Hier zit ik nu terug op het vliegtuig, deze keer richting huis (zijnde china). Mijn liefje terug zien die daar een hele week gezeten heeft...
Maar ik wou toch ook mijn avonturen in de US met jullie delen.
Aangekomen in het hotel, heel mooi hotel... de hyatt in scottsdale... heel mooi zwembad, golfterrein, leuke bar (met elke avond live muziek, en geen chinese zangers). Jammer dat we er niet hebben kunnen genieten, want we hadden echt een volle agenda.
Eerste dag aangekomen. We waren met 4, dus een taxi was te klein. Dus met de limousine naar het hotel..(ziet er dus ongelooflijk decadent uit, maar eigenlijk was ze al heel oud, geen airco...) na het opfrissen zijn christine en ik gaan winkelen. Dat is zo leuk zonder het afdingen, zonder dat ze je constant fake dinges willen verkopen... en weten dat het echte merken zijn... we konden wel chinese fastfood eten bij de panda express, maar dat hebben we toch niet gedaan. Dan terug naar het hotel, openingsreceptie, en eten. Kennisgemaakt met mijn opvolger... hij was net terug van een reis uit Chili... (ze weten ze wel te kiezen bij rogers)
Volgende dag, meetings, meetings, meetings, tot het tijd was om op onze trip naar de woestijn te vertrekken. Daar hadden we dus echt geen zin is, het was het warmste moment van de dag, en we mochten geen shorts aandoen (of onze kousen optrekken tot onze knieën, wat sommige dus wel gedaan hadden...) want we zouden kunnen gebeten worden door schorpioenen ofzo. In elk geval, de hummer in, en we waren weg. Was wel leuk, we moesten voor de teambuilding altijd planten zoeken, er grappige foto’s bij maken, en een titel verzinnen. En ik zat in de groep bij de vice president finance, en die wou heel graag winnen (blijkbaar zit hij zo in mekaar, in de US hadden ze een walking contest, en die heeft hij ook gewonnen), dus besliste hij hoe we moesten op de foto staan, wat de titels waren,... gaf niet, konden we van de hummer toer genieten. En da was best wel leuk, bergop, bergaf... die kunnen echt wel iets. Dan bbq in de woestijn. Was gezellig. Alleen, het eten viel een beetje tegen. We kregen een soort van corn bread, en dat was blijkbaar in het zout gevallen... niet lekker. En ik wou echt perse steak eten in de US.
Volgende dag, weer meetings, meetings tot 3u, dan konden we naar een walmart, een beetje dingen gaan ophalen zoals tijdschriften, deo, badschuim... kan je allemaal hier niet krijgen in china, dus was wel handig. En dan was het tijd voor het baseball. Iedere keer als we naar de US komen voor meetings moeten we tegenwoordig naar het baseball. En saai.. Alleen, voor Luc was het blijkbaar de eerste keer, en drie Amerikanen hadden het hem uitgelegd, en hij begreep het niet, en dan heb ik het maar uitgelegd en dan begreep hij het...we hadden onze eigen afgesloten area, met een bar, zwembad, eten... was wel gezellig. Natuurlijk wou er niemand het zwembad in, dus dat was een beetje onnozel dat we er een hadden, tot wanneer er een bal in het zwembad belandde.. en Brad (opnieuw, voor de aandachtige lezer, de interne auditor die mijn dessert bestelde in shanghai, waar ik niet over te spreken was) moest er natuurlijk achterduiken... Maar de match was dus echt saai, en de Arizona diamond backs hebben nog verloren met 2-0 ook. Jammer...
Volgende dag, meetings, meetings, meetings en dan plant tours. Natuurlijk ben ik daar al geweest, en had ik alle fabrieken al gezien...dan was het tijd voor het afscheidsdiner, en hadden we een bbq bij het zwembad... echt een mooi zwembad, in een mooi hotel. Gewoon jammer dat we er niet meer konden van genieten... en dan heb ik eindelijk een steak gegeten. En het was lekker...
Trouwens, het is wel ongelooflijk hoe vlug je gewoon wordt aan chinese prijzen. We hadden in de luchthaven in het doorgaan in de US een ontbijt gegeten. Met ons 4 waren we 40 dollar kwijt, en we hadden maar met 2 gegeten...
Die avond nog even met de voetjes in het bubbelbad gezeten, beetje gedronken met de collega’s en gaan slapen, want de volgende dag ging om 4u (!) de wekker omdat we om 5u vertrokken naar de luchthaven. Onze collega’s hadden ons een beetje ongerust gemaakt, omdat het verlengd weekend was in de US ging het heel erg druk zijn op de luchthaven, dus we moesten zeker op tijd vertrekken. Wij dus een auto gereserveerd. Kwart na 5, auto was er nog niet. Wie mij kent weet dat ik dan heel erg zenuwachtig begin te worden, want ik haat het hele luchthaven gedoe... en dan waande ik mij terug even in china... de gast van het hotel kwam zeggen dat de chauffeur bij de verkeerde ingang stond... hij zou er binnen een paar minuten zijn. Na 10 minuten, die gast nog eens gebeld, bleek da hij bij het verkeerde hotel stond...(kon dus evengoed in china geweest zijn da we dit meemaakten). Dan maar een taxi doen stoppen... wel nog op tijd, zelfs met Luc die door de special special security moest. Hij heeft daar zeker 20 minuten gezeten. Dan in business class, goe geslapen, filmpje gekeken... is wel handig. En precies 24u na het vertrek waren we terug thuis, bij mijn liefje... wel bijna direct in slaap gevallen, was echt doodmoe...
Zondag (vandaag dus) hebben we eigenlijk niet echt veel gedaan. Het was hier ongelooflijk warm, en we zweten ons hier kapot... we zijn even tot aan het meer gaan wandelen (maar 5 bruidsparen vandaag, en bijna geen enkele chinees – ongelooflijk, zo weinig chinezen bij het meer), hebben op een terrasje een milkshake gedronken. Dat kunnen we dus echt niet geloven, het is zo ongelooflijk mooi weer, bij ons zou het op die moment vol zitten aan een meer of aan de zee enzo, en wij waren de enige op dat terras. En was mooi hoor, we zaten gewoon bijna met onze voeten in het water (niet zo een of ander terras in een achterbuurt ofzo). Echt raar, maar goed, blijkbaar is dat dus iets westers om op zondag allemaal naar zee te trekken en daar in de file te gaan staan.
Voor de rest eigenlijk niet zoveel te vertellen, het voornaamste is dat het hier ongelooflijk warm is, en we zweten ons hier kapot (om jullie toch niet te jaloers te maken)
Oh ja, voor wie zich afvraagt wat mijn liefje hele dagen alleen in china gedaan heeft, hij heeft veel gewerkt, is soms gestalkt door Jason (zijn bijna persoonlijke assistent, die met hem in de taxi wil, die hem constant wil voederen (hij heeft zelfs ’s avonds in de rogers cantine gegeten)) en heeft op vrijdag met Leo (andere chinees) basketbal gespeeld (zolang zijn schouder maar niet uit de kom vliegt). Voor de rest is hij zijn boek beginnen lezen, en beetje genoten van het mooie weer (weer zweten).
Vele groetjes,
Johan en Els
Sunday, May 27, 2007
Tuesday, May 22, 2007
18 spots in Tiger hill
Terwijl ik dit schrijf zit ik op het vliegtuig richting Phoenix, Arizona, US. Jaja, even vaarwel zeggen aan China en richting US voor de Worldwide Finance Conference. We zijn maar 2 keer 24 uur onderweg voor daar 3 dagen te zijn... Een 30-tal finance people van Rogers samen... Klinkt voor de meeste van jullie waarschijnlijk redelijk saai, maar meestal is dit wel een leuke bijeenkomst! En zo leer je ook de mensen eens kennen naar wie je anders constant emails stuurt en mee aan de telefoon hangt. En ik ga mijn opvolger uit België ook leren kennen. Jammer genoeg moet mijn liefje achterblijven terwijl ik daar in Arizona in de woestijn een hummer toer ga doen en naar een baseball game mag gaan kijken... neen, dus als jullie dit lezen, stuur hem mailtjes, val hem lastig (alhoewel, hij zal zich wel kunnen bezighouden).
Maar nu over het weekend in china. Vrijdagavond zijn we gaan eten met onze baas en zijn vrouw (ik weet het, jullie lezen dit wel veel, maar er is echt nog een duidelijk verschil tussen Belgen en Amerikanen...). we zijn bij de italiaan geweest. Zoals gezegd, even genoeg van Chinees (hadden de dag ervoor wel weer noodles en dumplings gegeten (liefje had hem wel mispakt, hij had vegetarische dumplings gekocht...). Lekker vlees, lekkere tiramisu, lekkere bruscetta’s... . Daarna naar een locale bar, pulp fiction... geen zever, ik dacht dat ik terug in het scoutslokaal was, zo zag het er een beetje uit (met het verschil natuurlijk dat het vol westerlingen zat, met een chinees lief, en dat het ook geen scoutslokaalprijzen zijn... in elk geval, gezellig gebabbeld...
Zaterdagmorgen hadden we afgesproken met onze Chinese collega Jason die ons ging rondleiden in Tiger hill (een van Suzhou’s bekende tuinen) en nog een paar andere dingen in Suzhou ging tonen. Chinezen zijn dus echt vroege vogels. Hij wou al om half 9 afspreken (op een zaterdag...), heb het tot 9 gekregen. Liefje was eerst naast de deur een koffie gaan halen, Starbucks vindt hij dus vreselijk, en hij wou eens iets anders proberen. Een slok, en de koffie lag in de vuilbak... goed, Jason dus. Eerst dus naar Tiger hill. Best een mooie tuin, en vooral de graftombe van de koning was best spectaculair. Enige probleem, Jason had ons uitgenodigd en wou dus alles betalen. Dat was dus ongelooflijk, wij wilden dat echt niet, en we drongen aan, maar hij werd zelfs boos toen we aanboden om te betalen! We voelden ons dus heel erg schuldig. We zullen hem nog eens uitnodigen om met ons te gaan eten ofzo. In Tiger hill heb je 18 toeristische ‘spots’ en Jason wou ze ons alle 18 laten zien... ik ga ze niet alle 18 opnoemen, want ik weet ze niet meer, maar er was onder andere een steen waarop de koning zijn zwaard testte, een soort van Lotus bloem waar chinese meisjes een beetje kwamen dansen, chinese huizen, zalen, een steen for good luck, bonsai boompjes, bamboe (zeldzaam in suzhou... en de graftombe van de koning. De koning had naar het schijnt alle mensen vermoord die helpen bouwen hadden aan zijn tombe, als dank voor het harde werk... De graftombe werd zelfs een beetje vergeleken met de toren van Pisa, want hij staat ook scheef. In elk geval, een mooie tuin, met veel bloemen... je kon ook riska rijden, paard rijden... was ongelooflijk druk, maar best mooi (een stuk mooier dan de vorige tuin). Daarna naar de oudste straat van Suzhou, Shantan straat. Daar gegeten... chinees... en Jason had voor ons de Beijing duck besteld... en het was best lekker... we hebben dus onze eerste Beijing duck gegeten...in Suzhou. Dan verder rondgelopen in Suzhou. gaan we daar een winkeltje binnen, hangt er daar toch geen foto van onze koning Albert en Paola... ze waren daar ook ooit op bezoek geweest...Enig probleem was, Shantan street had ook een aantal ‘spots’ en Jason vond dat we die allemaal moesten zien... en daar hadden we dus niet zoveel zin in, vooral omdat het niet echt speciale dingen waren... en we hadden ook bijna genoeg China gezien. Maar goed, Jason was heel sympathiek van ons mee te nemen. Eens de straat door heeft hij ons nog meegenomen naar een winkelstraat die we nog niet kenden (was ook iets meer chinees). Ze verkochten ook puppy’s op straat bijvoorbeeld. Was wel zielig... Maar goed, nog even rondgelopen en dan rond 3u naar huis... was best aangenaam, en Jason was echt heel vriendelijk en gastvrij (hij had zelfs water bij en kauwgom).
’s Avonds even gewandeld in de buurt, we gingen een paar dvd’s kopen voor ’s avonds, en ze vertelden ons zelfs dat het slechte copies waren (jammer, want spiderman 3 was er ook bij). We hebben nog een aantal leuke restaurantjes gevonden in de buurt, dus dat wel plezant voor binnenkort...hadden nochtans enkel broodjes gegeten zaterdag, maag beetje overstuur (eerste keer dat we ons niet zo lekker voelden in China...)
Zondag zijn we met de baas naar Shanghai gegaan. Het is dus echt wel anders als je een chauffeur hebt... je bent wel een stuk langer onderweg met de auto dan met de trein, maar voor de rest... Hui Li (zo noemt luc zijn chauffeur), we willen naar daar en daar... en Hui li rijdt. Eerste stop was de fabrics market, waar we onze kleren zijn gaan ophalen. Het zag er allemaal goed uit, behalve 1 ding... moeten we binnen een paar weken nog eens gaan ophalen. Dan iets gaan eten in Xintiandi (de westerse wijk). Het is ongelooflijk, je waant je op een terras in Gent als je daar zit, allemaal Westerlingen (en de prijzen zijn er naar). We gingen een ‘award winning home made burger’ eten. Ongelooflijk klein hamburgetje, 2 euro voor een cola, rare frieten... volgende stop, de boekenwinkel... we zijn door onze voorraad tijdschriften heen en hebben wat lectuur nodig. En zelfs mijn liefje ‘alle goeie boeken worden verfilmd’ wou een boek om te lezen (voor als ik weg ben... alsof ik geloof dat hij boeken gaat lezen...). Goed, toch de travels van Marco polo mee (onze gids waar daar vorige week aan het vertellen, omdat het grotendeels over zijn reizen in Azië gaat.
Volgende stop, de zoo... we hadden gezien dat er in de zoo in Shangai panda’s zaten, en die wilden we wel eens in het echt zien, dus wij met ons 4 naar de zoo (we wisten niet goed wat we moesten verwachten van een zoo in China... kleine kotjes??? Carolien had nl al veel op de grond spartelende vissen gezien in de Auchan enzo. Toen we binnenkwamen stond er wel letterlijk dat ‘visitors are expected not to urinate or shit’..... maar het viel echt wel mee, was een grote dierentuin, met veel groen, slangen (moet ik dus nog altijd niet van weten), krokodillen, opblaasvissen, luie leeuwen en tijgers, heel veel verschillende apen, beren, kangoeroe’s en 1 panda. Was dus wel echt schattig...tot daar ons namiddagje in de zoo...
Dan terug naar shanghai, en valiezen maken... en hier zit ik dan op het vliegtuig...(trouwens, nee, ik heb hier geen internet, ga dit publiceren als ik in de US ben).
Vele groetjes en tot binnenkort!
Johan en Els
Maar nu over het weekend in china. Vrijdagavond zijn we gaan eten met onze baas en zijn vrouw (ik weet het, jullie lezen dit wel veel, maar er is echt nog een duidelijk verschil tussen Belgen en Amerikanen...). we zijn bij de italiaan geweest. Zoals gezegd, even genoeg van Chinees (hadden de dag ervoor wel weer noodles en dumplings gegeten (liefje had hem wel mispakt, hij had vegetarische dumplings gekocht...). Lekker vlees, lekkere tiramisu, lekkere bruscetta’s... . Daarna naar een locale bar, pulp fiction... geen zever, ik dacht dat ik terug in het scoutslokaal was, zo zag het er een beetje uit (met het verschil natuurlijk dat het vol westerlingen zat, met een chinees lief, en dat het ook geen scoutslokaalprijzen zijn... in elk geval, gezellig gebabbeld...
