut Lotti van komt...en Filip, laat me aub wel weten als het zover is he, ik mocht lezen in de mis he....trouwens, vriendjes, lief zijn voor mekaar he. Goed, waar was ik, zondag in Hong kong.... niet zoals een zondag in china, waar iedereen om 6u ’s morgens al lawaai aan het maken is... dus, opgestaan, westers gaan ontbijten, en dan... Hong kong heeft ook een havengebied, Aberdeen, waar er ook een haventje is, een strandje, een grooot drijvend restaurant, en ook... ‘ocean park’. Dat is een soort pretpark/dierenpark, maar met 4 panda’s... . goed, dus de bus naar ocean park genomen, en dan konden we nog de rest doen. Met de bus wel voorbij de rest gepasseerd... was niet echt de moeite, maar we hadden het dan toch gezien, trouwens, was maar een kort busritjes hoor, alles lag daar heel erg dicht bij mekaar. Dus, ocean world... eerste wat we tegenkwamen, space wheel... kan niet erg zijn, karretjes die ronddraaien... vliegen we daar ineens overkop...ik kwam er af, en bijna mijn westers ontbijt eruit (zouden we niet gewild hebben)... dus, niet in iets gaan waarvan je niet weet hoe het in mekaar zit, en waar weinig mensen in de rij staan... is een reden voor. Dan nog een paar attracties gedaan, onder andere een wildwaterbaan, deed deugd naar mijn zweetaanval na het space wheel en een rollercoaster... was trouwens ook redelijk scary, redelijk hoog boven de zee enzo... maar goed, het park is op een berg gebouwd, en dus konden we weer de roltrappen in. Nog nooit zoveel roltrappen gezien als in Hong kong... goed, dan naar de zeeleeuwen (eigenlijk hadden we er al heel veel gezien in chili, maar die waren niet zo getraind om visjes te vangen en stil te blijven zitten als iemand een foto wou nemen). Dan de ocean tower in, die ronddraaide over het hele park, met een schitterend zicht opnieuw als in het revolving restaurant (alleen zonder buffet, en 2 minuten ipv 66). Dan naar een hele hoop tropische vissen, haaien, roggen, kwallen... echt wel speciaal... alleen jammer, zo veel foto’s getrokken dat de batterij plat was... en we hadden nog geen panda gezien... maar de panda’s waren aan de andere kant van het park... en daar moesten we naartoe met een kabellift... ik haat kabelliften... en toen stond ze ineens stil, en we zaten daar, in die bol, 100en meter boven de grond, en de kabelliftbol stond stil!! Denk dat ze mij hoorden roepen in alle bollen... goed, na een paar minuten bewoog ze terug, gelukkig... (dat en mijn westers ontbijt, wat een dag...)
Maar goed, de panda’s.... bleek dat het de eerste dag was dat het publiek naar de 2 nieuwe panda’s kon gaan kijken. Het was nl een cadeau van china aan hongkong, voor de 10 jaar dat hong kong terug bij china hoort....
Maar het was dus de eerste dag... dus, een uur in de rij gestaan om 2 panda’s te zien... maar wel de moeite, ze waren heel erg schattig, waren aan het spelen... echt lief... en zo hebben we toch de wereldpremiere van de panda’s meegemaakt... (en natuurlijk een panda knuffel gekocht). Was trouwens wel beetje zielig voor de oude panda’s, want niemand keek naar hen, alleen naar de nieuwe...
Dan nog 1 ding te doen, Mr whiskers wild ride. Je ging zo in stoeltjes gaan zitten die meebewogen… was plezant. En dan was het tijd om naar huis te gaan... genoeg pretpark voor 1 dag...
Want ’s avonds was het vuurwerk, opnieuw, 10 jaar geleden... maar het begon zo langzaam... wij stonden daar, hiervoor kunnen we zelfs in suzhou blijven, hebben ze ook elk weekend vuurwerk... maar het werd beter, en beter, en op het einde heel heel heel veel vuurwerk in de lucht (mss hebben jullie het wel op tv gezien J). We gingen dan nog even stapje in de wereld gaan zetten, maar waren zo moe dat we gewoon iets gaan eten zijn in de sportsbar...(jaja, we worden oud...)
En dan was het maandag, we hadden tijd voor een uitgebreide lunch, dus we gingen dimsummen... specialiteit van hong kong, moet je tijd voor hebben, allemaal kleine hapjes... wij aan het hotel vragen waar we goed konden dimsummen... hij stuurt ons naar een restaurant, renovatie... dus terug, die congierge was echt niet vriendelijk, hij zei da we maar moesten rondlopen, we zouden wel iets tegenkomen... dus, dan maar gaan rondlopen... ondertussen ook cadeautje kopen voor liefje...we gingen op zoek naar een horloge... in de eerste winkel hadden we een leuk gezien (maar, nooit kopen in de eerste winkel, vergelijken). In de volgende winkel vragen we opnieuw naar dat model, bleek dat dat kleur niet eens bestond! We gingen dus zelfs een fake duur horloge gekocht hebben!! Dan naar een officiële winkel geweest... iets duurder, maar echt...trouwens, ondertussen op zoek geweest naar een internet cafe, om te kijken of het wel echt was en wat het bij ons zou kosten... nog iets, het internet was gewoon vlug in hongkong (wel vergeten naar de weblog te kijken, daar normaal niet geblokkeerd).... goe, dus op zoek naar de dimsum... niets gevonden, lang op zoek geweest, en dan maar gaan dimsummen in de mac donalds... was ook een speciale ervaring... het zat daar zo vol dat we zelfs geen tafeltje hadden, en moesten rechtstaand Mc donalds eten... ook eens iets anders. En dan, shoppen, shoppen... . toiletspullen inslaan, kleertjes kijken,... en dan was het jammer genoeg tijd om naar de luchthaven te gaan... ruim op tijd... alleen, zonnecreme mag niet in de handbagage... is meer dan 100 ml, en zat niet in plastic zakje.... zonnecreme in de vuilbak... goed, nog even iets eten in de luchthaven en ons hong kong geld opdoen (weer toiletspullen) en het was tijd om terug richting suzhou te gaan... oh ja, we staan aan de balie om in te checken... wat zegt ze, your flight is cancelled, and the next one leaves at 6.30... ik dacht echt dat ze ons daar ging houden tot de volgende morgen...goed, was gewoon uurtje later.... en dan vliegtuig op, rice of noodles... en dan met de chauffeur richting huis... ongelooflijk, chinezen kunnen niet rijden, weer in 5e bij 70, niet willen optrekken, plots remmen zonder reden... goed, thuis tegen half 12, en moesten de was nog doen, want de kuisvrouw kwam de volgende dag. Ben dan om half 4 opgestaan, om nog een lading was in te steken (anders moeten we zelf strijken, geen zin in...) en nu al een paar dagen terug aan het werk... morgen weer weekend, joepie!!
