Shanghai...the tyfoon
Daar waren we, Veerle en ik toegekomen in Shanghai, en het begon net te regenen. Beginnende met enkele druppeltjes stonden we daar, afgezet door een bus, op een korte afstand van ons hotel, geen buikkrampen deze keer, maar het begon wel heviger te regenen. Wij daardoor, maar het was blijkbaar geen bui die snel ging overgaan... Na een iets langere tocht dan gepland, kwamen we kletsnat toe aan ons hotel, net op tijd, want even erna begon het nog heviger te regenen. 1000 en paraplu’s in de lucht, water gutste neer op iedereen, de riolen hadden al moeite om alles te slikken... Toen we even later een poging waagden om een stukje van Shanghai te verkennen, stonden de straten al blank. Nog meer paraplu’s in de lucht, mensen nat tot op hun vel, de kleine winkeltjes probeerden hopeloos het binnenlopende water terug weg te scheppen, (wij moesten dus vermijden dat we zo’n emmer water op ons kregen), je zag hun koopwaar al drijven op het water, letterlijk dweilen met de kraan open dus... Straten blank zien, was wel eens iets anders van al dat geel, maar toen we even later hoorden dat er een tyfoon op komst was, waren we er toch niet helemaal gerust op... (Maar we bleven lachen hé). Uiteindelijk was het niet meer zo spectaculair, en de volgende dag leek op wat regen na alles weer normaal, zodat we op weg gingen naar the yellow mountains...
The Yellow Mountains...picture
Opnieuw terug naar ’t gele (heb je hem)... vliegtuig op, en enkele ogenblikken later stonden we in Huang Shan. Ik denk als je de fotoboeken van de Chinezen erop gaat naslaan, dat we relatief gezien een beroemdheid zijn geworden op de Yellow Mountains... naast een prachtige bergenketen, waren we ongeveer de enige toeristen daar (en dan nog één blond, en één blond bruin meisje), en voor de Chinezen vaak interessanter dan de bergketen zelf. Meestal stonden ze eerst even verlegen te giechelen alvorens te ons vragen, picture? En dan moest de hele groep apart met ons twee op de foto. Ofwel stonden ze ongegeneerd foto’s van ons te nemen, terwijl ze deden alsof ze de bergen aan’t fotograferen waren... Toen we even op een rustig plekje ons ogen dichtdeden en genoten van de zon, kan je al raden wat er gebeurde toen we ons ogen openden. Een hele groep die ons omringde, en ons vragend aankeek. Allemaal heel erg grappig... Maar de bergketen was ook zeer mooi... mogen we ook niet vergeten vermelden...
Bejing...druk druk druk
Amaai, met een oppervlakte van België, en een populatie van 14 miljoen mensen is dit een gigantische stad... Dat ze daar meer toeristen gewoon zijn, merkten we onmiddellijk. Op onze eerste tocht door deze stad, kwamen we twee Chinese meisjes van onze leeftijd tegen die hun Engels wouden oefenen. Wij eerst vragen of ze zeker niets wouden verkopen... “no no”, “we want to practice our English”. Kon geen kwaad dachten we, maar toen ze ons naar een authentiek theehuis brachten, om ons thee te doen proeven (van 30 RMB t stuk), hebben we toch beleefd gepast... Als we dan andere toeristen spraken, hadden ze allemaal hetzelfde meegemaakt, maar zij hadden zich er laten opleggen voor 200 euro, sommige zelf tot 270 euro. Schandalig... Maar wij dus niet, even later zagen we ze gewoon hetzelfde proberen bij andere toeristen... Verder hebben we een tour gevolgd (dan komen ze je met een busje oppikken aan het hotel, heel erg handig), en de ming graven en de muur bezocht. Veerle heeft haar artistieke kant eens goed naar boven laten komen, en iedereen is uitgenodigd de foto’s eens te komen bekijken. Natuurlijk, weeral probeerden ze ons vanalles aan te smeren. De tour bevatte ook een bezoek aan wel drie factories, waar we de mensen in triestige omstandigheden bezig zagen aan het maken van zijde, koperen vazen en jade juwelen. Eerst een rondleiding over hoe ze hun producten maken in mensonterende omstandigheden, tot je op het einde in een gigantische prachtige winkel terechtkomt met al hun waren uitgestald. Mooie Engels sprekende Chinese meisjes die je willen helpen met het uitkiezen van het duurste soeveniertje... vreselijk... zeer groot contrast tussen de rijke toerist en de arme arbeider die meestal zonder veiligheidsvoorzieningen jade aan het snijden is, vazen aan het smeden is, zijde aan het spinnen... en dan tonen ze hoogstwaarschijnlijk nog niet de echte omstandigheden waarin de arbeiders moeten werken.
Suhzou, of zushou
Terug naar ons zus, vol verhalen, na een nachttrein te nemen van Bejing naar Suhzou...(en we voor de zoveelste keer meegemaakt hebben dat Chinezen zeer vroeg gaan slapen, wij zaten daar klaarwakker om 9u, terwijl iedereen na de gebruikelijke rochels in zijn nest kroop). Els moest uiteraard werken overdag (daarvoor is ze hier nietwaar), en wij dus een dagje nog rondgelopen in suhzou... We kunnen nu al zelfstandig een taxi pakken, hallo en bedankt zeggen, vliegtuigen, metro’s, en bussen nemen alsof het niets is, mooi lachen op foto’s, een vuurspuwende dragonfly nadoen (voor foto, zie Veerle), chinese meisjes redden van oude mannelijke westerlingen (wie geïnteresseerd is in dat verhaal, moet ook maar eens langskomen), massa’s trappen op en af-gaan zonder kramp te krijgen (in de kuit weliswaar), Sherk III uitkijken in 4 keer, voorsteken, elegant van trappen vallen zowel naar boven als beneden(kwestie dat we weer eens voor entertainment zorgen), afdingen en met stokjes eten (alleen Veerle krijgt nog spontaan een vork aangeboden, tis echt geen zicht)...
Tot besluit willen we ook nog onze laatste ontdekking vermelden:
Wees er maar zeker van dat als je Beef bestelt, je buffel op je bord krijgt...
Ciao, Veerle en Nele
Saturday, September 29, 2007
Sunday, September 23, 2007
eerste berichtje van mijn zusjes
Haha, ik heb hier de weblog overgenomen vanuit het vliegtuig naar Shanghai.(Ze liggen hier allemaal te slapen de mietjes) We (Veerle en ik) zijn hier nog vier dagen en hebben het gevoel hier al een eeuwigheid te zijn – alhoewel we nog steeds niet van onze jetlag af zijn-. Toegekomen op de luchthaven, opgepikt door een Chinees met het bordje VANDERSICKEL in zijn hand, en al geen woord engels kon. Wij lachen, hij lachen, wij op weg naar Els... Ja, amaai, de rit van ons leven. We werden daar meteen in het Chinese verkeer gesmeten, waar twee rijvakken soms drie rijvakken worden, soms vier en soms kan je er geen nummer op plakken. Een bijzondere rijstijl houden ze er hier op na, maar we hebben hier wel nog geen enkel ongeluk gezien. Naar Suhzou dus, bij Els op het appartement, beetje slapen, en dan voor het eerst naar het stadscentrum. Er wonen hier dus meer mensen dan in Vlaanderen, onvoorstelbaar... Wij zijn dan gaan eten naar een Chinees-Japans restaurant, kwestie van het nog kalm aan te doen, en lap, Veerle heeft al krampen... kermend kennismakend met de Chinese wc’s, het eerste toiletbezoek van een hele reeks...