Zaterdagmorgen hadden we afgesproken met onze Chinese collega Jason die ons ging rondleiden in Tiger hill (een van Suzhou’s bekende tuinen) en nog een paar andere dingen in Suzhou ging tonen. Chinezen zijn dus echt vroege vogels. Hij wou al om half 9 afspreken (op een zaterdag...), heb het tot 9 gekregen. Liefje was eerst naast de deur een koffie gaan halen, Starbucks vindt hij dus vreselijk, en hij wou eens iets anders proberen. Een slok, en de koffie lag in de vuilbak... goed, Jason dus. Eerst dus naar Tiger hill. Best een mooie tuin, en vooral de graftombe van de koning was best spectaculair. Enige probleem, Jason had ons uitgenodigd en wou dus alles betalen. Dat was dus ongelooflijk, wij wilden dat echt niet, en we drongen aan, maar hij werd zelfs boos toen we aanboden om te betalen! We voelden ons dus heel erg schuldig. We zullen hem nog eens uitnodigen om met ons te gaan eten ofzo. In Tiger hill heb je 18 toeristische ‘spots’ en Jason wou ze ons alle 18 laten zien... ik ga ze niet alle 18 opnoemen, want ik weet ze niet meer, maar er was onder andere een steen waarop de koning zijn zwaard testte, een soort van Lotus bloem waar chinese meisjes een beetje kwamen dansen, chinese huizen, zalen, een steen for good luck, bonsai boompjes, bamboe (zeldzaam in suzhou... en de graftombe van de koning. De koning had naar het schijnt alle mensen vermoord die helpen bouwen hadden aan zijn tombe, als dank voor het harde werk... De graftombe werd zelfs een beetje vergeleken met de toren van Pisa, want hij staat ook scheef. In elk geval, een mooie tuin, met veel bloemen... je kon ook riska rijden, paard rijden... was ongelooflijk druk, maar best mooi (een stuk mooier dan de vorige tuin). Daarna naar de oudste straat van Suzhou, Shantan straat. Daar gegeten... chinees... en Jason had voor ons de Beijing duck besteld... en het was best lekker... we hebben dus onze eerste Beijing duck gegeten...in Suzhou. Dan verder rondgelopen in Suzhou. gaan we daar een winkeltje binnen, hangt er daar toch geen foto van onze koning Albert en Paola... ze waren daar ook ooit op bezoek geweest...Enig probleem was, Shantan street had ook een aantal ‘spots’ en Jason vond dat we die allemaal moesten zien... en daar hadden we dus niet zoveel zin in, vooral omdat het niet echt speciale dingen waren... en we hadden ook bijna genoeg China gezien. Maar goed, Jason was heel sympathiek van ons mee te nemen. Eens de straat door heeft hij ons nog meegenomen naar een winkelstraat die we nog niet kenden (was ook iets meer chinees). Ze verkochten ook puppy’s op straat bijvoorbeeld. Was wel zielig... Maar goed, nog even rondgelopen en dan rond 3u naar huis... was best aangenaam, en Jason was echt heel vriendelijk en gastvrij (hij had zelfs water bij en kauwgom).
’s Avonds even gewandeld in de buurt, we gingen een paar dvd’s kopen voor ’s avonds, en ze vertelden ons zelfs dat het slechte copies waren (jammer, want spiderman 3 was er ook bij). We hebben nog een aantal leuke restaurantjes gevonden in de buurt, dus dat wel plezant voor binnenkort...hadden nochtans enkel broodjes gegeten zaterdag, maag beetje overstuur (eerste keer dat we ons niet zo lekker voelden in China...)
Zondag zijn we met de baas naar Shanghai gegaan. Het is dus echt wel anders als je een chauffeur hebt... je bent wel een stuk langer onderweg met de auto dan met de trein, maar voor de rest... Hui Li (zo noemt luc zijn chauffeur), we willen naar daar en daar... en Hui li rijdt. Eerste stop was de fabrics market, waar we onze kleren zijn gaan ophalen. Het zag er allemaal goed uit, behalve 1 ding... moeten we binnen een paar weken nog eens gaan ophalen. Dan iets gaan eten in Xintiandi (de westerse wijk). Het is ongelooflijk, je waant je op een terras in Gent als je daar zit, allemaal Westerlingen (en de prijzen zijn er naar). We gingen een ‘award winning home made burger’ eten. Ongelooflijk klein hamburgetje, 2 euro voor een cola, rare frieten... volgende stop, de boekenwinkel... we zijn door onze voorraad tijdschriften heen en hebben wat lectuur nodig. En zelfs mijn liefje ‘alle goeie boeken worden verfilmd’ wou een boek om te lezen (voor als ik weg ben... alsof ik geloof dat hij boeken gaat lezen...). Goed, toch de travels van Marco polo mee (onze gids waar daar vorige week aan het vertellen, omdat het grotendeels over zijn reizen in Azië gaat.
Volgende stop, de zoo... we hadden gezien dat er in de zoo in Shangai panda’s zaten, en die wilden we wel eens in het echt zien, dus wij met ons 4 naar de zoo (we wisten niet goed wat we moesten verwachten van een zoo in China... kleine kotjes??? Carolien had nl al veel op de grond spartelende vissen gezien in de Auchan enzo. Toen we binnenkwamen stond er wel letterlijk dat ‘visitors are expected not to urinate or shit’..... maar het viel echt wel mee, was een grote dierentuin, met veel groen, slangen (moet ik dus nog altijd niet van weten), krokodillen, opblaasvissen, luie leeuwen en tijgers, heel veel verschillende apen, beren, kangoeroe’s en 1 panda. Was dus wel echt schattig...tot daar ons namiddagje in de zoo...
Dan terug naar shanghai, en valiezen maken... en hier zit ik dan op het vliegtuig...(trouwens, nee, ik heb hier geen internet, ga dit publiceren als ik in de US ben).
Vele groetjes en tot binnenkort!
Johan en Els
Wednesday, May 16, 2007
Warempel... nog een tempel!
Zaterdag in Beijing – en de zon scheen. Het was alsof alle smog verdwenen was... De gids kwam ons rond 20 voor 8 ophalen (daarvoor had hij ons nog de avond ervoor om 11u gebeld, om dat te zeggen...). dus eerst in het hotel ontbijten. Vreselijk ontbijt, geen vers brood, was op een bepaald moment gewoon op, toaster kapot. Maar goed, we hadden honger, en een zware dag voor de boeg... (zo dramatisch). Zaten we aan tafel, komt er een gast aan ons vragen rond kwart na 7, en ik had het niet echt verstaan, dus zei ik maar No. Hij verder op zoek... komt hij na een kwartier terug bij ons, ‘you are in room 831’. Wij ‘no’. Heeft die gast daar nog meer dan 20 minuten gestaan, zelf toen wij al weg waren. Maar goed, daar was de gids, we waren vertrokken. We waren maar met 6, dus dat viel goed mee. Even kennis gemaakt met onze reisgenoten. Iemand stapt op, vraagt de gids van waar hij afkomstig is... Columbia... die andere vrouw naast ons reageert, oh ik ben van Argentinië... mijn liefje dan ook, ik ben van Chili. Beginnen ze daar nu toch niet in het Spaans te babbelen. De gids begreep er echt niets van, hij was in de war (wij hadden nl gezegd dat we van Nederland en België waren, en die vrouw woont nu in de US, dus zij had gezegd dat ze van de US was, dus, onze chinese gids volledig in de war). Eerste stop, Ming graven. Dat is het graf van de 3e Ming keizer, en die had het precies wel hoog in zijn bol. Hij had zijn graftombe gebouwd op een oppervlakte van 40km² (dat is dus wel de moeite he). En het was oorsponkelijk de bedoeling dat het graf alleen ging zijn voor hem en zijn vrouw. Alleen, de volgende Ming keizers vonden het ook wel een leuke plaats om begraven te worden, dus hebben er nog 12 andere Ming keizers besloten om daar ook hun tombe te bouwen, en dat is nu dus een toeristische attractie. Maar wel heel erg indrukwekkend. Je komt binnen en je wordt begroet door een reuzebeeld van de keizer... echt immens. En het huis waarin da beeld stond is het grootste huis van de wereld zonder steunmuren om het dak op te houden (volgens de gids) En volgens onze gids is zijn uiteindelijke graftombe groter dan de grafkelders in de piramides. (dat was dus ongelooflijk, alles was groter dan eender waar ter wereld). Volgende stop, (en dat stond niet op de planning toen we deze trip boekten...), bezoek aan een Jade fabriek. Het is zo een groen soort steen, heel gekend in china. Weet iemand hoe je Jade kan onderscheiden van glas of een andere steen? Neen? Dacht ik al... je moet ze in het licht houden. In elk geval, in die fabriek maakten ze mooie vormen uit een Jade steen, onder andere mooie chinese draakjes... en dat vond ik wel een mooi souvenier van china. Jammer genoeg waren de prijzen ook mooi, meer dan 500 euro voor zo een draak. En we zijn al een beetje gewoon aan chinese prijzen... niet dus. Dan lunch in die jade fabriek. Chinees eten, maar we kregen ook een mes en vork, en een bord met frieten... klopt dus helemaal niet...
Dan eindelijk naar de muur. Volgens onze gids ging het rustig zijn, want het was middag en iedereen was aan het eten...als dat rustig is... zo veel volk... het enige verschil was dat er bijna geen chinezen waren met petjes op die het vlagje volgden.
Maar wel indrukwekkend... hoe ze de Muur ooit gemaakt hebben. Want het is best wel lastig wandelen... op en af, redelijk stijl en glad.. en christine gaat volgende week daar een marathon op lopen...Om te beginnen kom je binnen en is er zo een soort tuintje met beren in, was wel schattig. Dan zijn er een soort van karretje dat je naar boven brengt (aan te raden volgens de gids, was nogal stijl... en wij waren gisteren echt moe, dus daar nu even geen zin in). En dan op de Muur, wandelen, en gewoon beseffen dat we op dat moment ons op de Muur in Peking bevonden... ongelooflijk.. ik ben trouwens 2 keer tegengehouden door chinezen die met mij op de foto wilden... ze vonden da blijkbaar fantastisch. Dan terug naar beneden, om 3u moesten we terug vertrekken.. wie was er natuurlijk niet om 3u? Onze Zuid Amerikaanse vrienden... tot half 4 moeten wachten...
Johan heeft trouwens wel de kunst van het afdingen vast... we wilden op de muur een souveniertje kopen... ze vroeg 120 RMB. Wij geen prijs gezegd (ze willen echt dat je zelf een prijs zegt, dan weten ze al wat ze kunnen doen en hoe laag ze kunnen gaan) en gewoon weggelopen. Hebben we het uiteindelijk gekregen voor 15 (en ze verdienen er nog geld aan, anders gaan ze het zeker niet verkopen). Ik moest trouwens een t-shirt hebben ‘i climbed the great wall – 10RMB)... we worden beter...
Volgende stop (ook niet op de planning), zegt de gids dat we naar de Silk market gaan. Nu, in Beijing is er een soort silk market waar ze ook fake kleren verkopen en parels enzo. Ik had dus nog altijd geen t-shirtje gevonden (serieus, nergens watch, bag, shoes... zeer frustrerend...) en wou dus wel naar de silk market. Stoppen we daar aan geen gebouw, blijkt het een echte silk market te zijn, waar ze zijde produceren... hadden we dat gisteren niet ergens gezien, in de ondergrondse stad... in elk geval, daar verkochten ze beddegoed aan ongelooflijke prijzen...
Tijd om naar het hotel te gaan. Na meer dan een uur vast te zittenin het verkeer...waren we aan het hotel.
Even opgefrist, en terug het stad in. We hadden nl aan die columbiaan gevraagd waar het leuk was om even een stapje in de wereld te zetten... eerste stap, eten...we waren beland bij een meer, natuurlijk vol lichtjes, en je kon zelfs op de pedalo een toertje maken... er was zelfs een starbucks, maar met chinese letters (hadden we nog niet gezien). Daar wilden we dus eten, en als je naar een chinees restaurant gaat, waar de chinezen zijn, weet je dat je om 8u al heel veel plaats hebt, want de chinezen eten vroeg. Zat het daar vol Westerlingen... dus geen plaats. Uiteindelijk toch een restaurant gevonden dat plaats had... en daar was een reden voor (trouwens, voor wie ooit naar hier komt, kies een restaurant met een menu met prentjes... neem het van ons aan... je hebt die prentjes nodig). Het was het meest walgelijke chinees dat we ooit gegeten hadden. Om te beginnen wilde ik cola light bestellen... hadden ze niet, ok niet aan te doen. Dan vlees (beef) en garnalen en iets met varken... Beef was uitverkocht... en kool besteld, en nooit gekregen. Liefje vraagt dan nog een cola, komen ze af met cola light... maar het grootste probleem was de pork. Een ongelooflijke laag vet, met langs onder een heel klein beetje vlees... echt vies. We hebben dan vooral de noedels opgegeten... dus, nu even genoeg van chinees, terug naar het Westerse eten. (daardoor hebben we zondag dus geen Peking eten gegeten, was nochtans het plan...) (we hebben er nog effekens aan gedacht om zo een eend in een zak te kopen...).
Daarna beetje rondgewandeld aan het meer, was echt wel mooi. Alle lichtjes enzo. Ik heb het al veel gezegd, maar ze moeten hier echt een serieuze energiefactuur hebben...
Na even verder te wandelen kwamen we bij een chinese bar street. Ongelooflijk, aan elke deur staan er chinezen die je willen binnenlokken in hun cafe. Slechts 1 probleem, ze willen Westerlingen binnenkrijgen, maar ze draaien Chinese muziek. Lukt niet echt he. Maar groot... nog nooit zoveel barretjes bij elkaar gezien... dan maar op een terrasje gezeten, en iets gedronken. Nu hadden we van de columbiaan gehoord dat er ook een Beer street was (originele namen, Bar street, Beer street)... en dat wilden we dan ook weer eens zien (ik dacht dat we weer gingen overspoeld worden door Heineken...). Het was eigenlijk hetzelfde, een lange straat, met allemaal bars, maar dus bars waar je zit en de hele avond blijft zitten en heel zat wordt...zagen we niet echt zitten, aangezien we de volgende dag de toerist verder gingen uithangen. Op zoek gegaan naar iets anders... Club Mystique. (spannend he). In elk geval, we kwamen binnen, mijn liefje werd gefouilleerd... hij zag er ook heel gevaarlijk uit met zijn fake burberry polo... ik niet. En toen we binnenkwamen kregen we direct een tafeltje, en 2 garcons...ze leken daar toch content van ons te zien. Het concept was voor de rest weer hetzelfde, in het midden VIP tafeltjes met flessen Jack Daniels deze keer. Achteraan een grote videowall, en nog 2 grote tv schermen waar ze clips draaiden... muziek was ook wel ok, beetje R&B, beetje pop... was wel gezellig..Op het internet hadden we nog een beetje gezocht naar een latin bar, en aangezien dat da in shanghai een beetje was tegengevallen tot nu toe, wilden we toch eens zien wat het was in Beijing. De taxi chauffeur wist het niet zijn (goed begin) en zette ons af ergens in de buurt. Dan maar gevraagd aan een voorbijganger, die het wist zijn (het was dus niet in beer of bar street). Maar wat was het daar stil. En daar was het dan: Latinos. Was gezellig, behalve het feit dat mijn liefje cola besteld had, de garcon gaf hem baccardi cola, en dan gingen ze een beetje ruzie lopen maken over het feit of het nu gewone cola of rum cola moest zijn. In elk geval, beetje gedanst, er was een groepje uit puerto rico dat kwam optreden, was best gezellig...tot...mijn hak van mijn schoen is afgekraakt... en nee, het waren geen Chinese schoenen... daar stond ik dan, in Beijing met 1 schoen met hak, en 1 zonder... dus richting hotel, slapen, en klaar voor onze 3e dag tempels.