Oh ja, zusje, proficiat met je grootste onderscheiding, eerste van je klas, 90,8%, grote zus is fier!!!
Vele groetjes, en tot binnenkort....
Johan en Els
Chinees bijt hond dood
Een man in de Chinese provincie Hebei heeft z'n puppy verdedigd tegen een andere hond. Een dorpsgenoot van de man werd wakker van de pup die aan het janken was. Hij zag toen dat een woeste hond het jonge dier aanviel.
De man probeerde het boosaardige beest te verjagen door watermeloenen naar hem te gooien. Maar de hond was niet onder de indruk en bleef de puppy aanvallen. Om z'n lieftallige hondje te redden, wierp de eigenaar zich op de aanvaller en zette z'n tanden in het beest. Tien minuten lang vochten de twee en rolden over de grond. Toen uiteindelijk de man het dier dood wist te bijten.
Maar goed, de panda’s.... bleek dat het de eerste dag was dat het publiek naar de 2 nieuwe panda’s kon gaan kijken. Het was nl een cadeau van china aan hongkong, voor de 10 jaar dat hong kong terug bij china hoort....
Maar het was dus de eerste dag... dus, een uur in de rij gestaan om 2 panda’s te zien... maar wel de moeite, ze waren heel erg schattig, waren aan het spelen... echt lief... en zo hebben we toch de wereldpremiere van de panda’s meegemaakt... (en natuurlijk een panda knuffel gekocht). Was trouwens wel beetje zielig voor de oude panda’s, want niemand keek naar hen, alleen naar de nieuwe...
Dan nog 1 ding te doen, Mr whiskers wild ride. Je ging zo in stoeltjes gaan zitten die meebewogen… was plezant. En dan was het tijd om naar huis te gaan... genoeg pretpark voor 1 dag...
Want ’s avonds was het vuurwerk, opnieuw, 10 jaar geleden... maar het begon zo langzaam... wij stonden daar, hiervoor kunnen we zelfs in suzhou blijven, hebben ze ook elk weekend vuurwerk... maar het werd beter, en beter, en op het einde heel heel heel veel vuurwerk in de lucht (mss hebben jullie het wel op tv gezien J). We gingen dan nog even stapje in de wereld gaan zetten, maar waren zo moe dat we gewoon iets gaan eten zijn in de sportsbar...(jaja, we worden oud...)
En dan was het maandag, we hadden tijd voor een uitgebreide lunch, dus we gingen dimsummen... specialiteit van hong kong, moet je tijd voor hebben, allemaal kleine hapjes... wij aan het hotel vragen waar we goed konden dimsummen... hij stuurt ons naar een restaurant, renovatie... dus terug, die congierge was echt niet vriendelijk, hij zei da we maar moesten rondlopen, we zouden wel iets tegenkomen... dus, dan maar gaan rondlopen... ondertussen ook cadeautje kopen voor liefje...we gingen op zoek naar een horloge... in de eerste winkel hadden we een leuk gezien (maar, nooit kopen in de eerste winkel, vergelijken). In de volgende winkel vragen we opnieuw naar dat model, bleek dat dat kleur niet eens bestond! We gingen dus zelfs een fake duur horloge gekocht hebben!! Dan naar een officiële winkel geweest... iets duurder, maar echt...trouwens, ondertussen op zoek geweest naar een internet cafe, om te kijken of het wel echt was en wat het bij ons zou kosten... nog iets, het internet was gewoon vlug in hongkong (wel vergeten naar de weblog te kijken, daar normaal niet geblokkeerd).... goe, dus op zoek naar de dimsum... niets gevonden, lang op zoek geweest, en dan maar gaan dimsummen in de mac donalds... was ook een speciale ervaring... het zat daar zo vol dat we zelfs geen tafeltje hadden, en moesten rechtstaand Mc donalds eten... ook eens iets anders. En dan, shoppen, shoppen... . toiletspullen inslaan, kleertjes kijken,... en dan was het jammer genoeg tijd om naar de luchthaven te gaan... ruim op tijd... alleen, zonnecreme mag niet in de handbagage... is meer dan 100 ml, en zat niet in plastic zakje.... zonnecreme in de vuilbak... goed, nog even iets eten in de luchthaven en ons hong kong geld opdoen (weer toiletspullen) en het was tijd om terug richting suzhou te gaan... oh ja, we staan aan de balie om in te checken... wat zegt ze, your flight is cancelled, and the next one leaves at 6.30... ik dacht echt dat ze ons daar ging houden tot de volgende morgen...goed, was gewoon uurtje later.... en dan vliegtuig op, rice of noodles... en dan met de chauffeur richting huis... ongelooflijk, chinezen kunnen niet rijden, weer in 5e bij 70, niet willen optrekken, plots remmen zonder reden... goed, thuis tegen half 12, en moesten de was nog doen, want de kuisvrouw kwam de volgende dag. Ben dan om half 4 opgestaan, om nog een lading was in te steken (anders moeten we zelf strijken, geen zin in...) en nu al een paar dagen terug aan het werk... morgen weer weekend, joepie!!
Oh ja, zusje, proficiat met je grootste onderscheiding, eerste van je klas, 90,8%, grote zus is fier!!!
Vele groetjes, en tot binnenkort....
Johan en Els
Chinees bijt hond dood
Een man in de Chinese provincie Hebei heeft z'n puppy verdedigd tegen een andere hond. Een dorpsgenoot van de man werd wakker van de pup die aan het janken was. Hij zag toen dat een woeste hond het jonge dier aanviel.
De man probeerde het boosaardige beest te verjagen door watermeloenen naar hem te gooien. Maar de hond was niet onder de indruk en bleef de puppy aanvallen. Om z'n lieftallige hondje te redden, wierp de eigenaar zich op de aanvaller en zette z'n tanden in het beest. Tien minuten lang vochten de twee en rolden over de grond. Toen uiteindelijk de man het dier dood wist te bijten.
Wednesday, July 4, 2007
Hong kong - even terug 'thuis'
Tja, ondertussen is het alweer een tijdje geleden dat jullie ons nog gehoord hebben, maar we hebben net genoten van een weekend hong kong... en zijn net terug in het land... (jammer genoeg...).