De volgende dag (zaterdag), Veerle en ik gaan alleen op stap in Suhzou, hebben we het toch klaargespeeld om 1 tuin te bezoeken (the tiger hill), daar verdere krampen ons tochtje weer verstoorden. (wel belangrijk, we hebben daar een boottochtje gedaan, en we mochten voor de eerste keer op de foto bij enkele andere Chinezen... lachen). Maar we hebben toch al enkele malen de taxi alleen genomen, en op zich is dit al een belevenis. ’s Avonds dronken we nog een cocktail in een westerse bar, daar Suhzou uitgestorven is na 11 uur.
Zondag, het vertrek naar Xian, met ons viertjes, het vliegtuig op... Ondertussen besef ik niet meer dat ik in de lucht zit, na 12u vliegen, voelt twee uurtjes vliegen aan als het nemen van de bus. En Xian was geweldig! Ook al hebben we de eerste dag daar onze tempel niet gevonden (kaartje klopte voor geen meter hé Johan), de tweede dag, vandaag dus, maakte alles goed. Wel nog steeds geen Chinees eten voor Veerle. We namen een tour, met een busje enkel voor ons vieren en een heel geweldige gids. Ze sprak goed Engels, enthousiast, en we zagen het mooiste van Xian, voor Els zelf het mooiste van heel China tot nu toe. Het befaamde en “world heritage” terrecotta leger van Qin Shi Huangdi. Meer dan 6000 soldaten, paarden en spanwagen in terracotta van ongeveer 300 kilo de man. Indrukwekkend, Veerle vergat er even haar krampen van. Gelukkig had Johan al zo een mannetje gekocht voor slechts 5 euro, want daar verkochten ze diezelfde beeldjes voor 50 euro. Heel erg trots heeft hij de rest van zijn reis zijn terracotta dude gekoesterd, en binnenkort (heel binnenkort), kunnen jullie hem bezichtigen in zijn tuin (als het gras niet te lang staat tenminste).... We zagen ook nog de banpo-neolithic village, een hot water spring met bijhorende tempels en tuinen, een silk factory and de pagode, een boeddhistische tempel.... kwestie van te tonen dat we wel degelijk veel gezien hebben. Verder ben ik ook onder de indruk van Els haar organisatietalent (dat belooft als Veerle en ik alleen op stap gaan), en Johan zijn humor... Hij is hier ondertussen de terracotta dude nog steeds met zijn leven aan het beschermen...
Dus besluit, we hebben hier al een stukje van China gezien, geroken, gehoord (maar niets van begrepen, kan wel al hallo, bedankt en salut zeggen)... maar we zijn nog benieuwd naar meer.... Hopelijk met wat minder krampjes deze keer...
De volgende dag (zaterdag), Veerle en ik gaan alleen op stap in Suhzou, hebben we het toch klaargespeeld om 1 tuin te bezoeken (the tiger hill), daar verdere krampen ons tochtje weer verstoorden. (wel belangrijk, we hebben daar een boottochtje gedaan, en we mochten voor de eerste keer op de foto bij enkele andere Chinezen... lachen). Maar we hebben toch al enkele malen de taxi alleen genomen, en op zich is dit al een belevenis. ’s Avonds dronken we nog een cocktail in een westerse bar, daar Suhzou uitgestorven is na 11 uur.
Zondag, het vertrek naar Xian, met ons viertjes, het vliegtuig op... Ondertussen besef ik niet meer dat ik in de lucht zit, na 12u vliegen, voelt twee uurtjes vliegen aan als het nemen van de bus. En Xian was geweldig! Ook al hebben we de eerste dag daar onze tempel niet gevonden (kaartje klopte voor geen meter hé Johan), de tweede dag, vandaag dus, maakte alles goed. Wel nog steeds geen Chinees eten voor Veerle. We namen een tour, met een busje enkel voor ons vieren en een heel geweldige gids. Ze sprak goed Engels, enthousiast, en we zagen het mooiste van Xian, voor Els zelf het mooiste van heel China tot nu toe. Het befaamde en “world heritage” terrecotta leger van Qin Shi Huangdi. Meer dan 6000 soldaten, paarden en spanwagen in terracotta van ongeveer 300 kilo de man. Indrukwekkend, Veerle vergat er even haar krampen van. Gelukkig had Johan al zo een mannetje gekocht voor slechts 5 euro, want daar verkochten ze diezelfde beeldjes voor 50 euro. Heel erg trots heeft hij de rest van zijn reis zijn terracotta dude gekoesterd, en binnenkort (heel binnenkort), kunnen jullie hem bezichtigen in zijn tuin (als het gras niet te lang staat tenminste).... We zagen ook nog de banpo-neolithic village, een hot water spring met bijhorende tempels en tuinen, een silk factory and de pagode, een boeddhistische tempel.... kwestie van te tonen dat we wel degelijk veel gezien hebben. Verder ben ik ook onder de indruk van Els haar organisatietalent (dat belooft als Veerle en ik alleen op stap gaan), en Johan zijn humor... Hij is hier ondertussen de terracotta dude nog steeds met zijn leven aan het beschermen...
Dus besluit, we hebben hier al een stukje van China gezien, geroken, gehoord (maar niets van begrepen, kan wel al hallo, bedankt en salut zeggen)... maar we zijn nog benieuwd naar meer.... Hopelijk met wat minder krampjes deze keer...
Saturday, September 22, 2007
terracotta en het afscheid... :-(
Terwijl ik dit schrijf zitten we op het vliegtuig richting Shanghai, van Xi’an. Snif, snif, nog een nachtje slapen (op de luchthaven, want het zal 1u zijn tegen dat we landen (alhoewel, iets vroeger, vliegtuig is kwartier vroeger vertrokken dan gepland... nog nooit meegemaakt, dachten dat we op het verkeerde vliegtuig zaten) en mijn liefje gaat China verlaten (volgens mij om nooit meer terug te komen, maar je weet maar nooit).
Maar goed, laten we bij het begin beginnen. Maandag tot en met donderdag was een normale werkweek... veel werk (ik voelde mij een levende helpdesk), maar met een hoop afscheidsetentjes. We zijn gaan lunchen met Leo (die een paar keer liet uitschijnen dat hij graag naar Europa zou komen, en dat het wel ideaal zou zijn als hij bijvoorbeeld uitgenodigd zou worden als wij ooit gaan trouwen), gaan eten met Marina (die ook al bij ons mag blijven slapen als ze ooit in europa geraakt), pizza laten komen voor lunch omdat Hui bij ons op bezoek was (we waren echt blij, we waren het kantine eten gewoon beu (dat was maandag, dan zijn we voor de laatste keer geweest, en johan zal ook niet meer teruggaan). Het was wel gezellig met Marina, we zijn met haar en Janet gaan eten aan Li gong di, bij het meer. Ze had vis besteld, die ze ons eerst kwamen tonen vooraleer ze hem gingen klaarmaken.