Oh ja, nog iets, ik had geklaagd dat de zon niet scheen vrijdag... zaterdag was dat sebiet terug ok. Het kleurtje dat ik wou (rood dus) heb ik weer gekregen... was weer verbrand...
Zondag moesten we zo nog een aantal dingen bezoeken, die nog op ons lijstje stonden. Eigenlijk wilden we nog naar het zomerpaleis, dat een eindje buiten Beijing lag. Wij naar het reisbureau in het hotel, kunnen we voor vandaag nog een trip boeken naar het zomerpaleis... da mens van het reisbureau in het hotel verstond geen woord Engels. Heb in da hotel alleen maar westerlingen gezien... ik val in herhaling, maar er is dus nog werk voor volgend jaar...
Ok, niet naar het zomerpaleis dus, niets aan te doen.
Stap 1, een soort van gerestaureerde ‘krotten’wijk (hutong (speciaal voor Taek...). Nu zet die taxi ons daar toch af in een echte krottenwijk...waar ze ons terug met riksha’s wilden vervoeren...nogmaals, sorry, die ene gast heeft het om zeep geholpen. Na even verder te lopen kwamen we uiteindelijk in de wijk (hutong dus) terecht...meer toeristischer dan dat kon echt niet. Geen enkele chinees, alleen buitenlanders.. goed, even rondgelopen, en weer verder... . was zeker gezellig.
Etenstijd... we zijn naar de mall geweest, en hebben daar hamburgers en ribbetjes gegeten... zelfs mijn liefje had het even gehad met het chinees...
Volgende bezoek, landhuis van Prins Gong... een tuin en landhuis (waar we weer niet binnenkonden omdat het gerestaureerd werd) waar een hele boel chinezen op afkomen... maar best een aangename tuin, chinees, maar ook veel groen enzo. En op een bepaald moment is er een soort van concertvoorstelling... wij maar bij de wachtenden gaan staan... de deuren gingen open, en het gedrum begon...en mijn liefje was mee... het was echt vechten voor een stoel.. maar toen ik binnen ging, vroeg die gast achter mijn ticket, wij geven het hem, en blijkbaar mochten we met zo een ticket niet binnen in de voorstelling...jammer... dus, blond haar valt hier echt wel op (als het niet is voor een foto te trekken is het omdat ze uw ticket willen controleren).
Volgende halte, lamatempel. Is dus een tempel van de Boedhisten. Overal kon je wierookstokjes kopen, en aan elk gebouw waar er een standbeeld van Boedha stond, staken ze de wierrookstokjes in brand. Daar even rondgelopen. In een van de laatste gebouwen staat er een Boedha beeld van 26 meter hoog, gesneden uit 1 boom (met certificaat van het guiness book of records, jaja).
En toen... waren we het beu... alhoewel er nog een hele hoop tempels zijn in Beijing hadden we het echt gezien. Een beetje verder zijn we naar een park gegaan, en hebben daar gewoon gezeten en naar de chinezen gekeken (eerst zaten we op het gras, maar ipv gewoon een bordje te zetten, hebben ze een bewaker die iedereen die op het gras gaat zitten eraf gaat jagen (inclusief wij dus)). Dan maar langs de kant gezeten. Zonnetje scheen, was gezellig in het parkje. Dan nog ijsje gegeten, en terug naar het hotel... ah ja, het was 45 minuten rijden met de taxi, want zelfs op zondagavond is er file... kruipen we in de taxi... 5 minuten later zijn we er... had die taxi chauffeur van de eerste dag er ons opgelegd, een grote omtoer gemaakt, en wij hadden hem nog een halve euro fooi gegeven omdat we medelijden hadden met hem...
Dus, te vroeg aan het station, maar we konden al redelijk vlug de trein op, dus ons geïnstalleerd... en bleek dat we alleen in een coupe zaten... gezellig... na een half uur komt er nog een vrouw binnen, kruipt op het bovenste bed, begint bier te drinken, zegt niets, en ligt de rest van de nacht op haar kussen te kloppen... wij dus, goed, kunnen we toch nog op de 2 bedden beneden slapen. Na een paar uren (we lagen dus al te slapen) gooien ze daar nog een chinese binnen, en ben ik toch nog boven moeten gaan kruipen. Weet dus echt niet waar die nog vandaan kwam (mss van bij de parapluverkopers in shanghai als het regent... haha).
in elk geval, voor de rest goed geslapen, toegekomen in Suzhou, ons gewassen (opnieuw, geur vergelijkbaar met de trein richting Beijing dus...) en klaargemaakt om te gaan werken. Belt christine opeens, er is een waterleiding gesprongen, en de bureau staat onder water, niet gaan werken dus vandaag... had toch een halve dag verlof, dus wa boodschapjes gedaan, huis opgeruimd (ayi (kuisvrouw) was al 2 weken niet geweest, en normaal ging ze maandag langs komen, krijg ik email van Flora dat ze pas op dinsdag komt... en het was echt een nest, dus hebben we zelf maar een beetje opgeruimd) gaan sporten, en liefje heeft zelf eten gemaakt (terwijl ik de weblog aan het schrijven was). Oh ja, hij heeft een nieuw speeltje, de happy boy...volgende keer zal ik vertellen wat dat is... neen, grapje, wil niet dat jullie rare gedachten hebben over liefje, is een chinese blender, en mijn liefje heeft beloofd van elke dag fruitshakes te maken... de eerste was in elk geval lekker...
Vandaag hadden we onze eerste chinese les... amai... 2 uur afzien. Het voelde alsof we weer klein waren en moesten leren spreken. Het is zo anders dan een Europese taal. Maar nu kunnen we toch al tot 10 tellen, vragen waar de wc is, zeggen waar we wonen, en vragen hoeveel iets kost (altijd handig bij het afdingen...). onze lerares wist het zelf altijd niet goed wat ze met ons aanmoest... we moesten maar 37 keer een woord herhalen, en konden het dan nog niet uitspreken! (oefenen, oefenen, morgen onze collega’s ne keer lastigvallen, zien of ze ons begrijpen)
Dit weekend gaan we met een collega een tuin in suzhou bezoeken (dat is echt de laatste tuin voor lange tijd...) en de eerste straat in Suzhou. We houden jullie op de hoogte
Vele groetjes
Johan en Els
PS. Voor iedereen, ik weet dat jullie graag meer foto’s zouden zien, maar het uploaden duurt hier echt enorm lang (en lukt meestal niet), want het internet is hier echt ongelooflijk traag). Ik zal morgen proberen nog een paar foto’s erop te zetten...kunnen jullie jaloers zijn...
Dan eindelijk naar de muur. Volgens onze gids ging het rustig zijn, want het was middag en iedereen was aan het eten...als dat rustig is... zo veel volk... het enige verschil was dat er bijna geen chinezen waren met petjes op die het vlagje volgden.
Maar wel indrukwekkend... hoe ze de Muur ooit gemaakt hebben. Want het is best wel lastig wandelen... op en af, redelijk stijl en glad.. en christine gaat volgende week daar een marathon op lopen...Om te beginnen kom je binnen en is er zo een soort tuintje met beren in, was wel schattig. Dan zijn er een soort van karretje dat je naar boven brengt (aan te raden volgens de gids, was nogal stijl... en wij waren gisteren echt moe, dus daar nu even geen zin in). En dan op de Muur, wandelen, en gewoon beseffen dat we op dat moment ons op de Muur in Peking bevonden... ongelooflijk.. ik ben trouwens 2 keer tegengehouden door chinezen die met mij op de foto wilden... ze vonden da blijkbaar fantastisch. Dan terug naar beneden, om 3u moesten we terug vertrekken.. wie was er natuurlijk niet om 3u? Onze Zuid Amerikaanse vrienden... tot half 4 moeten wachten...
Johan heeft trouwens wel de kunst van het afdingen vast... we wilden op de muur een souveniertje kopen... ze vroeg 120 RMB. Wij geen prijs gezegd (ze willen echt dat je zelf een prijs zegt, dan weten ze al wat ze kunnen doen en hoe laag ze kunnen gaan) en gewoon weggelopen. Hebben we het uiteindelijk gekregen voor 15 (en ze verdienen er nog geld aan, anders gaan ze het zeker niet verkopen). Ik moest trouwens een t-shirt hebben ‘i climbed the great wall – 10RMB)... we worden beter...
Volgende stop (ook niet op de planning), zegt de gids dat we naar de Silk market gaan. Nu, in Beijing is er een soort silk market waar ze ook fake kleren verkopen en parels enzo. Ik had dus nog altijd geen t-shirtje gevonden (serieus, nergens watch, bag, shoes... zeer frustrerend...) en wou dus wel naar de silk market. Stoppen we daar aan geen gebouw, blijkt het een echte silk market te zijn, waar ze zijde produceren... hadden we dat gisteren niet ergens gezien, in de ondergrondse stad... in elk geval, daar verkochten ze beddegoed aan ongelooflijke prijzen...
Tijd om naar het hotel te gaan. Na meer dan een uur vast te zittenin het verkeer...waren we aan het hotel.
Even opgefrist, en terug het stad in. We hadden nl aan die columbiaan gevraagd waar het leuk was om even een stapje in de wereld te zetten... eerste stap, eten...we waren beland bij een meer, natuurlijk vol lichtjes, en je kon zelfs op de pedalo een toertje maken... er was zelfs een starbucks, maar met chinese letters (hadden we nog niet gezien). Daar wilden we dus eten, en als je naar een chinees restaurant gaat, waar de chinezen zijn, weet je dat je om 8u al heel veel plaats hebt, want de chinezen eten vroeg. Zat het daar vol Westerlingen... dus geen plaats. Uiteindelijk toch een restaurant gevonden dat plaats had... en daar was een reden voor (trouwens, voor wie ooit naar hier komt, kies een restaurant met een menu met prentjes... neem het van ons aan... je hebt die prentjes nodig). Het was het meest walgelijke chinees dat we ooit gegeten hadden. Om te beginnen wilde ik cola light bestellen... hadden ze niet, ok niet aan te doen. Dan vlees (beef) en garnalen en iets met varken... Beef was uitverkocht... en kool besteld, en nooit gekregen. Liefje vraagt dan nog een cola, komen ze af met cola light... maar het grootste probleem was de pork. Een ongelooflijke laag vet, met langs onder een heel klein beetje vlees... echt vies. We hebben dan vooral de noedels opgegeten... dus, nu even genoeg van chinees, terug naar het Westerse eten. (daardoor hebben we zondag dus geen Peking eten gegeten, was nochtans het plan...) (we hebben er nog effekens aan gedacht om zo een eend in een zak te kopen...).
Daarna beetje rondgewandeld aan het meer, was echt wel mooi. Alle lichtjes enzo. Ik heb het al veel gezegd, maar ze moeten hier echt een serieuze energiefactuur hebben...
Na even verder te wandelen kwamen we bij een chinese bar street. Ongelooflijk, aan elke deur staan er chinezen die je willen binnenlokken in hun cafe. Slechts 1 probleem, ze willen Westerlingen binnenkrijgen, maar ze draaien Chinese muziek. Lukt niet echt he. Maar groot... nog nooit zoveel barretjes bij elkaar gezien... dan maar op een terrasje gezeten, en iets gedronken. Nu hadden we van de columbiaan gehoord dat er ook een Beer street was (originele namen, Bar street, Beer street)... en dat wilden we dan ook weer eens zien (ik dacht dat we weer gingen overspoeld worden door Heineken...). Het was eigenlijk hetzelfde, een lange straat, met allemaal bars, maar dus bars waar je zit en de hele avond blijft zitten en heel zat wordt...zagen we niet echt zitten, aangezien we de volgende dag de toerist verder gingen uithangen. Op zoek gegaan naar iets anders... Club Mystique. (spannend he). In elk geval, we kwamen binnen, mijn liefje werd gefouilleerd... hij zag er ook heel gevaarlijk uit met zijn fake burberry polo... ik niet. En toen we binnenkwamen kregen we direct een tafeltje, en 2 garcons...ze leken daar toch content van ons te zien. Het concept was voor de rest weer hetzelfde, in het midden VIP tafeltjes met flessen Jack Daniels deze keer. Achteraan een grote videowall, en nog 2 grote tv schermen waar ze clips draaiden... muziek was ook wel ok, beetje R&B, beetje pop... was wel gezellig..Op het internet hadden we nog een beetje gezocht naar een latin bar, en aangezien dat da in shanghai een beetje was tegengevallen tot nu toe, wilden we toch eens zien wat het was in Beijing. De taxi chauffeur wist het niet zijn (goed begin) en zette ons af ergens in de buurt. Dan maar gevraagd aan een voorbijganger, die het wist zijn (het was dus niet in beer of bar street). Maar wat was het daar stil. En daar was het dan: Latinos. Was gezellig, behalve het feit dat mijn liefje cola besteld had, de garcon gaf hem baccardi cola, en dan gingen ze een beetje ruzie lopen maken over het feit of het nu gewone cola of rum cola moest zijn. In elk geval, beetje gedanst, er was een groepje uit puerto rico dat kwam optreden, was best gezellig...tot...mijn hak van mijn schoen is afgekraakt... en nee, het waren geen Chinese schoenen... daar stond ik dan, in Beijing met 1 schoen met hak, en 1 zonder... dus richting hotel, slapen, en klaar voor onze 3e dag tempels.
Oh ja, nog iets, ik had geklaagd dat de zon niet scheen vrijdag... zaterdag was dat sebiet terug ok. Het kleurtje dat ik wou (rood dus) heb ik weer gekregen... was weer verbrand...
Zondag moesten we zo nog een aantal dingen bezoeken, die nog op ons lijstje stonden. Eigenlijk wilden we nog naar het zomerpaleis, dat een eindje buiten Beijing lag. Wij naar het reisbureau in het hotel, kunnen we voor vandaag nog een trip boeken naar het zomerpaleis... da mens van het reisbureau in het hotel verstond geen woord Engels. Heb in da hotel alleen maar westerlingen gezien... ik val in herhaling, maar er is dus nog werk voor volgend jaar...
Ok, niet naar het zomerpaleis dus, niets aan te doen.
Stap 1, een soort van gerestaureerde ‘krotten’wijk (hutong (speciaal voor Taek...). Nu zet die taxi ons daar toch af in een echte krottenwijk...waar ze ons terug met riksha’s wilden vervoeren...nogmaals, sorry, die ene gast heeft het om zeep geholpen. Na even verder te lopen kwamen we uiteindelijk in de wijk (hutong dus) terecht...meer toeristischer dan dat kon echt niet. Geen enkele chinees, alleen buitenlanders.. goed, even rondgelopen, en weer verder... . was zeker gezellig.
Etenstijd... we zijn naar de mall geweest, en hebben daar hamburgers en ribbetjes gegeten... zelfs mijn liefje had het even gehad met het chinees...
Volgende bezoek, landhuis van Prins Gong... een tuin en landhuis (waar we weer niet binnenkonden omdat het gerestaureerd werd) waar een hele boel chinezen op afkomen... maar best een aangename tuin, chinees, maar ook veel groen enzo. En op een bepaald moment is er een soort van concertvoorstelling... wij maar bij de wachtenden gaan staan... de deuren gingen open, en het gedrum begon...en mijn liefje was mee... het was echt vechten voor een stoel.. maar toen ik binnen ging, vroeg die gast achter mijn ticket, wij geven het hem, en blijkbaar mochten we met zo een ticket niet binnen in de voorstelling...jammer... dus, blond haar valt hier echt wel op (als het niet is voor een foto te trekken is het omdat ze uw ticket willen controleren).