Oh ja, weblog nog steeds geblokkeerd... maar, we hebben er wel geen flauw idee van wie via onze weblog probeert gepersonaliseerde t-shirts te verkopen...
Eerst nog even zeggen dat het hier voor Hong kong weer ongelooflijk warm was, zweten... en het ergste is, Rogers is aan het besparen op dit moment, en in de kantine (waar we al zo ongelooflijk lekker eten krijgen) wordt bespaard op 1 keuze...maw, ipv 8 verschillende dingen, kan je er maar 7 kiezen... en zo sparen we 20.000 USD per jaar... enig probleem, ze dachten ook te besparen op electriciteit, door de airco af te zetten... dus, sebiet als je begint te eten, begin je ook te zweten...niet normaal. Een chinese collega zat bij ons, en die kreeg nu toch een zweetaanval...
Vrijdag vertrokken we dus naar Hong Kong, hadden we echt al lang naar uitgekeken, weekendje weg...alleen, we werden om 1u op het werk opgehaald om om tien over 5 te vertrekken met het vliegtuig... is normaal 1u en 45 minuten rijden naar de luchthaven, dus op tijd vertrokken...zitten we daar nu toch niet in een mega – file, niet normaal. Onze chauffeur had een andere weg genomen (blijf ik van overtuigd) en was in het begin echt aan een slakkegangetje aan het rijden (zondagchauffeur op een vrijdag), op het linkse vak... en aan 70 zat hij al in 5e, echt frustrerend... en we staan daar dus in de file. Om half 4 ten laatste moesten we onze ticketten ophalen... na heel veel omwegen, heel traag optrekken en heel bizar rijden waren we om kwart voor 4 in de luchthaven, maar aangezien het een internationale vlucht is sta je dus minstens een half uur in de rij voor de immigratie controle... (ze controleren dus ook of je wel buiten mag). Wij hebben daar nu toch gelopen in de luchthaven... maar gelukkig waren we op tijd.
Dan, het vliegtuig in...het was net ‘hong kong week’ bij china eastern airlines... en je kon een prijs winnen... en ik heb gewonnen... een sleutelhanger... trouwens, wat een verschil met een vlucht van 2uur van bij ons, 2 keer drinken, eten (noodles of rijst...geen beef or pasta), ijsje... we werden goed verzorgd...was om ons af te leiden van het feit dat de piloot niet kon vliegen denk ik...was niet echt een vlotte landing... maar goed, alles goed afgelopen, aangekomen in hong kong, opnieuw paar papiertjes ingevuld, stempels in paspoort, en daar gingen we, de airport express in, metro in, en richting hotel... en dan begon het, het zoeken van het hotel... maar de metro stopte in een winkelcentrum, het eerste wat we zagen, delifrance, dan een winkel met toiletspullen (shampoo, zeep, deo), dan doughnuts, haagen dasz (weet niet hoe je dat schrijft)... was alsof we terug thuis waren...goed, dan richting hotel... met een levend navigatiesysteem naast mij was dat natuurlijk niet moeilijk...:-) maar goed, wel in de juiste straat geraakt, maar het hotel gewoon voorbij gelopen. Wij kijken op de kaart... vraagt er daar een voorbijganger of hij mss kan helpen...in het Engels...
Goed, hotel, in het centrum dus, dicht bij de metro. Even opfrissen, en gaan rondwandelen. 5 minuutjes, en we waren aan het water, waar de de hong kong skyline kon zien...indrukwekkend... beetje rondgewandeld, foto’s getrokken, gezweet, en dan richting een van de uitgangsbuurten... een opgewaardeerde buurt, waar je vroeger de roze neonlichtjes kon zien, en nu veel bars zijn, wel nog steeds vermengd met barretjes met roze neonlichtjes... vanalles gezien, zelfs een pitakot... jammer genoeg hadden we net gegeten... maar goed, veel barretjes, tijdje rondgelopen... dan terug richting hotel... waren toch redelijk moe. We waren uiteindelijk wel meer dan 9u onderweg, om eigenlijk in Hong kong te geraken.
Zaterdag was het dan tijd om de toeristische attracties te gaan bekijken...eigenlijk niet nodig in Hong kong. Je moet hier komen om te shoppen, geld uit te geven, westers te eten, en uit te gaan. Maar goed, zo oppervlakkig wilden we niet zijn (beseften we eigenlijk ook niet echt op dit moment). Eerste halte, de peak... neen, eigenlijk niet, eerste halte, ontbijt bij de delifrance... en de helft van ons ontbijt was nog op kosten van delifrance ook (ze waren vergeten een paar dingen te rekenen). Dus, volgende stop, de peak. 1 probleem, was mijn kaart vergeten in de delifrance... en nogmaals, met mijn levend navigatiesysteem... we kwamen uit de metro, en hebben effectief een kaart moeten kopen (je krijgt ze dus bijna overal gratis, behalve als je er echt een nodig hebt). Dus, op weg naar de peak...je neemt een tram (speciaal treintje) naar een uitzicht over hong kong... ongelooflijk... natuurlijk heb je ook een winkelcentrum boven...goed, dus even van het uitzicht genieten...en bijna wegwaaien. Want iedereen had ons gewaarschuwd dat het zo ongelooflijk warm ging zijn, maar eigenlijk waaide het voornamelijk. In de mall was er ook een madame Tussaud, en er was een speciaal evenement met Bruce Lee. En er stond een wassen beeld van hem buiten... liefje zo fier als een gieter met het wassen beeld van Bruce... Ok, volgende stap, wandeling van bezienswaardigheden. Eerst een kathedraal (tussen alle hoge wolkenkrabbers), dan naar een trap met de 4 laatste gaslampen in Hong Kong, en dan richting de langste roltrap ter wereld...die we natuurlijk eens helemaal afgelopen heb.... plezant... nog beetje verder gewandeld, gegeten in Soho (south of Hollywood road). Heel veel verschillende plaatsen om te eten, een Rus, een indiër, cubaanse sigaren, italianen, spanjaard, pakistaan...wel geen chinees gezien... volgende stop, Hollywood road, een straat vol antiekzaken en... een tempel... heel bizar, een tempel tussen alle wolkenkrabbers... en toen, regen, regen, regen...maar eigenlijk niet zo erg hoor, beetje afkoeling deed deugd... en toen, meer regen... volgende stop, western market... en nog meer regen... hebben daar echt even moeten schuilen...