En dan vrijdag... mijn zusjes kwamen op bezoek.... het was ineens een stuk minder rustig... ze kwamen met de chauffeur naar Rogers, en van daar gingen we samen naar het appartement. Bleek dat ze bijna niet geslapen hadden... . Ze moesten maar 1 ding meer doen voor hun reis, hun hotel naar de yellow mountains bestellen... (al de rest had ik al geregeld). Bleek nu dat ze voor verkeerde dagen gereserveerd hadden... ze waren dus echt niet goed wakker...
Goed, met Johan voor de laatste keer (ik haat dat ‘laatste keer’ gedoe) gaan eten bij de mexicaan voor lunch, nog een namiddagje werken en het was weekend (en meerbepaald weekend met mijn zusjes). We zijn met hen (na een aperitiefje op het appartement (ik had nog steeds die champagne die we gewonnen hadden) naar walking street geweest. Dus, de eerste keer in een taxi, de eerste keer met stokjes eten, de eerste keer bij de japanse chinees, en de eerste keer voor Veerle naar de chinese wc (en het was zeker niet de laatste keer zijn).
Goed, ondertussen zit ik niet meer op het vliegtuig, maar thuis in suzhou (alleen, snif snif). Mijn computer was opgeëist door Nele om ook een stukje te schrijven. Het is alleen nog niet goedgekeurd door Veerle, dus nog even wachten.
Maar wel genoten van het eten en de wandeling... ze begonnen al met kopen en onderhandelen... fake chinese zijde...
Zaterdag voor johan de laatste keer ontbijt gaan halen bij de westerse bakker.. en aan de valies begonnen (zusjes richting tuin gestuurd, voor de eerste keer alleen in taxi). Er mag 20 kg in de valies... we zaten al boven de 30, en de 23 overhemden zaten er nog niet in. Er is dus nog een lading onderweg...
’s avonds richting massage. Omdat we met 4 waren had ik gereserveerd, om 7u. Komen daar binnen, ze hadden het niet echt begrepen. Om 10 na 7 kwamen ze zeggen dat het nog 20 minuten kon duren, want er waren niet genoeg masseurs beschikbaar... is da goed (vlak voor we binnen kwamen waren er nog andere mensen binnen gegaan die niet gereserveerd hadden). Zegt ze – it’s very busy – tja... da is waarom ik gereserveerd had.... moeilijk om te begrijpen. Zusjes waren wel onder de indruk van de massage... er zullen er nog volgen.
Na de massage naar huis gegaan (nog steeds last van de jetlag) en ons klaarmaken voor Xian... en daar was de wekker om half 7... op een zondag... zusjes wakker maken... niet gemakkelijk... en richting luchthaven en vliegtuig op naar Xi’an, op weg naar het terracottaleger... om de avond erna al terug te keren.
Aangekomen in Xi’an, en rondgewandeld, zusjes even laten kennismaken met het straateten, kindjes met broekjes met gleufjes, en dan richting de stadmuren. Xi’an is volledig omringd door stadsmuren, met enkele poorten... eigenlijk waren we op zoek naar een tempel... tempel nooit gevonden...ons plannetje uit het boek kwam precies nie vree overeen met de werkelijkheid... wel de zuiderpoort gezien, verder gezocht, taxi in, en gaan rondlopen in de Islamitische wijk. Dat is dus een van de weinige moslimwijken in china, waar je heel veel verschillend eten kan kopen, met een ongelooflijke sfeer.
Veerle had zin in een broodje, rook heel erg lekker... maar je moest er voor aanschuiven... op zijn chinees... en daar zijn mijn zusjes nog niet echt goed in. Na een kwartiertje hadden we toch een broodje... was alleen niet zo lekker. Verder gewandeld, en de grote moskee bezocht... Toen verder in de straatjes rondgelopen, ook heel veel fake stuff, maar ook leuke dingen, zoals terracottadudes, terracottadudes, en terracottadudes... we hebben er ook eentje gekocht... binnenkort te bewonderen in de tuin...
De volgende dag wilden we in het hotel ontbijten. Het zat niet in de prijs, maar we konden daar wel ontbijten. Dus wij naar het restaurant, na 5 minuten daar te staan (niet begrijpen dat we geen ‘coupon’ hadden) moesten we er een gaan halen aan de receptie.. wij naar de receptie... zij, je moet naar het restaurant... wij, we zijn daar al geweest, dan gebeld, heeft ze daar zeker 10 minuten staan babbelen in het chinees... uiteindelijk is het gelukt... maar ook dat is china... hebben mijn zusjes nu ook ondervonden. En dan, de gids was er, en we hadden onze eigen tour. Eerst naar een opgegraven dorp, met resten van 5000 jaar geleden, niet vree interessant. De gids merkte het precies... Dan gingen we naar een fabriek van terracotta mannetjes kijken (very cheap volgens de gids, jaja, niet in vergelijking met wat wij de dag ervoor betaald hadden) (dat zit er dus altijd bij als je een tour boekt he, ze proberen je vanalles te verkopen..). dan naar een warm water bron, met chinese huizen, waar een keizer en zijn geliefde (die eigenlijk een van de vrouwen van zijn zoon was) en die uiteindelijk zelfmoord gepleegd heeft om zijn keizerrijk te redden, awel die kwamen heel veel samen in huizen met heel veel baden en een warmwaterbron... en voor een paar RMB mocht je er ook eens aan voelen... was lekker warm...Was wel mooi om te zien, maar leek wel redelijk op de rest van china...
Dan was het tijd om te eten... westers met stokjes...het viel op dat het daar vol zat van de toeristen...
En dan was het tijd voor de terracotta soldaten... eerst 2 paardenspannen van brons... waar heel veel mensen heel lang aan gewerkt hebben (weet niet meer hoeveel en hoelang) en dan naar de soldaten... daar hebben 100.000en mensen heel lang aan gewerkt, en die zijn allemaal vermoord door de keizer). Hij heeft het leger gebouwd om zich te beschermen in het hiernamaals... was een beetje geobsedeerd door het hiernamaals...
Maar het leger was echt indrukwekkend. Ze hebben 3 putten gevonden, en in de eerste put vooral zijn er zoveel gerestaureerde mannetjes, echt indrukwekkend...
En daarna... moesten we toch wel weer even langs een zijdefabriek...is al de 3e ondertussen... zit dus echt in al die tours, niet normaal..
En dan waren we uitgeput... nog even langs een pagode geweest, en dan was het al terug bijna tijd om weer naar het vliegveld te gaan... een taxi genomen...voor een prijsje wou hij ons wel brengen...
Allemaal kapot, om 1u geland in shanghai, en naar het hotel, aan de luchthaven... de shuttlebus was net weg van het hotel, dus dachten we, een taxi is wel beter... is inderdaad het geval als de taxi weet waar hij moet zijn...de onze niet dus... is hij uitgestapt om de weg te vragen, ging hij bijna een 1 richtingsstraat inrijden... maar we zijn er toch geraakt... goed geslapen... en dan was het zover. Afscheid nemen van liefje... hij terug naar huis, ik naar suzhou... gelukkig was de chauffeur op tijd, met liefje’s koffer...