Volgende halte, lamatempel. Is dus een tempel van de Boedhisten. Overal kon je wierookstokjes kopen, en aan elk gebouw waar er een standbeeld van Boedha stond, staken ze de wierrookstokjes in brand. Daar even rondgelopen. In een van de laatste gebouwen staat er een Boedha beeld van 26 meter hoog, gesneden uit 1 boom (met certificaat van het guiness book of records, jaja).
En toen... waren we het beu... alhoewel er nog een hele hoop tempels zijn in Beijing hadden we het echt gezien. Een beetje verder zijn we naar een park gegaan, en hebben daar gewoon gezeten en naar de chinezen gekeken (eerst zaten we op het gras, maar ipv gewoon een bordje te zetten, hebben ze een bewaker die iedereen die op het gras gaat zitten eraf gaat jagen (inclusief wij dus)). Dan maar langs de kant gezeten. Zonnetje scheen, was gezellig in het parkje. Dan nog ijsje gegeten, en terug naar het hotel... ah ja, het was 45 minuten rijden met de taxi, want zelfs op zondagavond is er file... kruipen we in de taxi... 5 minuten later zijn we er... had die taxi chauffeur van de eerste dag er ons opgelegd, een grote omtoer gemaakt, en wij hadden hem nog een halve euro fooi gegeven omdat we medelijden hadden met hem...
Dus, te vroeg aan het station, maar we konden al redelijk vlug de trein op, dus ons geïnstalleerd... en bleek dat we alleen in een coupe zaten... gezellig... na een half uur komt er nog een vrouw binnen, kruipt op het bovenste bed, begint bier te drinken, zegt niets, en ligt de rest van de nacht op haar kussen te kloppen... wij dus, goed, kunnen we toch nog op de 2 bedden beneden slapen. Na een paar uren (we lagen dus al te slapen) gooien ze daar nog een chinese binnen, en ben ik toch nog boven moeten gaan kruipen. Weet dus echt niet waar die nog vandaan kwam (mss van bij de parapluverkopers in shanghai als het regent... haha).
in elk geval, voor de rest goed geslapen, toegekomen in Suzhou, ons gewassen (opnieuw, geur vergelijkbaar met de trein richting Beijing dus...) en klaargemaakt om te gaan werken. Belt christine opeens, er is een waterleiding gesprongen, en de bureau staat onder water, niet gaan werken dus vandaag... had toch een halve dag verlof, dus wa boodschapjes gedaan, huis opgeruimd (ayi (kuisvrouw) was al 2 weken niet geweest, en normaal ging ze maandag langs komen, krijg ik email van Flora dat ze pas op dinsdag komt... en het was echt een nest, dus hebben we zelf maar een beetje opgeruimd) gaan sporten, en liefje heeft zelf eten gemaakt (terwijl ik de weblog aan het schrijven was). Oh ja, hij heeft een nieuw speeltje, de happy boy...volgende keer zal ik vertellen wat dat is... neen, grapje, wil niet dat jullie rare gedachten hebben over liefje, is een chinese blender, en mijn liefje heeft beloofd van elke dag fruitshakes te maken... de eerste was in elk geval lekker...
Vandaag hadden we onze eerste chinese les... amai... 2 uur afzien. Het voelde alsof we weer klein waren en moesten leren spreken. Het is zo anders dan een Europese taal. Maar nu kunnen we toch al tot 10 tellen, vragen waar de wc is, zeggen waar we wonen, en vragen hoeveel iets kost (altijd handig bij het afdingen...). onze lerares wist het zelf altijd niet goed wat ze met ons aanmoest... we moesten maar 37 keer een woord herhalen, en konden het dan nog niet uitspreken! (oefenen, oefenen, morgen onze collega’s ne keer lastigvallen, zien of ze ons begrijpen)
Dit weekend gaan we met een collega een tuin in suzhou bezoeken (dat is echt de laatste tuin voor lange tijd...) en de eerste straat in Suzhou. We houden jullie op de hoogte
Vele groetjes
Johan en Els
PS. Voor iedereen, ik weet dat jullie graag meer foto’s zouden zien, maar het uploaden duurt hier echt enorm lang (en lukt meestal niet), want het internet is hier echt ongelooflijk traag). Ik zal morgen proberen nog een paar foto’s erop te zetten...kunnen jullie jaloers zijn...
Monday, May 14, 2007
Beijing....under construction...less than 500 days to go
Donderdag vertrokken we met de nachttrein naar Beijing, met een soft sleeper (wil eigenlijk niets meer zeggen dan een plank met een soort van deken op... maar we hadden ook een fles warm water, en een roosje) en in een cabine met 4 personen. Dus nog 2 andere (hoogstwaarschijnlijk) chinezen. Na opnieuw 37 controles mochten we dus de trein op. En het is eigenlijk best allemaal meegevallen. We waren heel erg moe, en zijn eigenlijk direct toen de trein vertrok in slaap gevallen (20 voor 9, ik weet het, immens vroeg, maar volgens ons spuit de chinese overheid iets in de trein om iedereen moe te maken en rustig te houden ) en we hebben geslapen tot een uur voor de aankomst in Beijing (omdat ze begonnen lawaai te maken om iedereen wakker te maken, zodat dat ook geen probleem zou zijn eens we aankwamen...) maar goed, de nachttrein is dus zeker aan te raden, hebben heel goed geslapen, zo in ons stapelbedje... ik moest natuurlijk langsboven... hier kwam de schouder weer goed van pas... en wie mij kent en ik moet op zo een stapelbed kruipen, met gewoon een voetsteuntje...
Aangekomen, dus taxi zoeken om naar het hotel te gaan (hotel was niet echt ver van het station, maar we wisten echt niet welke kant we op moesten, dus maar taxi genomen en de metro was ook echt geen optie, want er zijn niet zoveel metrostations in Beijing en het hotel lag ook op een paar km) en meer dan 45 minuten (!) in de taxi gezeten. Het verkeer in Beijing is echt een ramp! Later vertelde onze gids dat ze 15 nieuwe metrolijnen aan het aanleggen zijn, voor de olympische spelen... en het zal echt wel nodig zijn. Maar goed, aangekomen bij het hotel en we mochten direct inchecken (alle, direct, het duurt echt wel een tijdje voor je ingecheckt bent in een hotel in china. Je moet om te beginnen alle 2 je paspoorten afgeven, en dan schrijven ze daar alle gegevens van over en ... het duurt wel lang) maar toch waren we heel erg blij, want alhoewel het slapen op de trein heel erg meeviel, was dat niet echt zo met de WC en de wasplaats... laten we het er bij houden dat het niet zo fris rook! Gelukkig was er wel een ‘Europese’ WC (een chinese WC kan je vergelijken met de oude franse WC’s, weet niet of ik dat al verteld heb). Maar goed, even opgefrist, en ‘t stad in. Ons hotel lag op 2 km van Tian’an Men (het plein van de Hemelse vrede, waar in 1989 een studentenopstand op bloedige wijze de kop werd ingedrukt). In elk geval, het is wel echt een mooi, groot plein, met aan het ene uiteinde 2 torens (Qian men) en aan het uiteinde de verboden stad. In het midden is er het mausoleum van Mao, die je nu jammer genoeg niet kon bezoeken, want het werd gerestaureerd... en aan de zijkant ligt het chinese parlement (Hal van het volk), en aan de andere kant het chinese nationaal Museum. En aan dat museum kan je aftellen naar de olympische spelen, tot op de seconde. Het leeft hier dus wel he. Op elke hoek van de straat is er wel een officiële winkel, met de officiële spelenbeertjes en t-shirts en... naar het schijnt is het een van de weinige dingen die niet nagemaakt worden (veel aandacht ervoor, te veel winkels waar je de echte kan kopen, en geen interesse..) ik weet niet of het voor de spelen is of niet, maar hier had je echt niet zoveel vragen naar ‘watches, bags, shoes’, de occasionele watchverkoper niet meegeteld. Wel heel veel boekenverkopers, die boeken van Beijing en de Muur verkochten. Voor een paar euro had je een mooi boek, geen rekening houdend met spellingfouten (bijvoorbeeld, op het eerste blad waren we ‘plucky’ om Beijing te hebben bezocht) Goed, na het plein, op naar de verboden stad. Het was jammer genoeg niet zo mooi weer, het was heel erg warm, maar de zon scheen niet echt... dus wel zweten, geen kleurtje krijgen...(alhoewel ja, niet rood worden maw). Op naar de verboden stad dus, opnieuw samen met duizenden andere chinezen... ze lopen allemaal in groep, volgen de vlag, en hebben eenzelfde petje op...Het eerste wat je ziet is het grote portret van Mao (naar het schijnt hebben ze dat zaterdag in brand proberen steken...wij waren er dus vrijdag, de sensatie gemist. Het zal nogal iets geweest zijn). Want overal is het niet gewoon Mao, maar echt ‘chairmen Mao’... De verboden stad, het vroegere keizerlijke paleis... heel erg groot, en heel erg indrukwekkend. Heel veel verschillende zalen, verschillende kamers, verschillende tentoonstellingen, mooie tuin, en heel veel chinezen die opwarmbare noodles eten (ik weet niet wie er reeds van aiki noodles gehoord heeft? Zoiets is het dus, een potje, met noodles, je giet er warm water bij, en je hebt je noodles... overal zie je dat hier (zelf in het station kan je gratis warm water krijgen, voor de noodles). Er was ook een tentoonstelling van verschillende klokken en uurwerken. En dat vonden we wel interessant. De klokken zitten natuurlijk achter glas... een vrouw naast ons komt te dicht tegen het glas, en botst ertegen... het is alsof ze er om doen, speciaal voor ons tegen het glas lopen...goed, nog beetje verder gewandeld, tentoonstelling van strijdkleren, tentoonstelling van hoe het leven was als ‘concubine’ van de keizer. Die mens had dus ook meer dan 100 vrouwen, met elk een plaats in de rangorde. En elk jaar werden er zoveel nieuwe uitgekozen... die mens had wel zijn werk...maar het paleis was zeker groot genoeg voor allemaal. Jammer genoeg was een van de mooiste delen (volgens ons boek toch) ‘under renovation’... genoeg rondgelopen in de verboden stad... volgende halte, ondergrondse stad. Dat is een netwerk van gangen, onder Beijing, gebouwd om te ontsnappen van de Russen als ze zouden aanvallen. De gangen liepen tot aan de luchthaven, de Muur (en die is echt nog ver weg), de verboden stad... het was in elk geval goed opgezet. 1 probleem, het is niet zo gemakkelijk te vinden (ah ja, logisch, anders zouden de Russen het ook zo gemakkelijk gevonden hebben). Wij dus een riksha rijder gezien, en die zou ons er wel even naartoe brengen. Wij vragen hoeveel, en hij zegt 5. Wij dus, voor een halve euro zal het wel niet zo ver zijn zeker. Maar die mens was aan het rijden, en da was precies nog ver, dus wij medelijden, laten we hem 15 RMB geven, de sukkelaar... jaja, we komen aan, 5 dollar zegt hij. Wij, neenee, je had 5 RMB gezegd, neenee, het was dollar. Yeah right, alsof iemand 5 dollar zou geven voor dat ritje. Met de taxi geraak je er voor 10 RMB... ineens beginnen er daar heel veel chinezen rond ons samen te stromen, en we zaten al een beetje in de krottenwijken, dus hebben hem dan maar 30 RMB gegeven, had echt geen zin in ruzie (mijn liefje ging wel een beetje beginnen discussieren, maar hij mocht niet van mij), maar dat weten we dus ook, geen riksa chauffeurs meer, en op voorhand de munt zeggen...echt schandalig. Dan de ondergrondse stad in. Het is dus echt een wirwar van gangen, en indrukwekkend opgezet... maar ineens, in het midden, een chinese zijdefabriek. Ze gingen ons daar in een militair bouwwerk zijde proberen verkopen... eerst tonen hoe het gemaakt wordt, en dan kan je souveniertjes kopen... en ze waren allemaal in legertenue, zijden ‘donsdekens’ aan het maken... en nog zijden sjaaltjes verkopen voor veel te veel geld... en we waren al niet happy door die riksha, dus geen zijde... oh ja, je mocht geen foto’s trekken...(nog te veel ‘defensiegeheimen’) maar er waren nog mensen mee, en die wilden een foto trekken van de zijde... mocht ook niet...(kan mij niet echt inbeelden dat dat een defensiegeheim is...)
Volgende halte... tempel van de hemel.. en weer een riksha die er ons wou naartoe brengen. Sorry jongen... die andere heeft het verpest... (voor de riksha rijder en eigenlijk ook voor mijn voeten, want het was best ver lopen). Tempel van de hemel, een tempel waar de keizers kwamen bidden, een plaats voor ‘worship’. Indrukwekkend. Je had de grote tempel, en dan nog een paar kleintjes die copietjes waren van de grote, en nog een rond altaar, waar je stem raar zou klinken als je erop gaat staan. Er is ook een muur van echo en...nog veel meer (lees gerust onze boek van china eens...) goed, daarna hadden we het even gehad voor vandaag, genoeg tempels bezocht... even terug naar het hotel, opfrissen, en terug het stad in. Even naar de belangrijkste winkelstraat, Wangfujing. Kan dus niet meer westers zijn, malls, mc donalds, kfc, klerenwinkels, maar ook een paar souvenierwinkeltjes enzo. Nu was ik toch op zoek naar een fake t-shirtje, en dacht ik, daar zal ik het wel vinden, of toch op zijn minst iemand vinden die er ons naar eentje wil brengen... maar niets he... toch een paar souveniertjes gekocht. Nog even verder gelopen, er was een straat met heel veel eetstandjes, zowel fruit, als slangetjes, als slakjes, als dumplings...toch niets gegeten, eten op straat zien we nog altijd niet erg zitten. Beetje rondgelopen, nog wa souveniers gevonden. Het is ongelooflijk wat je allemaal kan kopen, voorgekookte Beijing duck in een plastiekzak (kan je zelfs aan elke krantenwinkel kopen) of flessen alcohol met een slang in. Daar kan ik echt niet tegen, het gedacht dat er een slang inzit. We wilden dan wa fruit kopen, tegen de honger, en we vroegen wat een pak kersen kostte... zegt zij 48 RMB (voor kersen). Wij wilden het niet kopen, te duur, begint ze zelfs daar op af te dingen...op kersen...
Nog beetje verder gewandeld, heel straatje met souveniers... zijn we aan het kijken, vragen we de prijs van een waaier... natuurlijk te veel, maar geen zin om af te dingen, we lopen verder, begint ze nu toch aan mijn arm te trekken... liefje was echt niet happy. Beetje verder, zo een soort van chinese tekens op een soort van doek, vonden we wel een leuk souvenier. Wij dus vragen, wat wil het zeggen, wist hij dus niet. Dat begrijp je toch echt niet, als je toeristen wil overtuigen. Beetje verder gewandeld, kwamen we aan het ‘illegale’ gedeelte, de echte straatverkopers (trouwens, nog altijd geen fake kleren gezien), die daar dus niet mogen zijn. Op een bepaald moment dachten ze dat ze de politie zagen... je had ze moeten zien wegspurten... in elk geval, genoeg gewandeld, morgen kwamen ze ons om 7u oppikken om naar de Muur te gaan... en daar moesten we toch wakker voor zijn.
Morgen verder vertellen... de muur, de gebroken hak, nog een hele hoop tempels...en een paar foto's....