Dan metro in, naar de overkant. Plan was eigenlijk dat met de boot te doen, maar het weer wou niet echt mee. En dan, winkelen... de grootste mall in hong kong. Ik wou een fototoestel. Eerste even buiten gekeken, want echt, het aantal winkels... ongelooflijk... de eerste binnengestapt, kreeg een goeie prijs, inclusief 2 giga memory card... maar gelukkig hield liefje mij tegen, nooit kopen in de eerste winkel.... volgende winkel, kon ik hetzelfde krijgen, voor 60 euro goedkoper... volgende winkel, in de mall, je moet dat toestel niet kopen, koop een ander, beter, meer opties, en goedkoper...en zo bleven we doorgaan... uiteindelijk wel leuke camera gekocht. Nog beetje verder gewinkeld, leuk cadeautje gekregen van liefje...dan nog beetje sightseeing, clock tower, avenue of stars (zo de sterren als in de walk of fame in hollywood, met een afdruk van hun handen... alleen, we kenden er geen van... waren Aziaten (behalve Bruce lee, jet li en nog een paar van die kung fu-ers). Wel gezellig om het af te wandelen in de regen...). terug naar het hotel, met natte voeten, natte kleren en een half uurtje tijd om ons te kleden, want om 8u hadden we reservaties in het revolving restaurant (en ze houden je tafel maar een kwartiertje, hadden ze ons gewaarschuwd). Maar dus, het restaurant is op de 62e verdieping, met uitzicht over volledig Hong kong, en het draait rond...in 66 minuten ben je rond... ongelooflijk van zicht.... genieten van Hong kong, lekker buffet (geen champagne jammer genoeg); Chileense wijn.... en, we zitten nog altijd in de buurt van china... dus, er was ook live muziek...
En toen was het tijd om de voornaamste uitgangsbuurt van Hong kong te verkennen, lan kwai fong...het was Canada D’eh (neenee, geen typefout)...gezellig, in de gietende regen... voordeel, je neemt een paraplu mee, maar je moet die achterlaten aan de deur van het cafe...dus, als je weer weggaat, is jouw paraplu weg, dus neem je gewoon een andere... en zo zijn we uiteindelijk thuisgekomen met een paraplu van Giordano... de naam alleen... dus, rondgehangen in de barretjes... hadden ook een leuke club gevonden, maar de airco stond daar zo hard, dat we gewoon weggaan zijn... dus van heel erg warm, naar nat van de regen, naar koud van de airco... even gedanst, een latin bar gevonden, tequila... uitgaan zoals het hoort!!
En dan, met de taxi terug naar het hotel... en de taxi chauffeur begreep Engels. In het doorgaan naar het revolving restaurant was het wel minder. We hadden maar 20 minuten om er te geraken, en gingen een taxi nemen.... de taxi wist het alleen niet zijn, zijn dan maar te voet gegaan... wilden niet te laat komen.... maar paar keer de taxi genomen trouwens, altijd de metro... de discipline... je hebt 2 kanten aan de roltrap, een om te staan, en een om te lopen... en effectief, als je stilstond, stond je aan de rechterkant... kunnen ze bij ons nog iets van leren... en oh ja, ze rijden hier aan de andere kant van de weg...en het stuur in de auto staat verkeerd... blijft verwarrend...
Goed, genoeg verteld voor vandaag... morgen meer... blijf online voor de avonturen van de 10th anniversary van het teruggeven van hong kong, het vuurwerk, de panda’s, het space wheel en de mine ride (was misselijk...) en Mr wiskers wild ride... (spannend he)
Vele groetjes,
Johan en Els
Oh ja, weblog nog steeds geblokkeerd... maar, we hebben er wel geen flauw idee van wie via onze weblog probeert gepersonaliseerde t-shirts te verkopen...
Eerst nog even zeggen dat het hier voor Hong kong weer ongelooflijk warm was, zweten... en het ergste is, Rogers is aan het besparen op dit moment, en in de kantine (waar we al zo ongelooflijk lekker eten krijgen) wordt bespaard op 1 keuze...maw, ipv 8 verschillende dingen, kan je er maar 7 kiezen... en zo sparen we 20.000 USD per jaar... enig probleem, ze dachten ook te besparen op electriciteit, door de airco af te zetten... dus, sebiet als je begint te eten, begin je ook te zweten...niet normaal. Een chinese collega zat bij ons, en die kreeg nu toch een zweetaanval...
Vrijdag vertrokken we dus naar Hong Kong, hadden we echt al lang naar uitgekeken, weekendje weg...alleen, we werden om 1u op het werk opgehaald om om tien over 5 te vertrekken met het vliegtuig... is normaal 1u en 45 minuten rijden naar de luchthaven, dus op tijd vertrokken...zitten we daar nu toch niet in een mega – file, niet normaal. Onze chauffeur had een andere weg genomen (blijf ik van overtuigd) en was in het begin echt aan een slakkegangetje aan het rijden (zondagchauffeur op een vrijdag), op het linkse vak... en aan 70 zat hij al in 5e, echt frustrerend... en we staan daar dus in de file. Om half 4 ten laatste moesten we onze ticketten ophalen... na heel veel omwegen, heel traag optrekken en heel bizar rijden waren we om kwart voor 4 in de luchthaven, maar aangezien het een internationale vlucht is sta je dus minstens een half uur in de rij voor de immigratie controle... (ze controleren dus ook of je wel buiten mag). Wij hebben daar nu toch gelopen in de luchthaven... maar gelukkig waren we op tijd.
Dan, het vliegtuig in...het was net ‘hong kong week’ bij china eastern airlines... en je kon een prijs winnen... en ik heb gewonnen... een sleutelhanger... trouwens, wat een verschil met een vlucht van 2uur van bij ons, 2 keer drinken, eten (noodles of rijst...geen beef or pasta), ijsje... we werden goed verzorgd...was om ons af te leiden van het feit dat de piloot niet kon vliegen denk ik...was niet echt een vlotte landing... maar goed, alles goed afgelopen, aangekomen in hong kong, opnieuw paar papiertjes ingevuld, stempels in paspoort, en daar gingen we, de airport express in, metro in, en richting hotel... en dan begon het, het zoeken van het hotel... maar de metro stopte in een winkelcentrum, het eerste wat we zagen, delifrance, dan een winkel met toiletspullen (shampoo, zeep, deo), dan doughnuts, haagen dasz (weet niet hoe je dat schrijft)... was alsof we terug thuis waren...goed, dan richting hotel... met een levend navigatiesysteem naast mij was dat natuurlijk niet moeilijk...:-) maar goed, wel in de juiste straat geraakt, maar het hotel gewoon voorbij gelopen. Wij kijken op de kaart... vraagt er daar een voorbijganger of hij mss kan helpen...in het Engels...