Tot zover onze laatste avonturen samen...
Blijf toch lezen, want mijn zusjes gingen ook nog hun avonturen schrijven...
Vele groetjes, en tot binnenkort
Maar goed, laten we bij het begin beginnen. Maandag tot en met donderdag was een normale werkweek... veel werk (ik voelde mij een levende helpdesk), maar met een hoop afscheidsetentjes. We zijn gaan lunchen met Leo (die een paar keer liet uitschijnen dat hij graag naar Europa zou komen, en dat het wel ideaal zou zijn als hij bijvoorbeeld uitgenodigd zou worden als wij ooit gaan trouwen), gaan eten met Marina (die ook al bij ons mag blijven slapen als ze ooit in europa geraakt), pizza laten komen voor lunch omdat Hui bij ons op bezoek was (we waren echt blij, we waren het kantine eten gewoon beu (dat was maandag, dan zijn we voor de laatste keer geweest, en johan zal ook niet meer teruggaan). Het was wel gezellig met Marina, we zijn met haar en Janet gaan eten aan Li gong di, bij het meer. Ze had vis besteld, die ze ons eerst kwamen tonen vooraleer ze hem gingen klaarmaken.
En dan vrijdag... mijn zusjes kwamen op bezoek.... het was ineens een stuk minder rustig... ze kwamen met de chauffeur naar Rogers, en van daar gingen we samen naar het appartement. Bleek dat ze bijna niet geslapen hadden... . Ze moesten maar 1 ding meer doen voor hun reis, hun hotel naar de yellow mountains bestellen... (al de rest had ik al geregeld). Bleek nu dat ze voor verkeerde dagen gereserveerd hadden... ze waren dus echt niet goed wakker...
Goed, met Johan voor de laatste keer (ik haat dat ‘laatste keer’ gedoe) gaan eten bij de mexicaan voor lunch, nog een namiddagje werken en het was weekend (en meerbepaald weekend met mijn zusjes). We zijn met hen (na een aperitiefje op het appartement (ik had nog steeds die champagne die we gewonnen hadden) naar walking street geweest. Dus, de eerste keer in een taxi, de eerste keer met stokjes eten, de eerste keer bij de japanse chinees, en de eerste keer voor Veerle naar de chinese wc (en het was zeker niet de laatste keer zijn).
Goed, ondertussen zit ik niet meer op het vliegtuig, maar thuis in suzhou (alleen, snif snif). Mijn computer was opgeëist door Nele om ook een stukje te schrijven. Het is alleen nog niet goedgekeurd door Veerle, dus nog even wachten.
Maar wel genoten van het eten en de wandeling... ze begonnen al met kopen en onderhandelen... fake chinese zijde...
Zaterdag voor johan de laatste keer ontbijt gaan halen bij de westerse bakker.. en aan de valies begonnen (zusjes richting tuin gestuurd, voor de eerste keer alleen in taxi). Er mag 20 kg in de valies... we zaten al boven de 30, en de 23 overhemden zaten er nog niet in. Er is dus nog een lading onderweg...
’s avonds richting massage. Omdat we met 4 waren had ik gereserveerd, om 7u. Komen daar binnen, ze hadden het niet echt begrepen. Om 10 na 7 kwamen ze zeggen dat het nog 20 minuten kon duren, want er waren niet genoeg masseurs beschikbaar... is da goed (vlak voor we binnen kwamen waren er nog andere mensen binnen gegaan die niet gereserveerd hadden). Zegt ze – it’s very busy – tja... da is waarom ik gereserveerd had.... moeilijk om te begrijpen. Zusjes waren wel onder de indruk van de massage... er zullen er nog volgen.
Na de massage naar huis gegaan (nog steeds last van de jetlag) en ons klaarmaken voor Xian... en daar was de wekker om half 7... op een zondag... zusjes wakker maken... niet gemakkelijk... en richting luchthaven en vliegtuig op naar Xi’an, op weg naar het terracottaleger... om de avond erna al terug te keren.
Aangekomen in Xi’an, en rondgewandeld, zusjes even laten kennismaken met het straateten, kindjes met broekjes met gleufjes, en dan richting de stadmuren. Xi’an is volledig omringd door stadsmuren, met enkele poorten... eigenlijk waren we op zoek naar een tempel... tempel nooit gevonden...ons plannetje uit het boek kwam precies nie vree overeen met de werkelijkheid... wel de zuiderpoort gezien, verder gezocht, taxi in, en gaan rondlopen in de Islamitische wijk. Dat is dus een van de weinige moslimwijken in china, waar je heel veel verschillend eten kan kopen, met een ongelooflijke sfeer.
Veerle had zin in een broodje, rook heel erg lekker... maar je moest er voor aanschuiven... op zijn chinees... en daar zijn mijn zusjes nog niet echt goed in. Na een kwartiertje hadden we toch een broodje... was alleen niet zo lekker. Verder gewandeld, en de grote moskee bezocht... Toen verder in de straatjes rondgelopen, ook heel veel fake stuff, maar ook leuke dingen, zoals terracottadudes, terracottadudes, en terracottadudes... we hebben er ook eentje gekocht... binnenkort te bewonderen in de tuin...
De volgende dag wilden we in het hotel ontbijten. Het zat niet in de prijs, maar we konden daar wel ontbijten. Dus wij naar het restaurant, na 5 minuten daar te staan (niet begrijpen dat we geen ‘coupon’ hadden) moesten we er een gaan halen aan de receptie.. wij naar de receptie... zij, je moet naar het restaurant... wij, we zijn daar al geweest, dan gebeld, heeft ze daar zeker 10 minuten staan babbelen in het chinees... uiteindelijk is het gelukt... maar ook dat is china... hebben mijn zusjes nu ook ondervonden. En dan, de gids was er, en we hadden onze eigen tour. Eerst naar een opgegraven dorp, met resten van 5000 jaar geleden, niet vree interessant. De gids merkte het precies... Dan gingen we naar een fabriek van terracotta mannetjes kijken (very cheap volgens de gids, jaja, niet in vergelijking met wat wij de dag ervoor betaald hadden) (dat zit er dus altijd bij als je een tour boekt he, ze proberen je vanalles te verkopen..). dan naar een warm water bron, met chinese huizen, waar een keizer en zijn geliefde (die eigenlijk een van de vrouwen van zijn zoon was) en die uiteindelijk zelfmoord gepleegd heeft om zijn keizerrijk te redden, awel die kwamen heel veel samen in huizen met heel veel baden en een warmwaterbron... en voor een paar RMB mocht je er ook eens aan voelen... was lekker warm...Was wel mooi om te zien, maar leek wel redelijk op de rest van china...
Dan was het tijd om te eten... westers met stokjes...het viel op dat het daar vol zat van de toeristen...
En dan was het tijd voor de terracotta soldaten... eerst 2 paardenspannen van brons... waar heel veel mensen heel lang aan gewerkt hebben (weet niet meer hoeveel en hoelang) en dan naar de soldaten... daar hebben 100.000en mensen heel lang aan gewerkt, en die zijn allemaal vermoord door de keizer). Hij heeft het leger gebouwd om zich te beschermen in het hiernamaals... was een beetje geobsedeerd door het hiernamaals...