Aangekomen, dus taxi zoeken om naar het hotel te gaan (hotel was niet echt ver van het station, maar we wisten echt niet welke kant we op moesten, dus maar taxi genomen en de metro was ook echt geen optie, want er zijn niet zoveel metrostations in Beijing en het hotel lag ook op een paar km) en meer dan 45 minuten (!) in de taxi gezeten. Het verkeer in Beijing is echt een ramp! Later vertelde onze gids dat ze 15 nieuwe metrolijnen aan het aanleggen zijn, voor de olympische spelen... en het zal echt wel nodig zijn. Maar goed, aangekomen bij het hotel en we mochten direct inchecken (alle, direct, het duurt echt wel een tijdje voor je ingecheckt bent in een hotel in china. Je moet om te beginnen alle 2 je paspoorten afgeven, en dan schrijven ze daar alle gegevens van over en ... het duurt wel lang) maar toch waren we heel erg blij, want alhoewel het slapen op de trein heel erg meeviel, was dat niet echt zo met de WC en de wasplaats... laten we het er bij houden dat het niet zo fris rook! Gelukkig was er wel een ‘Europese’ WC (een chinese WC kan je vergelijken met de oude franse WC’s, weet niet of ik dat al verteld heb). Maar goed, even opgefrist, en ‘t stad in. Ons hotel lag op 2 km van Tian’an Men (het plein van de Hemelse vrede, waar in 1989 een studentenopstand op bloedige wijze de kop werd ingedrukt). In elk geval, het is wel echt een mooi, groot plein, met aan het ene uiteinde 2 torens (Qian men) en aan het uiteinde de verboden stad. In het midden is er het mausoleum van Mao, die je nu jammer genoeg niet kon bezoeken, want het werd gerestaureerd... en aan de zijkant ligt het chinese parlement (Hal van het volk), en aan de andere kant het chinese nationaal Museum. En aan dat museum kan je aftellen naar de olympische spelen, tot op de seconde. Het leeft hier dus wel he. Op elke hoek van de straat is er wel een officiële winkel, met de officiële spelenbeertjes en t-shirts en... naar het schijnt is het een van de weinige dingen die niet nagemaakt worden (veel aandacht ervoor, te veel winkels waar je de echte kan kopen, en geen interesse..) ik weet niet of het voor de spelen is of niet, maar hier had je echt niet zoveel vragen naar ‘watches, bags, shoes’, de occasionele watchverkoper niet meegeteld. Wel heel veel boekenverkopers, die boeken van Beijing en de Muur verkochten. Voor een paar euro had je een mooi boek, geen rekening houdend met spellingfouten (bijvoorbeeld, op het eerste blad waren we ‘plucky’ om Beijing te hebben bezocht) Goed, na het plein, op naar de verboden stad. Het was jammer genoeg niet zo mooi weer, het was heel erg warm, maar de zon scheen niet echt... dus wel zweten, geen kleurtje krijgen...(alhoewel ja, niet rood worden maw). Op naar de verboden stad dus, opnieuw samen met duizenden andere chinezen... ze lopen allemaal in groep, volgen de vlag, en hebben eenzelfde petje op...Het eerste wat je ziet is het grote portret van Mao (naar het schijnt hebben ze dat zaterdag in brand proberen steken...wij waren er dus vrijdag, de sensatie gemist. Het zal nogal iets geweest zijn). Want overal is het niet gewoon Mao, maar echt ‘chairmen Mao’... De verboden stad, het vroegere keizerlijke paleis... heel erg groot, en heel erg indrukwekkend. Heel veel verschillende zalen, verschillende kamers, verschillende tentoonstellingen, mooie tuin, en heel veel chinezen die opwarmbare noodles eten (ik weet niet wie er reeds van aiki noodles gehoord heeft? Zoiets is het dus, een potje, met noodles, je giet er warm water bij, en je hebt je noodles... overal zie je dat hier (zelf in het station kan je gratis warm water krijgen, voor de noodles). Er was ook een tentoonstelling van verschillende klokken en uurwerken. En dat vonden we wel interessant. De klokken zitten natuurlijk achter glas... een vrouw naast ons komt te dicht tegen het glas, en botst ertegen... het is alsof ze er om doen, speciaal voor ons tegen het glas lopen...goed, nog beetje verder gewandeld, tentoonstelling van strijdkleren, tentoonstelling van hoe het leven was als ‘concubine’ van de keizer. Die mens had dus ook meer dan 100 vrouwen, met elk een plaats in de rangorde. En elk jaar werden er zoveel nieuwe uitgekozen... die mens had wel zijn werk...maar het paleis was zeker groot genoeg voor allemaal. Jammer genoeg was een van de mooiste delen (volgens ons boek toch) ‘under renovation’... genoeg rondgelopen in de verboden stad... volgende halte, ondergrondse stad. Dat is een netwerk van gangen, onder Beijing, gebouwd om te ontsnappen van de Russen als ze zouden aanvallen. De gangen liepen tot aan de luchthaven, de Muur (en die is echt nog ver weg), de verboden stad... het was in elk geval goed opgezet. 1 probleem, het is niet zo gemakkelijk te vinden (ah ja, logisch, anders zouden de Russen het ook zo gemakkelijk gevonden hebben). Wij dus een riksha rijder gezien, en die zou ons er wel even naartoe brengen. Wij vragen hoeveel, en hij zegt 5. Wij dus, voor een halve euro zal het wel niet zo ver zijn zeker. Maar die mens was aan het rijden, en da was precies nog ver, dus wij medelijden, laten we hem 15 RMB geven, de sukkelaar... jaja, we komen aan, 5 dollar zegt hij. Wij, neenee, je had 5 RMB gezegd, neenee, het was dollar. Yeah right, alsof iemand 5 dollar zou geven voor dat ritje. Met de taxi geraak je er voor 10 RMB... ineens beginnen er daar heel veel chinezen rond ons samen te stromen, en we zaten al een beetje in de krottenwijken, dus hebben hem dan maar 30 RMB gegeven, had echt geen zin in ruzie (mijn liefje ging wel een beetje beginnen discussieren, maar hij mocht niet van mij), maar dat weten we dus ook, geen riksa chauffeurs meer, en op voorhand de munt zeggen...echt schandalig. Dan de ondergrondse stad in. Het is dus echt een wirwar van gangen, en indrukwekkend opgezet... maar ineens, in het midden, een chinese zijdefabriek. Ze gingen ons daar in een militair bouwwerk zijde proberen verkopen... eerst tonen hoe het gemaakt wordt, en dan kan je souveniertjes kopen... en ze waren allemaal in legertenue, zijden ‘donsdekens’ aan het maken... en nog zijden sjaaltjes verkopen voor veel te veel geld... en we waren al niet happy door die riksha, dus geen zijde... oh ja, je mocht geen foto’s trekken...(nog te veel ‘defensiegeheimen’) maar er waren nog mensen mee, en die wilden een foto trekken van de zijde... mocht ook niet...(kan mij niet echt inbeelden dat dat een defensiegeheim is...)
Volgende halte... tempel van de hemel.. en weer een riksha die er ons wou naartoe brengen. Sorry jongen... die andere heeft het verpest... (voor de riksha rijder en eigenlijk ook voor mijn voeten, want het was best ver lopen). Tempel van de hemel, een tempel waar de keizers kwamen bidden, een plaats voor ‘worship’. Indrukwekkend. Je had de grote tempel, en dan nog een paar kleintjes die copietjes waren van de grote, en nog een rond altaar, waar je stem raar zou klinken als je erop gaat staan. Er is ook een muur van echo en...nog veel meer (lees gerust onze boek van china eens...) goed, daarna hadden we het even gehad voor vandaag, genoeg tempels bezocht... even terug naar het hotel, opfrissen, en terug het stad in. Even naar de belangrijkste winkelstraat, Wangfujing. Kan dus niet meer westers zijn, malls, mc donalds, kfc, klerenwinkels, maar ook een paar souvenierwinkeltjes enzo. Nu was ik toch op zoek naar een fake t-shirtje, en dacht ik, daar zal ik het wel vinden, of toch op zijn minst iemand vinden die er ons naar eentje wil brengen... maar niets he... toch een paar souveniertjes gekocht. Nog even verder gelopen, er was een straat met heel veel eetstandjes, zowel fruit, als slangetjes, als slakjes, als dumplings...toch niets gegeten, eten op straat zien we nog altijd niet erg zitten. Beetje rondgelopen, nog wa souveniers gevonden. Het is ongelooflijk wat je allemaal kan kopen, voorgekookte Beijing duck in een plastiekzak (kan je zelfs aan elke krantenwinkel kopen) of flessen alcohol met een slang in. Daar kan ik echt niet tegen, het gedacht dat er een slang inzit. We wilden dan wa fruit kopen, tegen de honger, en we vroegen wat een pak kersen kostte... zegt zij 48 RMB (voor kersen). Wij wilden het niet kopen, te duur, begint ze zelfs daar op af te dingen...op kersen...
Nog beetje verder gewandeld, heel straatje met souveniers... zijn we aan het kijken, vragen we de prijs van een waaier... natuurlijk te veel, maar geen zin om af te dingen, we lopen verder, begint ze nu toch aan mijn arm te trekken... liefje was echt niet happy. Beetje verder, zo een soort van chinese tekens op een soort van doek, vonden we wel een leuk souvenier. Wij dus vragen, wat wil het zeggen, wist hij dus niet. Dat begrijp je toch echt niet, als je toeristen wil overtuigen. Beetje verder gewandeld, kwamen we aan het ‘illegale’ gedeelte, de echte straatverkopers (trouwens, nog altijd geen fake kleren gezien), die daar dus niet mogen zijn. Op een bepaald moment dachten ze dat ze de politie zagen... je had ze moeten zien wegspurten... in elk geval, genoeg gewandeld, morgen kwamen ze ons om 7u oppikken om naar de Muur te gaan... en daar moesten we toch wakker voor zijn.
Morgen verder vertellen... de muur, de gebroken hak, nog een hele hoop tempels...en een paar foto's....
Monday, May 7, 2007
VIP's, early birds en taxichauffeurs
wij en onze 10 miljoen beste vrienden....
Goed, we zaten dus op de 263 verdieping van de Pearl Tower. En toen was het tijd om terug naar beneden te gaan, maar eerst mogen we nog eens rondkijken op de 90e verdieping. En daar was er ook een ‘space museum’. En dat wilden we ook wel eens zien... (vooral Nele, je weet nooit als je komt dat ik daarmee ook nog indruk kon maken he) eerst kon je in een space rollercoaster... maar je moest wel bijbetalen... dan nog een paar andere spelletjes, die je goedkoper kan doen op de kermis, en dan was er nog een soort van verzameling van ruimtepakken, en planeten... echt de moeite niet... en dan was daar ET...dat maakte het bezoek volledig de moeite waard... niet dus... maar goed, dan maar drummen om terug naar beneden te geraken.. op straat nog achternagezeten door een paar opdringerige verkopers die ons wat pearl tower souveniertjes wou verkopen. Mijn liefje wou er nog 1 RMB (0;10 cent) voor geven... hij zat bijna aan 5... toch niet gekocht, was niet zo mooi.
Dan de metro in (dus ook in shanghai is da wel heel handig) want we waren in de buurt van de fake market, en hadden nog wa gerief nodig. En we hebben weer een hele hoop verzameld hoor... het begon met nog een paar sportschoenen (als we volgende week de Muur willen doen heb ik wel wandelschoenen nodig). Die gast begon aan 400 RMB, en wij natuurlijk, nee, dat willen we niet geven, Johan zei dat hij zoveel betaald had voor de echte die hij aanhad... die gast sebiet voelen aan de zijkanten (hij wist echt precies waar) en hij kon zeggen dat het inderdaad echte waren... vind da ongelooflijk dat ze dat zo goed weten... Maar de buit was toch weer de moeite, 1 trui, 6 paar kousen, schoenen dus, 4 polo’s, ... genoeg fake spullen om ons een tijdje zoet te houden... en nu hadden we echt wel genoeg kleren gekocht voor een tijdje hoor. Vooral het afdingen word je echt beu.. een belachelijk hoge prijs, een belachelijk lage prijs, en dan... you will ruin my business, i will go bankrupt... yeah right, alsof ze het gaan verkopen als ze er geen winst op maken.
’s Avonds gaan eten in Xintiandi, een ‘Westerse wijk’ in Shanghai. En da was het dus ook he. Meer westerlingen dan dat heb ik nog niet samengezien in Shanghai. En de prijzen waren er ook naar, steaks voor 40 euro...(’s middags hadden we trouwens chinees fastfood gegeten (dumplings en loempia), in een of ander winkelcentra.. wel raar, drinken kon je niet kopen daar... en daarna afgesloten met een ijsje... heel bizar, je bestelt een smaak, je zegt wat je erbij wil, dan nemen ze er een bol van, smeren ze die open, gooien ze daar wa fruit en wa siroop in, en mixen ze het allemaal door mekaar... was wel heel lekker... en ik heb een bon gekregen voor de volgende keer, 2 kopen, en 1 betalen... dus wie eerst bij ons in Shanghai geraakt trakteren we op een ijsje) in Xintiandi dan een stonegrill restaurant gevonden, waar je zo zelf je vlees kan grillen... heel erg lekker...alleen, iemand aan een andere tafel naast ons had hetzelfde besteld als wij... en ze kwamen af met haar eten, en ze zetten het bij mij... en je wist gewoon dat ze verkeerd waren, want ze begonnen dan te discussieren en het duurde toch nog een aantal minuten voor Johan zijn eten er was... dat zie je hier dus echt heel veel, het is precies heel erg verwarrend... maar goed, lekker gegeten, nog een beetje verder gewandeld.... en dan was het tijd om nog eens het nachtleven van Shanghai te verkennen. Ik had op het internet nog een paar clubs gevonden, die blijkbaar de moeite waard waren... Attica, op de 11e verdieping van een gebouw op de bund, met uitzicht op de bund... alleen, duur en exclusief (wisten we dus achteraf). 10 Euro ingang, en daar krijg je ook 1 drankje voor... meisjes moesten niet betalen, dus drankje voor mij gekocht, 5,5 euro voor een cola light... maar goed, was een leuke club, 2 zaaltjes... en er waren heel veel tafeltjes gereserveerd, en we hadden er (dachten we) nog eentje gevonden... na een half uur, ‘excuse me, this is for the VIP’s.... OK dan, wij ons verzet... nergens ook maar aangeduid ofzo, maar goed, de tafel naast ons bestelde drank per fles (wiskey, baileys... dus da zullen wel VIP’s geweest zijn)... even daar rondgehangen, naar het andere zaaltje getrokken, daar was er een tafeltje vrij... komt er na een kwartiertje weer een gast naar ons... tafeltje is voor de VIP’s (en stond weer niet aangeduid)... echt belachelijk... we zijn dan maar voortgegaan, we zijn er geweest, dat was het voornaamste...dan naar Zapata’s, een soort van dans/swingcafe... ondertussen was het wel beginnen donderen... niet zo aangenaam als je geen auto hebt natuurlijk...maar goed, daar was het wel leuk... was vooral feestmuziek (zoals YMCA, mijn liefje wou echt niet meedoen, dancing queen, another brick in the wall (beat versie)... mijn liefje refereerde er ook naar als ‘apres-skihut nummers, voor de kenners...). Maar was wel plezant, want er was veel sfeer daar. En het is daar blijkbaar ook de gewoonte dat mensen die zich geroepen voelen (maw mensen die iets te veel gedronken hebben) op de toog gaan staan dansen... en voor sommigen hopen we echt dat ze heel erg zat waren... want het was echt niet om aan te zien... maar was plezant! Dan gingen we naar nog een bar gaan, maar het was zo aan het regenen (en we hadden geen zin om te zoeken in de regen) dat we naar het hotel zijn teruggekeerd... we kruipen dus in de taxi... ineens kan de chauffeur niet afslaan omdat er een andere taxi in de weg staat... toeteren, met de lichten knippen, hoofd uit het raam... kan hij toch passeren, stopt hij aan de andere taxi, beginnen ze te discussieren... ineens stapt hij effectief uit zijn auto, en gaan ze daar verder discussieren, en roepen, en blijven roepen... en wij zaten daar dus... na een tijdje is hij terug gekomen, nog even verder geroepen, en ons heel flink aan het hotel afgezet...
zondag hadden we besloten vroeg op te staan en naar old town te gaan om daar de ‘famous dumplings' te gaan proberen. Opnieuw, niet echt slim van ons, op de chinese national holiday... om half 11 ’s morgens was het daar al stampvol... gelukkig nog een plaatsje gevonden (dat is naar het schijnt de truck, je moet binnengaan, buiten stond er een rij van zeker 100 mensen... en het rare is dat ze daar wel mooi in de rij stonden...) (en geen VIP plaats deze keer, we mochten blijven zitten en op het gemak onze dumplings opeten...) was eigenlijk niet zo fantastisch... maar goed, hebben we ook eens gedaan (dat laatste heb ik precies al veel geschreven he...) dan terug gegaan en even in de buurt van people’s square rondgehanden... naar het schijnt een plein met een leuke fontein en heel veel duiven... fontein stond droog, en geen duiven gezien... dan was het tijd om terug naar suzhou te keren. Dus, eerst de metro in, dan het station proberen vinden en toen begon het terug, kaartje controleren om binnen te mogen, wachtzaal zoeken, weer kaartje controleren, in de rij gaan staan (drummen, voorsteken...) weer kaartje tonen, trein op (jullie weten het nu al zeker...) en na een halfuurtje waren we terug in Suzhou.