Goed, hotel, in het centrum dus, dicht bij de metro. Even opfrissen, en gaan rondwandelen. 5 minuutjes, en we waren aan het water, waar de de hong kong skyline kon zien...indrukwekkend... beetje rondgewandeld, foto’s getrokken, gezweet, en dan richting een van de uitgangsbuurten... een opgewaardeerde buurt, waar je vroeger de roze neonlichtjes kon zien, en nu veel bars zijn, wel nog steeds vermengd met barretjes met roze neonlichtjes... vanalles gezien, zelfs een pitakot... jammer genoeg hadden we net gegeten... maar goed, veel barretjes, tijdje rondgelopen... dan terug richting hotel... waren toch redelijk moe. We waren uiteindelijk wel meer dan 9u onderweg, om eigenlijk in Hong kong te geraken.
Zaterdag was het dan tijd om de toeristische attracties te gaan bekijken...eigenlijk niet nodig in Hong kong. Je moet hier komen om te shoppen, geld uit te geven, westers te eten, en uit te gaan. Maar goed, zo oppervlakkig wilden we niet zijn (beseften we eigenlijk ook niet echt op dit moment). Eerste halte, de peak... neen, eigenlijk niet, eerste halte, ontbijt bij de delifrance... en de helft van ons ontbijt was nog op kosten van delifrance ook (ze waren vergeten een paar dingen te rekenen). Dus, volgende stop, de peak. 1 probleem, was mijn kaart vergeten in de delifrance... en nogmaals, met mijn levend navigatiesysteem... we kwamen uit de metro, en hebben effectief een kaart moeten kopen (je krijgt ze dus bijna overal gratis, behalve als je er echt een nodig hebt). Dus, op weg naar de peak...je neemt een tram (speciaal treintje) naar een uitzicht over hong kong... ongelooflijk... natuurlijk heb je ook een winkelcentrum boven...goed, dus even van het uitzicht genieten...en bijna wegwaaien. Want iedereen had ons gewaarschuwd dat het zo ongelooflijk warm ging zijn, maar eigenlijk waaide het voornamelijk. In de mall was er ook een madame Tussaud, en er was een speciaal evenement met Bruce Lee. En er stond een wassen beeld van hem buiten... liefje zo fier als een gieter met het wassen beeld van Bruce... Ok, volgende stap, wandeling van bezienswaardigheden. Eerst een kathedraal (tussen alle hoge wolkenkrabbers), dan naar een trap met de 4 laatste gaslampen in Hong Kong, en dan richting de langste roltrap ter wereld...die we natuurlijk eens helemaal afgelopen heb.... plezant... nog beetje verder gewandeld, gegeten in Soho (south of Hollywood road). Heel veel verschillende plaatsen om te eten, een Rus, een indiër, cubaanse sigaren, italianen, spanjaard, pakistaan...wel geen chinees gezien... volgende stop, Hollywood road, een straat vol antiekzaken en... een tempel... heel bizar, een tempel tussen alle wolkenkrabbers... en toen, regen, regen, regen...maar eigenlijk niet zo erg hoor, beetje afkoeling deed deugd... en toen, meer regen... volgende stop, western market... en nog meer regen... hebben daar echt even moeten schuilen...
Dan metro in, naar de overkant. Plan was eigenlijk dat met de boot te doen, maar het weer wou niet echt mee. En dan, winkelen... de grootste mall in hong kong. Ik wou een fototoestel. Eerste even buiten gekeken, want echt, het aantal winkels... ongelooflijk... de eerste binnengestapt, kreeg een goeie prijs, inclusief 2 giga memory card... maar gelukkig hield liefje mij tegen, nooit kopen in de eerste winkel.... volgende winkel, kon ik hetzelfde krijgen, voor 60 euro goedkoper... volgende winkel, in de mall, je moet dat toestel niet kopen, koop een ander, beter, meer opties, en goedkoper...en zo bleven we doorgaan... uiteindelijk wel leuke camera gekocht. Nog beetje verder gewinkeld, leuk cadeautje gekregen van liefje...dan nog beetje sightseeing, clock tower, avenue of stars (zo de sterren als in de walk of fame in hollywood, met een afdruk van hun handen... alleen, we kenden er geen van... waren Aziaten (behalve Bruce lee, jet li en nog een paar van die kung fu-ers). Wel gezellig om het af te wandelen in de regen...). terug naar het hotel, met natte voeten, natte kleren en een half uurtje tijd om ons te kleden, want om 8u hadden we reservaties in het revolving restaurant (en ze houden je tafel maar een kwartiertje, hadden ze ons gewaarschuwd). Maar dus, het restaurant is op de 62e verdieping, met uitzicht over volledig Hong kong, en het draait rond...in 66 minuten ben je rond... ongelooflijk van zicht.... genieten van Hong kong, lekker buffet (geen champagne jammer genoeg); Chileense wijn.... en, we zitten nog altijd in de buurt van china... dus, er was ook live muziek...
En toen was het tijd om de voornaamste uitgangsbuurt van Hong kong te verkennen, lan kwai fong...het was Canada D’eh (neenee, geen typefout)...gezellig, in de gietende regen... voordeel, je neemt een paraplu mee, maar je moet die achterlaten aan de deur van het cafe...dus, als je weer weggaat, is jouw paraplu weg, dus neem je gewoon een andere... en zo zijn we uiteindelijk thuisgekomen met een paraplu van Giordano... de naam alleen... dus, rondgehangen in de barretjes... hadden ook een leuke club gevonden, maar de airco stond daar zo hard, dat we gewoon weggaan zijn... dus van heel erg warm, naar nat van de regen, naar koud van de airco... even gedanst, een latin bar gevonden, tequila... uitgaan zoals het hoort!!
En dan, met de taxi terug naar het hotel... en de taxi chauffeur begreep Engels. In het doorgaan naar het revolving restaurant was het wel minder. We hadden maar 20 minuten om er te geraken, en gingen een taxi nemen.... de taxi wist het alleen niet zijn, zijn dan maar te voet gegaan... wilden niet te laat komen.... maar paar keer de taxi genomen trouwens, altijd de metro... de discipline... je hebt 2 kanten aan de roltrap, een om te staan, en een om te lopen... en effectief, als je stilstond, stond je aan de rechterkant... kunnen ze bij ons nog iets van leren... en oh ja, ze rijden hier aan de andere kant van de weg...en het stuur in de auto staat verkeerd... blijft verwarrend...