Maar het leger was echt indrukwekkend. Ze hebben 3 putten gevonden, en in de eerste put vooral zijn er zoveel gerestaureerde mannetjes, echt indrukwekkend...
En daarna... moesten we toch wel weer even langs een zijdefabriek...is al de 3e ondertussen... zit dus echt in al die tours, niet normaal..
En dan waren we uitgeput... nog even langs een pagode geweest, en dan was het al terug bijna tijd om weer naar het vliegveld te gaan... een taxi genomen...voor een prijsje wou hij ons wel brengen...
Allemaal kapot, om 1u geland in shanghai, en naar het hotel, aan de luchthaven... de shuttlebus was net weg van het hotel, dus dachten we, een taxi is wel beter... is inderdaad het geval als de taxi weet waar hij moet zijn...de onze niet dus... is hij uitgestapt om de weg te vragen, ging hij bijna een 1 richtingsstraat inrijden... maar we zijn er toch geraakt... goed geslapen... en dan was het zover. Afscheid nemen van liefje... hij terug naar huis, ik naar suzhou... gelukkig was de chauffeur op tijd, met liefje’s koffer...
Tot zover onze laatste avonturen samen...
Blijf toch lezen, want mijn zusjes gingen ook nog hun avonturen schrijven...
Vele groetjes, en tot binnenkort
Sunday, September 9, 2007
naar wuxi met de trein
Hallo allemaal,
Hier nog even een update vanuit china...als er fouten instaan, het spijt me verschrikkelijk, maar ik ben nog een beetje aan het bekomen van de champagnebrunch van deze middag... het is liefje’s bijna laatste weekend en we wilden toch nog eens vieren... dus, nog even naar de champagne...
Ik denk dat ik verteld had van onze US bezoekers. Het was wel plezant (en lekker eten op kosten van de firma) Het zijn aangename mensen, en we moesten niet naar de cafetaria ’s middags... Op dinsdag zijn we met hen iets gaan eten, en dan naar de voetmassage... ik had Janet vroeger al eens heel blij gemaakt, want ik was toen ze in België op bezoek was met haar naar de chocolade fondue geweest (voor de kenners, dit is in de lucifer op de vrijdagmarkt... gelukkig dat ze was die keer), dus mochten we niet onderdoen deze keer he. Dus met hun naar de voetmassage...ze vonden het fantastich. En toen ik hun de prijs zei konden ze helemaal hun oren niet geloven (ze gingen later nog eens een massage nemen in hun hotel, ongelooflijk de prijzen die ze daar vroegen, 60 euro... moest die van ons zoveel kosten denk nie da we 2 keer per week zouden gaan). Dat gaat liefje echt wel missen. Vrijdagavond wou een collega ons mee uitnemen om een boottocht rond suzhou te maken (suzhou by night). Het was wel mooi om te zien. Hadden we nog niet gedaan met de boot. Hadden wel al verteld dat overal in china de lichtjes blijven branden...hier dus ook. Maar wel heel indrukwekkend. Die collega had zelf ook een auto, dus dat was wel handig. Enig probleem, hij was heel erg zenuwachtig om ons te laten meerijden. Hij heeft blijkbaar vroeger al klachten gekregen over zijn rijstijl... en het was er ook aan te zien. Op een bepaald moment stond hij stil midden van de weg omdat hij doorhad dat hij ergens de verkeerde richting gekozen had... waarom niet. En op een bepaald moment kwamen de auto’s echt van alle kanten... maar hij deed wel echt zijn best. Is echt een lieve jongen... daarna wou hij nog met ons gaan winkelen (eigenlijk grappig, hij vroeg of we nog iets nodig hadden... ik zei thee... zeg hij, zal ik van bij mij thuis meebrengen, heb nog wel wat over, sally zegt dat ze nog armbandjes wil kopen (hij had thuis nog wel iets liggen... sally wou er wel 10 kopen, dat had hij thuis niet liggen). Dus aangezien hij mee was, dacht ik, hij moet maar onderhandelen... bleek dat hij de prijs naar 6 RMB per stuk gekregen had... pff, de vorige keer had ik voor 1 maar 5 RMB betaald.... hij is echt te vriendelijk...). Goed, dan terug naar het hotel. Daar nog even een wijntje gedronken (daar was hij wel drinkbaar) en afscheid genomen... is altijd leuk om bezoek te hebben...
Zaterdag hadden we met een chinese collega afgesproken om zijn stad te gaan bezoeken. Wuxi... half uurtje met de trein. Hij wou er wel een dagje van maken... we moesten om half 9 er al zijn. Gelukkig waren er al veel treinticketten uitverkocht, we hadden de trein om 12u. We stonden in de rij om naar het perron te gaan... trein vertraagd tot 12.50. Ok, collega bellen en wachten. Op een bepaald moment stond er niets meer op van uur, behalve het treinnummer. Onze collega gebeld, telefoon aan een Chinees gegeven, en laten vertalen. Trein was vertraagd... onbeperkt... Chinezen bleven wel heel erg kalm, ze zijn dat blijkbaar gewoon. Dan nog geprobeerd een ander ticketje te vinden voor een andere trein, natuurlijk niet beschikbaar. Hebben dan maar besloten een taxi te nemen (20 euro later en heel veel telefoontjes naar michael (de collega uit Wuxi) die de taxichauffeur moest uitleggen hoe hij moest rijden en 2uur later dan verwacht zijn we dan toch in Wuxi aangekomen. Blijkbaar is dat normaal in china dat de treinen vertraging hebben, of gewoon afgelast worden (eigenlijk bij ons ook wel, maar hier ben je zo hulpeloos...). Met Michael dan naar het Taihu lake gegaan. Ze hebben daar voor de tv de hele chinese geschiedenis nagebouwd. Was echt groot en leek echt wel echt (zijn vrouw is daar finance manager trouwens). Hij heeft ons dat wat meer uitleg gegeven over de verschillende dynastiën, en we hebben een paar shows gezien (beetje kungfu, vechten met paarden...). Was echt wel interessant. Dan naar downtown Wuxi. Het zag er een stuk moderner uit dan Suzhou. dan nog vlug iets gaan eten (Michael wou ons perse eten meegeven voor zondag... als er iemand zin heeft in dumplings...) en de trein op. Hij was wel op tijd deze keer. Dan nog naar de massage... en filmpje kijken.
Vandaag naar de sheraton, voor de brunch... wel de hele nacht wakker gehouden door de werken naast de deur. Ze vinden het blijkbaar een stuk efficienter om ’s nachts te boren.
Daar echt lekker gegeten en gedronken en beetje gaar terug naar huis... even Annelinde gebeld om te horen hoe het was (ze was bezig met 80 (!) km te wandelen), ze was nog onderweg... dan even op bed gelegen om te bekomen... terug naar Annelinde gebeld, ze was bijna aangekomen...proficiat he... daarna moesten we nog even boodschapjes doen, en liefje had zin in KFC (hij dacht dat dat ging helpen tegen de kater).
