Wedding day... woensdag 2 mei

Maandag is er iets uitzonderlijks gebeurd! Ik vond het eten in de kantine lekker! Het was zoetzuur klaargemaakt varkensvlees, echt wel ok. Wie had er dat ooit verwacht. En aangezien we dus ‘s middags chinees gegeten hadden, besloten we ‘s avonds ook iets ‘chinees’ te doen, nl Kentucky fried chicken eten. Is echt plezant, kan je weeral aanwijzen wat je wil hebben. Er is hier een KFC gebouwd in het neighboorhoodcentrum op 500 meter van de deur. Toen we hier aankwamen moesten ze er nog aan beginnen. En nu is het dus af. En we moesten dus toch boodschappen doen, dus waarom niet....
En toen we toch in het neighboorhoodcenter waren (soort van verzameling van plaatselijke winkels) wisten we dat er boven een soort van spelletjeszaal was. Wij dus maar even spelletjes gaan spelen. Een probleem, het spel slikte ons geld in, en wij konden niet vragen aan iemand hoe dat eigenlijk werkte. Na 10 minuten waren we het beu, dus maar even verder kijken. Oh ja, je kon ook ping pong spelen. Dat is hier echt een zeer populaire sport! We zaten eens in een taxi, en de chauffeur vroeg van waar we afkomstig waren. Aangezien ik in het Chinees enkel België ken en niet Nederland, zei ik dus België in mijn beste Chinees. De chauffeur zei direct, ping pong, Saive. Voor de niet-Belgen onder ons, Jean-Mi was echt wel een goeie ping ponger in zijn tijd (ik denk zo een 10 jaar geleden) en die is gewoon nog steeds bekend in China..(wat blijf ik toch vaderlandslievend, had ik nooit gedacht). Maar goed, we gingen dus even samen pingpongen... en we zijn na 20 minuten alle 2 tot de volgende conclusie gekomen, wij mogen samen nooit meer een pingpong bat aanraken! De chinezen zullen nogal met ons gelachen hebben... we hebben om te beginnen meer achter het balletje gelopen, dan er effectief op geslaan, maar af en toe kwam het gewoon op de tafel naast ons terecht. Dan kregen we er nog een boze blik van de chinezen bovenop... dus, voor ons geen ping pong meer...

Gisteren was het spannend op het werk... moving day... voor de eerste keer in mijn carriëre heb ik mijn eigen bureau... joepie... connecties waren wel niet in orde, en ik vond mijn doos niet, maar ik had toch mijn eigen bureau... slechts 1 opmerking... dwergklinken (Filip, deze is voor jou...)