Goed, genoeg verteld voor vandaag... morgen meer... blijf online voor de avonturen van de 10th anniversary van het teruggeven van hong kong, het vuurwerk, de panda’s, het space wheel en de mine ride (was misselijk...) en Mr wiskers wild ride... (spannend he)
Vele groetjes,
Johan en Els
Sunday, June 24, 2007
Heet, zweet, en muggebeet
Terwijl ik dit typ rollen de zweetpareltjes van mijn rug, warm dat het hier is, niet normaal. En zweten dat we doen, ongelooflijk...
Goed, maar laten we bij het begin beginnen. We hebben op dit moment immens veel werk, en ’s avonds doen we nog veel overwerk, dus heel veel hebben we niet te melden van onze weekavonden... donderdag wel massage gaan halen, om te ontstressen..blijft echt zalig, voor een paar euro (en liefje die het ook leuk vindt)
Vrijdagavond zijn we pizza gaan eten en dan terrasje gedaan. Cocktailtje gedronken... Johan bestelt een Caipirinha...echt vies...ze hadden precies gewoon 10 citroenen vermorzeld in een glas, ijs bijgedaan, en een rietje ingezet... walgelijk. We hebben het teruggeven, dat dit absoluut geen Caiphirinha was, (liefje heeft dan maar heineken besteld, dat is vertrouwd) en we hebben ook niet moeten betalen... maar vies...
Dan maar naar huis gegaan en filmpje gekeken, want we waren redelijk moe (shrek 3, FYI, bij jullie net in de cinema!)
Vandaag zijn we dan naar Tongli gegaan. Tongli is een ‘watertown’, ongeveer 45 minuten rijden van ons appartement. Er is hier iemand op bezoek van Durel, een afdeling in de US, Hui li (juist ja, een Amerikaanse van chinese afkomst). Is wel raar, want onze bezoeker kan beter chinees dan wij! (wel handig). Het is een stadje vol chinese tuinen, chinese souvenierwinkeltjes, chinese gebouwen...en vooral, het was warm! We kwamen daar toe, en stapten uit onze airco auto, en we dachten dat er ergens een chauffage op vollen bak naast ons stond te draaien...dan maar sebiet water gekocht...(heb het trouwens in het chinees gezegd, en ze begrepen mij...) 2 seconden, en het water was op, nog een flesje, nog een flesje...goed, Tongli, watertown...is een chinees oud stadje zoals je veel chinese oude stadjes hebt. (met veel water). Er waren ook een aantal spots, maar hoewel Hui van Chinese afkomst is, wou ze niet perse alle spots zien (zoals de vorige chinees die ons naar Tiger hill gebracht had). We hebben wel een paar tuintjes gezien, antieke chinese bedden (voor 2, maar waar je dan over mekaar moet kruipen om erin te liggen, want er is maar 1 ingang), paar souveniertjes gekocht (en ze blijven er ons opleggen, niet te doen, vorige week hadden we in Suzhou net hetzelfde gekocht, voor 12 RMB per stuk (iets van fake-zijde) en nu vroegen ze 5 (!). Maar je denkt dan dat het echt niet de moeite is om te gaan afdingen (van 1,2 euro naar 1 euro is toch echt de moeite niet, maar ze leggen je er dus echt op) (dus, voor iedereen die komt (en zo zijn er toch al 2 volgens de weblog), zijde souveniertjes zijn echt spotgoedkoop, en voor fake dingen zijn dit de prijzen: maximum 5 euro voor een tshirt, maximum 10 euro voor een trui of broek, maximum 10 RMB voor een fake DVD, maximum 8 euro voor een portefeuille, maximum 5 euro voor een zonnebril, maximum 20 euro voor een fake horloge (maar echt wel blijven doorvragen, zeker niet de eerste die ze je tonen nemen, de beste (en dan kan je nog pech hebben) zitten verstopt, maximum 12 euro voor een op maat gemaakt hemd, maximum 70 euro voor een op maat gemaakt kostuum (maar dan moet het echt al goeie kwaliteit zijn) – dit even terzijde voor de talrijke lezers van de weblog die richting china komen... (ze gingen er zelfs liefje vandaag opleggen, want ze vroegen 20 RMB voor 4 appels...echt gek, ze proberen alles)
Goed, terug naar Tongli, we liepen daar dus een half uur rond, we waren nat van het zweet (ook Hui, die van Arizona komt, en dus wel warmte gewoon is (verschil is dat het in Arizona droge warmte is, en hier vochtige warmte (en voor ik naar hier kwam zou ik het verschil niet kunnen zeggen hebben). We hebben ons dan uiteindelijk waaiertjes gekocht, om zo een beetje afkoeling te zoeken. We hebben ook iets vies gezien, er is hier een speciale vogel, en die vangt vissen, en als hij een vis in zijn keel heeft, pakt zijn eigenaar hem op, en duwt op de keel, zodat de vis eruit komt. En dan maken ze de vis klaar, en eten ze hem op....geen vis meer voor mij in China...(die heeft dus al in het strot van die vogel gezeten he).
Nog even rondgewandeld, nog wa meer gezweet, en dan terug richting Suzhou (met onze trage chauffeur van de keer dat we naar pearl city geweest zijn, ter info, in een airco auto). ’s Avonds met Hui gaan eten. We gingen chinees gaan eten, in Bar street, bij yang yangs, en het was toe. Het is echt zo een typisch chinees restaurantje, dat ook in de lonely planet staat... we vrezen dat de voedselinspectie even is langsgeweest...
Dan CD’s gaan kopen bij Rock station (fyi, liefje heeft een cd van Michael Bolton gekocht...)
Grapje, als je hier een fake cd koopt, zit er altijd een fake cd van iets anders bij. En bij een of andere hiphop cd, zat michael bolton als extra...kon niet meer verschillend zijn...
Vandaag (zondag) was het tijd om nog eens richting kapper te gaan. En liefje zag het niet echt zitten dat ze weer aan zijn hoofd gingen masseren, dus, no massage, no washing... geen mannen meer aan zijn haar. Dan zijn we deze namiddag gaan werken (erg he, maar moet jammer genoeg ook nog gebeuren, we zijn bezig met usertrainingen voor het project). Om te ontspannen zijn we wel nog eens massage gaan halen (voetmassage deze keer). Ben zelfs even in slaap gevallen. Maar wel dus heel ontspannend. En toen terug naar huis...