Vrijdag komen mijn zusjes op bezoek (by the way, ook Sofie loopt hier nog ergens in china, en ook met haar gaat het nog heel erg goed, alhoewel ik zo toch al een beetje merk dat het na een tijdje precies allemaal hetzelfde is... en ook McDonalds kan ook eens smaken hier. Zondag gaan we naar Xian, naar het terracotta leger, en dinsdag gaat mijn liefje terug naar Nederland... en zijn er alleen nog 3 Vandersickel’s om china onveilig te maken... dus dat zullen wel avonturen zijn om te volgen!
We houden jullie op de hoogte...
Vele groetjes (by the way, ben net ticketten voor clouseau aan het bestellen... er is een extra show als ik terug thuis ben in december in het sportpaleis... joepie...)
Hier nog even een update vanuit china...als er fouten instaan, het spijt me verschrikkelijk, maar ik ben nog een beetje aan het bekomen van de champagnebrunch van deze middag... het is liefje’s bijna laatste weekend en we wilden toch nog eens vieren... dus, nog even naar de champagne...
Ik denk dat ik verteld had van onze US bezoekers. Het was wel plezant (en lekker eten op kosten van de firma) Het zijn aangename mensen, en we moesten niet naar de cafetaria ’s middags... Op dinsdag zijn we met hen iets gaan eten, en dan naar de voetmassage... ik had Janet vroeger al eens heel blij gemaakt, want ik was toen ze in België op bezoek was met haar naar de chocolade fondue geweest (voor de kenners, dit is in de lucifer op de vrijdagmarkt... gelukkig dat ze was die keer), dus mochten we niet onderdoen deze keer he. Dus met hun naar de voetmassage...ze vonden het fantastich. En toen ik hun de prijs zei konden ze helemaal hun oren niet geloven (ze gingen later nog eens een massage nemen in hun hotel, ongelooflijk de prijzen die ze daar vroegen, 60 euro... moest die van ons zoveel kosten denk nie da we 2 keer per week zouden gaan). Dat gaat liefje echt wel missen. Vrijdagavond wou een collega ons mee uitnemen om een boottocht rond suzhou te maken (suzhou by night). Het was wel mooi om te zien. Hadden we nog niet gedaan met de boot. Hadden wel al verteld dat overal in china de lichtjes blijven branden...hier dus ook. Maar wel heel indrukwekkend. Die collega had zelf ook een auto, dus dat was wel handig. Enig probleem, hij was heel erg zenuwachtig om ons te laten meerijden. Hij heeft blijkbaar vroeger al klachten gekregen over zijn rijstijl... en het was er ook aan te zien. Op een bepaald moment stond hij stil midden van de weg omdat hij doorhad dat hij ergens de verkeerde richting gekozen had... waarom niet. En op een bepaald moment kwamen de auto’s echt van alle kanten... maar hij deed wel echt zijn best. Is echt een lieve jongen... daarna wou hij nog met ons gaan winkelen (eigenlijk grappig, hij vroeg of we nog iets nodig hadden... ik zei thee... zeg hij, zal ik van bij mij thuis meebrengen, heb nog wel wat over, sally zegt dat ze nog armbandjes wil kopen (hij had thuis nog wel iets liggen... sally wou er wel 10 kopen, dat had hij thuis niet liggen). Dus aangezien hij mee was, dacht ik, hij moet maar onderhandelen... bleek dat hij de prijs naar 6 RMB per stuk gekregen had... pff, de vorige keer had ik voor 1 maar 5 RMB betaald.... hij is echt te vriendelijk...). Goed, dan terug naar het hotel. Daar nog even een wijntje gedronken (daar was hij wel drinkbaar) en afscheid genomen... is altijd leuk om bezoek te hebben...
Zaterdag hadden we met een chinese collega afgesproken om zijn stad te gaan bezoeken. Wuxi... half uurtje met de trein. Hij wou er wel een dagje van maken... we moesten om half 9 er al zijn. Gelukkig waren er al veel treinticketten uitverkocht, we hadden de trein om 12u. We stonden in de rij om naar het perron te gaan... trein vertraagd tot 12.50. Ok, collega bellen en wachten. Op een bepaald moment stond er niets meer op van uur, behalve het treinnummer. Onze collega gebeld, telefoon aan een Chinees gegeven, en laten vertalen. Trein was vertraagd... onbeperkt... Chinezen bleven wel heel erg kalm, ze zijn dat blijkbaar gewoon. Dan nog geprobeerd een ander ticketje te vinden voor een andere trein, natuurlijk niet beschikbaar. Hebben dan maar besloten een taxi te nemen (20 euro later en heel veel telefoontjes naar michael (de collega uit Wuxi) die de taxichauffeur moest uitleggen hoe hij moest rijden en 2uur later dan verwacht zijn we dan toch in Wuxi aangekomen. Blijkbaar is dat normaal in china dat de treinen vertraging hebben, of gewoon afgelast worden (eigenlijk bij ons ook wel, maar hier ben je zo hulpeloos...). Met Michael dan naar het Taihu lake gegaan. Ze hebben daar voor de tv de hele chinese geschiedenis nagebouwd. Was echt groot en leek echt wel echt (zijn vrouw is daar finance manager trouwens). Hij heeft ons dat wat meer uitleg gegeven over de verschillende dynastiën, en we hebben een paar shows gezien (beetje kungfu, vechten met paarden...). Was echt wel interessant. Dan naar downtown Wuxi. Het zag er een stuk moderner uit dan Suzhou. dan nog vlug iets gaan eten (Michael wou ons perse eten meegeven voor zondag... als er iemand zin heeft in dumplings...) en de trein op. Hij was wel op tijd deze keer. Dan nog naar de massage... en filmpje kijken.
Vandaag naar de sheraton, voor de brunch... wel de hele nacht wakker gehouden door de werken naast de deur. Ze vinden het blijkbaar een stuk efficienter om ’s nachts te boren.
Daar echt lekker gegeten en gedronken en beetje gaar terug naar huis... even Annelinde gebeld om te horen hoe het was (ze was bezig met 80 (!) km te wandelen), ze was nog onderweg... dan even op bed gelegen om te bekomen... terug naar Annelinde gebeld, ze was bijna aangekomen...proficiat he... daarna moesten we nog even boodschapjes doen, en liefje had zin in KFC (hij dacht dat dat ging helpen tegen de kater).
Vrijdag komen mijn zusjes op bezoek (by the way, ook Sofie loopt hier nog ergens in china, en ook met haar gaat het nog heel erg goed, alhoewel ik zo toch al een beetje merk dat het na een tijdje precies allemaal hetzelfde is... en ook McDonalds kan ook eens smaken hier. Zondag gaan we naar Xian, naar het terracotta leger, en dinsdag gaat mijn liefje terug naar Nederland... en zijn er alleen nog 3 Vandersickel’s om china onveilig te maken... dus dat zullen wel avonturen zijn om te volgen!
We houden jullie op de hoogte...
Vele groetjes (by the way, ben net ticketten voor clouseau aan het bestellen... er is een extra show als ik terug thuis ben in december in het sportpaleis... joepie...)
Monday, September 3, 2007
bezoek!!