’s avonds zijn we gaan eten in Yangyangs, een typisch chinees restaurant, maar eigenlijk vol westerlingen, want het heeft heel goeie commentaar gekregen in de Engelse versie van de Lonely planet. Volgens Christine waren er bijna geen chinezen omdat het in de chinese versie slechte commentaar had gekregen.. was best lekker, dumplings, chinese soep, ongepelde garnalen (die moet je dan volledig in je mond steken en er de stukjes uitspuwen die je niet wil hebben)... Christine haar vriend was ook mee... Alex, een Duitser. Hij woont hier al een paar jaar, en dat kon je ook wel merken. Hij sprak vloeiend chinees (alle, voor ons klonk het toch vloeiend) en je merkte gewoon dat hij zich hier beter thuis voelde. Ze gaan binnen 2 weken samen een marathon lopen op de chinese muur... hij is echt wel heel sportief. Hij had ’s morgens 2 rondjes rond het meer gelopen (32 km) en in de namiddag was hij gaan zwemmen in het zwembad hier aan de deur (zoals Mike Cooper (de grote baas van Rogers China, met wie wij ’s morgens nu mogen meerijden omdat onze chauffeurs vakantie hebben) zegt, jij en 10.000 van je beste chinese vrienden...). net iets te sportief voor ons. We zijn dan met hen nog iets gaan drinken op een terrasje (jaja, ook hier blijft het terrasjesweer), maar het is dan wel een chinees terrasje, zijnde een tafel buitengezet, en zicht op de straat, waar de auto’s constant toeteren en waar het niet altijd zo fris ruikt...) maar goed, we hebben toch weer een terrasje kunnen doen. Toen we afscheid namen van onze sportieve vrienden (die op tijd moesten gaan slapen omdat ze morgen weer moesten sporten) hebben we nog een paar andere barretjes opgezocht in de straat. Eerst de Irish Pub, niet heel erg veel speciaal, gewoon iets gedronken.
Dan naar de cafe ernaast, dream hollywood (jaja, waar halen ze de naam toch vandaan), en daar werden we weer verwelkomd door een live-bandje... wat een verrassing.... Maar.. die waren eigenlijk niet slecht. Dat was ook wel een leuke bar om even in rond te hangen. Maar het was daar ook zo rustig. Voor zo een grote stad was het best wel kalm. Vooral, iedereen had holdiday, dus zou je toch verwachten dat er net iets meer te doen was. Maar goed, niet dus. Nog even verder gewandeld in Bar street... en een aantal bars gezien waar we beter niet binnen gingen.. (en waar mijn liefje zeker niet alleen naartoe mag). Het is met die bars net als met de parapluverkopers uit Shanghai.. overdag zie je ze niet, of besef je niet wat voor bar het is, en ’s avonds steken ze allemaal de roze neon lichtjes aan...
Vandaag hadden we dus een dag vrij (compensatie voor het werk op zondag). Eerst gingen we naar het neighboorhoodcenter treinticketten kopen voor dit weekend naar Shanghai te gaan. Jaja, we worden avontuurlijk, we gaan met de trein naar Shangai. Voor 3 euro per persoon sta je daar (wel enkel), dus waarom niet. Hopelijk vinden we wel onze trein... (een avontuur op zich waarschijnlijk... hopelijks vinden we het station). Wij dus naar het travel agency. Gelukkig sprak er iemand een beetje Engels, dus viel het reserveren wel mee. Maar je moet ook een soort ‘service charge’ betalen, en daarvoor krijg je een officieel papiertje. Tegelijktijd is dat ook een soort loterij van de overheid (omdat ze willen stimuleren dat inkomsten worden aangegeven, en zo dus stimuleren dat mensen ernaar vragen) en wij dus beginnen krabben. Wij dan aan die gast vragen of we gewonnen hadden... ineens beginnen er daar mensen in het reisbureau in hun handen te klappen... bleek dat we 500RMB gewonnen hebben (50 euro). Moeten we wel gaan afhalen in het suzhou tax bureau... maar goed, we hebben dus gewonnen... joepie!
Dan naar het meer gewandeld... het was echt heel mooi weer vandaag, dus waarom niet even van het zonnetje genieten. Toen we aan het meer waren, hebben we 31(!) bruidsparen gezien, die foto’s kwamen trekken aan het meer... 31...ze hadden in elk geval geluk met het weer... De een zag er al wat mooier uit dan de andere (bijvoorbeeld zo was er eentje met een mega-grote rode roos op haar kleed... was echt jammer... en zo hadden de meeste bruidegoms een roze(!) stropdas aan...en er was een met witte kousen onder zijn donker kostuum... jaja, we zijn ze goed aan het bestuderen geweest...)... had er iemand iets anders gedacht toen ze de titel lazen???
Dan terug gewandeld, en dan nu de weblog aan het schrijven, terwijl mijn liefje naar de fake versie van de nieuwe film van Bean aan het kijken is... de kwaliteit is echt verschrikkelijk. De film is waarschijnlijk gewoon opgenomen in de cinema. Ik weet niet of ik dit al verteld heb, maar we hadden eens een film gekocht, waarvan je duidelijk kon merken dat hij in een cinema was opgenomen. Op een bepaald moment liep er zelfs iemand voor het beeld...

Nu gaan we nog even iets eten, en nog even rondwandelen en beetje kijken wat we dit weekend in shanghai gaan doen (alle ja, als we dus het station vinden, de trein vinden, en ons hotel vinden), en wat we volgend weekend in Peking gaan doen (jaja, als alles volgens plan verloopt gaan we met de nachttrein naar Peking...)

Vele groetjes, en tot binnenkort!

Johan en Els

PS Raul (of Annelinde), je had het goed gezien, het was idd een plada tas... vraag me af wie de kenner is in het gezin...
PS Sofie, er zijn hier ook grote Chinezen, we kunnen gerust op zoek gaan voor jou (je mag dan nog kiezen, een Hollander of een chinees)