’s avond gaan eten op een terrasje in de buurt (jaja, we zijn ze aan het ontdekken) en op de terugweg gestopt aan een nieuwe bakker. Toen we daar stonden liep er toch niet iemand vlak op een glazen deur... en je zag mijn liefje echt rood worden omdat hij zijn lach niet kon inhouden (maar toch ook niet wou aangevallen worden door een hoop kwade chinezen)... tot we buiten kwamen...(en voor wie mijn liefje een beetje kent, hij lacht graag met mensen als ze zich pijn gedaan hebben, en dat is waarschijnlijk nogal lief uitgedrukt...)
Deze avond zaten we in de fitness, en wat was er op TV, het afscheid van Kim Clijsters...(jaja, wie mij kent weet dat ik dat niet leuk vindt) in het Chinees...
Vanavond na het sporten nog eens zelf eten klaargemaakt... dumplings met noodles...en die hebben we dan nog met stokjes opgegeten ook! We zaten op een bepaald moment gewoon te lachen hoe chinees we geworden zijn... maar het was echt wel lekker... en vlug klaar, alhoewel, die afwas he... (de kuisvrouw is op vakantie deze week)
Vele groetjes en ons blijven schrijven he!
Johan en Els
Dan de metro in (dus ook in shanghai is da wel heel handig) want we waren in de buurt van de fake market, en hadden nog wa gerief nodig. En we hebben weer een hele hoop verzameld hoor... het begon met nog een paar sportschoenen (als we volgende week de Muur willen doen heb ik wel wandelschoenen nodig). Die gast begon aan 400 RMB, en wij natuurlijk, nee, dat willen we niet geven, Johan zei dat hij zoveel betaald had voor de echte die hij aanhad... die gast sebiet voelen aan de zijkanten (hij wist echt precies waar) en hij kon zeggen dat het inderdaad echte waren... vind da ongelooflijk dat ze dat zo goed weten... Maar de buit was toch weer de moeite, 1 trui, 6 paar kousen, schoenen dus, 4 polo’s, ... genoeg fake spullen om ons een tijdje zoet te houden... en nu hadden we echt wel genoeg kleren gekocht voor een tijdje hoor. Vooral het afdingen word je echt beu.. een belachelijk hoge prijs, een belachelijk lage prijs, en dan... you will ruin my business, i will go bankrupt... yeah right, alsof ze het gaan verkopen als ze er geen winst op maken.
’s Avonds gaan eten in Xintiandi, een ‘Westerse wijk’ in Shanghai. En da was het dus ook he. Meer westerlingen dan dat heb ik nog niet samengezien in Shanghai. En de prijzen waren er ook naar, steaks voor 40 euro...(’s middags hadden we trouwens chinees fastfood gegeten (dumplings en loempia), in een of ander winkelcentra.. wel raar, drinken kon je niet kopen daar... en daarna afgesloten met een ijsje... heel bizar, je bestelt een smaak, je zegt wat je erbij wil, dan nemen ze er een bol van, smeren ze die open, gooien ze daar wa fruit en wa siroop in, en mixen ze het allemaal door mekaar... was wel heel lekker... en ik heb een bon gekregen voor de volgende keer, 2 kopen, en 1 betalen... dus wie eerst bij ons in Shanghai geraakt trakteren we op een ijsje) in Xintiandi dan een stonegrill restaurant gevonden, waar je zo zelf je vlees kan grillen... heel erg lekker...alleen, iemand aan een andere tafel naast ons had hetzelfde besteld als wij... en ze kwamen af met haar eten, en ze zetten het bij mij... en je wist gewoon dat ze verkeerd waren, want ze begonnen dan te discussieren en het duurde toch nog een aantal minuten voor Johan zijn eten er was... dat zie je hier dus echt heel veel, het is precies heel erg verwarrend... maar goed, lekker gegeten, nog een beetje verder gewandeld.... en dan was het tijd om nog eens het nachtleven van Shanghai te verkennen. Ik had op het internet nog een paar clubs gevonden, die blijkbaar de moeite waard waren... Attica, op de 11e verdieping van een gebouw op de bund, met uitzicht op de bund... alleen, duur en exclusief (wisten we dus achteraf). 10 Euro ingang, en daar krijg je ook 1 drankje voor... meisjes moesten niet betalen, dus drankje voor mij gekocht, 5,5 euro voor een cola light... maar goed, was een leuke club, 2 zaaltjes... en er waren heel veel tafeltjes gereserveerd, en we hadden er (dachten we) nog eentje gevonden... na een half uur, ‘excuse me, this is for the VIP’s.... OK dan, wij ons verzet... nergens ook maar aangeduid ofzo, maar goed, de tafel naast ons bestelde drank per fles (wiskey, baileys... dus da zullen wel VIP’s geweest zijn)... even daar rondgehangen, naar het andere zaaltje getrokken, daar was er een tafeltje vrij... komt er na een kwartiertje weer een gast naar ons... tafeltje is voor de VIP’s (en stond weer niet aangeduid)... echt belachelijk... we zijn dan maar voortgegaan, we zijn er geweest, dat was het voornaamste...dan naar Zapata’s, een soort van dans/swingcafe... ondertussen was het wel beginnen donderen... niet zo aangenaam als je geen auto hebt natuurlijk...maar goed, daar was het wel leuk... was vooral feestmuziek (zoals YMCA, mijn liefje wou echt niet meedoen, dancing queen, another brick in the wall (beat versie)... mijn liefje refereerde er ook naar als ‘apres-skihut nummers, voor de kenners...). Maar was wel plezant, want er was veel sfeer daar. En het is daar blijkbaar ook de gewoonte dat mensen die zich geroepen voelen (maw mensen die iets te veel gedronken hebben) op de toog gaan staan dansen... en voor sommigen hopen we echt dat ze heel erg zat waren... want het was echt niet om aan te zien... maar was plezant! Dan gingen we naar nog een bar gaan, maar het was zo aan het regenen (en we hadden geen zin om te zoeken in de regen) dat we naar het hotel zijn teruggekeerd... we kruipen dus in de taxi... ineens kan de chauffeur niet afslaan omdat er een andere taxi in de weg staat... toeteren, met de lichten knippen, hoofd uit het raam... kan hij toch passeren, stopt hij aan de andere taxi, beginnen ze te discussieren... ineens stapt hij effectief uit zijn auto, en gaan ze daar verder discussieren, en roepen, en blijven roepen... en wij zaten daar dus... na een tijdje is hij terug gekomen, nog even verder geroepen, en ons heel flink aan het hotel afgezet...
zondag hadden we besloten vroeg op te staan en naar old town te gaan om daar de ‘famous dumplings' te gaan proberen. Opnieuw, niet echt slim van ons, op de chinese national holiday... om half 11 ’s morgens was het daar al stampvol... gelukkig nog een plaatsje gevonden (dat is naar het schijnt de truck, je moet binnengaan, buiten stond er een rij van zeker 100 mensen... en het rare is dat ze daar wel mooi in de rij stonden...) (en geen VIP plaats deze keer, we mochten blijven zitten en op het gemak onze dumplings opeten...) was eigenlijk niet zo fantastisch... maar goed, hebben we ook eens gedaan (dat laatste heb ik precies al veel geschreven he...) dan terug gegaan en even in de buurt van people’s square rondgehanden... naar het schijnt een plein met een leuke fontein en heel veel duiven... fontein stond droog, en geen duiven gezien... dan was het tijd om terug naar suzhou te keren. Dus, eerst de metro in, dan het station proberen vinden en toen begon het terug, kaartje controleren om binnen te mogen, wachtzaal zoeken, weer kaartje controleren, in de rij gaan staan (drummen, voorsteken...) weer kaartje tonen, trein op (jullie weten het nu al zeker...) en na een halfuurtje waren we terug in Suzhou.
’s avond gaan eten op een terrasje in de buurt (jaja, we zijn ze aan het ontdekken) en op de terugweg gestopt aan een nieuwe bakker. Toen we daar stonden liep er toch niet iemand vlak op een glazen deur... en je zag mijn liefje echt rood worden omdat hij zijn lach niet kon inhouden (maar toch ook niet wou aangevallen worden door een hoop kwade chinezen)... tot we buiten kwamen...(en voor wie mijn liefje een beetje kent, hij lacht graag met mensen als ze zich pijn gedaan hebben, en dat is waarschijnlijk nogal lief uitgedrukt...)
Deze avond zaten we in de fitness, en wat was er op TV, het afscheid van Kim Clijsters...(jaja, wie mij kent weet dat ik dat niet leuk vindt) in het Chinees...
Vanavond na het sporten nog eens zelf eten klaargemaakt... dumplings met noodles...en die hebben we dan nog met stokjes opgegeten ook! We zaten op een bepaald moment gewoon te lachen hoe chinees we geworden zijn... maar het was echt wel lekker... en vlug klaar, alhoewel, die afwas he... (de kuisvrouw is op vakantie deze week)
Vele groetjes en ons blijven schrijven he!
Johan en Els
PS. Voor als jullie soms denken dat we overdrijven...een artikel uit de krant van vandaag (Het nieuwsblad – 7-05-07)
Boete voor spuwen op straat om Chinezen manieren te leren
In de Chinese hoofdstad Beijing hebben de afgelopen week meer dan vijftig mensen een boete gekregen omdat ze op straat hadden gespuugd. Boetes voor spugen en rotzooi achterlaten op straat zijn slechts enkele van de maatregelen die de stad heeft ingevoerd om de Chinese bevolking voor de Olympische Spelen van volgend jaar manieren bij te brengen.
Een overheidsorgaan ter bevordering van de beschaafdheid stuurde de afgelopen week, een vakantieweek in China ter gelegenheid van de dag van de arbeid, inspectieteams naar toeristische trekpleisters in Beijing om het spugen of achterlaten van rommel op straat tegen te gaan. De teams deelden meer dan tienduizend afvalzakjes uit aan toeristen.De slechte manieren van Chinezen zijn de autoriteiten een doorn in het oog, omdat de Olympische Spelen worden beschouwd als de mogelijkheid bij uitstek om het imago van de Volksrepubliek te verbeteren. Om dat te bewerkstelligen krijgen taxichauffeurs en hotelmedewerkers les in etiquette en de Engelse taal, worden er meer borden van Engelse teksten voorzien en is er één dag per maand aangewezen om de inwoners van Beijing aan te leren om niet voor te dringen, maar netjes op hun beurt te wachten als ze in een rij staan.
Boete voor spuwen op straat om Chinezen manieren te leren
In de Chinese hoofdstad Beijing hebben de afgelopen week meer dan vijftig mensen een boete gekregen omdat ze op straat hadden gespuugd. Boetes voor spugen en rotzooi achterlaten op straat zijn slechts enkele van de maatregelen die de stad heeft ingevoerd om de Chinese bevolking voor de Olympische Spelen van volgend jaar manieren bij te brengen.
Een overheidsorgaan ter bevordering van de beschaafdheid stuurde de afgelopen week, een vakantieweek in China ter gelegenheid van de dag van de arbeid, inspectieteams naar toeristische trekpleisters in Beijing om het spugen of achterlaten van rommel op straat tegen te gaan. De teams deelden meer dan tienduizend afvalzakjes uit aan toeristen.De slechte manieren van Chinezen zijn de autoriteiten een doorn in het oog, omdat de Olympische Spelen worden beschouwd als de mogelijkheid bij uitstek om het imago van de Volksrepubliek te verbeteren. Om dat te bewerkstelligen krijgen taxichauffeurs en hotelmedewerkers les in etiquette en de Engelse taal, worden er meer borden van Engelse teksten voorzien en is er één dag per maand aangewezen om de inwoners van Beijing aan te leren om niet voor te dringen, maar netjes op hun beurt te wachten als ze in een rij staan.
Sunday, May 6, 2007
opnieuw... wij en onze 10 miljoen beste vrienden in shanghai
Donderdag terug naar het werk, naar de bureau met de dwergklinken (Filip, bedankt voor de uitleg...). In de namiddag vonden de werkmannen die nog met de verhuis bezig waren (en ondertussen nog wa schilderen enzo) het nodig om een muziekje op te zetten. Kan ik begrijpen, muziek is altijd leuk...(Luc en ik waren wel nog aan het discussieren of het nu donna of studio brussel moest zijn) enige probleem is dat ze de muziek lieten spelen op het algemene geluidssysteem... en in elke bureau is er dus een luidspreker, wat ervoor zorgde dat wij ook konden meegenieten van de chinese (en dus volledig onverstaanbare) muziek. Eerst dachten we dat ze het gewoon aan het testen waren, maar het werd luider en luider. En toen ineens, in het midden van een chinees liedje... MERRY CHRISTMAS... en terug naar het chinees. Gewoon nog even terzijde, het is hier dus al mei, en er zijn nog overal kerstlichtjes en kerstmannen te bewonderen.... we lagen alle 3 plat (want we waren maar met ons drie)
Donderdagavond hadden we pizza besteld van bij de fooddelivery (we waren wel eerst gaan sporten, voor de personen die zeggen dat we moeten op de weegschaal gaan staan en onze kg’s bijhouden enzo. We waren trouwens van plan (eerlijk waar) om donderdag zelf te koken, en er zat vlees in de diepvries en dumplings enzo. En we gingen ze donderdagmorgen uit de diepvries halen, en heel de diepvries was vastgevroren, en we kregen ze er dus niet uit. Het is ons lot dat we hier niet koken...). Ze hebben mij alleen niet zo goed verstaan, want de delivery guy had er maar 1 mee, ipv 2... dat blijft hier echt een groot probleem he, ze verstaan ons echt niet... Luc had 's avonds aan de wacht gevraaagd om een taxi te bestellen... na 3 keer zeggen en te gaan zwaaien alsof je een taxi tegen gaat houden hadden ze ons begrepen...