Het is ondertussen weer een tijdje geleden, maar hier zijn we dan terug. Er is eigenlijk niet zo heel veel te vertellen van de laatste dagen... heel veel werk (moet ook wel he)
We zijn vorig weekend live gegaan met ons ERP pakket (de reden waarom we hier zaten) en tot nu toe verloopt alles goed. De week ervoor was het wel de hele week heel hard nog doorwerken (er zijn hier chinezen die tot 30u aan een stuk bezig geweest zijn, ongelooflijk). Moesten wij niet doen, want wij waren een stuk beter voorbereid... maar toch, we waren wel het hele weekend bezig... op zaterdagmorgen ben ik gaan werken, we moesten nakijken of de waarde van de inventaris hetzelfde was in het oud als het nieuw pakket. Ik dus opstaan op zaterdag, liefje mocht blijven liggen... maar ’s middags is hij wel afgekomen om te lunchen (gelukkig niet in de kantine, alhoewel het wel kon (maar daar had ik nu echt wel geen zin in op mijn eigenlijk normaal vrije dag). We gingen eten bij zapata’s. Komt hij daar nu toch niet af, helemaal aan het zweten. Hij dacht dat het niet zo warm was buiten... maar goed, toch lekkere lunch gegeten, en dan terug aan het werk. ’s Avonds gaan eten met onze baas, zijn vrouw, zijn dochter, en 2 vriendinnetjes van zijn dochter die in china op bezoek waren... ocharme wat beklaag ik mijn papa met zijn drie dochters... Luc kreeg geen minuut rust, moest constant aanhoren dat hij roze rokjes moest dragen, moest meekijken naar chris en co, zijn hapjes voor zijn neus direct opgegeten zonder dat hij ook maar de kans kreeg om eentje in zijn mond te steken... gelukkig hadden we allemaal wat wijn om ons vrolijk te houden... dan met de meisjes gaan eten. We gingen eigenlijk naar de belgische nieuwe bar gaan, die hier net geopend was, maar bleek da je daar niet kon eten. Dan maar naar een italiaan... in het begin waren ze nog steeds redelijk luid, maar tegen half 10 waren ze gewoon allemaal in slaap gevallen... eindelijk rust voor onze baas. We waren net op weg naar huis, paniektelefoon van een van onze collega’s, een probleem met de orders... gelukkig heeft liefje hem kunnen helpen, en kon hij weer verder. Zondag weer werken, maar gelukkig niet op de firma... zondagavond zijn we dan even gaan kijken, nog steeds geen salsa lessen... we geven het op....
Deze week kwam Sofie dan op bezoek. Voor wie Sofie niet kent, Sofie is een goeie vriendin van mij, we komen uit hetzelfde dorp, gingen samen naar het middelbaar, en nu woont en werkt zij in Nederland (!). En Sofie had kaas mee, en worst (die je eigenlijk het land niet mag binnenbrengen) en chocolade en tijdschriften... heel erg geapprecieerd....En ze reist heel erg veel... en nu vond ze het wel eens leuk om china te gaan verkennen, en eerst ons eens een bezoekje te brengen...en wij vonden da eigenlijk ook wel heel plezant... bezoek vanuit Belgie/Nederland... konden we eens tonen wat het is om hier te leven... alleen, als je hier net toekomt is alles fantastisch he... de chinezen die je niet begrijpen, de tuinen... Sofie was zo enthousiast over de tuinen, dat we dit weekend besloten hadden om er ook nog eens een te gaan bezoeken...jammer genoeg hadden wij het in 1uur al gezien.. Maar we vonden het echt leuk dat ze er was, zo eens tonen waar we leven, wonen, werken, eten (het chinees, lekker!!)... zelfs waar we naar de massage gaan... Ondertussen is ze begonnen aan haar rondreis door china... wel 3 nachttreinen (met 6 in zo een coupe), 1 binnenlandse vlucht, een boot op... Maar het zal wel plezant zijn. Binnen 2 weken komen mijn zusjes trouwens op bezoek... ben ook zoiets voor hun aan het regelen. Wij gaan nog met hen mee naar Xian, en dan gaat mijn liefje naar huis... gelukkig kunnen mijn zusjes mij gezelschap houden.
Maar goed, Sofie was hier dus tot donderdagmorgen, we hebben ze in een taxi gezet naar de trein en donderdagavond kwam er een Belgische collega op bezoek (weer gaan eten, we hebben dan maar besloten vrijdagavond eens te koken....was lang geleden en nodig), daar gezellig mee gebabbeld, da bezoek is echt wel plezant. En dan zijn we vrijdag maar thuis gebleven (gaan sporten, was ook nodig naar die week op stap gaan). Zaterdag dan naar een tuin...ongelooflijk, op een uur waren we dus rond... maar was wel mooi en rustig... weinig chinezen gezien. Het is hier dus stukken minder warm, dus we dachten dat ze de tuin gingen overrompelen (nu je eindelijk terug buiten kan komen...) woensdag was het hier trouwens aan donderen, bliksemen, regenen... en Sofie hier... vroeg mij af hoe ik haar ooit nog zou moeten overtuigen dat het hier wel degelijk ongelooflijk warm is in de zomer).
We zijn dan na de tuin naar de massage geweest (dat gaan we echt missen...) en dan met onze baas gaan eten. Zijn vrouw (en dochter en haar vriendinnetjes die hem constant lopen lastig te vallen) waren nl naar huis. Dus, zijn we gaan bbq-en (begon weer te regenen, dus was bbq binnen). We zijn daar tot 11u gebleven... en hebben het spel gesloten (ah ja, chinezen waren al lang gaan slapen natuurlijk). Zondag zijn we naar shanghai geweest, liefjes kleren afhalen... hij heeft nu 25 overhemden... ik mocht ook om mijn jas gaan.... gelukkig stonken ze niet zo deze keer... daarna zijn we collega’s uit de US gaan ophalen op de luchthaven. We hadden een chauffeur mee van rogers (hij was dus eerst met ons onze kleren gaan halen, en dan naar de luchthaven... zet hij ons toch niet af bij de departures... hij dacht dat wij gingen vertrekken, en dat hij andere mensen moest gaan ophalen... we hadden wel geen bagage mee ofzo...). alle ja, de collega’s gevonden, naar suzhou en met hen iets gaan eten in walking street... we hebben hen even de kunst van het onderhandelen getoond... jaja, de prijs van 10RMB (1 euro) naar 5 RMB gekregen (0,5 euro). Goed he... ze zijn er wel niet gerust in... zeker geen water drinken (dus ook geen ijsblokjes, dus ook geen frozen margarita’s...) of fruit eten met een schil. Ook je tanden poetsen met flesjeswater.... daar letten we dus al niet meer op. Maar in elk geval, we hebben weer gezelschap deze week (en vooral, we hebben lunch deze week (niet naar de cafetaria... joepie...).
Toen we met hen terugreden naar het hotel (trouwens, ze waren onder de indruk van ons chinees (hadden de chinees de weg uitgelegd... nogmaals, links, rechts, rechtdoor kennen we al) had janet het ding van het raam in haar handen ... dit om nog maar eens te tonen hoe fantastisch de taxi’s hier zijn...