En wij wonen op de 9e verdieping, maar liefje had per ongeluk op de knop van 8 geduwd, en dan op 9. de lift stopt, wij eruit...he, we hebben een bel (we hebben dus geen bel). Oh ja, tof...liefje begint daar nu toch op de bel te duwen, en wil zijn sleutel in het sleutelgat steken, oei, sleutel past niet, oei, we zitten op 805 ipv 905...we zijn dan maar vlug via de trap naar ons appartement gegaan...he, kijk, we hebben een bel. Dat gebeurt er dus als je te veel in de warmte zit...
Goed, we gaan jullie laten, volgend weekend Hongkong...hou de weblog in de gaten, en bedankt voor alle reacties (ook al kunnen we ze niet lezen, thanks mama en Nele om ze door te sturen) en denk een beetje aan ons hier in die hitte!!
Vele groetjes
Johan en Els
Goed, maar laten we bij het begin beginnen. We hebben op dit moment immens veel werk, en ’s avonds doen we nog veel overwerk, dus heel veel hebben we niet te melden van onze weekavonden... donderdag wel massage gaan halen, om te ontstressen..blijft echt zalig, voor een paar euro (en liefje die het ook leuk vindt)
Vrijdagavond zijn we pizza gaan eten en dan terrasje gedaan. Cocktailtje gedronken... Johan bestelt een Caipirinha...echt vies...ze hadden precies gewoon 10 citroenen vermorzeld in een glas, ijs bijgedaan, en een rietje ingezet... walgelijk. We hebben het teruggeven, dat dit absoluut geen Caiphirinha was, (liefje heeft dan maar heineken besteld, dat is vertrouwd) en we hebben ook niet moeten betalen... maar vies...
Dan maar naar huis gegaan en filmpje gekeken, want we waren redelijk moe (shrek 3, FYI, bij jullie net in de cinema!)
Vandaag zijn we dan naar Tongli gegaan. Tongli is een ‘watertown’, ongeveer 45 minuten rijden van ons appartement. Er is hier iemand op bezoek van Durel, een afdeling in de US, Hui li (juist ja, een Amerikaanse van chinese afkomst). Is wel raar, want onze bezoeker kan beter chinees dan wij! (wel handig). Het is een stadje vol chinese tuinen, chinese souvenierwinkeltjes, chinese gebouwen...en vooral, het was warm! We kwamen daar toe, en stapten uit onze airco auto, en we dachten dat er ergens een chauffage op vollen bak naast ons stond te draaien...dan maar sebiet water gekocht...(heb het trouwens in het chinees gezegd, en ze begrepen mij...) 2 seconden, en het water was op, nog een flesje, nog een flesje...goed, Tongli, watertown...is een chinees oud stadje zoals je veel chinese oude stadjes hebt. (met veel water). Er waren ook een aantal spots, maar hoewel Hui van Chinese afkomst is, wou ze niet perse alle spots zien (zoals de vorige chinees die ons naar Tiger hill gebracht had). We hebben wel een paar tuintjes gezien, antieke chinese bedden (voor 2, maar waar je dan over mekaar moet kruipen om erin te liggen, want er is maar 1 ingang), paar souveniertjes gekocht (en ze blijven er ons opleggen, niet te doen, vorige week hadden we in Suzhou net hetzelfde gekocht, voor 12 RMB per stuk (iets van fake-zijde) en nu vroegen ze 5 (!). Maar je denkt dan dat het echt niet de moeite is om te gaan afdingen (van 1,2 euro naar 1 euro is toch echt de moeite niet, maar ze leggen je er dus echt op) (dus, voor iedereen die komt (en zo zijn er toch al 2 volgens de weblog), zijde souveniertjes zijn echt spotgoedkoop, en voor fake dingen zijn dit de prijzen: maximum 5 euro voor een tshirt, maximum 10 euro voor een trui of broek, maximum 10 RMB voor een fake DVD, maximum 8 euro voor een portefeuille, maximum 5 euro voor een zonnebril, maximum 20 euro voor een fake horloge (maar echt wel blijven doorvragen, zeker niet de eerste die ze je tonen nemen, de beste (en dan kan je nog pech hebben) zitten verstopt, maximum 12 euro voor een op maat gemaakt hemd, maximum 70 euro voor een op maat gemaakt kostuum (maar dan moet het echt al goeie kwaliteit zijn) – dit even terzijde voor de talrijke lezers van de weblog die richting china komen... (ze gingen er zelfs liefje vandaag opleggen, want ze vroegen 20 RMB voor 4 appels...echt gek, ze proberen alles)
Goed, terug naar Tongli, we liepen daar dus een half uur rond, we waren nat van het zweet (ook Hui, die van Arizona komt, en dus wel warmte gewoon is (verschil is dat het in Arizona droge warmte is, en hier vochtige warmte (en voor ik naar hier kwam zou ik het verschil niet kunnen zeggen hebben). We hebben ons dan uiteindelijk waaiertjes gekocht, om zo een beetje afkoeling te zoeken. We hebben ook iets vies gezien, er is hier een speciale vogel, en die vangt vissen, en als hij een vis in zijn keel heeft, pakt zijn eigenaar hem op, en duwt op de keel, zodat de vis eruit komt. En dan maken ze de vis klaar, en eten ze hem op....geen vis meer voor mij in China...(die heeft dus al in het strot van die vogel gezeten he).
Nog even rondgewandeld, nog wa meer gezweet, en dan terug richting Suzhou (met onze trage chauffeur van de keer dat we naar pearl city geweest zijn, ter info, in een airco auto). ’s Avonds met Hui gaan eten. We gingen chinees gaan eten, in Bar street, bij yang yangs, en het was toe. Het is echt zo een typisch chinees restaurantje, dat ook in de lonely planet staat... we vrezen dat de voedselinspectie even is langsgeweest...
Dan CD’s gaan kopen bij Rock station (fyi, liefje heeft een cd van Michael Bolton gekocht...)
Grapje, als je hier een fake cd koopt, zit er altijd een fake cd van iets anders bij. En bij een of andere hiphop cd, zat michael bolton als extra...kon niet meer verschillend zijn...
Vandaag (zondag) was het tijd om nog eens richting kapper te gaan. En liefje zag het niet echt zitten dat ze weer aan zijn hoofd gingen masseren, dus, no massage, no washing... geen mannen meer aan zijn haar. Dan zijn we deze namiddag gaan werken (erg he, maar moet jammer genoeg ook nog gebeuren, we zijn bezig met usertrainingen voor het project). Om te ontspannen zijn we wel nog eens massage gaan halen (voetmassage deze keer). Ben zelfs even in slaap gevallen. Maar wel dus heel ontspannend. En toen terug naar huis...