Vrijdagnamiddag zaten wij helemaal alleen op het werk. Is wel raar, en vooral saai... en het grappigste is, we konden bijna niet buiten! Je hebt blijkbaar een badge nodig om binnen te kunenn, EN om buiten te gaan. En onze badges werken niet (alleen die van Mike Cooper werkte...) en hij was dus weg... Gelukkig stond er nog ergens anders een deur open. Dan moesten we op het werk een taxi bellen. Johan dan aan de wacht in ons beste chinees uitleggen dat we een taxi wilden, en hij had het deze keer direct begrepen. Goed he! Enige probleem, op hetzelfde moment kwam er net een vrije taxi aangereden... die mochten we dus niet nemen he, we moesten wachten op die die zij voor ons gebeld hadden...
Vrijdagavond opnieuw iets gaan eten met onze baas (we waren bij hem naar zijn fotoboek van Peking aan het kijken, bleek dat zij identiek dezelfde foto hadden als deze die jullie allemaal zien als jullie naar onze weblog surfen... was grappig... liefje had deze gewoon gevonden op het internet, en nu gaan we die mss in het echt zien... spannend he). We zijn dus gaan eten naar een andere wijk aan het meer (Li-gong-di (geen bruidspaartjes te zien deze keer trouwens)) naar een soort van Italiaans restaurant. Zeer grappig, ongelooflijk warme , 'Chileense' rode wijn gekregen, en zowel het voorgerecht als het hoofdgerecht dat ik wou bestellen waren uitverkocht. En Carolien wou tiramisu als dessert, en dat was ook uitverkocht. Voor de rest wel lekker gegeten hoor. En het was gezellig. Daarna naar een ‘beverage bar’ geweest (zo stond het erop). Luc en Johan hadden een pintje besteld, maar het was warm bier... en ze kregen een glas met ijsblokjes om het af te koelen... dus Luc zijn bier in da glas, 2 seconden laten staan, en dan helemaal opdrinken... en Johan gewoon het bier met ijsblokjes gedronken...
In elk geval, het was wel echt een toffe straat, aan het meer. Zoveel lichtjes, en pagode’s en leuke plekjes om te zitten... we hadden alleen jammer genoeg ons fototoestel niet mee... dus we gaan nog terug...
Zaterdag naar shanghai! Eerst uitdaging: aan het station geraken. Had aan een chinese collega gevraagd om te schrijven, gelieve mij naar het station te brengen (voor de liefhebbers: 请带我到苏州火车站). Ok, goed, ze begreep ons. Eenmaal aangekomen op het station moesten we onze trein vinden. Je gaat dus eerst het station binnen. Je kan niet binnen zonder dat je een kaartje hebt, dus eerste controle van het kaartje. Dan moet je naar de wachtzaal, zo zijn er een stuk of 4, maar voor je binnenkan moet je opnieuw je kaartje laten controleren. Zo een 10 tal minuten voor de trein toekomt, moet je in de rij gaan staan om naar het perron te gaan (alle ja, rij, samentroeping van mensen, die drummen, voorsteken en echt om ter eerst in die trein willen zitten). Ook daar controleren ze je kaartje. Dan moet je zoeken in welke wagon je zit, en daar ook weer in de rij gaan staan, dan opnieuw drummen om binnen te kunnen, en dan uit het station, en WEER je kaartje laten controleren. En christine had het meegemaakt dat haar ouders hun ticket kwijt waren, en ze moesten dus een nieuw betalen... dus zwartrijders maken hier echt geen kans. Maar goed, de trein was echt wel ok. Was een nieuwe trein, met genummerde zitplaatsen, en op een half uur stonden we in Shanghai. Op een bepaald moment reed de trein zelfs meer dan 260 km/u (dat stond er zelfs op). In shanghai aangekomen gingen we de metro nemen naar ons hotel (tweede uitdaging). Maar we moesten nog een ticketje hebben (net zoals alle andere mensen op onze trein...). opnieuw drummen, voorkruipen... niet te doen. Maar goed, er uiteindelijk heel vlot geraakt. We gaan zeker nog met de trein gaan, is zeker aan te raden, gaat vlug en is goedkoop ook nog.
Dan was het tijd om onze kleren te gaan ophalen die we een paar weken geleden hadden laten maken. Maar eerst nog een beetje rondgekeken... niet normaal hoeveel klerenmakers er daar zijn. Maar het resultaat was echt wel goed...zullen wel eens een foto trekken. We hebben nog 2 kostuums en 3 hemden voor Johan gekocht, en een jas voor mij en beddegoed... nu stoppen we wel met daar langs te gaan, is allemaal goedkoop, tot wanneer je alles samentelt. Terwijl ik daar iets aan het passen waren, horen we ineens een bekende taal... hebben we kennisgemaakt met nog een aantal Nederlanders die ook in Shanghai verbleven... is wel leuk wat ervaringen uit te wisselen. Met onze aanwinsten terug naar het hotel en toen te voet richting bund... (voor wie het zich niet meer herinnert, zie de weblog van 2 weken geleden... neenee, het is een van de voornaamste sightseeing attracties van shanghai, met een fantastisch uitzicht op de gebouwen aan de overkant (waaronder de Pearl Tower, onthouden). En vanuit het hotel is da ongeveer 40 minuutjes wandelen, en ondertussen zie je ook nog eens de voornaamste winkelstraat (ik val in herhaling, ik weet het, maar ‘watch, bag, shoes,... all over again)), waar je echt niet onder of door kan van de drukte... niet normaal hoeveel mensen er in dit weekend in shanghai waren.... (vandaar, om nogmaals Mike Cooper te citeren, wij en 10 miljoen van onze beste vrienden) Toegekomen aan de bund hebben we de ‘sightseeing tunnel’ naar de overkant genomen... dat is dus ook een toeristisch attractie, en je gaat met een soort treintje onder het water, en ondertussen heb je een hele hoop lichteffecten enzo.... Zeg wel toeristische attractie, voor 7 euro voor 2 sta je aan de overkant, heb je 5 minuten in het treintje gezeten, en dat was het dan ook... Maar goed, we zijn nog altijd toeristen he, dus we gedragen er ons naar. En dus moesten we ook de Pearl tower in (daar is hij terug). Dat is een tv toren, met een sightseeing deck op de 90e verdieping, een op de 261e verdieping, en een op de 350e verdieping. En voor amper (?) 13 euro per persoon kan je naar de 350e verdieping... en zoals gezegd, we blijven toeristen. 350e verdieping was jammer genoeg volzet (en achteraf gezien maar best ook, zo een rij mensen) (eigenlijk vreselijk stom van ons, realiseerden we ons toen, willen de meest toeristische chinese attracties doen, als het national holiday is) en dus zijn we tot op de 261e verdieping geraakt. Jammer genoeg kon je geen 100 meter ver zien... er was zoveel smog op dat moment... dus daar stonden we...(oh ja, voor dat we zo ver geraakten moesten we eerst nog eens de lift in met een hele hoop drummende chinezen....).
En de rest zal voor morgen zijn....Hou dus zeker de weblog in de gaten, want het zal gaan over eten (uiteraard), taxichauffeurs, zatte mensen op de toog en nog veel meer..
Groetjes en tot morgen
Johan en Els
Donderdagavond hadden we pizza besteld van bij de fooddelivery (we waren wel eerst gaan sporten, voor de personen die zeggen dat we moeten op de weegschaal gaan staan en onze kg’s bijhouden enzo. We waren trouwens van plan (eerlijk waar) om donderdag zelf te koken, en er zat vlees in de diepvries en dumplings enzo. En we gingen ze donderdagmorgen uit de diepvries halen, en heel de diepvries was vastgevroren, en we kregen ze er dus niet uit. Het is ons lot dat we hier niet koken...). Ze hebben mij alleen niet zo goed verstaan, want de delivery guy had er maar 1 mee, ipv 2... dat blijft hier echt een groot probleem he, ze verstaan ons echt niet... Luc had 's avonds aan de wacht gevraaagd om een taxi te bestellen... na 3 keer zeggen en te gaan zwaaien alsof je een taxi tegen gaat houden hadden ze ons begrepen...
Vrijdagnamiddag zaten wij helemaal alleen op het werk. Is wel raar, en vooral saai... en het grappigste is, we konden bijna niet buiten! Je hebt blijkbaar een badge nodig om binnen te kunenn, EN om buiten te gaan. En onze badges werken niet (alleen die van Mike Cooper werkte...) en hij was dus weg... Gelukkig stond er nog ergens anders een deur open. Dan moesten we op het werk een taxi bellen. Johan dan aan de wacht in ons beste chinees uitleggen dat we een taxi wilden, en hij had het deze keer direct begrepen. Goed he! Enige probleem, op hetzelfde moment kwam er net een vrije taxi aangereden... die mochten we dus niet nemen he, we moesten wachten op die die zij voor ons gebeld hadden...
Vrijdagavond opnieuw iets gaan eten met onze baas (we waren bij hem naar zijn fotoboek van Peking aan het kijken, bleek dat zij identiek dezelfde foto hadden als deze die jullie allemaal zien als jullie naar onze weblog surfen... was grappig... liefje had deze gewoon gevonden op het internet, en nu gaan we die mss in het echt zien... spannend he). We zijn dus gaan eten naar een andere wijk aan het meer (Li-gong-di (geen bruidspaartjes te zien deze keer trouwens)) naar een soort van Italiaans restaurant. Zeer grappig, ongelooflijk warme , 'Chileense' rode wijn gekregen, en zowel het voorgerecht als het hoofdgerecht dat ik wou bestellen waren uitverkocht. En Carolien wou tiramisu als dessert, en dat was ook uitverkocht. Voor de rest wel lekker gegeten hoor. En het was gezellig. Daarna naar een ‘beverage bar’ geweest (zo stond het erop). Luc en Johan hadden een pintje besteld, maar het was warm bier... en ze kregen een glas met ijsblokjes om het af te koelen... dus Luc zijn bier in da glas, 2 seconden laten staan, en dan helemaal opdrinken... en Johan gewoon het bier met ijsblokjes gedronken...
In elk geval, het was wel echt een toffe straat, aan het meer. Zoveel lichtjes, en pagode’s en leuke plekjes om te zitten... we hadden alleen jammer genoeg ons fototoestel niet mee... dus we gaan nog terug...
Zaterdag naar shanghai! Eerst uitdaging: aan het station geraken. Had aan een chinese collega gevraagd om te schrijven, gelieve mij naar het station te brengen (voor de liefhebbers: 请带我到苏州火车站). Ok, goed, ze begreep ons. Eenmaal aangekomen op het station moesten we onze trein vinden. Je gaat dus eerst het station binnen. Je kan niet binnen zonder dat je een kaartje hebt, dus eerste controle van het kaartje. Dan moet je naar de wachtzaal, zo zijn er een stuk of 4, maar voor je binnenkan moet je opnieuw je kaartje laten controleren. Zo een 10 tal minuten voor de trein toekomt, moet je in de rij gaan staan om naar het perron te gaan (alle ja, rij, samentroeping van mensen, die drummen, voorsteken en echt om ter eerst in die trein willen zitten). Ook daar controleren ze je kaartje. Dan moet je zoeken in welke wagon je zit, en daar ook weer in de rij gaan staan, dan opnieuw drummen om binnen te kunnen, en dan uit het station, en WEER je kaartje laten controleren. En christine had het meegemaakt dat haar ouders hun ticket kwijt waren, en ze moesten dus een nieuw betalen... dus zwartrijders maken hier echt geen kans. Maar goed, de trein was echt wel ok. Was een nieuwe trein, met genummerde zitplaatsen, en op een half uur stonden we in Shanghai. Op een bepaald moment reed de trein zelfs meer dan 260 km/u (dat stond er zelfs op). In shanghai aangekomen gingen we de metro nemen naar ons hotel (tweede uitdaging). Maar we moesten nog een ticketje hebben (net zoals alle andere mensen op onze trein...). opnieuw drummen, voorkruipen... niet te doen. Maar goed, er uiteindelijk heel vlot geraakt. We gaan zeker nog met de trein gaan, is zeker aan te raden, gaat vlug en is goedkoop ook nog.
Dan was het tijd om onze kleren te gaan ophalen die we een paar weken geleden hadden laten maken. Maar eerst nog een beetje rondgekeken... niet normaal hoeveel klerenmakers er daar zijn. Maar het resultaat was echt wel goed...zullen wel eens een foto trekken. We hebben nog 2 kostuums en 3 hemden voor Johan gekocht, en een jas voor mij en beddegoed... nu stoppen we wel met daar langs te gaan, is allemaal goedkoop, tot wanneer je alles samentelt. Terwijl ik daar iets aan het passen waren, horen we ineens een bekende taal... hebben we kennisgemaakt met nog een aantal Nederlanders die ook in Shanghai verbleven... is wel leuk wat ervaringen uit te wisselen. Met onze aanwinsten terug naar het hotel en toen te voet richting bund... (voor wie het zich niet meer herinnert, zie de weblog van 2 weken geleden... neenee, het is een van de voornaamste sightseeing attracties van shanghai, met een fantastisch uitzicht op de gebouwen aan de overkant (waaronder de Pearl Tower, onthouden). En vanuit het hotel is da ongeveer 40 minuutjes wandelen, en ondertussen zie je ook nog eens de voornaamste winkelstraat (ik val in herhaling, ik weet het, maar ‘watch, bag, shoes,... all over again)), waar je echt niet onder of door kan van de drukte... niet normaal hoeveel mensen er in dit weekend in shanghai waren.... (vandaar, om nogmaals Mike Cooper te citeren, wij en 10 miljoen van onze beste vrienden) Toegekomen aan de bund hebben we de ‘sightseeing tunnel’ naar de overkant genomen... dat is dus ook een toeristisch attractie, en je gaat met een soort treintje onder het water, en ondertussen heb je een hele hoop lichteffecten enzo.... Zeg wel toeristische attractie, voor 7 euro voor 2 sta je aan de overkant, heb je 5 minuten in het treintje gezeten, en dat was het dan ook... Maar goed, we zijn nog altijd toeristen he, dus we gedragen er ons naar. En dus moesten we ook de Pearl tower in (daar is hij terug). Dat is een tv toren, met een sightseeing deck op de 90e verdieping, een op de 261e verdieping, en een op de 350e verdieping. En voor amper (?) 13 euro per persoon kan je naar de 350e verdieping... en zoals gezegd, we blijven toeristen. 350e verdieping was jammer genoeg volzet (en achteraf gezien maar best ook, zo een rij mensen) (eigenlijk vreselijk stom van ons, realiseerden we ons toen, willen de meest toeristische chinese attracties doen, als het national holiday is) en dus zijn we tot op de 261e verdieping geraakt. Jammer genoeg kon je geen 100 meter ver zien... er was zoveel smog op dat moment... dus daar stonden we...(oh ja, voor dat we zo ver geraakten moesten we eerst nog eens de lift in met een hele hoop drummende chinezen....).
En de rest zal voor morgen zijn....Hou dus zeker de weblog in de gaten, want het zal gaan over eten (uiteraard), taxichauffeurs, zatte mensen op de toog en nog veel meer..
Groetjes en tot morgen
Johan en Els
Wednesday, May 2, 2007
Wedding day... woensdag 2 mei
Maandag is er iets uitzonderlijks gebeurd! Ik vond het eten in de kantine lekker! Het was zoetzuur klaargemaakt varkensvlees, echt wel ok. Wie had er dat ooit verwacht. En aangezien we dus ‘s middags chinees gegeten hadden, besloten we ‘s avonds ook iets ‘chinees’ te doen, nl Kentucky fried chicken eten. Is echt plezant, kan je weeral aanwijzen wat je wil hebben. Er is hier een KFC gebouwd in het neighboorhoodcentrum op 500 meter van de deur. Toen we hier aankwamen moesten ze er nog aan beginnen. En nu is het dus af. En we moesten dus toch boodschappen doen, dus waarom niet....