Tot zover ons verslagje (doe mijn best om het kort te houden)
Vele groetjes en tot binnenkort
Els en Johan
We zijn vorig weekend live gegaan met ons ERP pakket (de reden waarom we hier zaten) en tot nu toe verloopt alles goed. De week ervoor was het wel de hele week heel hard nog doorwerken (er zijn hier chinezen die tot 30u aan een stuk bezig geweest zijn, ongelooflijk). Moesten wij niet doen, want wij waren een stuk beter voorbereid... maar toch, we waren wel het hele weekend bezig... op zaterdagmorgen ben ik gaan werken, we moesten nakijken of de waarde van de inventaris hetzelfde was in het oud als het nieuw pakket. Ik dus opstaan op zaterdag, liefje mocht blijven liggen... maar ’s middags is hij wel afgekomen om te lunchen (gelukkig niet in de kantine, alhoewel het wel kon (maar daar had ik nu echt wel geen zin in op mijn eigenlijk normaal vrije dag). We gingen eten bij zapata’s. Komt hij daar nu toch niet af, helemaal aan het zweten. Hij dacht dat het niet zo warm was buiten... maar goed, toch lekkere lunch gegeten, en dan terug aan het werk. ’s Avonds gaan eten met onze baas, zijn vrouw, zijn dochter, en 2 vriendinnetjes van zijn dochter die in china op bezoek waren... ocharme wat beklaag ik mijn papa met zijn drie dochters... Luc kreeg geen minuut rust, moest constant aanhoren dat hij roze rokjes moest dragen, moest meekijken naar chris en co, zijn hapjes voor zijn neus direct opgegeten zonder dat hij ook maar de kans kreeg om eentje in zijn mond te steken... gelukkig hadden we allemaal wat wijn om ons vrolijk te houden... dan met de meisjes gaan eten. We gingen eigenlijk naar de belgische nieuwe bar gaan, die hier net geopend was, maar bleek da je daar niet kon eten. Dan maar naar een italiaan... in het begin waren ze nog steeds redelijk luid, maar tegen half 10 waren ze gewoon allemaal in slaap gevallen... eindelijk rust voor onze baas. We waren net op weg naar huis, paniektelefoon van een van onze collega’s, een probleem met de orders... gelukkig heeft liefje hem kunnen helpen, en kon hij weer verder. Zondag weer werken, maar gelukkig niet op de firma... zondagavond zijn we dan even gaan kijken, nog steeds geen salsa lessen... we geven het op....
Deze week kwam Sofie dan op bezoek. Voor wie Sofie niet kent, Sofie is een goeie vriendin van mij, we komen uit hetzelfde dorp, gingen samen naar het middelbaar, en nu woont en werkt zij in Nederland (!). En Sofie had kaas mee, en worst (die je eigenlijk het land niet mag binnenbrengen) en chocolade en tijdschriften... heel erg geapprecieerd....En ze reist heel erg veel... en nu vond ze het wel eens leuk om china te gaan verkennen, en eerst ons eens een bezoekje te brengen...en wij vonden da eigenlijk ook wel heel plezant... bezoek vanuit Belgie/Nederland... konden we eens tonen wat het is om hier te leven... alleen, als je hier net toekomt is alles fantastisch he... de chinezen die je niet begrijpen, de tuinen... Sofie was zo enthousiast over de tuinen, dat we dit weekend besloten hadden om er ook nog eens een te gaan bezoeken...jammer genoeg hadden wij het in 1uur al gezien.. Maar we vonden het echt leuk dat ze er was, zo eens tonen waar we leven, wonen, werken, eten (het chinees, lekker!!)... zelfs waar we naar de massage gaan... Ondertussen is ze begonnen aan haar rondreis door china... wel 3 nachttreinen (met 6 in zo een coupe), 1 binnenlandse vlucht, een boot op... Maar het zal wel plezant zijn. Binnen 2 weken komen mijn zusjes trouwens op bezoek... ben ook zoiets voor hun aan het regelen. Wij gaan nog met hen mee naar Xian, en dan gaat mijn liefje naar huis... gelukkig kunnen mijn zusjes mij gezelschap houden.
Maar goed, Sofie was hier dus tot donderdagmorgen, we hebben ze in een taxi gezet naar de trein en donderdagavond kwam er een Belgische collega op bezoek (weer gaan eten, we hebben dan maar besloten vrijdagavond eens te koken....was lang geleden en nodig), daar gezellig mee gebabbeld, da bezoek is echt wel plezant. En dan zijn we vrijdag maar thuis gebleven (gaan sporten, was ook nodig naar die week op stap gaan). Zaterdag dan naar een tuin...ongelooflijk, op een uur waren we dus rond... maar was wel mooi en rustig... weinig chinezen gezien. Het is hier dus stukken minder warm, dus we dachten dat ze de tuin gingen overrompelen (nu je eindelijk terug buiten kan komen...) woensdag was het hier trouwens aan donderen, bliksemen, regenen... en Sofie hier... vroeg mij af hoe ik haar ooit nog zou moeten overtuigen dat het hier wel degelijk ongelooflijk warm is in de zomer).
We zijn dan na de tuin naar de massage geweest (dat gaan we echt missen...) en dan met onze baas gaan eten. Zijn vrouw (en dochter en haar vriendinnetjes die hem constant lopen lastig te vallen) waren nl naar huis. Dus, zijn we gaan bbq-en (begon weer te regenen, dus was bbq binnen). We zijn daar tot 11u gebleven... en hebben het spel gesloten (ah ja, chinezen waren al lang gaan slapen natuurlijk). Zondag zijn we naar shanghai geweest, liefjes kleren afhalen... hij heeft nu 25 overhemden... ik mocht ook om mijn jas gaan.... gelukkig stonken ze niet zo deze keer... daarna zijn we collega’s uit de US gaan ophalen op de luchthaven. We hadden een chauffeur mee van rogers (hij was dus eerst met ons onze kleren gaan halen, en dan naar de luchthaven... zet hij ons toch niet af bij de departures... hij dacht dat wij gingen vertrekken, en dat hij andere mensen moest gaan ophalen... we hadden wel geen bagage mee ofzo...). alle ja, de collega’s gevonden, naar suzhou en met hen iets gaan eten in walking street... we hebben hen even de kunst van het onderhandelen getoond... jaja, de prijs van 10RMB (1 euro) naar 5 RMB gekregen (0,5 euro). Goed he... ze zijn er wel niet gerust in... zeker geen water drinken (dus ook geen ijsblokjes, dus ook geen frozen margarita’s...) of fruit eten met een schil. Ook je tanden poetsen met flesjeswater.... daar letten we dus al niet meer op. Maar in elk geval, we hebben weer gezelschap deze week (en vooral, we hebben lunch deze week (niet naar de cafetaria... joepie...).
Toen we met hen terugreden naar het hotel (trouwens, ze waren onder de indruk van ons chinees (hadden de chinees de weg uitgelegd... nogmaals, links, rechts, rechtdoor kennen we al) had janet het ding van het raam in haar handen ... dit om nog maar eens te tonen hoe fantastisch de taxi’s hier zijn...
Tot zover ons verslagje (doe mijn best om het kort te houden)
Vele groetjes en tot binnenkort
Els en Johan
Subscribe to:
Posts (Atom)