En wij wonen op de 9e verdieping, maar liefje had per ongeluk op de knop van 8 geduwd, en dan op 9. de lift stopt, wij eruit...he, we hebben een bel (we hebben dus geen bel). Oh ja, tof...liefje begint daar nu toch op de bel te duwen, en wil zijn sleutel in het sleutelgat steken, oei, sleutel past niet, oei, we zitten op 805 ipv 905...we zijn dan maar vlug via de trap naar ons appartement gegaan...he, kijk, we hebben een bel. Dat gebeurt er dus als je te veel in de warmte zit...
Goed, we gaan jullie laten, volgend weekend Hongkong...hou de weblog in de gaten, en bedankt voor alle reacties (ook al kunnen we ze niet lezen, thanks mama en Nele om ze door te sturen) en denk een beetje aan ons hier in die hitte!!
Vele groetjes
Johan en Els
Monday, June 18, 2007
Net na de chinese les
Aan ‘baba, mama, gege, meìmeì, pang you, nana’
‘wo’ en mijn ‘nan pang you’ willen graag onze ervaringen uit de chinese les met jullie delen
Dus, ‘papa, mama, oudere broer, jongere zus, vriend, grootmoeder’, hier komt het verhaal van de chinese les van ‘mij’ en ‘mijn vriendje’ (en zo ken ik er nog wel een paar...)
Vandaag dus chinese les gehad...afzien...ga nog liever een dag gaan werken en 3 uur sporten dan 2 uur chinese les te volgen! En mijn liefje dacht er net hetzelfde over, want hij heeft zich aan zijn pc gezet en is beginnen werken. Dus heb ik alleen les gevolgd... en les in pingjing, of hoe spreek de chinese letters uit... bo, mo, po, tsje, che, dze...ongelooflijk...
Ik was nog iets vergeten vertellen. Zaterdagavond komen we terug naar het appartement, is er daar een van onze bewakers van het complex (we hebben hier bewakers, niet te doen). Er staan er altijd minstens 3 aan elke poort, en dan lopen er nog altijd een stuk of 5 rond in een soort van legeroutfit, steeds klaar om aan te vallen – schoenen zijn wel meestal geen combats, maar gewone deftige schoenen, maar in elk geval, ze zouden niet mogen opvallen (terwijl ze dat dus net doen met dat legerkostuum, maar kom...) ze hebben trouwens ook een ritueel voor het wisselen van de wacht, dat is ook niet zomaar, dat is in de rij gaan staan en nog beetje schreeuwen enzo...Maar goed, zaterdag komen we dus terug, en is er een van onze bewakers aan het vechten (waarom weten we niet, want we begrijpen hen niet) (we herkennen hem, omdat hij dezelfde das aanheeft als onze bewakers, want anders zou dat ook niet gelukt zijn), maar hij staat op een paar 100 meter van de eigenlijke ingang van het gebouw, dus de andere bewakers kunnen hem niet echt zien (eigenlijk wel als ze moeite zouden doen, maar dat zou teveel gevraagd zijn). Wij proberen hen dus duidelijk te maken dat hun collega aan het vechten is. Gebaren, tekens, ernaar toe wijzen... uiteindelijk pakt Johan een van die bewakers bij de plastron, alsof hij gaat beginnen vechten, en hadden ze het door. Sloffen ze daar nu toch naartoe...ondertussen was het gedaan met vechten...dus, aan onze bewakers hebben we echt veel...(om jullie gerust te stellen, die bewakers zijn er echt ook meer voor de show dan iets anders. We hebben nog nooit een onveilig gevoel gehad ofzo, ook niet in het centrum... en iedereen moet hier werk krijgen he)
Goed, wou dit nog even kwijt... hou de weblog in de gaten...
Vele groetjes en tot binnenkort
Johan en Els
‘wo’ en mijn ‘nan pang you’ willen graag onze ervaringen uit de chinese les met jullie delen
Dus, ‘papa, mama, oudere broer, jongere zus, vriend, grootmoeder’, hier komt het verhaal van de chinese les van ‘mij’ en ‘mijn vriendje’ (en zo ken ik er nog wel een paar...)
Vandaag dus chinese les gehad...afzien...ga nog liever een dag gaan werken en 3 uur sporten dan 2 uur chinese les te volgen! En mijn liefje dacht er net hetzelfde over, want hij heeft zich aan zijn pc gezet en is beginnen werken. Dus heb ik alleen les gevolgd... en les in pingjing, of hoe spreek de chinese letters uit... bo, mo, po, tsje, che, dze...ongelooflijk...
Ik was nog iets vergeten vertellen. Zaterdagavond komen we terug naar het appartement, is er daar een van onze bewakers van het complex (we hebben hier bewakers, niet te doen). Er staan er altijd minstens 3 aan elke poort, en dan lopen er nog altijd een stuk of 5 rond in een soort van legeroutfit, steeds klaar om aan te vallen – schoenen zijn wel meestal geen combats, maar gewone deftige schoenen, maar in elk geval, ze zouden niet mogen opvallen (terwijl ze dat dus net doen met dat legerkostuum, maar kom...) ze hebben trouwens ook een ritueel voor het wisselen van de wacht, dat is ook niet zomaar, dat is in de rij gaan staan en nog beetje schreeuwen enzo...Maar goed, zaterdag komen we dus terug, en is er een van onze bewakers aan het vechten (waarom weten we niet, want we begrijpen hen niet) (we herkennen hem, omdat hij dezelfde das aanheeft als onze bewakers, want anders zou dat ook niet gelukt zijn), maar hij staat op een paar 100 meter van de eigenlijke ingang van het gebouw, dus de andere bewakers kunnen hem niet echt zien (eigenlijk wel als ze moeite zouden doen, maar dat zou teveel gevraagd zijn). Wij proberen hen dus duidelijk te maken dat hun collega aan het vechten is. Gebaren, tekens, ernaar toe wijzen... uiteindelijk pakt Johan een van die bewakers bij de plastron, alsof hij gaat beginnen vechten, en hadden ze het door. Sloffen ze daar nu toch naartoe...ondertussen was het gedaan met vechten...dus, aan onze bewakers hebben we echt veel...(om jullie gerust te stellen, die bewakers zijn er echt ook meer voor de show dan iets anders. We hebben nog nooit een onveilig gevoel gehad ofzo, ook niet in het centrum... en iedereen moet hier werk krijgen he)
Goed, wou dit nog even kwijt... hou de weblog in de gaten...
Vele groetjes en tot binnenkort
Johan en Els
Subscribe to:
Posts (Atom)