En toen we toch in het neighboorhoodcenter waren (soort van verzameling van plaatselijke winkels) wisten we dat er boven een soort van spelletjeszaal was. Wij dus maar even spelletjes gaan spelen. Een probleem, het spel slikte ons geld in, en wij konden niet vragen aan iemand hoe dat eigenlijk werkte. Na 10 minuten waren we het beu, dus maar even verder kijken. Oh ja, je kon ook ping pong spelen. Dat is hier echt een zeer populaire sport! We zaten eens in een taxi, en de chauffeur vroeg van waar we afkomstig waren. Aangezien ik in het Chinees enkel België ken en niet Nederland, zei ik dus België in mijn beste Chinees. De chauffeur zei direct, ping pong, Saive. Voor de niet-Belgen onder ons, Jean-Mi was echt wel een goeie ping ponger in zijn tijd (ik denk zo een 10 jaar geleden) en die is gewoon nog steeds bekend in China..(wat blijf ik toch vaderlandslievend, had ik nooit gedacht). Maar goed, we gingen dus even samen pingpongen... en we zijn na 20 minuten alle 2 tot de volgende conclusie gekomen, wij mogen samen nooit meer een pingpong bat aanraken! De chinezen zullen nogal met ons gelachen hebben... we hebben om te beginnen meer achter het balletje gelopen, dan er effectief op geslaan, maar af en toe kwam het gewoon op de tafel naast ons terecht. Dan kregen we er nog een boze blik van de chinezen bovenop... dus, voor ons geen ping pong meer...
Gisteren was het spannend op het werk... moving day... voor de eerste keer in mijn carriëre heb ik mijn eigen bureau... joepie... connecties waren wel niet in orde, en ik vond mijn doos niet, maar ik had toch mijn eigen bureau... slechts 1 opmerking... dwergklinken (Filip, deze is voor jou...)
’s avonds zijn we gaan eten in Yangyangs, een typisch chinees restaurant, maar eigenlijk vol westerlingen, want het heeft heel goeie commentaar gekregen in de Engelse versie van de Lonely planet. Volgens Christine waren er bijna geen chinezen omdat het in de chinese versie slechte commentaar had gekregen.. was best lekker, dumplings, chinese soep, ongepelde garnalen (die moet je dan volledig in je mond steken en er de stukjes uitspuwen die je niet wil hebben)... Christine haar vriend was ook mee... Alex, een Duitser. Hij woont hier al een paar jaar, en dat kon je ook wel merken. Hij sprak vloeiend chinees (alle, voor ons klonk het toch vloeiend) en je merkte gewoon dat hij zich hier beter thuis voelde. Ze gaan binnen 2 weken samen een marathon lopen op de chinese muur... hij is echt wel heel sportief. Hij had ’s morgens 2 rondjes rond het meer gelopen (32 km) en in de namiddag was hij gaan zwemmen in het zwembad hier aan de deur (zoals Mike Cooper (de grote baas van Rogers China, met wie wij ’s morgens nu mogen meerijden omdat onze chauffeurs vakantie hebben) zegt, jij en 10.000 van je beste chinese vrienden...). net iets te sportief voor ons. We zijn dan met hen nog iets gaan drinken op een terrasje (jaja, ook hier blijft het terrasjesweer), maar het is dan wel een chinees terrasje, zijnde een tafel buitengezet, en zicht op de straat, waar de auto’s constant toeteren en waar het niet altijd zo fris ruikt...) maar goed, we hebben toch weer een terrasje kunnen doen. Toen we afscheid namen van onze sportieve vrienden (die op tijd moesten gaan slapen omdat ze morgen weer moesten sporten) hebben we nog een paar andere barretjes opgezocht in de straat. Eerst de Irish Pub, niet heel erg veel speciaal, gewoon iets gedronken.
Dan naar de cafe ernaast, dream hollywood (jaja, waar halen ze de naam toch vandaan), en daar werden we weer verwelkomd door een live-bandje... wat een verrassing.... Maar.. die waren eigenlijk niet slecht. Dat was ook wel een leuke bar om even in rond te hangen. Maar het was daar ook zo rustig. Voor zo een grote stad was het best wel kalm. Vooral, iedereen had holdiday, dus zou je toch verwachten dat er net iets meer te doen was. Maar goed, niet dus. Nog even verder gewandeld in Bar street... en een aantal bars gezien waar we beter niet binnen gingen.. (en waar mijn liefje zeker niet alleen naartoe mag). Het is met die bars net als met de parapluverkopers uit Shanghai.. overdag zie je ze niet, of besef je niet wat voor bar het is, en ’s avonds steken ze allemaal de roze neon lichtjes aan...
Vandaag hadden we dus een dag vrij (compensatie voor het werk op zondag). Eerst gingen we naar het neighboorhoodcenter treinticketten kopen voor dit weekend naar Shanghai te gaan. Jaja, we worden avontuurlijk, we gaan met de trein naar Shangai. Voor 3 euro per persoon sta je daar (wel enkel), dus waarom niet. Hopelijk vinden we wel onze trein... (een avontuur op zich waarschijnlijk... hopelijks vinden we het station). Wij dus naar het travel agency. Gelukkig sprak er iemand een beetje Engels, dus viel het reserveren wel mee. Maar je moet ook een soort ‘service charge’ betalen, en daarvoor krijg je een officieel papiertje. Tegelijktijd is dat ook een soort loterij van de overheid (omdat ze willen stimuleren dat inkomsten worden aangegeven, en zo dus stimuleren dat mensen ernaar vragen) en wij dus beginnen krabben. Wij dan aan die gast vragen of we gewonnen hadden... ineens beginnen er daar mensen in het reisbureau in hun handen te klappen... bleek dat we 500RMB gewonnen hebben (50 euro). Moeten we wel gaan afhalen in het suzhou tax bureau... maar goed, we hebben dus gewonnen... joepie!
Dan naar het meer gewandeld... het was echt heel mooi weer vandaag, dus waarom niet even van het zonnetje genieten. Toen we aan het meer waren, hebben we 31(!) bruidsparen gezien, die foto’s kwamen trekken aan het meer... 31...ze hadden in elk geval geluk met het weer... De een zag er al wat mooier uit dan de andere (bijvoorbeeld zo was er eentje met een mega-grote rode roos op haar kleed... was echt jammer... en zo hadden de meeste bruidegoms een roze(!) stropdas aan...en er was een met witte kousen onder zijn donker kostuum... jaja, we zijn ze goed aan het bestuderen geweest...)... had er iemand iets anders gedacht toen ze de titel lazen???
Dan terug gewandeld, en dan nu de weblog aan het schrijven, terwijl mijn liefje naar de fake versie van de nieuwe film van Bean aan het kijken is... de kwaliteit is echt verschrikkelijk. De film is waarschijnlijk gewoon opgenomen in de cinema. Ik weet niet of ik dit al verteld heb, maar we hadden eens een film gekocht, waarvan je duidelijk kon merken dat hij in een cinema was opgenomen. Op een bepaald moment liep er zelfs iemand voor het beeld...
Nu gaan we nog even iets eten, en nog even rondwandelen en beetje kijken wat we dit weekend in shanghai gaan doen (alle ja, als we dus het station vinden, de trein vinden, en ons hotel vinden), en wat we volgend weekend in Peking gaan doen (jaja, als alles volgens plan verloopt gaan we met de nachttrein naar Peking...)
Vele groetjes, en tot binnenkort!
Johan en Els
PS Raul (of Annelinde), je had het goed gezien, het was idd een plada tas... vraag me af wie de kenner is in het gezin...
PS Sofie, er zijn hier ook grote Chinezen, we kunnen gerust op zoek gaan voor jou (je mag dan nog kiezen, een Hollander of een chinees)
En toen we toch in het neighboorhoodcenter waren (soort van verzameling van plaatselijke winkels) wisten we dat er boven een soort van spelletjeszaal was. Wij dus maar even spelletjes gaan spelen. Een probleem, het spel slikte ons geld in, en wij konden niet vragen aan iemand hoe dat eigenlijk werkte. Na 10 minuten waren we het beu, dus maar even verder kijken. Oh ja, je kon ook ping pong spelen. Dat is hier echt een zeer populaire sport! We zaten eens in een taxi, en de chauffeur vroeg van waar we afkomstig waren. Aangezien ik in het Chinees enkel België ken en niet Nederland, zei ik dus België in mijn beste Chinees. De chauffeur zei direct, ping pong, Saive. Voor de niet-Belgen onder ons, Jean-Mi was echt wel een goeie ping ponger in zijn tijd (ik denk zo een 10 jaar geleden) en die is gewoon nog steeds bekend in China..(wat blijf ik toch vaderlandslievend, had ik nooit gedacht). Maar goed, we gingen dus even samen pingpongen... en we zijn na 20 minuten alle 2 tot de volgende conclusie gekomen, wij mogen samen nooit meer een pingpong bat aanraken! De chinezen zullen nogal met ons gelachen hebben... we hebben om te beginnen meer achter het balletje gelopen, dan er effectief op geslaan, maar af en toe kwam het gewoon op de tafel naast ons terecht. Dan kregen we er nog een boze blik van de chinezen bovenop... dus, voor ons geen ping pong meer...
Gisteren was het spannend op het werk... moving day... voor de eerste keer in mijn carriëre heb ik mijn eigen bureau... joepie... connecties waren wel niet in orde, en ik vond mijn doos niet, maar ik had toch mijn eigen bureau... slechts 1 opmerking... dwergklinken (Filip, deze is voor jou...)
’s avonds zijn we gaan eten in Yangyangs, een typisch chinees restaurant, maar eigenlijk vol westerlingen, want het heeft heel goeie commentaar gekregen in de Engelse versie van de Lonely planet. Volgens Christine waren er bijna geen chinezen omdat het in de chinese versie slechte commentaar had gekregen.. was best lekker, dumplings, chinese soep, ongepelde garnalen (die moet je dan volledig in je mond steken en er de stukjes uitspuwen die je niet wil hebben)... Christine haar vriend was ook mee... Alex, een Duitser. Hij woont hier al een paar jaar, en dat kon je ook wel merken. Hij sprak vloeiend chinees (alle, voor ons klonk het toch vloeiend) en je merkte gewoon dat hij zich hier beter thuis voelde. Ze gaan binnen 2 weken samen een marathon lopen op de chinese muur... hij is echt wel heel sportief. Hij had ’s morgens 2 rondjes rond het meer gelopen (32 km) en in de namiddag was hij gaan zwemmen in het zwembad hier aan de deur (zoals Mike Cooper (de grote baas van Rogers China, met wie wij ’s morgens nu mogen meerijden omdat onze chauffeurs vakantie hebben) zegt, jij en 10.000 van je beste chinese vrienden...). net iets te sportief voor ons. We zijn dan met hen nog iets gaan drinken op een terrasje (jaja, ook hier blijft het terrasjesweer), maar het is dan wel een chinees terrasje, zijnde een tafel buitengezet, en zicht op de straat, waar de auto’s constant toeteren en waar het niet altijd zo fris ruikt...) maar goed, we hebben toch weer een terrasje kunnen doen. Toen we afscheid namen van onze sportieve vrienden (die op tijd moesten gaan slapen omdat ze morgen weer moesten sporten) hebben we nog een paar andere barretjes opgezocht in de straat. Eerst de Irish Pub, niet heel erg veel speciaal, gewoon iets gedronken.
Dan naar de cafe ernaast, dream hollywood (jaja, waar halen ze de naam toch vandaan), en daar werden we weer verwelkomd door een live-bandje... wat een verrassing.... Maar.. die waren eigenlijk niet slecht. Dat was ook wel een leuke bar om even in rond te hangen. Maar het was daar ook zo rustig. Voor zo een grote stad was het best wel kalm. Vooral, iedereen had holdiday, dus zou je toch verwachten dat er net iets meer te doen was. Maar goed, niet dus. Nog even verder gewandeld in Bar street... en een aantal bars gezien waar we beter niet binnen gingen.. (en waar mijn liefje zeker niet alleen naartoe mag). Het is met die bars net als met de parapluverkopers uit Shanghai.. overdag zie je ze niet, of besef je niet wat voor bar het is, en ’s avonds steken ze allemaal de roze neon lichtjes aan...
Vandaag hadden we dus een dag vrij (compensatie voor het werk op zondag). Eerst gingen we naar het neighboorhoodcenter treinticketten kopen voor dit weekend naar Shanghai te gaan. Jaja, we worden avontuurlijk, we gaan met de trein naar Shangai. Voor 3 euro per persoon sta je daar (wel enkel), dus waarom niet. Hopelijk vinden we wel onze trein... (een avontuur op zich waarschijnlijk... hopelijks vinden we het station). Wij dus naar het travel agency. Gelukkig sprak er iemand een beetje Engels, dus viel het reserveren wel mee. Maar je moet ook een soort ‘service charge’ betalen, en daarvoor krijg je een officieel papiertje. Tegelijktijd is dat ook een soort loterij van de overheid (omdat ze willen stimuleren dat inkomsten worden aangegeven, en zo dus stimuleren dat mensen ernaar vragen) en wij dus beginnen krabben. Wij dan aan die gast vragen of we gewonnen hadden... ineens beginnen er daar mensen in het reisbureau in hun handen te klappen... bleek dat we 500RMB gewonnen hebben (50 euro). Moeten we wel gaan afhalen in het suzhou tax bureau... maar goed, we hebben dus gewonnen... joepie!
Dan naar het meer gewandeld... het was echt heel mooi weer vandaag, dus waarom niet even van het zonnetje genieten. Toen we aan het meer waren, hebben we 31(!) bruidsparen gezien, die foto’s kwamen trekken aan het meer... 31...ze hadden in elk geval geluk met het weer... De een zag er al wat mooier uit dan de andere (bijvoorbeeld zo was er eentje met een mega-grote rode roos op haar kleed... was echt jammer... en zo hadden de meeste bruidegoms een roze(!) stropdas aan...en er was een met witte kousen onder zijn donker kostuum... jaja, we zijn ze goed aan het bestuderen geweest...)... had er iemand iets anders gedacht toen ze de titel lazen???
Dan terug gewandeld, en dan nu de weblog aan het schrijven, terwijl mijn liefje naar de fake versie van de nieuwe film van Bean aan het kijken is... de kwaliteit is echt verschrikkelijk. De film is waarschijnlijk gewoon opgenomen in de cinema. Ik weet niet of ik dit al verteld heb, maar we hadden eens een film gekocht, waarvan je duidelijk kon merken dat hij in een cinema was opgenomen. Op een bepaald moment liep er zelfs iemand voor het beeld...
Nu gaan we nog even iets eten, en nog even rondwandelen en beetje kijken wat we dit weekend in shanghai gaan doen (alle ja, als we dus het station vinden, de trein vinden, en ons hotel vinden), en wat we volgend weekend in Peking gaan doen (jaja, als alles volgens plan verloopt gaan we met de nachttrein naar Peking...)
Vele groetjes, en tot binnenkort!
Johan en Els
PS Raul (of Annelinde), je had het goed gezien, het was idd een plada tas... vraag me af wie de kenner is in het gezin...
PS Sofie, er zijn hier ook grote Chinezen, we kunnen gerust op zoek gaan voor jou (je mag dan nog kiezen, een Hollander of een chinees)
Subscribe to:
Posts (Atom)
